Όταν οικείος του Ιερέας (πιθανόν και πνευματικός του Πατέρας) έφτασε στο μέτωπο, όπου βρισκόταν ο λόχος του, έμεινε έκθαμβος από την απάντηση που άκουσε από τα χείλη όλων ανεξαιρέτως των στρατιωτών στην ερώτηση που τους απηύθυνε:
- Ποιος από εσάς παλικάρια θέλει να εξομολογηθεί;
- Όλοι, πάτερ!
Και έτσι έγινε αυτό που οι πάντες πανθομολογούσαν, όπου υπήρχε Ελληνικός Στρατός...
Το ίδιο γινόταν σχεδόν παντού.
Ακοίμητοι Ήρωες οι Ιερείς-πνευματικοί του΄40!
Εξομολογούσαν ατελείωτα ακόμα και τα βράδια...
Για να προλάβουν όλους τους στρατιώτες!
Και να τους μεταλάβουν στην επόμενη Θεία Λειτουργία!
Με αυτόν τον "απλό" τρόπο, οι στρατιώτες μας ομολογούσαν πιστά και ενσυνείδητα τον Θεό-Λόγο...
Και έτσι παρέμεναν παντού οχυρωμένοι, έστω κι αν πολεμούσαν με πρωτόγονα μέσα μπροστά στον εξοπλισμό των εισβολέων, στην καλύτερη περίπτωση 1 προς 3...
Και η Παναγιά Μάνα Του δεν γινόταν να κάνει αλλιώς...
Τους πρόσφερε απλόχερα την Προστασία Της, και μάλιστα με την επιτόπου παρουσία Της...
Οι Ιταλοί αιχμάλωτοι ομολογούσαν πως σε κάθε πρώτη γραμμή έβλεπαν μια γυναίκα ψηλή, αδύνατη, μελαχροινή, μαυροφορεμένη και με μαντήλι γύρω από τα μαλλιά της να προηγείται των Ελλήνων Στρατιωτών, να τους ενισχύει & να τους χαμογελά...
πηγή
---
...και με τα λίγο πιο πάνω έντονα γράμματα, κατανοεί ο έχων καλή διάθεση και ευθυκρισία, ότι η ικανή και αναγκαία συνθήκη να θυμόμαστε και να μας θυμάται ο Θεός, (ερμηνεία του ονόματος Ζαχαρία) είναι η εξομολόγηση...
τότε ισχύει το αγιογραφικό: .... ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. (Β'Κορ.ς'16)
το θέλειν και το δύνασθαι στην Θεοτόκο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου