Για τα γενέθλια...

Είναι συνήθεια των ανθρώπων, περισσότερο ως φυσική χαρά, μνήμη και κοινωνικότητα, κάποιοι να τα γιορτάζουν.

Συνήθως στην Ορθοδοξία, εγκαθιστώμενη βιωματικά η άνωθεν χαρά, η υπεράνω του κόσμου τούτου, αναφαίρετη χαρά, η προηγούμενη κοσμική χαρά χάνει την αίγλη της και άλλοι αυστηρότερα ενώ άλλοι πιο ήπια, μέμφονται αυτά (τα γενέθλια) ως  κοσμικό ‘’ανούσιο’’ γεγονός για τα πνευματικά δεδομένα.

Προσανατολισμένοι προς το ποθούμενο τέρμα του σταδίου και αγώνα μας και φιλοσοφούντες το μηδένα προ του τέλους μακάριζε, χωρίς να καταλύεται ο νόμος,

όπως γίνεται με τα πάντα στον κόσμο, πληρούται. Συμπληρούται και τελειούται.   

Μνήμη για την αφετηρία, μνήμα η κατάληξις. Όχι του μακαβρίου θανάτου, αλλά της μακαρίου (αμήν) Ζωής.

Κι Ο Κύριος με την Ανάσταση, ήλθε να χαρίσει Ζωή στη ζωή, εκ του ψαλμικού: … θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Η ηλικία μας, μετρούμενη, μας θυμίζει την έναρξη της έλικας (υπό τον ήλιο). Η στο μέτρον του Χριστού ενηλικίωσής μας, δεν είναι άλλο από την μετοχή και συνοδοιπορία λόγου και Λόγου, από την αφετηρία έως το τέρμα. Τον όντα Α και Ω της Ζωής.

Ακούμε ακόμη ένα από εκείνα τα παράξενα για τον κόσμο, … κανένας δεν θα ανεβεί, αν δεν έχει κατέβει.

Κι Ο Κύριος πρώτος κατέβηκε ελικτικώς... αφού παρότι Άχρονος ενχρονίσθη και έλαβε ηλικία, με δύο τρόπους προσέγγισης. Άμεσα στην θεοδόχο μήτρα, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, και έμμεσα στον κόσμο, φιλοσοφικώς αλλά ιχνηλατίσιμα και ψηλαφητά, σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ επίπεδο.

Αν ο κόσμος δεν βρει την Ορθοδοξία και η Ορθοδοξία δεν απαντήσει/αποκαλυφθεί στις αναζητήσεις του κόσμου, είναι μάταιη (και παραμένει, χωρίς βιώματα απλή θεωρία) η ορολογία της οικουμενικής διάστασης της Ορθοδοξίας. Όχι της οικουμενιστικής σούπας που ισοπεδώνει την Αλήθεια με την αληθοφάνεια του ψεύδους και του μύθου, αλλά της παρουσίασής Της στον θρόνο που Της αρμόζει.

Εξήλθε από Αγάπη, κατήλθε στον κόσμο και ανήλθε.

Εξήλθε και αναμενόταν ως ο Ερχόμενος. Κατά την δεκτικότητα, χωρητικότητα και πραγματική φιλαλήθεια, κάποιοι Τον αναζητούν μέσα στον κόσμο. Στην Ορθοδοξία κατήλθε και ανήλθε. Γεννήθηκε, αληθώς ανέστη, ανελήφθη, και δόμησε την (Ορθόδοξη) Εκκλησία (το Αναστημένο Σώμα Του), όπου τελεσιουργείται ως κλίμαξ αυτή η άνοδος στον ‘’ουρανό’’ και συγχρόνως κάθοδος στην καρδιά μας, όπου και η Βασιλεία (εντός ημών) εστί. Μυστικά και μυστηριακά.

Εισελθών όμως στον κόσμο, πλήρωσε τα πάντα, αφήνοντας ίχνη και οδοδείκτες για να μην χάσει το πλάσμα Του, την Οδό.

Για αυτήν την νηπιακή/εμβρυακή ηλικία, αλλά και την ενηλικίωσή της (της ζωής μετά και με Χριστό), θα αναφερθώ με τους έλικες χαραγμένους επί γης.

Ο διάδρομος κατάβασης της (μεγάλης) πυραμίδας (της Γκίζας) είναι σε 26^ο33’ και ο οποίος, όταν προβληθεί στο έδαφος, δείχνει τον δρόμο για τη Βηθλεέμ. Τον οίκο του άρτου. Μήπως δεν ισχύει το …ίνα πληρωθεί το ρηθέν, Τον Υιόν Μου εξ αιγύπτου εκάλεσα; Μήπως δεν ισχύει το εγώ ειμί ο Άρτος της Ζωής;

…και Ο Κύριος, το 2^ο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, (2) από Αγάπη κατήλθε (6) για να ανοίξει και καταδείξει τον Δρόμο (33). Αποκαλύπτοντας εν σημείοις και σοφία, Τον Εαυτό Του. (Κατάβαση… 26^ο33’).

Αν κάποιος πεινά Ζωή (Άρτο) ας Τον δει αναπεσόντα στη Βηθλεέμ, εκεί που τα σημεία και η σοφία, προτείνει. Εκεί καταλήγει ο έλιξ καθόδου και με την του Χριστού γέννηση αρχίζει η έλιξ να ανέρχεται, παράλληλα με την ηλικία του Χριστού.

 *

Αν ΔΕΝ κατερχόταν Ο Κύριος δεν θα ανερχόμασταν. Αν ΔΕΝ ανερχόταν ο Κύριος δεν θα κατερχόταν ο Παράκλητος για να πληρώσει το θείο έργο αναστάσεώς μας. (όχι τυχαία η τρίτη σειρά των γενεαί 14, νάναι μετρούμενες κοσμικά, 12). Ευστοχίας μας ανελικτικής είτε με κυκλική κίνηση του νου που συνανεβάζει και τον χου, (όπως την Μαρία της παραβολής που την αγαθήν μερίδα εξελέξατο), είτε με τον συνδυασμό ευθείας και κυκλικής (σπειροειδή προς τα άνω) κίνησης της αδελφής της Μάρθας.

…κι εμείς οι κοσμικοί, προσανατολισμένοι μετά την γέννησή μας προς την αναγέννηση, ευχαριστούμε Τον Αγαθοδότη Θεό για την αφετηρία της έλικος, αποτυπωμένης στην ηλικία μας… ποθούντες συνάμα και ελπίζοντες να μας δίνει δύναμη και φώτιση και συνοδοιπορία και μετοχή στην ηλικία την πνευματική, δλδ την ενηλικίωσή μας, στο μέτρο της του Χριστού ηλικίας, από εμβρυακή και νηπιακή, όσο έμβρυα και νήπια του νου είμαστε, έως της ολοκλήρωσή μας και σωτηρία (εκ του σώος/ολοκληρωμένος).

Καλό παράδεισο** στους εορτάζοντες και μη…

-----

* σχεδιαγράμματα από τον Κάθετο Πνευματικό Κύκλο (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

** καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν 

ώστε μετά τα Περί των σημείων στην ζωή του πιστού και αφού κατ'έτος διερχόμαστε από τον πόδα του έλικος (αρχή/γενέθλια), ο καλός Θεός να μας ανελκεί vs των καθελκτικών φυγοκέντρων δυνάμεων που θα ήθελαν να μας οδηγήσουν στην απώλεια.... 

ευρεθέν ''σήμερα'' (1 Οκτ 2016) ''καταλάθος'' , για τις συνδιαλλαγές με τον κόσμο νόμισμα: ή μήπως δεν είναι έτσι; όντως με κάθε πράξη και σκέψη, ανοδική προσεγγίζουσα το Πρόσωπο για ενότητα ή χανόμενοι στην κενότητα και απροσωπία. ''Περνώντας'' από τον κόσμο σαν ύπαρξη, αλλά μη γραμμένοι στο βιβλίο της Ζωής και αιωνιότητα. Αμήν γένοιτο το ένα και ω μη γένοιτο το άλλο. 

Τα μόνα γενέθλια που γιορτάζουμε εκκλησιαστικώς, είναι Του Κυρίου, της Παναγίας και του αγ.Ιωάννου προδρόμου κι αυτό γιατί μόνο Αυτούς θα βρούμε συνοδοιπόρους και βοηθούς στον δρόμο προς τον σκοπό μας. 

Δια της μετανοίας την καθαρότητα (με μυστικά και μυστηριακά εφόδια) και δια της αγνότητος ως θρόνο και ρίζα ευλογημένη, να αναφύει εν ημίν Την Άμπελο και καρπό, Τον Κύριο όντας Οδός, Αλήθεια, Ζωή, Ανάστασις.

Και… αμέσως μετά τα γενέθλια Του Κυρίου (25 Δεκ), αρχίζει το θείο σωτήριο έργο. Ήρθε να μας εξάγει εξ αιγύπτου… ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου… (26 Δεκ) τυπώνοντας την ευθεία οδό προς ιεροσόλυμα, ίχνος της προς τα άνω (και εντός ημών) πορείας…


…ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει Ο Άδυτος (πλέον) Αστήρ σαν συνέχεια της ακολούθησης του άλλου αστρός (αγγέλου) που μας οδήγησε στην φάτνη…

Καλό αγώνα, δια XC εν XC.    
  
---

• Περί αοράτων δεσμών
• Οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια
• Περί των σημείων στην ζωή του πιστού
• Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής)

---

το ότι δεν τα γιορτάζουμε εκκλησιαστικώς τα γενέθλιά ΜΑΣ, δεν απαγορεύονται κοσμικώς οι ευχές, αλλά ευκαιρίας δοθείσης, να συνειδητοποιούμε ότι οι ελίξεις (βιολογικών χρόνων) περνούν ''ανανεώνοντας'' την άνω κλίση μας και έλξη εκ Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι... να τρέξει μαζί με τα έξω χρόνια και να μην υστερούμε σαν βίωμα τον μέσα παράδεισο και υπέρ χρόνου προσκλητήριο... για ανάσταση.

Κάθε χρόνο, αυτή η ανάσταση, να βιούται εκτυπώτερον, όντας πιο πλούσιος σε πράξη και θεωρία (Μάρθα και Μαρία) κυκλική κίνηση και ευθεία κίνηση του νοός... 

Με απόλυτη δική μας επιλογή, ή την σαρκοποίηση του πνεύματος ή την πνευματικοποίηση της σάρκας. Ανέλιξη ή έκπτωση.

Η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως…  Ούσες η Μάρθα και η Μαρία, ανάλογα με τα τεκνία που ο Ιακώβ (Ισραήλ) γεννά από Λεία και Ραχήλ (πράξη και θεωρία) με την επίσκεψη του Σταυρού του Αγίου Φωτός στην ζωή μας , αφού η βάπτισις παραπέμπει στο συνθαπτόμαστε για να συναναστηθούμε/ανυψωθούμε.

Άνοδος όμως και είσοδος στην εντός ημών βασιλεία δεν μπορεί να γίνει, αν δεν γίνει περιτομή, όχι την τυπική εξωτερική αλλόδοξων, αλλά αμαρτιών... σαν τους γάντζους που αλυσοδένουν στην γη το αερόστατό μας και δεν μας αφήνουν να υψωθούμε και εμβαθύνουμε.

η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή

Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

ακολουθία αρχ Ραφαήλ (συνοδίτου) που διαβάζεται στις 31 Δεκ / 1 Ιαν (με την έναρξη της έλικος του νέου ενιαυτού ... ίσως και για όποιον θέλει, με την ευκαιρία των γενεθλίων, ως έναρξη νέας έλικος, για νάχουμε συνοδίτη τον αρχάγγελο