Περί ακτίστου Φωτός (αγ.Σιλουανού)

Ο Θεός, αναφέρει ο άγιος Σιλουανός, εμφανίζεται πάντοτε στο φως και ως φως. Το άκτιστο Φως είναι, κατά τη φύση του, θεία ενέργεια κατά τελείως διαφορετικό από το φυσικό φως. Κατά τη θέα του επικρατεί προπαντός η αίσθηση του ζωντανού Θεού, που απορροφά ολόκληρο τον άνθρωπο. Ο θεούμενος άνθρωπος όταν γίνει κατά χάριν Θεός τότε δεν περιορίζεται από τις συμβατικότητες του κόσμου τούτου, δεν υπάρχει γι’ αυτό χώρος, χρόνος, ηλικία, φύλλον, θέσεις, αξιώματα κ.α.

Γι’ αυτό και ο άγιος Σιλουανός λέει ότι ο Θεός ενεργεί και ο άνθρωπος δέχεται. Όντας η ψυχή σ’ αυτή την κατάσταση του φωτισμού, ο Θεός ευδοκεί και κατά το θέλημα Του, τον καταξιώνει θείας αρπαγής. Τον περικυκλώνει η άκτιστη ενέργεια του Θεού και ο άνθρωπος αποκτά την εμπειρία της θεϊκής εκστάσεως, της θεώσεως, που τον μεταφέρει από τον τόπο και τον χρόνο της επίγειας Εκκλησίας στη χαρά της Άνω Ιερουσαλήμ και στη μετοχή της θείας δόξης. Η πραγματική θεωρία έρχεται άνωθεν, με ηρεμία. Η υπαρξιακή θεωρία δεν είναι σαν την αφηρημένη, τη διανοητική. Είναι ποιοτικά διαφορετική, είναι το φως της ζωής που δίνεται από την ευδοκία του Θεού, κι η οργανική οδός προς αυτό είναι, όχι η διανόηση αλλά η μετάνοια. Εις τον μετανοούντα ο Κύριος δίδει τον Παράδεισον και την αιώνιον Βασιλείαν μετ’ Αυτού

το άκτιστο φως και η θεωρία του...