σκέψεις με αφορμή το ‘’Ἀνατολή καί Δύση’’ του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἰδού ἡ Ἀνατολή καί ἡ Δύση εἶναι στήν ψυχή σου...

(ανατολή και δύση - αγ.Νικολάου) ... Κι αυτή η ψυχή καταλαμβάνει χώρο και εκδηλούται δι αυτού, εν χρόνω, όσο ο καλός Θεός ευλογεί ή επιτρέπει θεωρίες και πράξεις.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια ανατολή (έναρξη βίου) και δύση (πέρας αυτού) σκοπός όμως είναι όχι απλά η ‘’διέλευση’’ αλλά η ανεύρεση και βίωση της άλλης ανατολής, δια της μετανοίας. Κι αυτή, είναι άλλη μια έννοια του θεόσδοτου ονόματος ΑΔΑΜ , πέραν των ονομάτων ή πήλινος και ξοφλήσαμε... ΔΕΝ είναι έτσι.

  

Ανατολή Δύση Άρκτος Μεσημβρία (σταυρός και δένδρο της Ζωής και Γνώσης) …

μετά την Ανατολή (βιολογική γέννηση) Δύση (δύση του βίου και βιολογικός θάνατος) να βρεθεί από τώρα και στους αιώνες η άλλη Ανατολή δια της Μετανοίας.

Και ο άβραμ και η σάρα που μετονομάζονται από τον καλό Θεό μετά το καλόν εμ-βόλιον α (αλήθειας και αγάπης) στην κεφαλή (πλέον Αβραάμ) και ρ (δικαιοσύνη) στο σώμα (πλέον Σάρρα), και ο (άφωνος πριν, αλλά μετά την γέννηση του Ιωάννη βοών) Ζαχαρίας και η Ελισάβετ (κυοφορούσα το πνεύμα της μετανοίας) … και η Σαμαρείτιδα* και αιμορροούσα και συγκύπτουσα και κόρη του Ιαείρου και συροφοινίκισσα και γυναίκα των σαδδουκαίων… όπως μας εξηγεί ο αγ.Μάξιμος ομολογητής δηλώνουν και την ανθρώπινη φύση στο σύνολο της και την ψυχή του κάθε επί μέρους ανθρώπου.    

Πριν αρχίσει ο άνθρωπος να γίνεται εσωτερικά ενοποιημένος οικειούμενος ως εν δυνάμει θεός με τα πάντα (λόγος άρρηκτα ενωμένος με Λόγο, με τα μυστικά και μυστηριακά εν ορθοδοξία παραδοθέντα εφόδια), ψάχνει εξωτερικές αντανακλάσεις του είναι (του λόγου) του στα έξω και αυτά τα θεωρεί διασπασμένα και ξένα.

Εν εξ αυτών, η μεταξύ ανατολής και δύσης, ευλογημένος δια σταυρού (και υπό προϋποθέσεις βιούμενος) χώρος της Ελλάδος.

  

Η σπασμώδης ταραχή και η παραίτηση στο πεπρωμένο και νιρβάνα και κισμέτ, εναλλασσόμενα ‘’σαν’’ ισότιμη και ισάξια διαρχία επί του νοός και του σώματος, στην βαθεία καρδία του ανθρώπου, καθηλώνουν τον άνθρωπο στην αμετανοησία και νυχτερινόν σκότος, οπότε αργεί η αγαπημένη σε κάθε ψυχή, Ανατολή. Στα σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (του ΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού... φαίνεται η κατάσταση (ανθρώπου και χώρας), προ του λάμποντος επ’αυτής, ανεσπέρου Σταυρού.

Γιαυτό και ένας άλλος αγαπημένος σέρβος άγιος (αγ.Ιουστίνος Πόποβιτς) έλεγε … σέρβος εγεννήθηκα, έλληνας θέ ’να πεθάνω. Όχι φυσικά κοντόφθαλμά εθνικιστικά, αλλά ευλογημένα δια XC εν XC.

Η χρησιμοποίηση μερικές (ή περισσότερες φορές) σχημάτων ακόμη και εννοιών τάχα απαγορευτικών στην ‘’καθαρή’’ Ορθοδοξία με την θρησκευτική της ορολογία, δεν γίνεται για να προσδοθεί εγκυρότητα και βαρύτητα στην μερική αλήθεια αλλά δι αυτής, όπως σε ασθενή που ΔΕΝ καταργείται, να δοθεί ως ίαμα το καλόν εμ-βόλιον (XC) για να ιαθεί ο άνθρωπος που φιλοσοφεί ξένως. Ως (εν μέρει απαραίτητη) βοηθητική χειρ εξάγουσα**. Ιεραποστολική.

Τον 15^ο αιώνα, επί ‘’προσώπου’’ γης κατέπεσε σκότος. Στην ανατολή με την άλωση της Πόλεως, στην δε δύση με τον σκοταδιστικό μεσαίωνα. Η 15^η κάρτα στην τράπουλα ταρώ είναι ο διάβολος. Αυτό το σκότος. Και από μια πόρτα, μισάνοιχτη ή ορθάνοιχτη, κερκόπορτα ή εξ πνευματικής και νοητικής αδυναμίας, εισήλθε η διαβολή και διάσπαση μιας ενότητος και συνεχείας.

Η αλεξανδρινή (φιλοσοφικο)θεολογική σχολή, ανέκαθεν σαν με μαιευτική μέθοδο αλλά με πνεύμα ευθές και διακριτικό ‘’ένωνε’’ τους διάσπαρτους στην φύση και Γραφές λόγους με Τον Λόγο. Σαν ρίζα φυτευμένη σε καλό και εύφορο έδαφος, απέδιδε καρπό. 

Τον 15^ο αιώνα, με την ταραχή και διαβολή ‘’έσπασε’’ αυτή η καλή σειρά και συνέχεια, και ό,τι νόμισε ο καθένας ως θησαυρό, αυτό και αποθήκευσε. Ο ένας το 2 και ο άλλος το 5. Μόνο που, αυτός που περιστοίχισε την γνώση ως θησαυρό (δύση) κράτησε την ρίζα, αλλά αυτή, αποκομμένη από τα μυστήρια της Ορθοδοξίας ΔΕΝ ξαναέδωσαν καρπό αγάπης, αλλά ομοιάζουσας αγαπολογίας που δηλητηριάζει και αποπροσανατολίζει με τον σκολιό της στη γη, αμαυρίζοντας τα ακολουθούντα πρόσωπα) αντί του ουρανού.

Στην δε (την καθ’ημάς) ανατολή τηρήθηκε ο καρπός, του οποίου όμως η βρώσις χωρίς την δυναμική συνέχεια της εκμετάλλευσης της ρίζας και λόγων (φύσης και Γραφών) καταναλώθηκε, διακρίνοντας τώρα στα έσχατα την αδυναμία πλουτισμού εκ της καθημερινότητος που Ο Λόγος, συνοδοιπορεί μαζί μας και μας τροφοδοτεί με λόγους*** (ουκ επ’άρτω μόνω, ζήσεται άνθρωπος…) έως της συντελείας.

Πνευματική γνώση των λόγων, που αντιμετωπίζεται με καχυποψία έως μίσος από την ασθενούσα ‘’ανατολή’’. ΟΧΙ την Εκκλησία ως θεανθρώπινος οργανισμός αλλά στους εν μέρει μετέχοντας Αυτής. Όσους (κι είναι οι περισσότεροι λόγω φόβου και παιδείας) έδωσαν βαρύτητα στην ζυγαριά προς το μέρος της καθέδρας του Μωσέως, υποτιμώντες την μυστική παρουσία του προφ.Ηλία, αλλά απαραίτητο (ισότιμο) παραστάτη και της δικής μας μεταμορφώσεως εις τέκνα Φωτός….

Επανερχόμαστε στα λόγια του αγίου: … Γνώρισε τό Δένδρον τῆς Ζωῆς καί θά θεραπευθεῖς ἀπό τάς ἀσθενείας καί τῆς Δύσεως καί τῆς Ἀνατολῆς. Καί θά γίνεις ὑγιής καί πλήρης ἄνθρωπος. Ἕνας ὑγιής καί πλήρης ἄνθρωπος εἶναι αἰσιόδοξος.

Τότε ἡ δραστηριότητα καί ἡ πίστη —τά ἀντίθετα τῶν ἐν λόγῳ ἀσθενειῶν— θά ἀνθίσουν στόν σκουπιδότοπο τῆς σπασμώδους ταραχῆς καί τῆς παραιτήσεως στό πεπρωμένο.

          

Και συνειρμικά ‘’ενώνοντας’’ τα πριν από κεραυνό και ‘’Ι’’ διασπασμένα εκ φυγοκέντρου, (Ι τάγμα των δαιμόνων) , 2 και 5 η μόνη ενοποιός δύναμις των διεστώτων είναι ο άλλος κεραυνός «Ι» κεντρομόλος Ιησούς.

    

 Από δε ένα παληό οπισθόφυλλο μη εκδοθέντος βιβλίου:

Με το Ι τάγμα των δαιμόνων εν σκιά και εκτός του κύκλου της αγάπης-δύναμης και γνώσης του Θεού, ως ουραγός, σχηματίζων στο σύνολο το Ρ της δικαιοσύνης…

μπορεί κάποιος να διακρίνει την τάξη και ευθεία (κατοπτρική) προβολή του μέσα (2) και απέναντι (5) σε σχέση με την αταξία που επιτράπηκε από τον καλό Θεό να ισχύσει με την διέλευση αυτού (του θανάτου) εκ της κερκόπορτάς μας… κι όχι μόνο εξωτερικά την 29^η Μαΐου 1453.   

Η ενυπόστατη (λόγω δικαιωμάτων που δόθηκαν από τους ανθρώπους, σχεδιαστές και εργάτες) στον κάθετο άξονα (2/5) διαβολή, με σκοπό της να αποκόψει την ρίζα από τον καρπό, ώστε να μην υπάρχει συνέχεια, συνεχίζεται και οριζοντίως, το άλλο σκέλος του σημείου του σταυρού (όπως φαίνεται στον ευλογημένο χώρο μεταξύ ανατολής και δύσεως ελλάδος ΜΕ ΣΤΑΥΡΟ) που τόσο Αυτός**** μισείται εκ των εχθρών, αφού τους κατακαίει (τραύμα των δαιμόνων).         

Είναι η προσπάθεια διχοτόμησης του αιγαίου, όχι τυχαία στον 25^ο μεσημβρινό…..      

Εσχάτως ανόητη ‘’πρόταση’’ από το ΕΒΓΑ, αντικείμενη στην θεία πρόταση. ΕΜΠΑ εντός … εκεί η λύση της ανατολής + δύσης, αφού εντός υμών είναι η Βασιλεία.

…το να μην αγοράσει κάποιος από την ανόητη ΕΒΓΑ, είναι ένα πολιτικό μέτρο πίεσης. 

ΜΟΝΟ μια πνευματική πρόταση θα είχε την όντως εκ Θεού ισχύ, που αφού θα απενεργοποιηθεί η εσωτερική διχοτόμηση (2/5) σαν αιτία μπορεί να εκλείψει και το εξωτερικό της εκτύπωμα/σκιώδες αποτέλεσμα ... και μας συμφέρει να λύνουμε τις αιτίες με ΦΩΣ, παρά να κυνηγάμε σκιές, με σκιές και ημίμετρα ‘’αυστηρώς’’ εξωτερικά… Η πρόταση είναι ΕΜΠΑ... υγιώς μέσα, με ερέθισμα τον εκδηλωθέντα λόγο έξω vs την ασθενή εσωστρέφεια χωρίς XC και ασθενή - λάθος αντίδραση στα εξωτερικά ερεθίσματα... 

…στο αυτό πνεύμα με την πρόταση να κλείσουμε ιεραρχικά τις εσωτερικές κερκόπορτες χωρίς να υστερούμε στην εξωτερική φύλαξη αυτών, αλλά να μην εξαντλούμε την εξωτερική φύλαξη χωρίς XC, γιατί θα ακούσουμε το λυπηρόν… Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων. (Ψαλ. 126,1)

Αμήν ο εκ Θεού άγγελος  … ιδού αποστέλλω άγγελον προ προσώπου σου ίνα ετοιμάση την οδόν σου… να μας βοηθά στην μετάνοια και ευθείας τρίβους vs του άλλου αγγέλου πρόσφατα ‘’εφευρεθέντος’’ που εμπνέει αμετανοησία δια της οποίας βιωτής, μετά την ανατολή και δύση μας, παρότι υπόσχεται, ΔΕΝ προμηνύει την θέαση και μετοχή της χαράς της άλλης (ανέσπερης) Ανατολής, αλλά θανάτου και αράς.

Συνηθίζεται να λέγεται πως ο εξάψαλμος κρατά όσο θα κρατήσει και η κρίσις. Στον 102^ο ψαλμό διαβάζουμε… : εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ. 21 εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ…               

Η Ορθοδοξία ως μέση βασιλική Οδός, μεταξύ ανατολής και δύσης, δεν πέρασε τον σκοταδιστικό μεσαίωνα για να έχει ανάγκη τον διαφωτισμό (διαφωτισμός vs φωτισμός... ). Μπορεί φαινομενικά να συνεστάλη ο φωτισμός μετά την (επιτραπείσα) διαβολική κραταίωση σπασίματος της ασυνέχειας ήλιου – ακτίνων, Λόγου – λόγων,

αλλά ποτέ δεν έπαψε δι ευθέως φωτισμού να δείχνει και οδηγεί στην όαση, αντί του ομοιάζοντος αντικατοπτρισμού που προάγει η ασθενής ανατολή και δύση, που δεν ξεδιψούν και δεν ξεκουράζουν.                   

Από τον 142^ο (ρμβ’), … τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. …και από τον 50ό (ν’) καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου …χωρίς καρδίαν καθαράν και χωρίς πνεύμα ευθές, η πρόταση … η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν αλλά και οι εκδηλούμενοι έξω λόγοι μόνο εν δυνάμει και υπό προϋποθέσεις ισχύουν. 

Το Ι τάγμα των δαιμόνων ως άλλος κεραυνός διασπαστικός και φυγόκεντρος, ούτε ερμηνεύει τους λόγους ορθά ώστε να οδοδεικτούν Λόγο, ούτε έχει επικοινωνία (και κοινωνία) ο άνθρωπος εν τη καρδία αυτού με Τον Λόγο, οπότε και οι εκδηλούμενοι λόγοι ΔΕΝ είναι δικοί Του…  η δε δόμηση του εσωτερικού ναού (Ν) ώστε να αναπαύεται η χάρις (μονή παρ'αυτώ ποιήσωμεν) έχει προϋποθέσεις που ήδη εξωτερικά παρεδόθησαν στην ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ώστε να ενσωματωθούμε και μη εγωιστικά ιδιοτροπήσουμε και μεταπατερικά ή με θεωρίες κλάδων ή με τάχα αγάπη αποδεχτούμε τα μη ισχύοντα μυστήρια, που σαν θεωρία και πράξη θανατηφόρα, ψυχοκτονούν τους πιστεύοντες αυτά, ακολουθούντες τον σκολιό.                

Κύριε ελέησον!      

Αμήν γένοιτο το ψυχωφελές, αμήν ω μη γένοιτο το ψυχοβλαβές! [κατά την προαίρεση και προοπτική ή της ασθενούσας δυτικοτρόπως εξωστρέφειας ή της υγιούς ορθοδόξου εσωστρέφειας, όπως μεταμορφούται ο άνθραξ και κάρβουνο σε διαμάντι και ΑΔΑΜα... κάτω από ισχυρές πιέσεις και θερμοκρασίες... (όπως του δόθηκαν προπτωτικά οι προδιαγραφές να είναι / γίνει κόσμημα στον κόσμο)]. 

Όντως μια από τις δύο αντίρροπες τάσεις, που μετά από επιλογή και προσανατολισμό και κίνηση, συμπυκνώνει ο καθένας στο πρόσωπό του ή τα καλά της ανατολής και τα καλά της δύσης ή αντιθέτως τα άσχημα της ανατολής και τα άσχημα της δύσης...      

Πέρα από την επιστημονικοφανή βεβαιότητα ιστορικών αναζητήσεων, ΑΝ αποφασίσουμε να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά και τα χοϊκά αισθητήρια στις παραπλανούσες σειρήνες, ξεδιπλώνεται μια άλλη βεβαιότητα πνευματική, μη επιδεχόμενη αμφισβήτηση. Είναι το (παράλογο) ε-γώ που άνοιξε την κερκόπορτα πέραν ιστορίας και εισάγει τον θάνατο και είναι (Ο υπέρλογος Λόγος) Αυτός που θα χορηγήσει και χαρίσει Ζωή, ΑΝ ο (λογικός) ε-αυτός (εικών Αυτού) συνεργαστεί και πληρωθεί, κατά το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… Μακάρι να προλάβουμε να την ασφαλίσουμε.  

‘’Σήμερον’’ του ομματωθέντος τυφλού: … Τῆς ψυχῆς τὰ ὄμματα πεπηρωμένος, σοὶ Χριστὲ προσέρχομαι, ὡς ὁ τυφλὸς ἐκ γενετῆς, ἐν μετανοίᾳ κραυγάζων σοι· Σὺ τῶν ἐν σκότει τὸ φῶς τὸ ὑπέρλαμπρον.

---

* Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;

** η ‘’έλξις’’ της Αναστάσεως

*** πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής)

Σαν να κράτησαν κάποιοι τον καρπό, τον κατανάλωσαν αλλά δεν μερίμνησαν να φυτέψουν τους σπόρους για να υπάρξει συνέχεια… αδιαφορώντας και υποτιμώντας την μεθοδολογία, καχύποπτοι και υψηλόφρονες. Οι δε κρατήσαντες τους σπόρους (σπερματική Αλήθεια στην ΠΔ και μερική αλήθεια στα έθνη), να  αρκέστηκαν σε αυτήν την συγκέντρωση στις αποθήκες (βιβλιοθήκες) σαν τον άφρονα πλούσιο, και πάλι λόγω έπαρσης (κερκόπορτες – τρωτή φτέρνα νόμου και σοφίας), δεν έκαναν τον κόπο να ενώσουν τα κλήματα με Την Άμπελο κι έτσι καταξεράθηκαν. Δεν φέρουν πλέον καρπό και σαν κληματσίδες ξερές, θα ριχθούν στο πυρ…  

**** Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

Προτεινόμενα σχετικά,

ισορροπίες και άκρα κατά την Ορθοδοξία  

Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)

---           

Συνυπολογιζόμενα τα …           

Ενχρονίσθη και εχωρήθη            

Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…            

και προσέγγιση του Μεσσία και του μεσσιανισμού φιλοσοφικοθεολογικοτεχνοκρατικά…   δυο ακόμη σχετικές σκέψεις …                  

…ο πόλεμος κατά του Σταυρού που τον τραυματίζει (ως δόξα των αγγέλων και τραύμα των δαιμόνων) είναι η πρώτη του προτεραιότητα, αυτού και των εργατών του. Από την άλλη όψι και η δική μας φυσικά. Εκείνος διαβολή και διάσπαση, εμείς ενότητα (υπό προϋποθέσεις ορθόδοξες). Όχι θεωρητικά, αλλά πρακτικής συσταύρωσής μας. Ως ΑΔΑΜ προς σωτηρία δια του νέου ΑΔΑΜ ή ΑΔΑΜ πλανηθέντος και ακολουθούντος την φυγόκεντρη αστραπή.                    

Κι οι δύο, με αγιογραφικές ‘’εξαρτήσεις/αναφορές’’… Αστραπή* που ενώνει και τηρεί άρρηκτο και ενιαίο το 2/5 (καθέτως και οριζοντίως) , αστραπή που προσπαθεί να διασπάσει, όπως είδαμε, την συνέχεια λόγου - Λόγου, και με του 15^ου αιώνα τις διαβολικές σκοταδιστικού τύπου ενέργειες, αλλά και με τον 25^ο μεσημβρινό περί διχοτόμησης αιγαίου δι εξωστρέφειας (ΕΒΓΑ). 

Τα γνωστά προς βίωση συντάσσομαι (με Τον μεν) και αποτάσσομαι από τον δε…                                       

Και όπως σε ένα σχήμα στους δεσμούς ‘’φαίνεται’’ η γεωμετρία και αρμονία των 666-999 (καθέτως ως χώρος και οριζοντίως ως χρόνος) με μέσον και Μεσσία τον 888 σταυροειδώς και Σταυρωθέντα, έτσι και το 2/5 … ανατολής και δύσης, που αφορούν τον εαυτό. (Ἰδού ἡ Ἀνατολή καί ἡ Δύση εἶναι στήν ψυχή σου... αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς).                                   

Αμήν δι ευχών, με συνέχεια, ενωμένοι και άρρηκτοι δια και εν XC.       

Κι ΑΝ αυτό επιτευχθεί εντός, μπορεί να ελπίζουμε ότι θα συμβεί και εκτός (αν το θέλει ο καλός Θεός, όλα, προς επίγνωση Αληθείας και σωτηρίας).       

…με το θέρος του ’17 αναμένοντες κάποιες πιο έντονες καταστάσεις προς επιλογή ακολούθησης του θελήματός μας ή (της αστραπής) ταπεινότητος και αρετών οπότε και μετοχή Φωτός ως εργάτες Αυτού και του σχεδίου Του ή (αστραπής) εγωισμού και παθών, εν αγνοία εργάτες σκότους.                        

Πρόσθες ημίν Κύριε πίστη, αλήθεια, βιώματα σωτηρίας.         

Αρετές και Αλήθεια (ελληνορθοδόξως προσεγγιζόμενες)          
Εκ του μη όντος στο είναι…

---

* Η άνω όψις είναι αυτή που, ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου (Ματθ.κδ’ 27) … και η κάτω όψη, (Λουκ.ι’18) …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα.

---

Ισχύς σκιών, κατίσχυσις αυτών σε φυσικοπνευματικό επίπεδο, αλλά και εθνική προέκταση

---

(μετά το σχόλιο, σχετικά...) 

Αυτό που συνέχει τα πάντα, τα τρέφει, τα συντηρεί, τα ενώνει (όπως τη γη με τον ουρανό) αλλά και διακριτικά χωρίζει την ήρα από το σιτάρι (η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων, ανάλογα), και μπορεί να δώσει την λύση του ψευτορωμαϊικου στην Ελλάδα της κατοχής και προσωπικά ως ανάσταση, είναι το Πνεύμα Θεού, ενεργούν δια Σταυρού.

Βάλθηκε ο αντίδικος να τον πολεμά, να τον σκεπάσει και διασπάσει (2-5), αφού δεν αντέχει την δύναμή Του, κάνοντας παιχνίδι με εμάς τους αδυνάτους και ασταύρωτους, αφού δίδουμε πάμπολλα δικαιώματα).

Πρέπει κι εμείς ως σκοπό ζωής, να βαλθούμε να τον επαναβρούμε (εντός αυτήν την φορά, πλην της  εξωτερικής Του παρουσίας και ενεργείας) ως μοναδικό σωτήριο μέσο και να Τον υψώσουμε (με προϋποθέσεις και λεπτομέρειες, όπως μας γνωστοποιεί ο άγιος, στο επόμενο άρθρο).

Και, βρίσκεται ο ζωοποιός σταυρός βιωματικά στην ολοέν και καθαρότερη προσευχή (κορωνίδα-κεφαλή), στην ολοέν και ευστοχότερη και βαθύτερη νηστεία (βάση-κοιλία) ενάντια παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, να ακούμε και τηρούμε ολοέν και ακριβέστερα (και όχι μόνο φυσικά αλλά ιδίως πνευματικά) τον λόγο του Θεού (φυσικό και γραπτό) δι ευχών των παραστατών της Θείας Μεταμορφώσεως...

Έτσι, επειδή το μίσος του αντιδίκου ''φώτισε'' τους συνεργάτες του, να ρίξουν (όχι μόνο τότε ιστορικά, αλλά διαρκώς) πολύ χώμα πάνω στον σταυρό για να τον θάψουν, κάτω και από σκουπίδια (αυτά που μας δημιουργούν την εντύπωση πως είναι η αρμόζουσα για τον άνθρωπο, τροφή – που όμως είναι εκ των συστημικών ΜΜΕ δηλητήριο) ... να στήσουν και ένα ιερό της αφροδίτης επάνω για να προσκυνούνται τα είδωλα κι όχι Αυτός που καταργεί τα είδωλα.... είναι ο με αφετηρία τον διάβολο, το τι λέει ο ‘’κόσμος’’ (κοσμικό φρόνημα) και τι θέλει (ανάπαυση και ηδονή) η πεπτωκυία σαρξ…. σε μας μένει σαν την αγία Ελένη (δι ευχών) να αρνηθούμε να προσκυνούμε είδωλα και ''φυσικούς έρωτες'' πολύ περισσότερο τους παραφυσικούς και ασελγείας,  για να αναδυθεί ο θείος.... και χορτάσουμε από Τον Ίδιο Χριστό/τροφή, που χωρίς Αυτόν ζούμε εν ασωτία με πνευματική ασιτία.

Η αγία Ελένη έσκαψε. Την πληροφορία την έδωσε ένα εβραίος ονόματι Ιούδας…. Και Ιούδας σημαίνει εξομολόγηση.

Καλούμαστε κι εμείς να πάρουμε το φτυάρι και να αρχίσουμε να σκάβουμε... κι ο θησαυρός δεν θα αργήσει όχι μόνο να φανεί, αλλά και να γίνουμε κοινωνοί του, ως θεία κοινωνία (μετά την ιερή εξομολόγηση). Μια μυστική εργασία εσωτερικών ανασκαφών με μυστηριακή βοήθεια την εξομολόγηση, γιατί χωρίς αυτήν τζάμπα φτυαρίζουμε. Απλά ανακατώνουμε την γη, πετώντας τα χώματα από την μία πλευρά στην άλλη… γιατί δυστυχώς, χωρίς τη εξομολόγηση δεν υπάρχει κάθαρση εκ των ρύπων, χωρίς εξομολόγηση δεν λάμπει ο εν ημίν σταυρός, δεν αναδεικνύεται, δεν θαυματουργεί να μας αναστήσει ωσάν τον ιστορικά αναστάντα νεκρό…. αλλά παραμένει θολός. Σκιά σταυρού. Κι η σκιά δεν διώχνει σκιές. Μπροστά λοιπόν στον τύπο και εξωστρεφή τρόπο αντίδρασης με την ανύψωση σταυρών σε διάφορα σημεία της Ελλάδος, με αφορμή την εισβολή από σκιώδεις τύπους, πολέμιους του Σταυρού, θα αρχίσουμε να βλέπουμε το θαύμα, όσο συνοδοιπορεί αυτός ο εξωτερικός με την εσωτερική σταυρική βιωτή…. Όσο ο τύπος (εξωτερική ανύψωση, καλή λίαν) εμπεριέχει ουσία (εσωτερική ανύψωση και αρίστη επιλογή)…. Προσευχή-νηστεία-ακρόαση-τήρηση…). Αν αρκούσε η εσωτερική αναζήτηση, χωρίς όμως εξομολόγηση, θάταν ευλογημένη και η στάση ζωής που προτείνουν οι ανατολικές θρησκείες, ή με τέτοιες μεθοδολογίες, θα ανευρισκόταν ο σταυρός. Εκ του αποτελέσματος, δεν είναι έτσι, για να μην πούμε ότι η εσωτερική αναζήτηση χωρίς Χριστό ορθοδόξως προσεγγιζόμενο και βιούμενο, όχι μόνο δεν ευαγγελίζει, προσθέτοντας χαρά, αλλά δαιμονίζει, προσθέτοντας αρά (αφού λείπει το ‘’χ’’.).

Κι αν πάλι κάποιος δεν γνωρίζει την ερμηνεία του ονόματος Ιούδας ότι είναι εξομολόγηση και τούρχεται στο νου ο Ιούδας ο ισκαριώτης, πάλι καλώς, αφού και από αυτήν την πτυχή προσέγγισης, αφού ο Ιούδας κρέμασε την ζωή του στην συκή (κατά τους αγίους, δερμάτινους χιτώνες). Κρέμασε την ζωή του στο προσωπείο κι όχι στο πρόσωπο. Ήδη απευθυνόμαστε στον Τίμιο Σταυρό ως πρόσωπο. Έτσι, για να βρεθεί το βαθύ πρόσωπο πρέπει να διεισδύσουμε προσπερνώντας τους ομόκεντρους κύκλους που το περιβάλλουν ως προσωπείο, να μην στηριζόμαστε σε αυτούς (κρέμασμα ζωής) αφού αλλοιώνουν την ακρίβεια του προσώπου την ακρίβεια και λάμψη του εν ημίν Σταυρού, όσο είναι θολά και δεν είναι διάφανα.    

Με αυτές τις προϋποθέσεις, η ανεύρεση του θησαυρού, που είναι όλος Φως, άκοπα διαλύει όλο το σκότος που μας παιδεύει, πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, εθνικά με παραχωρήσεις και συνεργασίες πολιτών αρχόντων ωσάν εφιάλτες, υπό την μυστική στήριξη του χλιαρού και αδιάφορου λαού, με τους αντιπάλους μας.

Εφιάλτες που διανοίγουν τις  κερκόπορτες, οι διεθνιστές, οι εθνομηδενιστές, οι παγκοσμιοποιητές… στο σύνολο αντίχριστοι και ανθέλληνες, με μας εν αγνοία κι ίσως αθέλητα συνεργάτες. Γιαυτό και η παραίνεση διόρθωσης, μαζί με τις προϋποθέσεις για όποιον τον ενοχλεί η κατάσταση.

Έχοντας ξεσηκώσει με τους νόμους που θεσπίζουν, πόλεμο ενάντια σε αγίους και ήρωες, καλούμαστε να βρούμε τους εσωτερικούς (στον καθένα) αγίους και ήρωες, ώστε εν επιγνώσει ή όχι, να ‘’ενώσουμε’’ δια Σταυρού στο σώμα της Ελλάδος το 2 και το 5, τον Καλό καρπό και την ρίζα Του, για νάχουμε συνέχεια στην όντως ουράνια τροφή, που αρμόζει στον Έλληνα και σε κάθε καλοδιάθετο άνθρωπο. Και δι ευχών, δεν αργεί η ώρα της ελευθερίας. 

---

Πρέπει να προηγηθεί η εύρεση (6 Μαρ) του Τιμίου Σταυρού από την αγ.Ελένη, για να ακολουθήσει η ύψωσις (14 Σεπ). Η δε μεθοδολογία και δικές μας υποχρεώσεις, είναι ίδιες, όπως θα φανεί ακολούθως…

Κι επειδή οι γραμμές που σχηματίζει ο φυσικός και πνευματικός μεταβολισμός είναι σταυρός, και ο μεταβολισμός δηλώνει όπως και ο Σταυρός, Ζωή, όλα πρέπει να ανευρεθούν και ανυψωθούν (χάριτι και προαιρέσει), βιωθούν, εντός.

Τι σημαίνει όμως επί του πρακτέου η ανεύρεση του σταυρού εν ημίν; (ειδικά για το παρόν άρθρο που αφορά ανατολή και δύση και τον ισορροπημένο στο μέσον άνθρωπο και ως εκτύπωμα στην Ελλάδα; ). Με την αρχή δημιουργίας (αρχή πλάσης τον Μάρτιο) Ο Τριαδικός Θεός, φέρνει την τάξη από το χάος. Την 6^η ημέρα αφού λαμβάνει λάσπη εμφυσών θεία πνοή ‘’αναδεικνύει’’ τον άνθρωπο, ως ψυχή ζώσα.

Προ επισκιάσεως και εμ-πνεύσεως της ενεργείας της θείας πνοής, προ ‘’ευρέσεως’’ εν ημίν του σταυρού, 6/3 (μνήμη ποιούμενοι την συγκεκριμένη ημέρα, φυσικά όχι τυχαία) είμαστε λάσπη, και ως χοϊκοί, έτσι συμπεριφερόμαστε. Έχουμε ζωή (ύπαρξη) κινούμαστε κατά το επιτρέπεται, αλλά όχι ακόμη Ζωή και ευλογημένη κίνηση κατά Θεόν. Είναι αυτό που παρατηρεί και ο κυρΦώτης Κόντογλου:…  ‘’Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράμα’’. Υπάρχουμε εν μέσω αταξίας και άτακτα δρούμε και όπως είναι φυσικό, με τέτοια βιωτή των Ελλήνων, όλα πάνε προς διάλυση, όλα σκιάζονται από τον θάνατο, με εμάς νεκρούς (μη Ζωοποιημένους ακόμη).

Για μας τους χοϊκους, που σαν ‘’ζώα’’ δεν μεριμνούμε για το  χαρακτηριστικό που προηγείται του ανθρώπου, ήτοι ‘’θεούμενο’’, η εικόνα και πραγματικότητα, το είναι πίσω από το φαίνεσθαι, είναι σκληρή, αλλά αληθινή. Είναι όπως μας βλέπουν οι άγιοι καθαρά, πίσω από τα φαινόμενα. … όπως ο αγ.Ιάκωβος Τσαλίκης ‘’έβλεπε’’ την εσωτερική κατάσταση όσων προσερχόντουσαν να κοινωνήσουν…. όπως ο αγ.Ανδρέας δια XC σαλός έβλεπε τους φυλακισμένους με μορφές ζώων, ανάλογα το κυριαρχούν πάθος. Άραγε, ποια είναι η αληθινή μορφή που έχουν οι Έλληνες που ζητούν βοήθεια από τον Θεό; …και λέει χαρακτηριστικά ο αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς στην ουράνια λειτουργία… οι σέρβοι έκλαιγαν την δυστυχία τους, αλλά ο καλός Θεός δεν τους θυμήθηκε, γιατί οι ίδιοι οι δεν θυμήθηκαν τον Θεό, ούτε τις αμαρτίες τους (…και ο αγ.Σάββας παρέμενε γονατιστός…).

Με όλην αυτήν την παρένθεση, να καταδεικνύει την μοναδικότητα και απαραίτητον του μυστηρίου της εξομολογήσεως (Ιούδας ο πληροφορών την αγία Ελένη) για την ποθούμενη κάθαρση και πέρασμα από την ζωώδη κατάσταση στο θεούμενο… όταν συγχρόνως Ζαχαρίας σημαίνει αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται… (είναι γνωστή η σχέση του με την αφωνία, και το πώς ‘’λειτουργούν’’ οι αγ.Ζαχαρίας και Ελισάβετ και αγ.Ιωάννης πρόδρομος με την Παναγία να παραμένει ωσεί μήνας τρεις… λύοντας την αφωνία, στον καθένα).         

Ο Κύριος, Ο τους πάντας θέλων σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν, ΄΄έστησε’’ στην κάτω όψη των φαινομένων, την εύρεση του Τιμίου Σταυρού Του, κι οι άγιοι εκτέλεσαν την διαταγή Του, φανερώνοντάς Τον, ανάλογα με την άνω όψη όπου την 6η ημέρα, (πλάση ανθρώπου), ως οδοδείκτη για την ανάπλασή μας.

Πάλι σε δύο όψεις συναντάμε (εκ του συναξαριστή) την 25η Μαρτίου. Την ίδια ώρα και ημέρα που άκουσε η Εύα το θλιβερόν της εξόδου από τον παράδεισο άγγελμα, Ο αρχάγγελος Γαβριήλ διαμηνύει χαράς ευαγγέλιο, την επανείσοδο στον παράδεισο δια της Θεοτόκου με την εν γαστρί ασπόρως σύλληψη Του Κυρίου, την σύγχρονη με την Ανάσταση. Αμήν δι ευχών για τον καθέναν προσωπικά και συλλογικά για την Ελλάδα μας. Καλή Ανάσταση (25/3, με 23 Μαρ σταύρωσις …. Μ.Παρασκευή).

---

Η επιζητούμενη ευλογία και διόρθωση και λύση και θεραπεία του σώματος της ανθρωπότητος, του ασθενούς σώματος της Ελλάδος μαζί με τα ασθενούντα βαρέως μέλη της, έχει αφετηρία την κάθαρση (και εμφάνιση και ανύψωση του Σταυρού). Μια κάθαρση που είναι η προϋπόθεση φωτισμού και τελείωσης. Αλλιώς πως θα νοείται ο αληθινός Τριαδικός Θεός; Θεός ζώων ή ζώντων (ζώων θεούμενων);

Μόνο αν κατορθώσουμε να γίνει ο καθένας ναός Του και πληθυνθεί αυτή η μαγιά, ως μικρή ζύμη όλο το φύραμα μπορεί να ζυμοί… (Α’ Κορ.ε’6) μόνο τότε μπορεί να καυχηθούμε ότι γίναμε λαός Του… ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός.