Ανθρώπινη χημεία (πέραν της οργανικής και της ανόργανης…)

   Οι άνθρωποι, όταν δημιουργούν και αγαπούν αυτό που κάνουν, δίνουν στα δημιουργήματά τους, ένα προσωπικό στοιχείο, που τα κάνει να ξεχωρίζουν από άλλα δημιουργήματα. Μπορεί να μην είναι άμεσα αντιληπτό ή ορατό, κανείς όμως επ’ αυτού, δεν αμφιβάλλει. Αυτό το αντιλαμβανόμαστε πιο έντονα στα έργα των καλλιτεχνών. Έχοντας αποτυπώσει στα δημιουργήματά τους, προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα, οι ίδιοι αναφέρουν πως, έχουν προσθέσει κάτι από την ψυχή τους.

   Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον άνθρωπο, που είναι το τελειότερο δημιούργημα. Θα ήταν αδιακρισία μας και θα αδικούσαμε όχι μόνο το Δημιουργό, αλλά και εμάς τους ίδιους αν, βλέποντας τον άνθρωπο, αλλά και όλη την πλάση, δεν αισθανόμασταν, ότι ο Δημιουργός έχει προσθέσει κάτιτις, από την Ψυχή Του.

   Οι αγαθές σκέψεις που αποτυπώνονται στο νου και τα αγνά συναισθήματα που εμπνέουν την καρδιά, είναι η καθ’ ύλην, θεϊκή ουσία που υποπίπτει στην αντίληψή
μας, και θα μπορούσε να γίνει οδοδείκτης από το ορατό, στο αόρατο. Από το δημιούργημα στον Δημιουργό.

   Για τους θρησκευόμενους, ο δρόμος μεταξύ  ‘’γης και ουρανού’’ είναι δεδομένος, αφενός γιατί στην αρχή της Δημιουργίας θεία πνοή προστέθηκε στην λάσπη και λάβαμε ζωή από την Ζωή Του και αφετέρου, γιατί η αρχή όλης της Δημιουργίας είναι ο Λόγος και ο Λόγος είναι η Οδός, η Ζωή και η Ανάσταση….

Για όσους μελετούν τη Φύση, ψάχνοντας τις γενεσιουργές αιτίες, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο έρευνας, που μόνο αν δεν αποκόψουν τη γνώση από την αγάπη, που συνέχει τα πάντα σε τάξη, μπορεί αυτή η γνώση να τους οδηγήσει σε ορθά συμπεράσματα.

   Μη περιορίζοντας τον κύκλο μελετών μας μόνο στην ύλη και σε αυτά που φαίνονται, ο άνθρωπος θα πρέπει να προσεγγίσει τον εαυτό του, σαν αυτογνωσία και σε εκείνη την παράμετρο που τον κάνει ξεχωριστό πλάσμα. Μια προσέγγιση, πέραν της οργανικής και ανόργανης δόμησής του και η οποία προσέγγιση συντελεί στην ανίχνευση και εύρεση Του Θεού μέσα στον καθένα….

   Επειδή ο άνθρωπος, δέχεται έλξεις και επιρροές, αντικείμενο που μελετά επιστημονικά η χημεία, ας μου επιτραπεί μια αναφορά περί της φύσεως του ανθρώπου, με ανάλογα δεδομένα, που μπορεί να βοηθήσει, στην αυτογνωσία και την οντογνωσία.  Κάνοντας ορθή αναγωγή των ορατών στα νοούμενα, είναι δυνατόν να αντιληφθεί ευκρινέστερα τον αληθινό του σκοπό, ανάμεσα στους πολλούς ‘’πρωτεύοντες κατά κόσμο, στόχους’’ που θέτει η εποχή μας.

   Αυτό που δημιουργεί κατά κύριο λόγο τις ενώσεις στον άνθρωπο, είναι ο άνθρακας, ο οποίος συναντάται σε διάφορες μορφές. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες οριακές καταστάσεις του άνθρακα από πλευράς καθαρότητος, που συναντάμε στη φύση, είναι το κάρβουνο και το διαμάντι.

   Η διαφορά τους βρίσκεται στο εξής: Τα τέσσερα ελεύθερα ηλεκτρόνια της τελευταίας στοιβάδας στο κάρβουνο ενώνονται με γήινα στοιχεία, δημιουργώντας επίπεδες φλοίδες. Αποτέλεσμα αυτών των ‘’γήινων προσμίξεων’’ καθιστούν τον άνθρακα μαύρο και ρυπαρό.

   Το διαμάντι αντίθετα, αποφεύγει τις γήινες προσμίξεις, στρέφεται με ισχυρούς δεσμούς προς το κέντρο και με στόχο την κορυφή του, ελαχιστοποιεί έως μηδενίζει τις ενώσεις με τη γη. Εκεί εντοπίζεται η διαφορά υποστάσεων του άνθρακα, που θα τον καταντούσαν από μόνο για φωτιά, ευτελές κάρβουνο, σε αξιοθαύμαστο, ακριβό και ποθητό κόσμημα, διαμάντι: η ‘’αποφυγή των γήινων προσμίξεων’’ και η ‘’θέληση’’ άρρηκτης ένωσης με το κέντρο και πυρήνα του.

   Ανάλογες με τις παραπάνω οριακές καταστάσεις του άνθρακα, εντοπίζονται και στις φύσεις των ανθρώπων, εξαρτώμενη η ανωτερότητα της ποιότητος του κοσμήματος, (όσο εξαρτάται από εμάς), από την προαίρεση, την θέληση και τον αγώνα.

   Νοητά διαμάντια προσπαθούν να γίνουν οι αναχωρητές, οι μοναχοί. Μεταστρέφουν το νου τους και όλον τους τον εαυτό προς τον Θεό, (ορισμός της μετάνοιας) προσπαθώντας να ισχυροποιούν τους δεσμούς με την πεμπτουσία (σύνδεση της εξωτερικής φύσης των τεσσάρων στοιχείων με το κέντρο, την πεμπτουσία, σχηματίζοντας έτσι τον σταυρό). Είναι ο κατ’ εξοχήν και ορισμό, σταυρωμένος μοναχός.

   Μοναχοί (φυσικά), δεν νοούνται οι μοναχικοί τύποι, αλλά μόνο όσοι αποφεύγουν τις εξωτερικές, γήινες προσμίξεις, τα πάθη της σάρκας. "Κυνηγούν" το Πνεύμα, βιάζουν τη φύση τους θεάρεστα, σταυρώνονται και ζουν με έναν σκοπό: να αναγεννηθούν, να αναστηθούν, να σκηνώσει η Αγία Τριάδα μέσα τους. Ο σκοπός όμως της θέωσης, δεν είναι μόνο των μοναχών, αλλά το ιδανικό και η κλήση κάθε ανθρώπου.

   Επειδή εμείς, με τις φυσικές και υλικές μας μέριμνες και τις ‘’κοσμικές ερωτοτροπίες’’ δεν είμαστε διαμάντια, είμαστε άνθρακες.

 

   Με αυτό σα δεδομένο, μιλώντας για άν-θρακες, στους Θράκες, στη Θράκη, αλλά και κατ’ επέκταση, σε όλον τον κόσμο, έχει αποτυπωθεί η σχέση του Τελείου αναμάρτητου Ανθρώπου με τον αγωνιζόμενο και πολλές φορές άστοχο άνθρωπο, καταγράφοντας με ευκρίνεια το νοητό δρόμο μεταστροφής του ανθρώπου από άστοχο σε εύστοχο (και μεταφορικά στη χημική ορολογία), από κάρβουνο σε διαμάντι. Έχει αποτυπωθεί (όπως θα σκιαγραφηθεί αργότερα) η εργασία που καλείται να εκτελέσει ο άνθρωπος που στοχεύει στην πνευματική πρόοδο αυτού και του τόπου του, καθώς και τα εφόδια επίτευξής της.

   Σαν άνθρακες, μπορεί να είμαστε σβηστοί, οπότε όποιος μας ακουμπήσει λερώνεται, (με παραβολική σημασία) μπορεί όμως να είμαστε αναμμένοι με την φωτιά του Αγίου Πνεύματος, οπότε, όπως η φυσική φωτιά διώχνει μακρυά τα αγρίμια, έτσι και η νοητή φωτιά του Θεού, αν καίει μέσα μας, απομακρύνει τα νοητά αγρίμια.

   Όσο διατηρούμε τη φωτιά ζωντανή, τόσο το κάρβουνο θα επιτελεί το σκοπό του.

   Κι ο σκοπός του ανθρώπου είναι να ενωθεί με τον Χριστό. Να γίνουμε ένα Σώμα (ως μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας)

(τοποθέτηση/παραίνεση του οσίου γέροντα Πορφυρίου του καυσοκαλυβίτου)….

Κι επειδή, ‘’ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ…’’ αλλά και ο Θεός ‘’πυρ τυγχάνει’’ δεν υπάρχει άλλος τρόπος τελείωσης του αρχικού μας σκοπού, είτε ως ασώματοι (ισάγγελοι μοναχοί-διαμάντια) είτε ως ενσώματοι κοσμικοί (κάρβουνα), ει μη δια των Μυστηρίων, που εύσπλαγχνα μας παραδόθηκαν για να μας χαρίσουν Ζωή και Φως. Αληθινό Τριαδικό βιούμενο Θεό.   

[(υποκεφάλαιο (με μικρές αλλαγές-για το αυθύπαρκτον) από το: Άνθρωπος Θρησκεία Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως)]. - μακάρι κι αυτό προσεχώς, όπως και τα άλλα πονήματα, (δεσμός προς ένα τυχαίο site που τα διαθέτει) να εκδοθεί... ή σε άλλο, εδώ

---

μετεωρισμός