Αυτή την εσωτερική εργασία την καταλαβαίνουμε καλύτερα αν παρομοιάσουμε την ψυχή με μια μυλόπετρα, την οποία γυρίζει το ρεύμα του νερού συνεχώς γύρω από τον άξονά της, και η οποία ποτέ δεν σταματάει να γυρίζει ενόσω το νερό τρέχει. Αλλά ο μυλωνάς έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει αν θα αλέσει σιτάρι, βρώμη ή ζιζάνια. Ο μύλος υποχρεώνεται να αλέσει ότι του ρίχνει ο μυλωνάς.
Το ίδιο συμβαίνει καί στην ψυχή του ανθρώπου. Μέσα στις δοκιμασίες της ζωής μπαίνει η ψυχή σε κίνηση από τους χειμάρρους των πειρασμών που την κατακλύζουν και δεν μπορεί πια να ελευθερωθεί από το ρεύμα των λογισμών. Η ίδια όμως η ψυχή, με τον αγώνα της και με την προσοχή της, φροντίζει για το είδος των λογισμών που πρέπει να δέχεται ή να απορρίπτει. Διότι, όπως είπαμε παραπάνω, εάν διαρκώς φέρνουμε στη μνήμη μας τις Θείες Γραφές και αν ανεβάζουμε το νου μας ψηλά, ώστε να ασχολείται με πνευματικά πράγματα και να επιθυμεί την τελειότητα και τη μέλλουσα μακαριότητα, επόμενο είναι ότι απ’ αυτή την πνευματική ενασχόληση
του νου μας, θα μας έρχονται και πνευματικοί λογισμοί. Και αυτοί οι λογισμοί θα κάνουν το νου να εντρυφά σε ότι είχε πριν μελετήσει. Αν όμως μας καταλάβει η οκνηρία και η απροσεξία, κι αν ξοδεύουμε τον καιρό μας σε άσκοπη φλυαρία ή αν μπλέξουμε στις μέριμνες τούτου του κόσμου και στις μάταιες επιθυμίες, τότε θα ξεφυτρώσουν ζιζάνια, τα οποία στη συνέχεια θα απλωθούν καταστρεπτικά στην καρδιά μας. Και τότε, όπως είπε ο Κύριος και Σωτήρας μας, εκεί όπου είναι ο θησαυρός των έργων μας και των επιδιώξεών μας, εκεί θα βρίσκεται και η καρδιά μας (Ματθ. 6, 21).(ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, “ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ”, ΤΟΜΟΣ Α, Εκδόσεις “ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ”)
---
(σχόλια όχι απαραίτητα) συνειρμικά αν μου επιτρέπεται, δυο σκέψεις.... αφού αυτή η μυλόπετρα, παραπέμπει στον μεταβολισμό φυσικό και πνευματικό
ψυχοσωματικά στον ενιαίο άνθρωπο, η ψυχή και το στομάχι.... σαν μύλοι ''αλέθουν'' ό,τι τους ρίξουμε για να αποδώσουν ενέργεια βιολογική και ενέργεια πνευματική για συνέχιση του ζειν και του (μακάρι) ευ και μακαρίως δια και εν XC, ζειν.... κι επειδή σχηματίζουν οι ροές των εισερχομένων - εξερχομένων, σταυρό ισοσκελή, πανομοιότυπα για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα πεποιθήσεων (όπως το κοινό για όλους, σύμβολο της γης +) *, αλλά εκφράζονται δια θεωρίας και πράξεως, από αγκυλωτό (προς σκότος) έως ορθόδοξο (προς Φως), ''επιβάλλεται'' η διάκριση και επίτευξη ισορροπιών για να επιτευχθεί το πέρασμα από τον έναν στον άλλον τέλειο, με σταδιακή οικείωση ψυχής και σώματος στα Του Τροφέως XC και Τροφής (συγχρόνως)
Τρεφόμενος ο άνθρωπος στο σύνολο ψυχοσωματικά, με Λόγο και λόγους**.... γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ. (Ματθ.δ’4) γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ. (Λουκ.δ’4) ... (''τυχαία'' κι οι δυο ευαγγελιστές δ'4 θέλοντας να δείξει ο Θεός την θέλησή Του, που είναι να μεθέξει κάθε σαρξ, πνεύμα, και μην μείνει ΜΟΝΟ στα χοϊκά ''αναγκαία'' αλλά άσιτος πνευματικά. Με βιολογική μεν αναπνοή, αλλά χωρίς πνευματική, που είναι η προτιμότερη προσευχή, οπότε η ψυχή ασφυκτιά και πεθαίνει). Τροφή από έναν εύσπλαγχνο και Δίκαιο Θεό, που δεν προσωποληπτεί, αλλά τρέφει σαν μάννα κατά τις ανάγκες του καθενός ό,τι του ωφελεί***.
…ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. 54 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 55 ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις. 56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. (Ιωαν.ς’) … Μια Τροφή που Ο Τροφέας (2) δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος κατέρχεται και απέναντι (5) και κατέναντι (ς’, 6) για να μας αναβιβάσει και χαρίσει, Ζωή αιώνια… Δι ευχών και ενεργείας Της μεσσίτριας….
ισορροπίες και άκρα κατά την Ορθοδοξία
Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)
[Χρυσοπλοκώτατε
πύργε,
και δωδεκάτειχε πόλις,
ηλιοστάλακτε θρόνε,
καθέδρα του Βασιλέως,
ακατανόητον θαύμα,
πως γαλουχείς τον Δεσπότην.
(με) το δωδεκάτειχε πόλις ορίζεται με την τριάδα που σχηματίζουμε με τα τρία δάχτυλα και τα τέσσερα σημεία πάνω στο σώμα, όπου τυπούται το σημείο του σταυρού. (3Χ4=12) σταυροειδώς, πάνω κάτω δεξιά αριστερά. Από κεφαλή έως κοιλία και από την μία πλευρά έως την άλλη. Από το ‘’νυν’’ έως το ‘’αεί’’ και από τα πρακτικά (Λεία) έως θεωρητικά (Ραχήλ) – δύο πλευρές που επισκέπτεται και τεκνοποιεί το Πνεύμα το Άγιον στον καθένα, κατά τάξη και ετοιμότητα - .
Από τα δεξιά – αριστερά όρια των δύο λόγων και νόμων (φυσικού και Γραπτού) όπως φαίνεται στον νοητό κύκλο της Μεταμορφώσεως με τους δύο παραστάτες προφήτες μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν… και πάνω – κάτω ο κληθησόμενος μέγας έως ελάχιστος κατά το διδάξας (μόνο) και ποιήσας και διδάξας. Αμήν συγ-χωρούμενοι, εντός... (και με κορωνίδα/κεφαλή την προσευχή βάση δε, στην κοιλία, την νηστεία).]...
αμήν
σταυρωμένοι παρά μόνο ''φέροντες'' επί τραχήλου σταυρό, ή τυπώνοντες Αυτόν
εξωτερικά....
---
* πάλι συνειρμικά,
οι κατά την θεία οικονομία επιτρεπόμενοι κύκλοι επί γης του κάθε ανθρώπου (δλδ
του πόσο θα ζήσει ο καθένας μας, ενεργών μεταβολισμούς χοϊκής και πνευματικής
τροφής και τους μύλους τους να αλέθουν…. μέχρι να έλθει το τέλος και αποδώσουν
λογαριασμό), σε συνάφεια με τον αγιογραφικό καλό σπόρο (σίτο) και κακό
(ζιζάνια) και την κατάληξή τους, δεν μπορεί να γίνει πιο σαφές παρά τις παραβολές
που χρησιμοποιήθηκαν…. ότι το νερό
θα γυρνάει την μυλόπετρα ενόσω ζούμε, αλλά αυτή η πέτρα απόλυτα εξαρτημένη από
τον αλεσμένο καρπό, με τον βιολογικό μας θάνατο θα εκτοξευθεί σαν βέλος προς το
πυρ. Ή με το ‘’ευ δούλε αγαθέ
είσελθε’’ (επιστροφή στον ήλιο και ανακαινιστικό ιλαρό Φως και πυρ θεότητος) σαν
τον σπόρο που μαζεύετε από τους δούλους Του Κυρίου στις αποθήκες…. ή θα εξοστρακιστεί
στο σκότος (άπελθε…) και πυρ εξώτερο, όπου πρόκειται να δεθούν σε δεμάτια τα ζιζάνια και να καούν….
Και
όσο προσθέτουμε στα δύο παραπάνω λειτουργούντα στοιχεία της φύσης, αέρα καθαρό Ορθοδοξίας (όπου ΑΗΡ – XC) και γη ως θεία τροφή εκ του παραδείσου,
τόσο ο όλος άνθρωπος θα τύχει καλής μερίδος. Αλλιώς, αλοίμονο εις τον αιώνα….
Και δεν είναι ώρα ευχολογίων και θεωριών, αλλά χωρίς πράξη, αλλά ώρα προσοχής και προσευχής, τι θα αλέθει η ψυχή μας, γιατί η ώρα της δίκαιας απόφασης του τι αγαπήσαμε, τι υπηρετήσαμε στην ζωή μας, οπότε και δια της έλικος 9 προς επιστροφή ή του 6 προς απώλεια, είναι άγνωστη…
Παράσχου ημίν ΔΙΑΚΡΙΣΗ θέληση, αγαθή προαίρεση, πίστη και κάθε ωφέλιμο….
Νομίζω ότι διακρίνεται εύκολα, ότι διαχωρίστηκε το παρόν άρθρο, σε δύο μέρη. Ένα, το πρώτο που είναι η καθαρή τροφή εξ αγίου, ευκρινής και γλυκεία και το δεύτερο μέρος, τα σχόλια που υπέχουν τα ψυχία εκ της τροφής της τραπέζης των κυρίων. Το πρώτο, απευθύνεται στους ανθρώπους που το (πνευματικό) στομάχι τους, λόγω ενηλικίωσης αλέθει (και αφομοιώνει και ομοιώνεται με αυτούς) Λόγο και λόγους αγίων (ασκούμενοι στην κυκλική κίνηση του νοός, απλανή επικοινωνία με επίβλεψη έμπειρου οδηγού) και το δεύτερο, το στομάχι των νηπίων (τους εξασκούμενους στην ευθεία κίνηση νοός, έμμεση επικοινωνία δια των δημιουργημάτων στον Δημιουργό) που θέλει κάτι σαν χυλό, και συνήθισε να αλέθει λόγους φύσης και φιλοσοφεί, με ίχνη φιλοκαλίας. Αμήν ευχόμενος όχι βαρετό ή διαστρεβλωτικό, αλλά ωφέλιμο στους αναγνώστες…
Και δεν είναι ώρα ευχολογίων και θεωριών, αλλά χωρίς πράξη, αλλά ώρα προσοχής και προσευχής, τι θα αλέθει η ψυχή μας, γιατί η ώρα της δίκαιας απόφασης του τι αγαπήσαμε, τι υπηρετήσαμε στην ζωή μας, οπότε και δια της έλικος 9 προς επιστροφή ή του 6 προς απώλεια, είναι άγνωστη… Παράσχου ημίν ΔΙΑΚΡΙΣΗ θέληση, αγαθή προαίρεση, πίστη και κάθε ωφέλιμο….
** 5 άρτοι και 2 ιχθείς (σύνολο άρθρων με την σχετική θεματολογία)
*** Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου