λογική και έμπνευση σε επίπεδα (με γνώμονα την πρόοδο του Σταυρού)

ένα σχόλιο, πάνω στο: ‘’είναι αλήθεια ότι πολλές μεγάλες σκέψεις έχουν συλληφθεί καθώς βαδίζουμε...’’

Άνθρωπος… βαθύτατη λέξη που η ακρίβεια απόδοσης της εννοίας, κατά το ‘’αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις’’ , μας δίνει τον γνώμονα κίνησής μας προς αυτήν. Ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) και άνδρας σημαίνει σοφός με Τον Άνθρωπο, την ενυπόστατη σοφία. Εικόνες Του είμαστε, πλασμένες προς καθ’ωμοίωση. Ο Εσταυρωμένος (και αναστάς) Λόγος το πρωτότυπο και πρότυπο. Όχι απλά ‘’τι’’ είναι αλήθεια, αλλά ‘’τις’’. Στην δεύτερη ερώτηση απαντά εγώ ειμί (η Αλήθεια) στην πρώτη σιωπά.       

Σταυροειδής είναι και η εικόνα του ανθρώπου στις διάφορες ενέργειές του. [ένας σταυρός είναι ο όλος άνθρωπος... (αφήνουμε πίσω την βιολογική γέννηση - βαδίζουμε προς τα εμπρός, προς το βιολογικό τέρμα ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΤΜΗΜΑ ΧΡΟΝΟΣ - πάνω ο μακρόκοσμος κάτω ο μικρομικρόκοσμος ΚΑΘΕΤΟ ΤΜΗΜΑ ΧΩΡΟΣ) κι όλοι εμείς οι άνθρωποι, συμπυκνωμένοι σαν χωροχρονικοί σταυροί, εκατέρωθεν Του Ενός. Εκεί και η κρίση... του μεν καταγομένου εις Άδην τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων, προς γνώσιν θεολογίας… για τον χωροχρόνο... και μυστικά και μυστηριακά εφόδια ζωής που καταδεικνύει το πώς καλύπτονται τα χωροχρονικά κενά μας, ώστε να ομοιάσουμε το πρότυπο και Πρωτότυπο].                

Σταυροειδώς και ο μεταβολισμός του (Μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός). Από ''λάσπη και θείο πυρ'' είμαστε πλασμένοι, με μας διαχειριστές και των δύο. Το δε μέτρο της ορθολογικής και ορθόδοξης χρησιμοποίησης, η καθαρότητα εισερχομένων και εξερχομένων.  
                    

Σταυρός και το παρόν ζεύγος, με την λογική οριζόντιο τμήμα που φαίνεται και έμπνευση κάθετο (ως πνεύμα αόρατο, αλλά ουσιώδες ενεργό και διαπυδούν***** στα χοϊκά).         

Τα επίπεδα της λογικής μοιάζουν νάναι 3. Λογική του παραλόγου, λογική των λόγων/νόμων (γραφών και φύσης) και λογική Του Λόγου και χάρις. Στο αυτό μήκος κύματος κινούνται και οι εμπνεύσεις, αφού η ιεραρχία των πνευμάτων καλύπτει τους παραπάνω χώρους. Από πνεύμα άτακτον (κάτω) με τάσεις φυγόκεντρες και Πνεύμα Τριαδικού Θεού εύτακτον και κεντρομόλο.                    

Καλούμαστε με την πρόοδο του Σταυρού να ανεβάσουμε ΚΑΙ το επίπεδο της λογικής μας ΚΑΙ το επίπεδο εμ-πνεύσεως. Στην μεσοπεντηκοστή προσκαλείται ο άνθρωπος ΑΝ διψά να έλθει να πιεί. Περίπου στο μέσον από 1 αυγ μέχρι 14 σεπ σε μικρογραφία, ακούμε την ίδια κλήση. Ο διψών ερχέσθω… εμείς να κινηθούμε προς ανακάλυψη κι Ο Κύριος να έλθει προς αυτοαποκάλυψη. Προσώπου, Σοφίας και Αληθείας.                                    

Η λογική και ο λόγος θα απλώνεται (με τις διαρκείς ανακαλύψεις) η δε έμπνευσις (ως αποκάλυψις) θα ανυψοί (κατερχόμενη για να μας συνανυψώσει, αφού συνοδοιπορεί Ο Κύριος μαζί μας και συμπλέει και θεραπεύει τις ασθένειες ψυχών και σωμάτων, έως της συντελείας) …. Κι η λογική θα προσθέτει σκέψεις επί σκέψεων αλλά για την ‘’σύλληψη’’ της εμπνεύσεως απαιτείται ησυχία και αφαιρετική διάθεση. Να ‘’ακούσουμε’’. Με αυτήν την μεθοδολογία, ο πομπός, πρέπει να μεταστραφεί σε δέκτη. Άλλωστε, η προσευχή, είναι η τέχνη της ακροάσεως. ΑΝ ο δέκτης δεν είναι ‘’γυρισμένος’’ και ‘’συντονισμένος’’ με ταπεινότητα και αγάπη στα θεία, και νάλθει η πληροφορία, ΔΕΝ θα εισακουστεί.                           

Κι η λογική πλαταίνει και κάνει πιο στέρεο το οικοδόμημα, η δε έμπνευσις το ανυψώνει. Και χρειάζονται ΚΑΙ τα δύο, ενόσω ο άνθρωπος δεν είναι μονοδιάστατος.                                           

Το αμέσως επόμενο φιλοσοφικό ερώτημα είναι, τι ισχύ έχει η μερική αλήθεια ως άθροισμα κοσμικής λογικής και επιστημονικής εμπνεύσεως, ως ‘’μεγάλες σκέψεις’’ , εφευρέσεις ανακαλύψεις.      

Ως μέρη θησαυρού εκ του όλου θησαυροφυλακίου, δίνουν το πρόσημο του καλώς λίαν, αλλά με την ορθόδοξη οπτική, οπωσδήποτε υστερούν από το άριστα και τέλεια που ο καλός Θεός μας έχει προετοιμάσει.                                        

Ωμοιώθη η βασιλεία με μαργαριτάρι μεγάλο που αυτός που έχει πολλά μικρά τα πουλά για να αποκτήσει το Μεγάλο.      

Κι επειδή η πίστις δεν καταργεί την λογική, ίσα ίσα την ανεβάζει έως τα όρια που μπορεί αυτή να ανέλθει, γιατί υπάρχει ένα χάσμα που πρέπει να υπερπηδηχτεί από αυτήν για να οικειωθεί με το υπέρλογο, επιβάλλεται να κρίνουμε (και εξ αυτής της διεργασίας να διακρίνουμε) εκ της ισχύος των ζευγών (λογική+έμπνευση) πιο είναι το ωφέλιμο και προτεινόμενο από τους αγίους (φτασμένους στο καθ’ωμοίωσιν).           

Ο ‘’φωτισμός’’ από τα άστρα και την σελήνη ισχύει, όσο λείπει το φως του ήλιου. Ανάλογα και ο ‘’φωτισμός’’ εκ του φυσικού ηλίου (ό,τι δλδ γίνεται πιστευτό από τα χοϊκά μας αισθητήρια που μας πληροφορούν) ισχύει όσο λείπει ο ανέσπερος φωτισμός εκ του νοητού Ηλίου XC.

Κι όταν έρχεται ο επόμενος σε ύψος (και βάθος προς καρδία και Βασιλεία του Θεού) φωτισμός, χωρίς να καταργεί το προηγούμενο επίπεδο, συμπληρώνει αυτό. ΔΕΝ καταργούνται τα άστρα αλλά ερχόμενος ο ήλιος (με την ανατολή και μεσουράνηση) απλά αυτά, δεν φαίνονται. Το ίδιο ισχύει και με την παρουσία του νοητού Ηλίου****, μη καταργούμενοι (καταλυόμενοι) οι νόμοι, αλλά πληρούμενοι.     

Νομίζω πως είναι ευνόητο, ότι υπάρχει μια προϋπόθεση για να ισχύσει το ανίσχυρο. Να του επιτραπεί.

Καταστάσεις συνείδησης και γνώσης και επίγνωσης Αληθείας*** (ως θεοδοχία) σε 3 βαθμίδες (σαν ουρανοί)

2 (λόγοι εντός του Λόγου)  

5 (απέναντι)

ς (κατέναντι)

Η πρώτη κατάσταση, δλδ λόγοι μέσα Στον Λόγο (οι με αδιάλειπτη μυστική και μυστηριακή κοινωνία εν σώματι Χριστού – ορθόδοξη εκκλησία) που είναι ο φωτισμός και η θέωση ΜΕΤΑ από την προαπαιτούμενη κάθαρση, είναι μεν ιδεατό και ιδανικό βατή όμως με απόδειξη οι άγιοι.

Σε αυτήν την φάση, δεν χρειάζεται κάποιος να βαδίζει για να εμπνευσθεί, αφού ‘’ακινητεί’’ ως Μαρία παρά τους πόδας Του Κυρίου και ακούει Αυτόν (κυκλική κίνηση του νοός), άμεσα και πρόσωπο προς πρόσωπο…. οπότε ο σχολιασμός του παρόντος, αφορά τις άλλες δύο καταστάσεις και όσο είμαστε συνειδησιακά απέναντι και κατέναντι.

Είναι παρατηρημένο, πως κάποιοι επενδύουν ΜΟΝΟ στην λογική και παρότι εμπνέονται οπότε ανακαλύπτουν ή εφευρίσκουν (οικοδομούντες άλλον έναν όροφο στην οικοδομή της νόησής τους)  δεν παραδέχονται την έμπνευση, ιεραρχώντας την ως δευτερεύουσα, ενώ δεν είναι έτσι. Άλλοι πάλι την αποδέχονται και δοξάζουν Τον εμπνέοντα Θεό, χωρίς να υποτιμούν την λογική. Μακάρι κι εμείς να αποδεικνύουμε με τον τρόπο αντιμετώπισης του κόσμου και της γνώσης του, όπως προτείνει το ψαλμικό  …κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα.

Ισχύει το, πίστις + νόησις κι όχι ή πίστη ή νόηση (όπως ισχύει σαν ευλογημένη ένωση σε όσα ζεύγη επιδέχονται σύζευξη και συνέργεια).      

Άλλοι πάλι, (οι άγιοι και υγιείς εν δυνάμει άγιοι) ‘’επενδύουν’’ στον φωτισμό και εκ Θεού έμπνευση και πληροφόρηση σε θέματα όχι μόνο πνευματικά, αλλά και φαινομενικά κοσμικά… όπως φαίνεται συνέβη κατ’επανάληψιν στον αγ.Πορφύριο (και όχι μόνο) με ένα εξ αυτών αναφερθέν στο: άγιος ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ και το ΑΠΟΛΛΟ 13

Σκοπός, όπως λέει και ο αγ.Μάξιμος ομολογητής,

      

Δυνατότητα διαφάνειας που παρέχεται χάριτι, όσο καταργείται το σκοτίζον νέφος των παθών.

Όλη η μέριμνα και (ελληνορθόδοξη) παιδεία (λογικής και έμπνευσης), προς καθαρότητα του ενδιάμεσου αγωγού (η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ... ), ώστε αυτή να μην αλλοιωθεί και στρεβλωθεί, αλλά στο τέλος, και να χρησιμοποιηθεί φιλανθρώπως. Καθαρότητα οικήματος (χερουβείμ) και λειτουργικότητα οχήματος (σεραφείμ) για την μετοχή στα μυστήρια της Θεοτόκου.

Μη καταργούμενοι οι νόμοι αλλά πληρούμενοι, υπάρχει ''μυστικότερος'' λόγος για αυτό το ''τυχαίο'' και ''συμπτωματικό'' δλδ να συλλαμβάνουμε ‘’μεγάλες σκέψεις’’ καθώς βαδίζουμε...

Βαδίζουμε (λοιπόν) και σε κάποια στιγμή περνάμε από έναν τόπο, όπου έγινε κάποιο κακό ή έχει κακιά ενέργεια. Οι συντονιζόμενοι στα χοϊκά και όσοι έχουν ρυθμίσει τον εαυτό τους να ‘’πληροφορούνται’’ ΜΟΝΟ από τα εξωτερικά τους αισθητήρια, θα προσπεράσουν χωρίς να υποψιαστούν κάτι.

Οι πιο ευαίσθητοι ίσως αντιληφθούν ένα σφίξιμο. Όπως όταν ένα δοχείο που είναι μέσα στο νερό , οι αισθανόμενες πιέσεις είναι πιο έντονες στο λεπτότερο μέρος των  τοιχείων (κατά τους φυσικούς νόμους), έτσι και ο άνθρωπος (δοχείο) που ακόμη δεν εξήλθε των κάτω υδάτων, αισθάνεται άλλος περισσότερη πίεση στο κεφάλι, άλλος στο στομάχι και ο καθένας με την ιδιαίτερη ευαισθησία του, ανάλογα με την λεπτότητα των τοιχείων, κάποιας έντασης ‘’πίεση’’.  

Ο αδύναμος, τρέχει να απομακρυνθεί από εκείνο το ‘’σημείο’’ με την κακιά ενέργεια. Ο χαριτωμένος γνωρίζει εκ πληροφορίας τι ακριβώς συνέβη και έχει την δύναμη (αν του δοθεί) να λύσει το πρόβλημα και ασφαλίσει την κερκόπορτα της παραφύσης (και κακού) επί της φύσης, ώστε η διέλευση επόμενων από το ίδιο σημείο να έχει λιγότερη ή μηδενική ισχύ επάνω τους.

Κι αν ‘’ισχύει’’ η δυσφορία για το κακό ανά σημείο, ανάλογα ισχύει και το καλό και η ευφορία σε τόπους με καλές ενέργειες. Οι πρώτες προσθέτοντας σκοτισμό και πίεση, κι οι δεύτερες απελευθερώνοντας και ‘’φωτίζοντας’’ τους διερχόμενους.

Λένε, πως οι αρχαίοι έλληνες εξερχόντουσαν προς αναζήτηση αυτών των τόπων που θα μπορούσαν να στηθούν ‘’ιερά’’. Η όλη αναφορά αναπτύσσεται ενημερωτικά προς οικοδομήν από κάτω προς τα πάνω, από προ και χωρίς XC για μετά και με XC. Όντας στην σκιά να εξέλθουμε προς το Φως αφού ακολουθήσουμε τον καλό προσανατολισμό, και να μην επιστρέψουμε σε αυτό, κατά το τροπάριο των Χριστουγέννων προς βίωση αυτών εν ημίν. […Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ Σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι. Ενχρονίσθη και εχωρήθη].

Άλλωστε, νομίζω πως είναι ‘’λογικό’’ , ότι ΔΕΝ μας συμφέρει όντας στην ημέρα την φωτιζόμενη εκ Του Κυρίου για χάριν γνώσεων και δυνάμεων να εξωθήσουμε Την Αλήθεια για να ‘’δούμε’’ τα άστρα και μερική αλήθεια.

Μας συμφέρει να ‘’κυνηγήσουμε’’ να ακούσουμε την λεπτή αύρα του Θεού το όντως σπουδαίο, παρά να κυνηγάμε να ‘’δούμε’’ λίγο πιο αχνή σε φως αύρα επί γης, να στήσουμε ιερά. Να ποιήσουμε εμαυτούς ναούς εσωτερικούς να αναπαύεται η χάρις κι όχι να στήσουμε ‘’ιερά’’ ειδώλων. Να ξεδιψάσουμε με ύδωρ που χαριζόμενο από Τον Κύριο, ου μη διψήση άνθρωπος στον αιώνα, παρά να ξεδιψάμε με μεγαλεία κενοδοξίας ή ματαιοδοξίας, ύδατα κάτω (με ‘’μεγάλες σκέψεις’’.  

Κι όμως παρότι φαντάζει ‘’λογική’’ η έξοδος από το υπόγειο δια του επιγείου στο υπέργειο [από το παράλογο παραφυσικό και σκιές δια του φυσικού και λογικού (σοφίας και σημείων) που είναι οδοδείκτες στο υπέρλογο και υπερφύση και Οδό] πολλοί εμμένουν και θαυμάζουν την επί γης θέαση της αύρας. Βγήκαν οι έλληνες και ‘’είδαν’’ αυτήν και σαν τους βλέποντες τον πολικό αστέρα και άλλα αχνά φώτα, προσανατολίστηκαν και άφησαν ως ‘’σημεία’’ τα ιερά. 

Μια χώρα με ‘’ιερή’’ ΑΠΛΩΜΕΝΗ γεωδαισία. Αποστάσεις, γωνίες, τρίγωνα, ιερά, πόλεις, πολλά Δ (Δίον Δελφοί Δήλος Δωδώνη) όλα, όντως καθόλου ‘’τυχαία’’. Κι αυτά, ΣΥΜΠΥΚΝΩΘΗΚΑΝ σαν δεδομένα (και σαν ταμείο γνώσεων) στην πυραμίδα της γκίζας. Και χάσαν από όλην αυτήν την αναφορά ως έναστρο ουρανό τον προτεινόμενο από τα σημεία και σοφία, δρόμο για τον ‘’ήλιο’’. Τόμοι επί τόμων, διδακτορικά εξαντλούμενα στα τοιχεία του μύθου του σπηλαίου και σκιές. Μια λεπτομέρεια για όποιον θέλει να περάσει σε άλλο επίπεδο λογικής, να προοδεύσει σαν χωροχρονικά εσταυρωμένος και σαν εικόνα άνθρωπος δια του σταυρού στην ανάσταση. Εκ του απρόσωπου στο πρόσωπο. Ήθελε ο θησέας και ακολούθησε τον ‘’μίτο’’ της αριάδνης για να βγει από τον λαβύρινθο. Ο διάδρομος κατάβασης της πυραμίδος, όταν προβληθεί στο έδαφος, δείχνει τον δρόμο για την βηθλεέμ. Τον οίκο του Άρτου. ΑΝ πεινά. ΑΝ διψά. ΑΝ ΘΕΛΕΙ******.   

           

Επανερχόμενοι στις ενέργειες (και μόνο για χάριν ενημερώσεως) κάτι ανάλογο σε μικρογραφία ‘’ισχύει’’ και στον μικρόκοσμο των δωματίων μας αλλά και σε χώρους γραφείων, οδούς κλπ… γιαυτό και όταν έχουμε ένα πρόβλημα, αρχίζουμε την πέρα δώθε μετακίνησή μας… μήπως και ‘’φωτιστούμε’’ και μας έλθει η λύσις. Υποσυνείδητα, ενστικτωδώς η όλη συμπεριφορά, αλλά πραγματικά πέραν σύμπτωσης και τυχαίου η λύσις.    

Υφίστανται ‘’σημεία’’ σκοτισμού, μαζέματος, πίεσης, δυσφορίας αλλά και ‘’σημεία’’ από τα οποία όταν διέλθουμε απελευθερωνόμαστε, φωτιζόμαστε και νοιώθουμε ευφορία. ‘’Σημεία έμπνευσης’’ ΑΝ μας αναλογούν. ΑΝ ανοίγουμε τα εσωτερικά αισθητήρια να αντιληφθούμε. ΑΝ ακούμε την συνείδηση και εσωτερική φωνή, με όλα να έχουν προοπτική και στόχο, όχι τον μερικό φωτισμό και ανακαλύψεις και εφευρέσεις, αλλά την πληρότητα θεοδοχίας του όντως Φωτός, της ενυπόστατης Σοφίας, XC.

Στην ινδιάνικη παράδοση ο κάρλο καστανέντα εκαλείτο από τον δάσκαλό του δον χουάν να ‘’βρει’’ και να ‘’δει’’ αυτά τα σημεία μέσα στο δωμάτιο , με το συνείδηση και επιγνώσεις να μην μένει μόνο στην φιλοσοφική ή ακόμη και μύση του κόσμου τούτου, αλλά να προτείνει την βατή φιλοκαλία δια Της οποίας φλεγομένης και μη καιομένης βάτου ως μετοχή, Η Κυρία αφενός να χαιρετάτε Η τους μύστας Της Τριάδος φωτίζουσα , και μας αφετέρου οδεύοντες από τους πρόποδες του όρους Σινά στις δύο κορυφές (προφ.Μωυσή και προφ.Ηλία / αγ.πανσόφου Αικατερίνης) όπου η πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών και πνευματική γνώση των λόγων της φύσης , ικανοί και αναγκαίοι και για την δική μας μεταμόρφωση.

Ο Λόγος δια των λόγων μας ομιλεί χωρίς ασυνέχεια κι εμείς δια λόγων εγγίζουμε, κατανοούμε και μετέχουμε Ήλιο Ζωοδότη, αφού, εκ του Ηλίου οι ακτίνες και δια των ακτίνων ο ήλιος…

‘’σήμερα’’ 25 αυγ, με μνήμη του απ.Βαρθολομαίου (ο έστιν μεθερμηνευόμενος ουράνια ρείθρα) και απ.Τίτου στον οποίο ο απ.Παύλος αναφέρει για τις γαστέρες αργές (κρήτη) όπου δραστηριοποιήθηκε ο άγιος… ώστε χάριτι και δι ευχών να ισχύσει  το αγιογραφικό κι εμείς να εργαστούμε ομόρροπα και ομόπνοα : …37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. (Ιωαν.ζ’) 

Με ‘’αύριο’’ (27/8) την εορτή του αγ.Φανουρίου, που επιβεβαιώνει την ισχύ της θείας εμπνεύσεως και την δι ευχών, γνώση των αγνώστων… αμήν όχι μόνο κοσμικά και επιστημονικά, αλλά ιδίως τα γλυκεία υπέρ νουν και ψυχοσωτήρια … ‘’Τα άδηλα  και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι” … τα οποία προέρχονται ναι μεν με κυρτότητα όπως δείχνει η φωτο, (κυρτότητα και ταπεινότητα αντί κοίλου κατόπτρου και υπερηφάνως), αλλά με τα χέρια μπροστά. Ικετευτικά. Κύριε, φώτισόν μου το σκότος και οδήγησε νου και χου, στα συμφέροντα.

Αναφέρει ο άγ.Γρηγόριος ο θεολόγος: καλύτερα να προσεύχεσαι, παρά να αναπνέεις. Άλλοι άγιοι με την εμπειρική θεολογία και φωτισμό λένε, καλύτερα να προσεύχεσαι παρά να σκέφτεσαι. Δεν είναι η κατάργηση της λογικής, αλλά η συμπλήρωσή της με το ανώτερο, αφού η προσευχή είναι η σκέψη του Θεού. Στο αυτό μήκος κύματος προτείνουν οι άγιοι να μην ανοίγουμε συζήτηση με τον λογισμό, γιατί πίσω από αυτόν κρύβεται εκείνος ο παμπόνηρος που από αρχής αιώνων επλάνησε τους πρωτοπλάστους.

Πάλι, μην προμελετάτε τι θα απαντήσετε γιατί το Άγιο Πνεύμα θα σας φωτίζει ώστε οι αντικείμενοι να μην έχουν να πουν ουδέν. Μάλιστα, η λογική (εκ Θεού) με τους φυσικό και γραπτό νόμο (προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή παραστάτες της Μεταμορφώσεως) υποχρεούνται να ελέγχουν το παράλογο. Το κακό βέβαια σε αυτήν την ενδόμυχη εντολή και θείο νόμο που ισχύει σε κάθε συνείδηση, είναι πως ‘’λογικοί’’ (περισσότεροι διανοούμενοι παρά νοούντες) ισοπεδώνουν όλες τις θρησκείες ως παράλογες, οπότε χωρίς διάκριση πολεμούν το υπέρλογο και θεομαχούν, χειροτερεύοντας την κατάστασή τους και θέση στην αιωνιότητα.                     

Θα μπορούσαμε να παραλληλίσουμε την λογική με το σώμα και την έμπνευση με το πνεύμα και πνοή και εισπνοή αέρα, με διάφορες συνθέσεις. Πόσο μας συμφέρει να αναπνέουμε με  αυξημένα ποσοστά διοξειδίου, μονοξειδίου και άλλων βλαβερών στην υγεία δηλητηρίων; Αυτή είναι η εμμονή και η κατάσταση που βιώνει ο άνθρωπος όταν διαπνέεται από την λογική του παραλόγου και παρουσιάζει το άσπρο για μαύρο και αντίθετα… η φυσική ζεύξη αζώτου και οξυγόνου με προτροπή ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ αύξησης του Φωτός (προσευχή ως οξυγόνο) μας περνά στην άλλη και τελευταία διάσταση της ‘’λογικής + έμπνευσης’’ , άλλωστε, δεν προσεύχεται ο άνθρωπος, αλλά το Άγιο Πνεύμα στον καθένα κατά την παιδεία και αντοχή και καθαρότητα (ψυχική αγνότητα και σωματική για να αναπαύεται η χάρις) , ώστε να βιώσουμε το : ουκέτι εμαυτώ ζω, ζει εν εμοί XC. Αμήν γένοιτο.                    

Έχοντας παραδοθεί (όπως λέμε δια χειρός στους αγιογράφους) και όχι μόνο το χέρι αλλά ο όλος νους και χους και πάσα η ζωή ημών στον Κύριο, Αυτός σκέπτεται και Αυτός ενεργεί δι ημών.

Επί του Σταυρού, ανοίγει τις αγκάλες αγαπητικά (οριζόντια), αλλά και ως Αλήθεια ανέτειλε εκ της γης (κάθετη διάσταση του σταυρού). Άλλωστε με το εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου, (και εργασία εξόδου μας από την αίγυπτο, φυσική και νοητή αιχμαλωσία) πρέπει να νοήσουμε την έλξη και κλήση κάθε λογικής (και λόγου/ανθρώπου) προς την πηγή και τέρμα (Α+Ω) Λόγο, ως Εσταυρωμένος (χωροχρονικά) τους συσταυρωμένους υιούς Του, εν τω προσώπω των δύο ληστών.

Κι όπως δεν κατακρίνεται η όποια μορφή έχει ο άνθρωπος την οποία μέρος παρέλαβε εκ κληρονομίας και μέρος δόμησε επίκτητα κατόπιν ελευθέρων επιλογών, έτσι και δεν κατακρίνεται η όποια ‘’λογική’’ (που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, ως άθεοι, μεταθέντες την πίστη τους στο δημιούργημα αντί Του Δημιουργού, σκεπτικιστές, αγνωστικιστές, πολέμιοι σταυρού και ζωής τους, ετερόδοξοι, αλλόδοξοι, ειδωλολάτρες)…. Πάντα τα έθνη εις ενότητα εκάλεσε (εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας ίνα ώσι εν, μέσα στο Αναστημένο Σώμα Του).  

Αφού όμως η πίστις σώζει κι όχι η λογική, με ιεραρχικότερη την έμ-πνευση από την λογική, ΑΝ αυτή ΕΙΝΑΙ ΕΥΣΤΟΧΗ, αιτούμαστε από τον Καλό Θεό να μας προσθέτει πίστη και αναβαθμίζει την λογική. Εμείς δε κατά το συμφέρον, να ‘’κυνηγάμε’’ να πνέει εντός μας ΑΗΡ (ορθόδοξη πίστις) και ΑΙΘΗΡ που διαπερνά και πληροί τα πάντα, ανάγοντάς μας από την ύπαρξη στην Ζωή (όπου ο αιθήρ ως πεμπτουσία, συστοιχείται στο σταυροειδές - ισοσκελώς - κέντρο των διαγωνίων που ενώνει τα 4 στοιχεία και βάση προς ανύψωση προς την κορυφή και Παντοκράτορα). Μονή παρ ημίν ποιήσει η Αγία Τριάς. Ιησού Θεέ, (κι όχι απλά ΑΗΡ, αλλά ΑΙΘΗΡ) ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον… την ποιότητα της πίστης και της λογικής, την ποιότητα του εισπνεόμενου αέρος, εμπνέοντας μας. …οπότε μας συμφέρει σαν συσταυρωθείς ληστής να αναβοώ … μνήσθητι μου Δέσποτα, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου… έχοντας υπόψην μου την κατάληξη του ετέρου υβριστού συσταυρωμένου, ώστε συσταυρωμένοι, προσηλωμένοι εν αγάπη και αληθεία, σε πράξη και θεωρία, ΜΑΡ(Θ)Α και ΜΑΡ(Ι)Α, να συναναστηθούμε χάριτι…            

τον Σταυρό Σου Χριστέ προσκυνούμεν,

δείξον ημίν και την αγίαν Σου ανάστασιν!!

----

* η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε (στο δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν)

** νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

*** για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

**** Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (Άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

***** Διακρίνοντες την διαπίδυση στην φύση, πνευματικών νόμων, χάριτος και χαράς δια Σταυρού…

****** 3 σταυροί 3 θελήματα … 2 τάσεις Θέλοντας να ακολουθήσουμε την κεντρομόλο Ι (Ιησού) αντί σε κόντρα της φυγοκέντρου Ι (Ι/δεκάτου τάγματος των δαιμόνων) βλέπουμε την ελληνική υγιή και φιλαλήθη παιδεία να εξάγει τον κόσμο δια των επαϊόντων από το παράλογο στο λογικό. Από μυθολογία και φαντασία περνά τον κόσμο στην ιστορία. Από την μαγεία στην ιατρική, αστρονομία, φυσική… και σαν πατέρες επιστημών δι αυτών και λογικής, από το παράλογο σκιώδες που σαν μέσα σε λαβύρινθο ‘’ισχύει’’ ο μινώταυρος και θάνατος. 

Ακολουθεί ναι μεν σε αυτήν την έξοδο (από την κοιλία / γαστέρα κρήτη) ο θησέας τον μίτο, αλλά ΔΕΝ θυμάται τον πατέρα (μαύρα πανιά - αιγαίο). Ακολουθούμε κι εμείς τον μίτο (κομποσχοίνι) τις συμβουλές των πνευματικών ως ορθόδοξη παιδεία , που πάντα θυμάται Τον Πατέρα. Στο σύνολο της ελληνορθόδοξης παιδείας, δια της οποίας πετυχαίνεται η έξοδος ανάταση (από το 4 στο 7 και θάνατο στην αιωνιότητα) και ανάσταση (από το 7 στο 1, επιστροφή δια Κυρίου στον Κύριο και Κυριακή. 1^η και αιώνια ογδόη. Από την αιωνιότητα στην αθανασία). 

από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει... τέλος, η βιωματική πρόοδος στον σταυρό, περνά την συνείδησή μας (λογική + έμπνευση) από τον αγκυλωτό ή γιν-γιαγκ (σύμβολο ΤΑΟ, ως άλλη μορφή) στον ισοσκελή ελληνικό της αρμονίας και στη συνέχεια στον ορθόδοξο. Εκεί η αρχή της Ζωής και αναφαίρετης Αλήθειας και Ανεσπέρου Φωτός. 

Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει δι ευχών την σωτήρια θέληση.

Σχετικά…

Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (του ΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού...

σημειολογική προσέγγιση (γιατί η άλωσις της ΚΠόλεωςς έγινε την συγκεκριμμένη ημνία ειδικά 29 Μαΐου 1453).

Ισχύς σκιών, κατίσχυσις αυτών σε φυσικοπνευματικό επίπεδο, αλλά και εθνική προέκταση

σκέψεις με αφορμή το ‘’Ἀνατολή καί Δύση’’ του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου

Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

---

Στο 3^ο πόνημα, Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας (φυσικό σώμα και Ουσία της Κιβωτού) έχω αναπτύξει ιδιαίτερο υποκεφάλαιο με τίτλο: Διάκριση, λογική και έμπνευση. Το έχω και σε ψηφιακή μορφή (σελ.7-11) για φυλλομέτρηση και για όποιον θα επιθυμούσε να το συνυπολογίσει.