Area 51 και ντπ. Η τελευταία αυτοκρατορία

Γραμμές συγγραφείσες με αφορμή ένα άρθρο, που μας αποκαλύπτει την μυστική αλήθεια για τους υποχθονίους και τη Ντούλτσε. Με αφορμή τον πρόσφατο σεισμό στο μεξικό, την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, την ντπ και παράλληλα σχέδια αυτής με των εξω(ενδο)γηίνων και άλλα, δυο σκέψεις…. 

Όποιος θέλει, μπορεί να ενημερωθεί με πληρότητα, από την έκδοση του Νεκτ.Παναγόπουλου: UFO ξένα όντα τεχνοείδωλα της αβύσσου, ώστε να περιττεύει η συνέχεια της αναγνώσεως.

Δεν θα χρειαζόντουσαν αυτές οι σκέψεις, αν υπήρχε ταυτότητα, ότι όπως λέμε δεν πιστεύουμε στον διάβολο δεν σημαίνει και την ανυπαρξία του, έτσι και περί αυτών, το ότι δεν πιστεύουμε σε ούφα και εξωγήινους, δεν σημαίνει την ανυπαρξία τους.

Όποιος δε αναγνώστης τα παρόντα τα γνωρίζει ή δεν είναι του ενδιαφέροντός του, ας σκανάρει του παρόντος τα έντονα τυπωμένα  (για να μην του τρώω τον χρόνο) κι ας φτάσει γρήγορα στο τέλος που θα προσπαθήσω να εκθέσω το ‘’δια ταύτα’’ επιγραμματικά.   

Ο διάβολος σε κάποια φάση της ιστορίας πέτυχε να περνά ως ανύπαρκτος, κάνοντας την ζημιά του. σε άλλη φάση, τον συμφέρει να τον ξέρουν όλοι, και να το παίζει παντοδύναμος. Έτσι, ο κάθε  άνθρωπος ξεχωριστά και εξατομικευμένα, κατά το ποια φάση βιώνει, μπορεί να θεωρητικολογήσει το ίδιο (για διαβόλους και ξένα όντα, τάχα ως ανύπαρκτα).  

Για τους μελετητές, φαίνεται πως οι ‘’βίοι’’ είναι παράλληλοι, είτε ως είδωλα είτε ως τεχνοείδωλα, πάντα μισάνθρωπα εκ του εμ-πνευστή και υποκινώντας τα (και ‘’σαρκικώς’’) μισόκαλου ‘’κοσμοκράτορα’’.

(Αναφέρεται πως) ο Φιλ Σνάιντερ δολοφονήθηκε μετά από αυτά που αποκάλυψε βγαίνοντας από το σπίτι του σύμφωνα με ερευνητές στο εξωτερικό.

Μεταξύ των αποκαλύψεων είναι και η κοινή διάθεση (εξωγηίνων και σχεδιαστών / υλοποιούντων τα ‘’δόγματα’’* της ντπ), για μείωση πληθυσμού της γης, κατά 5/8 ή 7/8.

Η πίστις μας έχει αποδειχθεί βιωματικά, πως ούτε τρίχα δεν πέφτει, αν δεν το επιτρέψει Ο Κύριος… και μέσα στα μελλούμενα, έχουμε αναφορά από ένα αγιασμένο εκτύπωμα (αγιογραφηθείσα από αγ.Λουκά) της καλής μας Παναγίας, ότι θα βρεθεί η εικόνα Της** μετά τον μεγάλο Πόλεμο, όταν η Κωνσταντινούπολη γίνει κονιορτός (σκόνη), και μείνει το 1/3 της ανθρωπότητας.

Το πρόβλημα και η λύση του, εντοπίζονται σε 4 διαδοχικά επίπεδα (σαν ομόκεντροι κύκλοι, που καλούμαστε να ευστοχήσουμε στο κέντρο και πυρήνα).

Από τις σκέψεις για το όρος Θαβώρ ‘’φαίνεται’’ πως η μεταμόρφωση Του Κυρίου ενεργεί μεν (εξωτερικώς) σε έναν μακρυνό τόπο και όρος υψηλό, αλλά στόχο διαδοχικά έχει την δική μας εσωτερική μεταμόρφωση εις τέκνα Φωτός.

Δεν μας συμφέρει να εξαντλήσουμε την ‘’μελέτη’’ (όπως και στο παρόν φαινόμενο) ΜΟΝΟ στα εξωτερικά και συμβαίνοντα στο άπειρο σύμπαν. Το ‘’όπλο’’ είναι κοινό σε όλες τις φάσεις του αγώνα, διαμπερές και το μόνο αποτελεσματικό σε σχέση με άλλα προτεινόμενα που πιθανόν να δίνουν μερική λύση ή σαν χειρότερο σενάριο, να πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα, όπως στην ιατρική αντιμετωπίζονται αστόχως συμπτωματολογικά, αντί επίλυσης των αιτιών.

Νουθετεί (και ερμηνεύει) ο απόστολος Παύλος: … 5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός. (Φιλιπ.β’)

Λαμβάνουν την δική μας μορφή και σχήματα οι απάνθρωποι (είδωλα και τεχνοείδωλα), αλλά εν τω ονόματι του Ιησού παν γόνυ κάμψη, επουρανίων επιγείων και καταχθονίων. 

Η ιστορία και θρησκευτικά μας γνωστοποιούν τα εξωτερικά δεδομένα, που ανάλογα της πνευματικής ευαισθησίας (εν πνεύματι και αληθεία προσκύνησης) εγγίζουν εκ των εξωτερικών, κάπως τα εσωτερικά. Η πνευματική τελειότητα που είναι, όχι η άρνηση του κόσμου και των ορατών, αλλά η διαφάνεια, άρει το πέπλο που σκεπάζει την θέαση και βίωση και των επάνω και της αριστερής (πνευματικής) επιγνώσεως. Κάτι σαν Γ, με μας ή μια κουκίδα εμπεριεχόμενη στο άπειρο σύμπαν (αν η συνείδησή μας εμμένει στα περιορισμένα βιολογικά και χοϊκά αισθητήρια) ή εμπεριέχοντες*** αυτό (όσο η συνείδηση πνευματικοποιείται). 

Αφορά, όχι μόνο τον προφ.Ηλία, αλλά όποιον κινείται προς ακριβή γνώση του εξάγοντός μας από τα σαρκικά, Θεού: ...11καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος· 12 καὶ μετὰ τὸν συσσεισμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος. (Α'Βασ.ιθ')

Ο αντίποδας, και εμπνευστής και κινητήριος (δοτή) δύναμις κατά του ανθρώπου και όλης της πλάσης, δημιουργεί εντυπώσεις και φόβο περνώντας από μπροστά μας ως πνεύμα κραταιόν διαλύον όρη και συντρίβον πέτρας. ‘’Μπορεί’’ να δημιουργήσει (επιτρεπομένου εκ Του Κυρίου Παντοκράτορος) συσσεισμό και πυρ, πάλι ‘’τρεφόμενος’’ από τον φόβο μας αλλά ουκ εκεί Κύριος. Στον τέταρτο ‘’τόπο’’ και ‘’τρόπο’’ βρίσκεται, κοινωνείται, μετέχεται Κύριος, ως φωνή αύρας λεπτής. ‘’Φωνής’’ παράλληλης και προετοιμαστικής όπως πλησιάζει ο άγγελος την Θεοτόκο, με το μη φοβού.

Εκτυπώθηκε σαν σε ομόκεντρους κύκλους, και στον εξωτερικό και στον μέσο και στον εσώτερο, αλλά η φωνή ακούγεται στον πυρήνα. Στην καρδιά, κι αν ο νους ‘’έμβει’’ σε αυτήν, χάριτι Θεού και προαιρέσει μας κατά ετοιμότητα. Μέχρι τότε, ‘’ζούμε’’ τα της εξόδου, απέναντι και κατέναντι.

Καταγράφηκε η μεταμόρφωσις Του Κυρίου στο όρος Θαβώρ (1) αλλά δεν περιορίστηκε εκεί. Εκ-τυπούται (και εντοπίζεται) και στην έρημο του όρους Σινά (2) με τις δύο κορυφούλες, στον τύπο των παραστατών προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή (σοφία και δύναμη). Εντοπίζεται στην κάθε εκκλησία (3) με την είσοδό μας στο πανδοχείο (νοσοκομείο με όλα τα θεραπευτικά εφόδια) που μας φέρνει ο καλός σαμαρείτης λόγω του ότι περιπέσαμε εις ληστάς (τόσο κοντά μας ώστε να μην υπάρχει δικαιολογία άρνησης ή αδιαφορίας). Τέλος εντοπίζεται εντός μας (στον ευλογημένο 4^ο τόπο), όσο γινόμαστε ακροατές (και τηρητές) συντονισμένοι και συγ-κινημένοι άμεσα και έμμεσα με την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών.

Κι αν πρόκειται περί Αληθείας, ο νους έχει εξαχθεί από την νοητή αίγυπτο ή κεφαλή και διανοητική μας προσέγγιση και χώρου σκιών, οδεύοντας (και συνοδοιπορώντας) με Τον Κύριο, ως επί πώλου όνου (ο χριστοφόρος νους**** εκ του Νοός ο όνος) δια της ερήμου (και αιτιών/λόγων) προς την καρδιά, όπου η Βασιλεία και το πρωταίτιον Φως. XC.

‘’Παράλληλα’’ της (θεωρητικής και ομοιάζουσας) εξόδου από την κρήτη και γαστέρα και υπόγειο του λαβυρίνθου που άρχει ο μινώταυρος που του θυσιάζουν νέους και νέες. Έξοδος δια του μίτου της αριάδνης στο καλώς λίαν όπως η ελληνική (υγιής) παιδεία εξάγει τον άνθρωπο από το παράλογο (και μύθους και μαγεία) στο λογικό και επιστήμες. Επειδή όμως αυτή παιδεία ‘’ξεχνά’’ τον πατέρα (μαύρα πανιά – αιγαίο) συμπληρούται με την εξάγουσα ορθόδοξη παιδεία στο άριστα που κάθε συμβουλή εξόδου, θυμάται τον Πατέρα. Δια του μίτου (κομποσχοινιού και υπακοής), σύνολο ελληνορθόδοξης παιδείας ανάτασης και ανάστασης.

Μια αναστάσιμη πορεία ‘’σαν’’ εκ του μύθου του σπηλαίου του Πλάτωνα. Εκ του παραλόγου δια του λογικού στο υπέρλογο

εν σοφία και έννοιες. Στον δε νόμο και δύναμη και σημεία (που ζητούν οι ιουδαίοι) είναι η πορεία εξόδου εκ της αιγύπτου δια των λόγων στην ανάσταση με αφετηρία την Κυριακή Βαΐων (η άλλη επί πώλου όνου ανοδική πλέον πορεία).

Από την κεφαλή (εγκεφαλική και συναισθηματική αντιμετώπιση) στην καρδία (νοερά και με ψυχή) εκ των αγιοπνευματικών τεκνίων εκ δούλων στα τεκνία των κυρίων (Λείας και Ραχήλ, πράξεως και θεωρίας) ΚΑΙ συγχρόνως, από την κοιλία και ‘’αεί’’ (χρόνο και κρόνο) στην κεφαλή και ‘’νυν’’ (ως άχρονο και αιώνιο παρόν), δια της ορθίου οφιοειδούς σπονδυλικής στήλης των 33 σπονδύλων, που σαν κλίμαξ (Μεσσίας δια της υψίστης Θυσίας Του / σπονδής) ενώνει γη και ουρανό.

Δεν είναι καθόλου τυχαία (συμπληρώνοντα το παζλ και το παρόν), ότι παρατηρούνται φοβερές συμπυκνώσεις αστρικών ενεργειών στα αστερούσια όρη. Εκεί που ο δίας (και εφεξής η διάνοιά μας) καλείται να ξεφύγει την βορά και θάνατο ως βροτός δια της βρώσεως του καρπού του Τιμίου Ξύλου – σώμα και αίμα XC, ισχύοντος στην Ορθοδοξία μυστηρίου της Ζωής.

Εκεί (στην κρήτη) η αστρονομία και γαστρονομία, αφού αυτή συστοιχείται με την αργή γαστέρα. Το ‘’Γ’’ που σαν μεσότοιχος όσο είναι θολό εκ του νέφους των παθών, γίνεται απαγορευτική στο νου, να δει και κατά Θεόν, νοήσει. 

Παρά το ότι ‘’πηδάω’’ από εξωτερικό κύκλο στον εσώτερο, καταγράφοντας στοιχεία, εκτιμώ στο σύνολο να γίνεται κατανοητό, με σκοπό το ‘’κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα’’.   

 Επανερχόμενος στα του εαυτού, στον ομφαλό (και κοιλία, ισχύει διαμπερώς σε όλα τα επίπεδα από έξω, στον παληό ΑΔΑΜ/ανθρωπότητα έως τον εσωτερικό του καθενός, ως συμπύκνωση, με προηγούμενη εν τω κόσμω ανάπτυξη******) εμφωλεύει ο δράκων, που κυριεύει τα βοσκήματα των παθών και περικυκλώνει την καρδίαν.

                            

Κατά τα πάθη, παραχωρούνται τα δικαιώματα στον αντίδικο να μας πειράζει, άρχει (και κυριεύει).  Εκεί όμως (επάνω μας, στον ομφαλό), τυπούται και το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ αναμένοντας και προσθέτοντας στον καθένα τα αναστάσιμα βιώματα.

Άλλο είναι το σκεπτικό του αγ.Παϊσίου όταν προτείνει να εργαζόμαστε σαν τις μέλισσες. Το πρώτο πράμα που κάνουν είναι να θολώνουν το τοιχείο για να κάνουν μυστική εσωτερική εργασία, χωρίς αυτή να φαίνεται έξω. Η με ταπεινότητα πνευματική εργασία. Έτσι δικαιολογείται και η μη επιθυμία γνώσης του τι γίνεται εκεί έξω, ως δευτερεύοντα και ανούσια.

Το παρόν, δεν έχει ως κεντρικό άξονα την γνώση, αλλά ως βοηθητικά του κυρίως σκοπού, που είναι το σκάφανδρό μας να ανεβαίνει εκ των κάτω υδάτων προς τα άνω και επιφάνεια και Θεοφάνεια, είτε είναι με διαφανή τοιχώματα ώστε να βλέπει, είτε με αδιαφανή.

Δεν είναι τυχαίο, που ο (υπόκωφος και συνεχόμενος) ήχος που ακούγεται ελαφρά , ‘’πίσω’’ από τον άνθρωπο που μας ενημερώνει, εκτιμώ με υποχθόνια παρέμβαση, συντονίζει (αν το παρατηρήσατε, όσοι το ακούσατε) μια ενέργεια προς την κοιλιά… 

Ως διττής φύσεως άνθρωποι, σαν φωτόνια, αποτελούμενοι ΚΑΙ από κύμα (ενέργεια – πνεύμα) ΚΑΙ από σώμα, κάθε αρμονία ή δυσαρμονία, προσβάλλει, συντονίζει, συγ-κινεί και τα δύο, τον όλον άνθρωπο.  

Ο ΜΑΤΣ, [ο μέγας αρχιτέκτονας του σύμπαντος (ως αρχικά)] του εκπτωκότος ενδοκοσμικά κοσμοκράτορος, του αχνού φωτισμού, σαν μέσα σε σκοτεινή μήτρα, κινεί όλα τα υποχείρια είδωλα και όργανά του (υπηρέτες), με πρόφαση την ελευθερία (και ειρήνη του αμαλήκ) να συντάξει υπό μία παγκόσμια κυβέρνηση (μία θρησκεία/πανθρησκεία, παναίρεση του οικουμενισμού, ένα νόμισμα… ) και άρχει αυτής, για την παρουσιαζόμενη απειλή εκ του χάους. Ο δε απώτερος σκοπός, να μην ανα-γεννηθούμε.  

Πολλαπλασιάζονται οι φωνές ενημέρωσης σχετικά, με ελ, σείριους, πλειάδιους, κρόνιους… Πολλαπλασιάζεται όμως και ο φόβος εξ αδυναμιών αντιμετώπισής τους, που είναι τροφή για τον άλλον, θερηεύοντας τον, εν αγνοία. Επιβάλλεται να βρεθεί και ακουστεί και εισακουστεί από τους έχοντες καλή διάθεση, η λύση, η οποία δεν είναι άλλη, εκ του (ευθέως) φάους και όχι πλάνου, έρποντος. Αυτή που μας προάγει προς την Αλήθεια και όαση (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ 999) κι όχι φαντασία (ΙΑΠΕΤΟΣ 666) και αντικατοπτρισμό αυτής.

Το ουσιαστικό όπλο είναι ο σταυρός και η ορθόδοξη τύπωσις εφ’ημών και όλης της πλάσης. Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· με σκοπό τον τέλειο νου, που είναι νους αφάνταστος. Αυτός και υπό προϋποθέσεις (εκμεταλλευόμενος τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια που δωρεάν προσφέρει η Ορθοδοξία) προασπίζει τον ακολουθούντα χου, από τον διάβολο και την πομπή αυτού, σύμφωνος με το βάπτισμα, ως εν ενεργεία πλέον κι όχι απλά εν δυνάμει.

Τέλος, άφησα την προφητεία του Δανιήλ***** (που αφορούσε την εξήγηση του ονείρου του ναβουχοδονόσορα…). Με την μία αυτοκρατορία να είναι πιο ισχυρή από την προηγούμενη, φτάνουμε στο τέλος των αυτοκρατοριών, που είναι η τεχνολογική. Σύμμειξη οστράκινα και σιδήρου. Μονάδες πυριτίου. Αυτήν την αυτοκρατορία δια Σταυρού έχουμε να αντιμετωπίσουμε, όπως και όλοι οι προηγούμενοι εργάτες του Αμπελώνος.

Θα ρίξει στον κόσμο το τελευταίο του ισχυρό χαρτί που μας θέλει αιχμαλώτους. Εμείς όμως διαχρονικά πρέπει να εργαζόμαστε ίνα σχίσει Ο Παντοδύναμος το χειρόγραφο. Έγινε και γίνεται ως ανταπόκριση της προαιρέσεώς μας. Αμήν να θέλουμε. Αμήν η Πέτρα (Χριστός) να αποκολληθεί εκ του όρους (της Θεοτόκου) εντός ημών, να ενεργήσει και διαλύσει την τελευταία οστράκινη και σιδηρά αυτοκρατορία… αναδεικνύοντας τους εν οστρακίναις σκεύεσι δικούς Του, ισχυρότερους από τους άρχοντες του κόσμου τούτου και τέλος νικητές. Αμήν δι ευχών.

   

---

* οι φήμες για το πιο μυστηριώδες μνημείο των ΗΠΑ

** Η εγνατία, ο και Άγιος Κοσμάς η Κωνσταντινούπολη

*** Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…

**** ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου…

Σκέψεις για την σελήνη ως αστρόπλοιο

σχόλια πάνω στη Θεωρία του Χάους... (εκ του χάους και αταξίας στο φάος και κατά Θεόν τάξη)

καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν

***** Δανιήλ β’ … ὃ ὁ βασιλεὺς ἐπερωτᾷ, οὐκ ἔστι σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, γαζαρηνῶν ἀναγγεῖλαι τῷ βαασιλεῖ, 28 ἀλλ' ἤ ἐστι Θεὸς ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων μυστήρια καὶ ἐγνώρισε τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν. τὸ ἐνύπνιόν σου καὶ αἱ ὁράσεις τῆς κεφαλῆς σου ἐπὶ τῆς κοίτης σου, τοῦτό ἐστι. 29 σύ, βασιλεῦ, οἱ διαλογισμοί σου ἐπὶ τῆς κοίτης σου ἀνέβησαν τί δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα, καὶ ὁ ἀποκαλύπτων μυστήρια ἐγνώρισέ σοι ἃ δεῖ γενέσθαι. 30 καὶ ἐμοὶ δὲ οὐκ ἐν σοφίᾳ τῇ οὔσῃ ἐν ἐμοὶ παρὰ πάντας τοὺς ζῶντας τὸ μυστήριον τοῦτο ἀπεκαλύφθη, ἀλλ' ἕνεκεν τοῦ τὴν σύγκρισιν τῷ βασιλεῖ γνωρίσαι, ἵνα τοὺς διαλογισμοὺς τῆς καρδίας σου γνῷς. 31 σύ, βασιλεῦ, ἐθεώρεις, καὶ ἰδοὺ εἰκὼν μία, μεγάλη ἡ εἰκὼν ἐκείνη, καὶ ἡ πρόσοψις αὐτῆς ὑπερφερής, ἑστῶσα πρὸ προσώπου σου, καὶ ἡ ὅρασις αὐτῆς φοβερά· 32 εἰκών, ἧς ἡ κεφαλὴ χρυσίου χρηστοῦ, αἱ χεῖρες καὶ τὸ στῆθος καὶ οἱ βραχίονες αὐτῆς ἀργυροῖ, ἡ κοιλία καὶ οἱ μηροὶ χαλκοῖ, 33 αἱ κνῆμαι σιδηραῖ, οἱ πόδες μέρος τι σιδηροῦν καὶ μέρος τι ὀστράκινον. 34 ἐθεώρεις ἕως οὗ ἐτμήθη λίθος ἐξ ὄρους ἄνευ χειρῶν καὶ ἐπάταξε τὴν εἰκόνα ἐπὶ τοὺς πόδας τοὺς σιδηροῦς καὶ ὀστρακίνους καὶ ἐλέπτυνεν αὐτοὺς εἰς τέλος. 35 τότε ἐλεπτύνθησαν εἰς ἅπαξ τὸ ὄστρακον, ὁ σίδηρος, ὁ χαλκός, ὁ ἄργυρος, ὁ χρυσός, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ κονιορτὸς ἀπὸ ἅλωνος θερινῆς· καὶ ἐξῇρεν αὐτὰ τὸ πλῆθος τοῦ πνεύματος, καὶ τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς· καὶ ὁ λίθος ὁ πατάξας τὴν εἰκόνα ἐγενήθη ὄρος μέγα καὶ ἐπλήρωσε πᾶσαν τὴν γῆν. 36 τοῦτό ἐστι τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἐροῦμεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. 37 σύ, βασιλεῦ, βασιλεὺς βασιλέων, ᾧ ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν ἰσχυρὰν καὶ κραταιὰν καὶ ἔντιμον ἔδωκεν, 38 ἐν παντὶ τόπῳ, ὅπου κατοικοῦσιν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, θηρία τε ἁγροῦ καὶ πετεινὰ οὐρανοῦ καὶ ἰχθύας τῆς θαλάσσης ἔδωκεν ἐν τῇ χειρί σου καὶ κατέστησέ σε κύριον πάντων, σὺ εἶ ἡ κεφαλὴ ἡ χρυσῆ. 39 καὶ ὀπίσω σου ἀναστήσεται βασιλεία ἑτέρα ἥττων σου καὶ βασιλεία τρίτη, ἥτις ἐστὶν ὁ χαλκός, ἣ κυριεύσει πάσης τῆς γῆς. 40 καὶ βασιλεία τετάρτη, ἥτις ἔσται ἰσχυρὰ ὡς σίδηρος· ὃν τρόπον ὁ σίδηρος λεπτύνει καὶ δαμάζει πάντα, οὕτως πάντα λεπτυνεῖ καὶ δαμάσει. 41 καὶ ὅτι εἶδες τοὺς πόδας καὶ τοὺς δακτύλους μέρος μέν τι ὀστράκινον μέρος δέ τι σιδηροῦν, βασιλεία διῃρημένη ἔσται, καὶ ἀπὸ τῆς ρίζης τῆς σιδηρᾶς ἔσται ἐν αὐτῇ, ὃν τρόπον εἶδες τὸν σίδηρον ἀναμεμειγμένον τῷ ὀστράκῳ· 42 καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν ποδῶν μέρος μέν τι σιδηροῦν μέρος δέ τι ὀστράκινον, μέρος τι τῆς βασιλείας ἔσται ἰσχυρὸν καὶ ἀπ' αὐτῆς ἔσται συντριβόμενον. 43 ὅτι εἶδες τὸν σίδηρον ἀναμεμειγμένον τῷ ὀστράκῳ, συμμειγεῖς ἔσονται ἐν σπέρματι ἀνθρώπων καὶ οὐκ ἔσονται προσκολλώμενοι οὗτος μετὰ τούτου, καθὼς ὁ σίδηρος οὐκ ἀναμείγνυται μετὰ τοῦ ὀστράκου. 44 καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν βασιλέων ἐκείνων ἀναστήσει ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν, ἥτις εἰς τοὺς αἰῶνας οὐ διαφθαρήσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ λαῷ ἑτέρῳ οὐχ ὑπολειφθήσεται· λεπτυνεῖ καὶ λικμήσει πάσας τὰς βασιλείας, καὶ αὐτὴ ἀναστήσεται εἰς τοὺς αἰῶνας. 45 ὃν τρόπον εἶδες ὅτι ἀπὸ ὄρους ἐτμήθη λίθος ἄνευ χειρῶν καὶ ἐλέπτυνε τὸ ὄστρακον, τὸν σίδηρον, τὸν χαλκόν, τὸν ἄργυρον, τὸν χρυσόν, ὁ Θεὸς ὁ μέγας ἐγνώρισε τῷ βασιλεῖ ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα, καὶ ἀληθινὸν τὸ ἐνύπνιον, καὶ πιστὴ ἡ σύγκρισις αὐτοῦ. 46 τότε ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον καὶ τῷ Δανιὴλ προσεκύνησε καὶ μαναὰ καὶ εὐωδίας εἶπε  σπεῖσαι αὐτῷ. 47 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς εἶπε τῷ Δανιήλ· ἐπ' ἀληθείας ὁ Θεὸς ὑμῶν αὐτός ἐστι Θεὸς θεῶν καὶ κύριος τῶν βασιλέων καὶ ἀποκαλύπτων μυστήρια, ὅτι ἠδυνήθης ἀποκαλύψαι τὸ μυστήριον τοῦτο. 48 καὶ ἐμεγάλυνεν ὁ βασιλεὺς τὸν Δανιὴλ καὶ δόματα μεγάλα καὶ πολλὰ ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπὶ πάσης χώρας Βαβυλῶνος καὶ ἄρχοντα σατραπῶν ἐπὶ πάντας τοὺς σοφοὺς Βαβυλῶνος. 49 καὶ Δανιὴλ ᾐτήσατο παρὰ τοῦ βασιλέως, καὶ κατέστησεν ἐπὶ τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ ᾿Αβδεναγώ· καὶ Δανιὴλ ἦν ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ βασιλέως.

---

****** Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)

Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής) να κατεβούμε ‘’συμφώνως’’ και δοξάσουμε το πνεύμα ‘’τι σοι προσηνέγκωμεν Χριστέ’’, στην καρδιά (εύστοχα εκ των εξωτερικών κύκλων στον πυρήνα) και δια της Θεοτόκου να συνανυψωθούμε και ανέβουμε, γιατί κανείς δεν ανεβαίνει αν δεν κατεβεί…. 

--- 

  

Κέντρο του κόσμου ο ΑΔΑΜ κέντρο δε του ΑΔΑΜ, ο Θεός. Δια του εγωισμού ο ένας ‘’κυρίαρχος’’ (αριθμός ανθρώπου) δια της ταπεινότητος ο άλλος, στον πόδα Του Ενός. Κύριος μορφωθείς εν ημίν. Θεός κατά χάριν δια Θεού κατά φύσιν…. εν τω ονόματι του Ιησού παν γόνυ κάμψη, επουρανίων επιγείων και καταχθονίων. 

Η διαρκής ενασχόληση με τα έξω, ως μετεωρισμός1, εκτός από ψυχοφθόρα εξωστρέφεια2, μακράν του εντός ημών η Βασιλεία, τείνει τον άνθρωπο προς εξοστρακισμό από το φάος στο χάος. Γιαυτό και  ο όρος μετεωρισμός, εξηγείται ως κύματα οργής Θεού. Φεύγε και πίσω μην κοιτάς είναι το επιστέγασμα της θείας εντολής στα σόδομα και γόμορρα από τον φλεγόμενο λόγω αμαρτιών κόσμο αλλά και της διαχρονικής πρότασης αποταγής (εκ του κοσμικού φρονήματος), πρώτης βαθμίδος στην κλίμακα του Ιωάννη σιναΐτου. Αφήνουμε πίσω τα μακράν και αχανές σύμπαν (και σκοτεινή μήτρα). Επαναστοχεύουμε με περίσκεψη την μέριμνά μας για τα συμβαίνοντα στον κόσμο (και γη). Τα βλέπουμε αναπτυγμένα κάπως πιο διαχειρίσιμα φιλοσοφικά από τα προηγούμενα ανεξέλεγκτα και φοβερά, στον ευλογημένο χώρο της Ελλάδος με κεφαλή – κοιλία, ΘΡΑΚΗ – ΚΡΗΤΗ – ΙΟΝΙΟ – ΙΩΝΙΑ, σταυροειδώς (πάλι) για να καταλήξουμε στα εν ημίν τα του οίκου και οχήματός μας που θα αποδώσουμε λογαριασμό και κριθούμε, εντός ημίν. Οίκο προς κάθαρσιν και όχημα προς λειτουργικότητα, προς ενοίκηση και επίσκεψη ως Οδηγού, Του... ουκ ειμί εκ του κόσμου τούτου.                   

Ομοκέντρως, ολοέν και ευστοχότεροι. Κι όπως οι ακτίνες δια του κυρτού (ταπεινότητος) κατόπτρου ολοέν και συμπυκνώνονται εις ένα σημείο (καρδιά) ώστε να αποδώσουν πυρ (Θεού εν ημίν) ενώ αν είναι απομεμακρυσμένες, και ορώμενη η φύση και τα θεία με κοίλο κάτοπτρο (εκ κοιλίας) όπως οι σκέψεις εκ του νοός (οπότε και αυτός), οι περιαγόμενες με περιέργεια στο αχανές σύμπαν, θα παραμένει ψυχρή ως κατοικητήριο του άλλου. Μη γένοιτο.              

Αμήν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. 

Να συμμαζευτεί ο νους, να ευλογηθεί… (ευχή αγίου Ισαάκ Σύρου)

Προσηλούμεθα εις Σε, όπως προσηλώθης επί του σωτηρίου Σταυρού. Αμήν δι ευχών, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου. 

     
---


1 Η ζημιά που προξενεί ο μετεωρισμός κατά τη διδασκαλία του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού

2 στην κυριολεξία ή θα ακολουθούμε προς τα έξω την φυγόκεντρο Ι, Ι/δέκατο τάγμα των δαιμόνων (όπου δαιμονικό = αποκομμένο) με ολοέν και αυξανόμενη αδυναμία αντιμετώπισης των εξωτερικών ερεθισμάτων ζωής, ή θα ακολουθούμε την κεντρομόλο Ι, Ιησού δια του ονόματος (μονολόγιστη ευχή) και Σταυρό και βιώματα μυστικά και μυστηριακά που δυναμώνουν τον άνθρωπο αφού τον κάνουν κοινωνό (μέσα στην Εκκλησία – αναστημένο Σώμα Του που έχει αφήσει στην γη3) θείων ενεργειών. 

3 

---

Αναφέρει και εξηγεί ο γερ.Εφραίμ της αριζόνας, ότι το ‘’πας άνθρωπος ψεύστης’’ του ψαλμού, αφορά την ταχύτητα και φευγαλέο πέρασμα σαν όνειρο η βιολογική ζωή μας.

Πάλι, σε άλλον ψαλμό αναφέρεται: ΔΙΚΑΙΩΝ δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. 2 ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν 3 καί ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. 4 καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν καλασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης· 5 καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ· 6 ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. 7 καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται· 8 κρινοῦσιν ἔθνη καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. 9 οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

....καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται,

Η όλη μας παρουσία σαν σχήμα και μορφή, σαν αναλογία, θα μπορούσε να νοηθεί όσος ο χρόνος σχηματοποίησης νεφών σαν πύκνωση και μετά αραίωση ως αήρ εντός Αυτού, πνεύματα. Χους εις χουν και πνεύμα εις Πνεύμα απελεύσει… συγκρινόμενα με Την Πέτρα Χριστός, και την Εκκλησία Αυτού, πραγματικά σαν φευγαλέο όνειρο, μύθος, ψεύστες…

Φτάνουμε χρονικώς στην τελευταία αυτοκρατορία… παράλληλα παιδαγωγικά, τελευταίος άθλος του ηρακλή [και κάθε ηρακλή με αγωνοθέτη τον ευρυσθέα ή ευρυσθένη (μεγαλοδύναμο)] είναι με τον κέρβερο... να ενωθούν οι δύο κόσμοι, να συνειδητοποιηθεί το ασυνείδητο, να θεαθεί το αόρατο, να γνωσθεί και βιωθεί Ο πριν άσαρκος Λόγος, αλλά δια της Ορθοδοξίας στα έσχατα μεθεκτός.

Για την νίκη, ζητείται ανδρεία και τρίτη χειρ βοηθείας.

''φαίνονται'' στον ουρανό... ο ηρακλής και ο κέρβερος... κι η φωτο, στο παρεκκλήσι του αγ.Ανδρέα που φιλοξενεί ως εικόνα, την Παναγία τριχερούσα... αναπαριστά εν στιγμή τον όλον αιώνα... τα σταθερά και ασταθή και φευγαλέα.

Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει ευθικρισία, καθαρότητα, ανδρεία, μετοχή στον αχειρότμητο λίθο (και πέτρα Χριστό) που διέλυσε το είδωλο στην προφητεία, αμήν δι ευχών, στον βραχύ για το όμμα (και αίσθηση) του Θεού, αιώνα των παρόντων αγωνισμάτων ενάντια στα είδωλα και τεχνοείδωλα του ίδιου πατέρα ψεύτη.