για τη ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ (σκέψεις)

και τις κινήσεις του νοός (ευθεία, κυκλική και σπειροειδή)


ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ


...δικαιολογώντας την ''ευλογία'' της Ελλάδος, αλλά και την θέση της στον κόσμο, ως οδοδείκτη... ευλογημένη προβολή της Οδού.


…Υπάρχει ιδιαίτερη σημασία των ονομάτων ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ, του Ευαγγελίου του μεγάλου παρακλητικού κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο, όπου η μεν Μάρθα κατά παρατήρηση Του Κυρίου, μεριμνούσε και τύρβαζε περί πολλών ενός δε εστίν χρεία, η δε Μαρία την αγαθήν μερίδα εξελέξατο ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής…’’ (Λουκ.ι’38…).

Η σχηματική διαφορά των δύο ονομάτων, δεν είναι συμπτωματική, καθώς αποτυπώνονται ως κινήσεις επί της γης (Θ) και εκ της γης, προς τον ουρανό (Ι).

*

Επειδή ακούμε εκ του Αποστόλου Παύλου το, ως εξ εσόπτρου και εν αινίγματι γνωρίζουμε, καλό θα ήταν, να παρατηρήσουμε τα εξής, εκτιμώ ψυχωφελή, που ανάγουν το νου, από τα εξ εσόπτρου, στα ακριβή:
Η στάση ζωής, αυτή της Μαρίας, που υλοποιεί την ευθεία (το Ι της ΜΑΡΙΑΣ, με το αγιογραφικό… παρακαθήσασα παρά τους πόδας του Κυρίου (Ιησού) ήκουεν τον λόγον Αυτού… και την αγαθήν μερίδα
εξελέξατο ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής), είναι η λιτή και απέριττη προς τον Θεό οδό, η πεπατημένη και απλανής (υπό την εποπτεία έμπειρου πνευματικού) οδός της άσκησης της προσευχής του Ιησού και η οποία ευθεία στάση ζωής, συνδυάζεται με την κυκλική κίνηση του νου. 

Αντίθετα, η στάση ζωής της Μάρθας, που μεριμνά και τυρβάζει περί πολλών, ‘’κινείται’’ επί γης ναι μεν κυκλικώς (σύμφωνα με τη φορά των γραφών) και ευθέως όσο αποτυπώνεται η έξοδος από την Αίγυπτο προς τους Αγίους Τόπους (το Θ της ΜΑΡΘΑΣ). Η κίνησή της όμως αυτή, σε σχέση με την φαινομενική ακινησία της Μαρίας, συνδυάζεται με την ευθεία κίνηση του νου, όπου η ακρόαση των λόγων του Θεού και η διάκριση Του Δημιουργού, είναι έμμεση και κρύβεται πίσω από τα δημιουργήματα. 

Στο σύνολο ΜΑΡΙΑ + ΜΑΡΘΑ, σταυρός 

Κατά τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, υπάρχει και η τρίτη κίνηση του νου, που είναι ο συνδυασμός των δύο παραπάνω. Η σπειροειδής. 
Αυτήν την σπειροειδή, την ανελικτική επί του όρους της μυήσεως (εμβαθύνσεως στα θεία) λόγω μετριότητός (αναξιότητός) μου την έβλεπα αποτυπωμένη ως προβολή της, εσοπτρικά, ως [Ο (κυκλική) + - (ευθεία) = Θ]. Απέφευγα μάλιστα τον όρο σπειροειδής… γιατί σαν ανελικτική (σπειροειδής) σε σύγκριση με την εξελικτική (ευθεία), ήταν πάντα στα όρια του Σταυρού… ‘’ίσως’’ αποφεύγοντάς Τον. 

Και αφού ισχύει …εάν θέλει τις οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω σεαυτόν, αράτω τον Σταυρό και ακολουθείτω μοι… έμοιαζε η σπειροειδής κίνηση του νου, παράλληλα με το φως του κόσμου να μην είναι ευλογημένη οδός. Ναι αλλά Ο Κύριος είναι το Φως του κόσμου, το φωτίζον πάντα ερχόμενον, οπότε, και η σπειροειδής κίνηση, ως ο συνδυασμός των δύο κινήσεων του νου, κυκλική και ευθεία, απευθύνεται στους περισσοτέρους μας. 

Η καθ’ ύλην κυκλική, είναι πολιτεία μοναχική (ισάγγελη – ασώματη), που πραγματώνει την ολοκλήρωση του ακολουθούντα απλανώς αυτήν, ανακηρύσσοντας τον ωςόσιο, ενώ η ευθεία κίνηση του νου μαζί με την τρίτη κίνηση (τον συνδυασμό) μπορεί (Θεού ευλογούντος - χάριτι) να ολοκληρώσει τον ακολουθούντα υπό την εποπτεία ορθοδόξου πνευματικού, ανακηρύσσοντας τον ως άγιο. 

Ο Κύριος, θέλοντας τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν… μας προτείνει… άγιοι γίνετε, ότι άγιος ειμί. Αυτός ο αγιασμός, δεν μπορεί να επιτευχθεί, ‘’μαγικά’’ αλλά μόνο μετά από την δική μας μεταστροφή και μετάνοια, και όσο μεταλλάσσεται – αναβαθμίζεται ο κοσμικός έρως σε θείο. (γιαυτόν τον λόγο ανεβάζω τις παρούσες σκέψεις εδώ, και όχι στην φυσική – μεταφυσική και ‘’φωτισμός’’, παρότι ‘’ίσως’’ θα ήταν εκεί πιο κατάλληλο). Αν δεν μεταστραφεί ο νους από τα γήινα και τονχου στα ουράνια, στον Νου, αφού πρώτα ξεπεράσει τον παρεμβαλλόμενο χνου, ώστε να διακρίνει ακριβώς τα εκτός της διανοίας μας αληθινά, από τα σε προβολή και φανταστικά - αληθοφανή συμβαίνοντα. 

Κι επειδή ο φυσικός τρόπος ‘’διάλυσης’’ των χνώτων είναι να ανοίξουμε κανένα παραθυράκι να μπει αναζωογονητικός αέρας, αναλογικά και στα πνευματικά, τα υπερφυσικά, είναι να εισ-πνεύσει στην ζωή μας, αναζωογονητικός ‘’αήρ’’. Απαγγελόμενο το σύμβολο της πίστεως, πάνω στην Αγία Τράπεζα, οι ιερείς δημιουργούν ‘’αέρα’’. 

Η Εκκλησία, στον τύπο του Σώματος, με το ιερό σαν κεφαλή, τον επισκοπικό θρόνο, ως καρδιά, τους ψαλτάδες σαν πνευμόνια… συντονίζεται ακολουθώντας απαράλλακτα αυτό το ‘’πιστεύω’’, ενώνοντας το νου με Τον Νου, την καρδιά με την Καρδιά κι εμείς, κολλώμενοι τω Αγαθώ, ανταποκρινόμαστε στην θεία έκκληση, αντιπροσφέροντες πάσα την ζωή ημών, Χριστώ τω Θεώ, παραθώμεθα. (φλέβα – αρτηρία – νεύρο). Τα πάντα προς Θεία Κοινωνία. Μυστική και μυστηριακή. Θείος έρως! Καταστάσεις βέβαια που διαφέρουν από ''διανοητική ενημέρωση''' και ''συναισθηματική έξαρση αγάπης''. Η γνώση μπορεί να μεταγγιστεί, αλλά η Αλήθεια, ΜΟΝΟ να βιωθεί. 

Το σύμβολο της Πίστεως, καταγράφεται στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο. Την Α’ Οικουμενική Σύνοδο, την απαρτίζουν 318 θεοφόροι πατέρες. Δεν είναι συμπτωματικό, πως ο πρώτος αγώνας του Αβραάμ, για να απελευθερώσει τον αδελφό αυτού, που αιχμαλωτίστηκε, εφώπλισε τριακοσίους δεκαοκτώ (318) εκ των δούλων αυτού, των γεννηθέντων εν τη οικία αυτού, και κατεδίωξεν οπίσω αυτών έως Δαν και διαιρέσας τους εαυτού ώρμησε κατ' αυτών την νύκτα, αυτός και οι δούλοι αυτού, και επάταξεν αυτούς, και κατεδίωξεν αυτούς έως Χοβά ήτις είναι κατά τα αριστερά της Δαμασκού. Και επανέφερε πάντα τα υπάρχοντα και έτι επανέφερε Λωτ τον αδελφόν αυτού και τα υπάρχοντα αυτού, έτι δε και τας γυναίκας και τον λαόν. (Γεν. ιδ’14). 

Κι αυτό… έγινε στα Σόδομα και Γόμορα. Εκεί, που ο φυσικός έρωτας αιχμαλωτίζεται και αντί να οδηγείται προς τα άνω, τα υπερφυσικά, τελματώνεται προς τα παραφυσικά, προκαλώντας την θεία ‘’εκπαιδευτική’’ οργή, που μέχρι σήμερα όποιος θέλει, μπορεί να εκμεταλλευτεί προς διόρθωσί του. Κι επειδή όπως λένε… άγονο δέντρο δεν πετροβολιέται, φανταστείτε αφενός πόσο παρεξηγημένη έννοια είναι ο ‘’έρωτας’’ και αφετέρου, τις καρπούς έχει να αποδώσει αυτός ο φυσικός έρως αν μεταστραφεί προς τον θείο, αντί να διοχετευτεί, μόνο στα εγκόσμια και στο σεξ. 

Φεύγε και πίσω μην κοιτάς ήταν τότε η εντολή του Θεού, προς τον Λωτ, που τον εξήγαγε προς την ζωή, από την μέλλουσα δικαία Του κρίση. 

Μπορεί να είναι λογικό, μπορεί και όχι. Εξαρτάται με το ποιο καύσιμο υλικό χρησιμοποιεί ο καθένας. Κάποιοι από φόβο και μόνο… θα το έκαναν. Οι κάπως όμως πιο θεωρητικοί και ‘’ελεύθεροι’’ οι θέλοντες να υποκινούνται από σεβασμό και αγάπη, και όχι από φόβο, θα προτιμούσαν ένα Θεό Εύσπλαχνο (όπως γνωρίζεται στην Καινή Διαθήκη) και όχι τιμωρό (όπως φαντάζει στην Παλαιά).

Ιατρικά γνωρίζουμε, πως από τα δίδυμα, αυτό που γεννιέται πρώτο έχει συλληφθεί δεύτερο, ενώ αυτό που γεννιέται και φαίνεται να έρχεται δεύτερο στον κόσμο, στην κυριολεξία, έχει συλληφθεί πρώτο. Με τις γεννήσεις του Ησαύ (πρωτότοκου κατά κόσμο) και του Ιακώβ που γεννιέται δεύτερος με επηλλειμένη την χείρα, επί της πτέρνας του Ησαύ, φαίνεται, δογματίζεται και ΙΣΧΥΕΙ ότι στον χώρο του αντικειμενικού, του πέραν της εσοπτρικής γνώσεως, ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΦΩΣ και έπεται το σκοτάδι. ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ Η ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ και η ΧΑΡΙ, και ΕΠΕΤΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ, παρότι εμφανίστηκαν στον κόσμο πιο μπροστά. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να πληθυνθεί το σκοτάδι στον πίσω από το παραπέτασμα χώρο, αν δεν επροηγείτο η πλήθυνση του Φωτός. Έτσι, απλά και ορθολογικά, ας μην μας σκιάζει η πλήθυνση των σκιών... μπορεί η νύχτα να προκόβει και να μοιάζει να κραταιούται... αλλά έρχεται καιρός που οι πρώτες ηλιαχτίδες θα τις διαλύσουν... 

Κι αφού ‘’ενοχλήθηκαν’’ με τον τρόπο που προτυπώθηκε στην Π. Διαθήκη, (για όσους δουλεύουν ή θα ήθελαν να δουλεύουν με άλλο καύσιμο υλικό…, πιο εξελιγμένο…) έρχεται στην Καινή Διαθήκη, μετά Χριστόν, να αποτυπωθεί… άλλος δρόμος εξόδου του έρωτά μας από την αιχμαλωσία, αλλά πάντοτε αναλογικός με τον πρώτο, όπως οι 318 θεοφόροι πατέρες, που προτυπώθηκαν στους πάλι 318 δούλους του Αβραάμ, τους γεννηθέντες στον οίκο του…. 

Ο Άγιος Σπυρίδων, ένας από τα κύρια πρόσωπα της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (με το θαύμα του κεραμιδιού) μας δίνει την επί γης σπειροειδή, ως 9, (όπου πάλι συμπτωματικά ισχύει λεξαριθμικά, μετά το α=1, β=2, … Θ=9) ιχνηλατίσιμη πορεία,** μεταστροφής και αναβάθμισης του κοσμικού έρωτα σε θείο. Τον χαιρετισμό από το προ και χωρίς Χριστό χαίρε Νύμφη, (έρωτα στην φύση) στο μετά και με Χριστό, χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!!! (υπερφυσικό θείο έρωτα) 

Ξεκινά από την Κύπρο, το νησί της Αφροδίτης. Φεύγει και (ας πούμε) πίσω δεν κοιτά κατ’ αναλογία του σωσμένου εκ Σοδόμων και Γομόρων, Λωτ… Με στάση στην Πόλη (την Βασιλεύουσα, που της έχει ανατεθεί η φύλαξη και προστασία Στην Κυρία Θεοτόκο) κατευθύνεται και τελικά καταλήγει στην Κέρκυρα, ‘’πνευματικώς και φυσικώς κινούμενος’’ ορίζει ένα ημικύκλιο, μία στην κυριολεξία σκέπη και προστασία και την καλή αιτία απελευθέρωσης. 

Καταλήγει στην κορυφή των Επτανήσων, στο Ιόνιο. Καταλήγει, εκεί, υπό τους πόδας του όρους Παντοκράτορα και άφθαρτος μέχρι σήμερα, ‘’τρώει’’ τα παπούτσια του θαυμαστά, ‘’ως σημείον’’ ένδειξης ότι περιτριγυρίζοντας στον φιλόθεο κόσμο, βοηθά μυστικά και φανερά, όσες ψυχές θα ήθελαν να ακολουθήσουν τον ίδιο θαυμαστό δρόμο του θείου έρωτα. 

*

*

‘’Σημειώνοντας’’ αυτό το ημικύκλιο, υπό την σκέπη της Παναχράντου Θεοτόκου, διαγράφεται ένα πνευματικό δωδεκάωρο, προετοιμαστικό της έλευσης του Φωτός. 12 έτη η Θεοτόκος τρέφεται στα άγια των αγίων, από άγγελο που απευθυνόμενος Σε Αυτήν την προσφωνεί Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτη κι Αυτή με την σειρά Της, ομολογεί συγκατιθέμενη με ταπεινότητα, στην θεία κυοφορία: ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το θέλημά Σου! Τότε Δύναμις εξ Υψίστου επεσκίασε τη απειρογάμω… 

Από τότε εισέρχεται το Φως στον κόσμο. Από του Αγίου Σπυρίδωνα ημερολογιακά, σπυρί σπυρί μεγαλώνει η ημέρα. 

Από τα Επτάνησα, (7) ξεκινά μια νέα ημέρα, η συνέχεια του προηγούμενου ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥ προετοιμαστικού, το υπόλοιπο την μίας (κατά Θεόν) ημέρας, προς ολοκλήρωση του φυσικοπνευματικού δωδεκάωρου, εμφανούς (άμεσου), ως προς την προηγούμενη κατάσταση εν μήτρα της Παρθένου, παρουσίας Του Κυρίου, που οδηγεί τον άνθρωπο στο τέρμα της Αποκαλύψεως, στα Δωδεκάνησα (12) και στην Πάτμο. 

Έτσι σχηματίστηκε γραφικά επί της γης, η σπειροειδής κίνηση (9) του Πνεύματος του Θεού, δια των αξίων δούλων Του, ώστε οι επιζητούντες οδοδείκτες, να μην χάσουν τον δρόμο της ολοκλήρωσής τους. Κλείνοντας ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος (ο αγαπημένος μαθητής Του Κυρίου) τον άνω κύκλο του 9, πραγματοποιεί ο καλός Θεός την ‘’μετάστασή’’ του, απέναντι… στην Έφεσο. Έτσι, ολοκληρωμένα, τηρεί αυτόν… έως την Δευτέρα Παρουσία Του. 

Περικλειόμενη η αγαπημένη μας ευλογημένη πατρίδα, υπό την Σκέπη της Θεοτόκου, ορίζει αυτήν ως αμετάθετο οδοδείκτη και φάρο φωτεινό - σταυρικό, στους οδοιπορούντες.

Κι όπως τυπώνουμε το σημείο του Ζωοποιού Σταυρού επί του σώματός μας, έτσι, στο μεγαλύτερο σώμα που ανήκουμε (πατρίδα) πριν την Ορθόδοξη Εκκλησία (πίστη) τυπώνεται το ζωοποιό σημείο ανάλογα. 

Εις το Όνομα του Πατρός (Θράκη - κεφαλή) και του Υιού (Κρήτη - γαστέρα) (εκ του γαστέρες αργαί του Αποστόλου Παύλου, ενδεικτικό της πνευματικής γεωγραφίας…, αλλά και του Θησέα που προτύπωσε την είσοδο στον λαβύρινθο…) και του Αγίου Πνεύματος, από το ΙΟΝΙΟ, έως την ΙΩΝΙΑ. 

 

Κι η διαφορά του ΙΟΝΙΟ - ΙΩΝΙΑ; μια απλή ερώτηση… και μια απλή απάντηση. Ποια είναι εκείνη η Δύναμι που τον εν δυνάμει σπόρο Ι(Ο)ΝΙΟ τον ολοκληρώνει Ι(Ω)ΝΙΑ; Ποια είναι εκείνη η Δύναμι που τον εν δυνάμει σπόρο Αγάπης και Αληθείας που έχει ο καθένας μέσα του, ΙΟΝΙ(Ο) του τον αποκαλύπτει και τον ολοκληρώνει ΙΩΝΙ(Α); Ποια άλλη, εκτός της Δυνάμεως του Υψίστου. Το Άγιο Πνεύμα. Το Ορθόδοξο προσεγγιζόμενο και προσκυνούμενο ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ και όχι ΟΜΟΙΟΥΣΙΟΝ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑπου οδηγεί απλανώς τον παλαιό Άνθρωπο από την Δύση (και δύση του) προς την Ανατολή, δια της Μετανοίας! Έ! …και του Αγίου Πνεύματος, από ΙΟΝΙΟ έως ΙΩΝΙΑ, άσχετα αν η ΙΩΝΙΑ δεν είναι πλέον ελληνική, για λόγους που οίδε Ο Κύριος. 

* σκέψεις και σχήματα ερανεισμένες από το Κάθετος Πνευματικός Κύκλος (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου) 

ΥΓ. Συγγνώμη για το μέγεθος του κειμένου… αλλά πάλι καλά που χωρέσαμε όλη τη γη και την αγαπημένη μας Ελλάδα,… με 5,5 σελίδες… Τώρα… αν ξέφυγε κάτι, πέστε μου να τα συμμαζέψουμε… να συμμαζέψουμε τους από Θεό, εγκατασπαρμένους έρωτες, προς ολοκληρωτική (σωτήρια) θεία ευστοχία! Αμήν να βάλλουμε αρχή μετανοίας ώστε όχι μόνο να έχουμε ως Έλληνες και Ορθόδοξοι την Σκέπη της Παναγίας, αλλά και την ενοίκηση εις τα ίδια… - συγκατοίκηση, όπως Ο Κύριος παρέδωσε την Θεοτόκο στον αγαπημένο Του μαθητή. 

…Ο Ιησούς λοιπόν, ως είδε την μητέρα και τον μαθητήν παριστάμενον, τον οποίον ηγάπα, λέγει προς την μητέρα αυτού• Γύναι, ιδού ο υιός σου. Έπειτα λέγει προς τον μαθητήν• Ιδού η μήτηρ σου. Και απ' εκείνης της ώρας έλαβεν αυτήν ο μαθητής εις την οικίαν αυτού. Μετά τούτο γινώσκων ο Ιησούς ότι πάντα ήδη ετελέσθησαν διά να πληρωθή η γραφή, λέγει• Διψώ. Έκειτο δε εκεί αγγείον πλήρες όξους• και εκείνοι γεμίσαντες σπόγγον από όξους και περιθέσαντες εις ύσσωπον προσέφεραν εις το στόμα αυτού. Ότε λοιπόν έλαβε το όξος ο Ιησούς, είπε, Τετέλεσται• και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα. (Ιωαν. ιθ’26).

** άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…

---

Ἄναρχε τρισήλιε Βασιλεῦ, ὁ καιρῶν καὶ χρόνων, τὰς ἑλίξεις περισκοπῶν, εὐλόγησον τὸν κύκλον, τῆς νέας περιόδου, τὰς ἀγαθάς σου δόσεις πᾶσι δωρούμενος.

Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία)

---

Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας.

Μάρθα και Μαρία (Οσίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ)

Η Μάρθα και η Μαρία, ''παρούσες'' στο μυστήριον της Βαπτίσεως…