Πείθεσθε τοις ηγουμένοις, συγκύπτουσα και μία θάλασσα φουρτουνιασμένη ‘’δρόμος’’ απόσταση, για την ανόρθωση και διάβασή της

Σήμερα, αγίου Νικολάου, διαβάζουμε στον απόστολο και το ευαγγέλιο*, εδάφια, που ναι μεν είναι ιστορικά, αλλά ως θεία γεγονότα παρατείνονται στους αιώνες, οπότε κατά μία διάσταση, την ουσιώδη, μας ‘’ακουμπούν’’.

Από τον άγ.Μάξιμο ομολογητή ακούμε** πως, η συγκύπτουσα γυναίκα είναι η φύση και η ψυχή που με την απάτη του διαβόλου έστρεψε πρός την ύλη όλη τη σχετική με την πράξη νοερή δύναμη. 

Η προτροπή πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις… δεν θα μπορούσε να ήταν μια αδιάκριτη παραίνεση, αφού η ηγουμενία ορίζεται από προϋποθέσεις, ανάλογες του Αρχηγού και τελειωτού της πίστεώς μας Κυρίου. Ανορθώνει, θεραπεύει, αγιάζει φιλάνθρωπα.

Έτσι, ενώ η χαρά των οικουμενιστών είναι η απροϋπόθετη και αδιάκριτη ‘’υπακοή’’ η Ορθοδοξία μερικές φορές προτείνει την ευλογημένη ανυπακοή. Όχι στην Εκκλησία, αλλά ανυπακοή σε ηγουμένους (κατά το φαινόμενον και εξωτερική ιεραρχία) που όμως δεν δρουν εκκλησιαστικά, δλδ όπως το Αναστημένο Σώμα Του Κυρίου, δλδ όπως όρισαν οι άγιοι Πατέρες σαν παράδοση, εν Πνεύματι Αγίω.

Και γιατί γίνεται λόγος για τους οικουμενιστές; Γιατί αδιακρίτως ‘’χαϊδεύοντας’’ τις συνειδήσεις των ετεροδόξων, σύμφωνα με την θεωρία των κλάδων ή μεταπατερικές θολοθεολογίες, δεν τους εμπνέουν την καλή ανησυχία, αλλά τους αφήνουν εκεί που είναι, υποσχόμενοι την τελειότητα και σωτηρία και από εκεί που είναι. Ο π.Πέτρος Χιρς, το αναφέρει καθαρά. Οι οικουμενιστές και αγαπολόγοι, με αυτήν τους την συμπεριφορά, πραγματικά θάβουν ζωντανούς τους αιρετικούς. Ισοπεδώνουν το μέσα (και Βασιλεία Του Πατρός) με το έξω και χοιροστάσιο.

Μπορεί με ηπιότερους λόγους να εντοπίσει κάποιος την διαφορά του μέσα και του έξω, αλλά επειδή το κόστος είναι η ίδια η μετοχή Ζωής σε θεωρία και πράξη κι όχι μόνο θεωρητικά, ανακούμπητα, ας μην το προσπεράσει κάποιος ως δευτερεύον. Ας ρίξει μια ματιά στο:  

ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;

Πάλι θα μπορούσε να θεωρήσει ως χάσμα αγεφύρωτο την Ανατολή και την Δύση μετά την ''20 Ιουλίου 1054'' οριστικό σχίσμα , αλλά Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, γίνεται γέφυρα για τους ανθρώπους που έχουν καλή διάθεση.

Με αυτήν την προοπτική και ελπίδα, η απόσταση και το φαινομενικό χάσμα, γεφυρώνεται ως μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, που όμως χάριτι της Θεοτόκου και του σημερινού εορταζόμενου αγίου, μπορεί να ηρεμήσει και γίνει βατή από τον άνθρωπο.   

Ο σκολιός (‘’σταυρός’’ – σατανιστικό σύμβολο του 4^ου-5^ου αι) που προτείνει ο (εκάστοτε) πάπας για να τον ακολουθούν τα πρόβατά του (κατά το διαστρεβλωμένο από αυτόν, ποίμανε τα πρόβατά μου) έχει γεμίσει τον κόσμο από συγκύπτουσες ψυχούλες.  

Κι Ο Κύριος, βάζει το χέρι Του και την ανορθώνει. (…καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν.) ανορθώνει προς δόξαν Θεού αντί της ύβρεως του Αγίου Πνεύματος, που δεν συγχωρείται.

Στο συναξάρι του αγίου διαβάζουμε πως το ιερό του λείψανο στο Μπάρι, μυρόβληζε από το γόνατο. Αυτό το εκμεταλλευόντουσαν οι παπικοί και το πουλούσαν. Για να μυροβλήσει όμως, έβαζαν (μετά το σχίσμα) τους ορθοδόξους ιερείς να λειτουργήσουν. Όταν χειροτέρεψαν οι σχέσεις και απαγόρευσαν τους ορθοδόξους ιερείς να λειτουργούν, φυσικά ο άγιος δεν μυρόβλυζε (ελέγχοντας με αυτόν τον τρόπο το αιρετικό τους ‘’οικοδόμημα’’, μη ούσα εκκλησία). Αφού λοιπόν είδαν και απόειδαν ότι δεν τους θαυματουργεί, πούλησαν το χέρι και την τιμία κάρα με 3 χιλ. και 10 χιλιάδες φλουριά αντίστοιχα.   

Αμήν δι ευχών του αγίου, να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα και η φουρτουνιασμένη θάλασσα να ηρεμήσει, να γίνει βατή μεταξύ των δύο άκρων. Όχι υπέρ της οικουμενιστικής αρρωστημένης ενώσεως, που προσβάλλει την Αλήθεια, αλλά με Αγάπη δι Αληθείας εν Πνεύματι Αγίω, από συγκύπτουσες να ανορθωθούν, όπου ο καλός Θεός βάλει το χέρι Του, ώστε όλοι μαζί (συμφώνως) να δοξάσουμε το Πανάγιον Όνομά Του.           

   

---

* ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Εβραίους (ιγ΄ 17 - 21) 

Ἀδελφοί, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι.
Περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

¹⁰ Ἦν δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. ¹¹ καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές. ¹² ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· ¹³ καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ¹⁴ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ¹⁵ ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· Ὑποκριτά· ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; ¹⁶ταύτην δὲ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; ¹⁷ καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ’ αὐτοῦ. 

  

---

** Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;