Πρόοδος Τιμίου Σταυρού και πρόοδος κοίμησης… (ζεύγη συντιθέμενα και ζεύγη ανεπίδεκτα ένωσης)

Οι τα πάντα στην Εκκλησία, άριστα ταξάμενοι άγιοι πατέρες, μας παρέδωσαν την 1η αυγούστου να τιμούμε μια διττή πρόοδο. Ομόρροπη και ομόπνοη. Εκ του θανάτου εις την Ζωήν.

Δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω... και … εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. (Λουκ.α’38)

Το πρακτικό και θεωρητικό πρότυπο κάθε ανθρώπου, που επιζητεί Ζωή, αφού ‘’σταυρωθεί’’ / προσηλωθεί σε Αυτόν, με ταπεινότητα, υπακοή ώστε να είναι δυνατή η φιλοξενία της Αγίας Τριάδος, όπως λειτούργησε και στον Αβραάμ, είναι Η Μητέρα της Ζωής και Φωτός.  

Στην αρχή ο σταυρός, ως τρίκλωνο δένδρο, είναι απρόσωπο, όσο όμως φυτεύεται στην καρδία σαν επίσκεψη Αγίας Τριάδος και φιλοξενία (Ανθρώπου και ανθρώπου/ φιλοθεΐας και φιλαδελφείας), ποτίζεται από τα ιορδάνεια ρείθρα ως μετάνοια για να φυλλοβολήσει / συγ-χωρεθεί (στο Ένα Σώμα μέσω Ενός Βαπτίσματος εις άφεσιν αμαρτιών) και κοινωνεί Χριστό επί Σταυρού για να καρποφορήσει, (μέσω ισχυόντων μυστηρίων) γνωρίζεται (ο Τίμιος Σταυρός) ως πρόσωπο.  

Όλοι οι άγιοι με πρώτη την Θεοτόκο αυτόν τον δρόμο (εκ του θανάτου στην Ζωή) βαδίζουν και προτείνουν και συνοδοιπορούν και πρεσβεύουν.

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

    

Για να μετασταθούμε κι εμείς προς την Ζωήν, αν δεν προσηλωθούμε στον σταυρό, αν δεν ενσωματωθούμε στο ΕΝΑ Αναστάσιμο Σώμα, αν δεν πιαστούμε από το ‘’φουστάνι’’ της Παναγίας, δεν θα το επιτύχουμε.

Επί του πρακτέου όμως, δυο σκέψεις.

Ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και δωδεκάτειχος πόλις, έχει 4 άκρα (ως σταυρός). Η προσευχή και νηστεία (κορωνίδα και βάσις) η ακρόασις και τήρησις (δεξιά και αριστερά) κι επειδή χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, χάριτι η μετοχή (4Χ3=12).

Η αδιακρισία λαμβάνει την μάχαιρα και προσπαθεί να κάνει μια εγχείρηση εκ προοιμίου καταδικασμένη σε αποτυχία. Η διάκριση, ούτε χειρουργεί ανοήτως αλλά και ούτε προσπαθεί να ταιριάξει τα αταίριαστα.

‘’Λογικό’’ κοσμικά φαίνεται και ευχόμαστε, πάντα χαρές. Αυτή η ‘’λογική’’ αποφεύγει (και εν μέρει και υπό προϋποθέσεις κατάληξης,  καλά κάνει) την θλίψη*****.

Το να βάζει κάποιος διαζευκτικά, ώστε στο ένα από τα δύο να στρατοπεδεύσει και από εκεί να πολεμήσει τους εναντίους, είναι καλό, αλλά όχι πάντα.

Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα κατάφερε και μας βοηθά, όσα επιδέχονται ένωση να ενώνονται και συγχρόνως αυτά ως συμμαχία να εναντιώνονται στον κυρίως εχθρό, ο δε Σταυρός με μία ενέργεια συγχρόνως, είναι η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων.

Η Κυρία Θεοτόκος, ενώνει την υπερφύση και υπέρλογο με την φύση (και λογικό) δίνοντας μορφή Στον Λόγο, για να νικηθεί το παραφύσιν και παράλογο, ώστε παν γόνυ επουράνιον επίγειο και καταχθόνιο να κλίνει. Ονόματι Κυρίου.         

Η τομή δεν είναι ή το ένα ή το άλλο, αλλά και το ένα και το άλλο, ή ούτε το ένα ούτε το άλλο.

ΚΑΙ χαρά ΚΑΙ θλίψη με XC, ΟΥΤΕ χαρά ΟΥΤΕ θλίψη χωρίς XC, αφού η χαρά χωρίς Χριστό είναι ψυχοβλαβής και η θλίψις χωρίς Αυτόν, ανώφελος.

Έλεγε ο μέγας Αντώνιος (αν θυμάμαι καλά) πως ο καλός Θεός του έμαθε να πολεμά τους εναντίους, σταυροειδώς. Λίαν καλό το ένα, άριστο το άλλο. Οριζοντίως και καθέτως (σταυροειδώς).

Είναι στενάχωρο όταν κάποιοι δογματίζουν θεομαχώντας και ενάντια στο ίδιο τους συμφέρον, ή παρθενία ή λοχεία. Στο πρόσωπο όμως της Θεοτόκου συνυπάρχουν. Ή Μονάς ή Τριάς, ή γενεαί 14 (τρις) ή σχολαστικιστικά 12 (η τελευταία), με την ‘’τετράγωνη’’ λογική να μην χωράει το ζεύγος ΚΑΙ παρθενία ΚΑΙ λοχεία, ΚΑΙ Μονάς ΚΑΙ Τριάς και 12=14….  

Κι έρχεται η ενδιάμεση (εορτή) Μεταμόρφωσις και διανοίγει νου να ‘’χωρέσει’’, όσο δύναται. ‘’Έδειξας τοις μαθηταίς, την δίξαν Σου καθώς ηδύναντο…’’.

Το ενδιάμεσο όρος Σινά, μεταξύ αιγύπτου και αγίων τόπων, με τις δύο κορυφούλες που συστοιχούνται σε προφ.Μωυσή και αγ.Αικατερίνα (νόμο και σοφία) στον τύπο του προφ.Ηλία, με τους δύο ισότιμους και ταυτοδιδάσκαλους νόμους, φυσικό και γραπτό, είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για το ‘’πέρασμα’’.

Ο Λόγος γνωρίζεται από τους φιλάνθρωπους νόμους Του φυσικό και γραπτό, και πάλι, δια πρεσβειών προφ.Μωυσή και προφ.Ηλία, με την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών, γνωρίζεται Ο Κύριος. Μετεμορφώθη για να ανοίξει τον δρόμο και της δικής μας μεταμόρφωσης εις τέκνα Φωτός.

Ο Λόγος σαρξ εγένετο, δια της Μεσσίτριας Θεοτόκου. Ο δε Ενσαρκωμένος και Εσταυρωμένος Λόγος στήκει εν μέσω γης και ουρανού, ως Μεσσίας, για να μας μεταβιβάσει στην Ζωή. Κατήλθε για να ανέλθουμε. Έγινε άνθρωπος (δια της Θεοτόκου) για να γίνουμε θεοί (ΜΕ ΘΕΟ) κατά χάριν. Ορθοδόξως, ενσωματούμενοι στην ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Επειδή όμως ακούμε τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο, να παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν…  αυτήν την ένωση πρέπει να την κατορθώσουμε στην ψυχή μας, στον νου και να ακολουθήσει με το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… και ο χους, ώστε να εκδηλούται δι αυτού (αγιασμός). Ψυχική πρωτίστως και να ακολουθεί και η σωματική αγνότητα, για να αναπαύεται η χάρις.

Άλλοι δογματίζουν ότι, αν κάποιος είναι έλληνας ΔΕΝ μπορεί να είναι χριστιανός.

Κι εδώ ισχύει το ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο με XC, ΟΥΤΕ το ένα ΟΥΤΕ το άλλο, αν αντίκειται στον XC και τις ιδιότητες (αν ενοχλούνται από το όνομα υπέρ παν ονόματος) : Φως, Ζωή, Ανάσταση, Οδός, κατά Θεόν ειρήνη…  κι αυτό γιατί μπορεί να βρεθεί εντός εξακτίνου Η Ζωή (Εμμανουήλ, ο Θεός μεθ’ημών) και εντός σταυρού (ελληνικής σημαίας) αντίθεο φρόνημα. Ειδωλολατρικό. [Εξάκτινο και σταυρός… (με ή χωρίς Χριστό)].

Σταυρωτές ή σταυρούμενοι εβραίοι προ και μετά Χριστόν ή ειδωλολάτρες – σταυρούμενοι έλληνες προ και μετά Χριστόν (χρονικά). Άλλωστε η έννοια και η εικόνα του ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ όπως προσεγγίστηκε με σοφία ΚΑΙ σημεία*, είναι η αυτή στην ρίζα και σκοπό τους.  

Ή νοήμων ή πιστός**; ΚΑΙ νοήμων ΚΑΙ πιστός με Χριστό, ΟΥΤΕ (δια)νοήμων ΟΥΤΕ ‘’πιστός’’ σε κάτι άλλο, μη εύστοχο εκτός του Α+Ω.

Προσευχή ή δράση; ΚΑΙ προσευχή ΚΑΙ δράση (με XC), ΟΥΤΕ προσευχή όταν υπάρχει αστοχία αναφοράς ΟΥΤΕ δράση όταν αντίκειται στο θείο θέλημα.

ακρόαση καρδιάς ή νοός;  ΚΑΙ την καρδιά μας ΚΑΙ τον νου μας (αν είναι με XC), ΟΥΤΕ το ένα (θελήματα καρδιών) ΟΥΤΕ το άλλο αν  αντίκειται στο λόγο της όλης διαδρομής από αιχμαλωσία προς αγίους τόπους με χριστοφόρο νου*** (επί πώλου όνου) και ανάσταση, από την κάτω στην άνω Ιερουσαλήμ και καρδία κεχαριτωμένη (μονή παρ’αυτώ ποιήσωμεν).

(πολιτικοκοινωνικά) δεξιά ή αριστερά; με γνώμονα όμως, ότι   

Οπότε, ΚΑΙ δεξιά ΚΑΙ αριστερά εάν έχει σκοπό και δρόμο για σκοπό άγιο, εξυγιαντικό, φιλάνθρωπο, ΟΥΤΕ δεξιά ΟΥΤΕ αριστερά, αν η προοπτική είναι διατήρηση της ασθενείας και σχέδιο απάνθρωπο και εθνομηδενιστικό.

Το πρόβλημα (και αντίδικος της σωτηρίας μας) συνεχίζει να ταλανίζει τον άνθρωπο, όσο ή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ενώσουν όσα επιδέχονται ένωση και ανάποδα, όσο γίνεται προσπάθεια ένωσης όσων ΔΕΝ επιδέχονται ένωση. Κι Ο Κύριος ρητά αναφέρει: ή Τον Κύριο ή τον μαμωνά. Και τα δύο ΔΕΝ γίνεται. Ή Ορθοδοξία δι ευθέως Φωτός και Σταυρού εις τον ουρανό (999) ή δι αιρέσεων (και παναιρέσεως οικουμενισμού) δια σκολιού (παπισμού), στον αντίποδα (666**** - ΙΑΠΕΤΟΣ), που παγκοσμιότητα ευαγγελίζεται, αλλά αλλού αγάγει και ποιμαίνει τα πρόβατα.

Να κρατηθούμε από το φουστάνι της Παναγίας, να προοδεύσουμε  δια του Σταυρού και μεθέξουμε ΖΩΗ. Αμήν γένοιτο δι ευχών.

    

---

* ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

** πίστη +νόηση

*** ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου…

**** Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί… (κοινός τόπος φιλοκαλίας + φιλοσοφίας)

***** καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν

---

αγίου Μαξίμου Ομολογητού - θεωρία στην Μεταμόρφωση 

για το όρος Θαβώρ

Περί χαράς και λύπης…

ισορροπίες και άκρα κατά την Ορθοδοξία 

Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)