Ευλογημένη τεσσαρακοστή

(Στὰς πρὸ τῆς Δεσποτικῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ)

Δέσποτα Παντοκράτορ, ὁ πᾶσαν τὴν κτίσιν ἐν σοφίᾳ δημιουργήσας, ὁ διὰ τὴν ἄφατόν σου πρόνοιαν καὶ πολλὴν ἀγαθότητα, ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὰς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας, πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἐγκράτειαν παθῶν, πρὸς ἐλπίδα ἀναστάσεως, ὁ διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν πλάκας χειρίσας τὰ θεοχάρακτα γράμματα τῷ θεράποντί σου Μωσεῖ, παράσχου καὶ ἡμῖν, Ἀγαθέ, τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τὴν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τὰς κεφαλὰς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλάσαι, νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι, καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι προσκυνῆσαι καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν. Ὅτι ηὐλόγηται καὶ δεδόξασται τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. (εκ της προηγιασμένης ακολουθίας).

40 χρόνια στην έρημο... οδηγών εν σκιά, από αιχμαλωσία προς ελευθερία... 

ὁ διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν πλάκας χειρίσας τὰ θεοχάρακτα γράμματα τῷ θεράποντί σου Μωσεῖ... προτείνοντας το καινό βίωμα που περιμένει τους νηστεύοντας και προσευχόμενους ως βάση και κορωνίδα, αφού δι αυτών και μόνο, εξέρχεται το γένος των δαιμόνων και θέλοντας Ο Κύριος σαν κεντρομόλος να μας αναστήσει, μας αποκολλά από την επιδερμίδα και περιφέρεια που μας ‘’έστησε’’ η φυγόκεντρος.

Αμήν ο καλός Θεός να μας δώσει ύψος και βάθος χαρισμάτων δια της κλίμακος Θεοτόκου.

**

... ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις.

(προς ανύψωση εις όρος Σινά) μία εκ των εκτυπώσεων του νοήματος του όρους Θαβώρ (με τις δύο κορυφούλες)

40 ημέρες νηστείας, από την στάση προς την Ανάσταση από το εκάθητο ο ΑΔΑΜ απέναντι*** του παραδείσου… και από τον θάνατο προς την Ζωή*

  

... αμήν να βιώσουμε εκτυπώτερον την Ανάσταση, μέτοχοι χάριτος. Παράδεισο, μεταξύ Τίγρη και Ευφράτη, μεταξύ εγκρατείας και διακρίσεως, κατά τους αγίους Πατέρες.

Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

---
 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· 
---

* για τα 40

** Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’ 

*** 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. (Γεν.γ')

16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ. (Γεν.δ') ...

---

ο καθένας, κατά τάξη και ετοιμότητα... άλλος εξαντλεί την ενεργητικότητά του αυτές τις μέρες με κοσμική χαρά αλλά μη ωφέλιμα πνευματικά, στην αφαίρεση επιπρόσθετων προσωπείων και ‘’καίει’’ τον ‘’βασιληά’’ καρνάβαλο (Ιούδα κατά μια έννοια) και άλλος αγωνίζεται να βγάλει* το προσωπείο και δερμάτινους χιτώνες πάνω από το πρόσωπό του, ως συνάφεια της αστοχίας που επέδειξε ο Ιούδας, κρεμώντας την ζωή του στην ‘’συκή’’… να ευστοχήσει να ‘’κρεμάσει’’ την ζωή του επί σταυρού, (και γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου) , να συσταυρωθεί ευγνωμόνως, για να συναναστηθεί χάριτι. 

*(τους παραφυσικούς ρύπους, κάθαρση από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, καθιστώντας τον ε-αυτό, καθαρή εικών Αυτού, να αναπαύεται η χάρις και ενεργεί δι ημών). 

Αμήν γένοιτο.

…και πάλι, την ευχή ''καλή σαρακοστή'' μη εξαντλούμενη σε πέρασμα χρόνου (40 ημερών) αλλά ιδίως τοπικά δια τρόπου... μετάσταση από χώρα ''στάσεως'' (και απέναντι) σε χώρο Αναστάσεως (δια και εν XC) ΜΕΣΑ στο παραδείσιο Αναστημένο Σώμα. Ορθόδοξη Εκκλησία.