Αφορμή
για το παρόν στάθηκε μια παρατήρηση ενός συμμαθητού… που κατά την γνώμη του,
είμαστε διχασμένες (και βάλε) προσωπικότητες (εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί),
αφού πολλοί από αυτούς που διαδήλωναν στο μεγάλο συλλαλητήριο υπέρ της ελληνικότητος
της μακεδονίας λίγο πριν έψαλλαν στους ναούς αναθέματα κατά των ελλήνων*,
δοξάζαν τον ισραήλ και θεωρούν ως μεγάλο άγιο, τον σφαγέα Θεοδόσιο…
Απαντήθηκε πως οι υγιείς αρχαίοι έλληνες ανέμεναν1 Τον
Μεσσία, ότι ισραήλ = νους ορώμενος τω Θεώ και δεν δοξάζονται οι σταυρωτές Του
Ανθρώπου και ανθρώπων (στο διηνεκές) αλλά… ως συνήθως, στου κουφού την πόρτα,
πάρτην πόρτα και φύγε…
Για ένα μικρό ποσοστό που δεν έχει πωρωθεί εντελώς η καρδία
αρνούμενη την Αλήθεια και θεομαχούσα και τα ώτα ίσως είναι ευήκοα υπό
προϋποθέσεις, δυο σκέψεις.
‘’Συγκεντρωθήκαμε’’ για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και
κάθε βοήθεια είναι αποδεκτή, εκτός από
εκείνους που με καχυποψία και υποτίμηση για την ‘’ελληνικότητά’’ μας, έχουν
θυρεό και σημαία τα παραπάνω διχαστικά, περί σφαγών, περί Υπατίας… : εμείς και
εσείς ΔΕΝ μπορούμε να ομονοήσουμε, αφού είσαστε οι σφαγείς μας…
‘’Φυσικά’’ η υψηλοφροσύνη (και εξαυτού ο σκοτισμός) έγκειται,
ότι οι αρχαιοελληνιστές ειδωλολάτρες θεωρούν τους εαυτούς τους γνήσιους έλληνες ενώ οι χριστιανοί, πλην του
ότι είναι μπάσταρδοι έλληνες, συνεργάζονται με τον κατοχικό στρατό σε πράξη και
θεωρία που παρείσφρυσε στην εκκλησία και στην παιδεία…
…9 καὶ ὅραμα διὰ τῆς νυκτὸς
ὤφθη τῷ Παύλῳ· ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν. 10
ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες
ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς. (Πραξ.ιστ’)
Ζήτησε παλαιά ο μακεδών ανήρ βοήθεια από τον απ.Παύλο και
ανακαινίσθηκε δια του ευαγγελίου.
Ο νέος μακεδών παλαιάς, ειδωλολατρικής νοοτροπίας, αρνείται
την βοήθεια και απορρίπτει μετά βδελυγμίας την ανακαίνιση, το Φως από έρπων και
σκότος σε ευθές, την πληρότητα της Αλήθειας από μερική.
Έτσι, αντί να έχουμε μια λογική συνέχεια του νέου που πληρεί
και συμπληρώνει το παλαιό, τίθεται ένα vs ανάμεσα και μετά την (εκατέρωθεν)
στρατοπαιδειά μάχεται τα αυτονόητα και ποθούμενα της ψυχής.
Αυτόν που ένωσε (ως μέσον και αληθής Μεσσίας) τα πριν
διεστώτα σε χώρο και χρόνο. Την γη με τον ουρανό σε θεωρία και πράξη, ανάγων
τον άνθρωπο από την φαντασία και ομοιάζοντα στην Αλήθεια. Μια διορθωτική πορεία
από την έλξη του αντικατοπτρισμού της όασης, μηδενίζοντάς την στην πραγματική
ξεδιψαστική και ξεκουραστική όαση.
Ο (θεός τους) Δίας, στο τέλος, φυλάκισε τον ΙΑΠΕΤΟ. Καλείται και ο καθείς,
κατά τάξη και ετοιμότητα και ωριμότητα, ως ΔΙΑνοια, να ‘’φυλακίσει’’ και
ανενεργήσει τον αληθοφανή και αποδεχθεί τα του υγιούς νοός.
Φως
εκ Φωτός (όφις και σ+οφία, ευθέως φωτισμού ή πλάνου και εκ διαχύσεως) και
εκ του Νοός ο όνος…
Για να εξαχθεί ο νους εκ του παραλόγου προς το λογικό αλλά
και εκ του λογικού στο υπέρλογο, ως ανόρθωση ή ανάταση και μετά ανάσταση, με
τις ίδιες δυνάμεις του, αδυνατεί. Η θεία βοήθεια είναι ο χριστοφόρος νους, επί
πώλου όνου XC που
εξάγεται εκ της αιγύπτου** και πάλι επί πώλου όνου εισέρχεται την Κυριακή των
Βαΐων στα ιεροσόλυμα για να ανυψώσει δια της Μ.Εβδομάδος τον άνθρωπο στην άνω
ιερουσαλήμ και Βασιλεία (εντός ημών).
Μία δικαιολογία της απέχθειας και ως υποκριτική να θεωρείται
αποκρουστική, είναι ότι, ενώ η θεωρία του Χριστού [που προείπαν (εν μέρει, ως
μερική αλήθεια) οι αρχαίοι, όπως ισχύει και ο σκιώδης σπερματικός λόγος στην
ΠΔ], μπορεί να είναι καλή, ΑΛΛΑ στην εφαρμογή οι ‘’χριστιανοί’’ υστερούν.
Αν όμως με αφορμή τους ανόητους και υποκριτές χριστιανούς
γίνονται οι ίδιοι θεομάχοι του αληθινού Θεού που οι ίδιοι οι αρχαίοι σοφοί
έδειξαν ως πρόλογοι, δεν διαφέρουν από τους κυνηγούς αυτών των αρχαίων, όπως
και οι εβραίοι σκότωναν τους προφήτες τους, αποδεικνύοντας, πως η τομή δεν
βρίσκεται στο προ ή μετά Χριστόν, αλλά στο ίδιο εμπνέον πνεύμα ΚΑΙ
προ ΚΑΙ μετά, το vs της Αληθείας.
Άγιοι τα λένε, αλλά προτιμάτε (από αυτήν την θεόμαχη μερίδα
συμπολιτών μας) η ενημέρωση από τον δαυλό (δυστυχώς εβραιοκίνητα είτε εν γνώσει
είτε εν αγνοία των αναγνωστών) και άλλα αληθοφανή, ακόμη και αληθή γεγονότα
(που υστερούν σε εφαρμογή ορθοδοξίας/ορθοπραξίας) μεγεθυνόμενα όμως με
μεγεθυντικό φακό, εμμένοντα στο παλαιό vs της ανακαίνισης.
Αρχαίοι σοφοί (αποδεκτοί τάχα) τα είπαν, αλλά η καρδιά και
το ους ανθίστανται, ο νους και ο χους***, ‘’κλωτσάνε’’ λογική και Λόγο.
Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, η σκέπη της Ελλάδος****, μακάρι
να διαλύσει την ανόητη σκοτίζουσα υπεροψία.
---
* ανάθεμα σημαίνει εκτός θέματος, όταν ψηλαφάται το υπέρ του
κόσμου τούτου θείον, με ενδοκοσμικά ρήματα αποκομμένα από τον Τριαδικό Θεό, με
αποκομμένο = δαιμονικό και, άλλο η έννοια του έλληνα ως ειδωλολάτρη και εθνικό,
και άλλο ο σημερινός κάτοικος (και εθνολογικά το όμαιμον ομόγλωσσον…) που
φυσικά έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέξει τον πνευματικό φωτισμό του
(ημέρας τρισηλίου θεότητος ή εξ άστρων και σελήνης).
*** νους
– χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)
που από την αλαζονεία και μίσος γίνεται αιτία διχονοίας από δε την με
ταπεινότητα αγάπη και φιλαλήθεια, το θείο εμ-βόλιον ανάρρωσης, καταργείται το εμβόλιο
από τον αντίδικο, σαράκι (διχόνοια) που ‘’τρώει’’ την ελλάδα… όντως καμμιά
σχέση ακόμη και με τα αρχαία ρήματα και προτάσεις από όσο το δυνατόν γίνεται
αυτό, υγιή ΔΙΑνοια και (φιλο)ξένιος και ζευς (ζεύξη).
Θάμασταν ανόητοι αν δεν βλέπαμε κι εμείς την ιδιότυπη κατοχή
των σιωνιστών σε παιδεία και πολιτική και κοινωνία, που σταυρώνει την ορθόδοξη
ελλάδα και μισεί την υγιή ελληνική παιδεία, που στο σύνολό της, ως
ελληνορθόδοξη, ανορθώνει και ανιστά τον άνθρωπο.
Έχουν αυτοί τα σχέδιά τους, έχει όμως και ο καλός Θεός.
Εργάτες περίσσευσαν στα ανθελληνικά, απάνθρωπα και
αντίχριστα σχέδια, είτε εν επιγνώσει είτε ως χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος. Αντί
για ευχολόγια και φιλολογίες, ζητούνται εργάτες του θείου θελήματος για ένα
καλύτερο αύριο των παιδιών μας. Τους το χρωστάμε.
Ήλθον πληρώσαι ου καταλύσαι… νοηματοδοτώντας και περνώντας
τον κόσμο από τα καλώς λίαν και ΓΝΩΜΗ (που από μόνα τους αντιστρατεύονται Τον
Λόγο) στην ΓΝΩΣΗ και βίωμα του τέλειου και άριστα δια και εν XC. Ευχή και έργο, με πόνο ψυχής.
---
---
1 προφητείες
στα ΕΘΝΗ [ΕΘΝΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ & ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΦΩΝ - ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΥΠΕΡ
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ]
H Προσκύνηση
των Μάγων… (Απόσπασμα από τον Λόγο στην Γέννηση του Χριστού του Αγίου
Ιωάννη του Δαμασκηνού)
Συνάφεια (ίσως ενδιαφέροντα – εν-διανοία-φέροντα, ΙΣΩΣ και
μακάρι ωφέλιμα, που αφομοιούμενα προσδίδουν πρόοδο) με…
ΘΕΤΙΣ
ΘΕΣΙΣ ΘΕΜΙΣ, αρνητικά, θετικά και θεϊκά…
Εβραίοι
και Έλληνες... με, τρωτές πτέρνες εκατέρωθεν και ως σοφία (Αχιλλέας) και ως
δύναμη (νόμος Ησαύ) αναμένοντας την επειλημμένη χείρα του ιακώβ (στον τύπο του
Αγίου Πνεύματος). Και ακριβώς εκεί έγκειται το πρόβλημα. Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ και των δύο μερικής αληθείας [σπερματικός λόγος στον νόμο
(ΠΔ) και μερική αλήθεια στην σοφία και έθνη] και τρωτών έως θανάτου προσεγγίσεων
του Θεού, κατά γράμμα φαρισσαϊκά επιδερμικά, κι όχι κατά πνεύμα (ανακαινισμένα
και βαθειά).
Με αυτήν δε την εμμένουσα νοοτροπία είτε εβραίοι είτε
έλληνες παραμένουν στο εξάκτινο* χωρίς την ουσία (πολεμώντας αυτήν) ή ελληνική
σημαία με σταυρό (εξωτερικά) αλλά χωρίς συνοδοιπορία με Σταυρό και Ουσία, αφού
και αυτός ο τύπος ελλήνων, Τον πολεμούν, ενώ δείχνουν ως πατριώτες ότι υπερασπίζονται
την σημαία. Πάλι, η τομή δεν χαράσσεται σε κάτω έθνη ή έλληνες ή εβραίοι, αλλά με
ή χωρίς Χριστό… ναός και λαός Του ή πολέμιοί Του.
Μπροστά σε εκατοντάδες υπάρχοντα έθνη (το καθένα με την ιδιαιτερότητά του, αλλά συμπεπυκνωμένα
σε φιλοδύναμα και φιλόσοφα όπως εδώ, έλληνες και εβραίοι), κατά Θεόν,
διακρίνονται μόνο σε δύο. […και είπεν
Κύριος αύτη δυο έθνη εν τη γαστρί σου εισίν και δυο λαοί εκ της κοιλίας
σου διασταλήσονται και λαός λαού υπερέξει και ο μείζων δουλεύσει*
τω ελάσσονι και ανεπληρώθησαν αι ημέραι του τεκείν αυτήν και τήδε ην
δίδυμα εν τη κοιλία αυτής εξήλθεν δε ο υιός ο πρωτότοκος πυρράκης όλος ωσεί
δορά δασύς επωνόμασεν δε το όνομα αυτού Ησαύ και μετά τούτο εξήλθεν ο αδελφός
αυτού και η χειρ αυτού επειλημμένη της πτέρνης Ησαύ και εκάλεσεν το όνομα αυτού
Ιακώβ (Γεν. κε’ 23)].
εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι,
ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος. (Μαρκ.θ’35) όχι διακονία
αδιάκριτη και χάιδεμα παθών, αλλά στην αλήθεια και θείο σωτήριο σχέδιο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου