μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι;

Με αφορμή την ύψωση του Τιμίου Σταυρού ‘’σήμερα’’ που όμως καλό θα ήταν να επιτελείται  η ανύψωσίς Του εν ημίν* καθ’ημέραν, μη σκεπαζόμενος από χώματα (χοϊκό ήτοι σαρκικό φρόνημα) και σκουπίδια που ο αντίδικος συνεχώς προσθέτει για να μας θολώνει τον νου και αμαυρώνει νου και χου, και την σε απόλυτη τιμή πάντες γαρ απόστολοι και σταυροφόροι, δυο σκέψεις πέραν της απόλυτης τιμής, δλδ την ανάπτυξη των προσήμων (+) και (-) , καθώς αυτά μας κάνουν μετόχους και προς τα κάτω αλλά και το ποθητόν άνω.   

* Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου 

Γράφει ο απόστολος… 26 καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη. 27 ῾Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. 28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα

ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. 29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; 30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; 31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα. καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.  (Α’Κορ.ιβ’) 

Μήπως με την γέννησή μας στον (τετραδιάστατο σταυροειδή**) χωροχρόνο δεν είμαστε αυτόματα ‘’σταυρωμένοι’’ είτε συμπαθούμε είτε αντιπαθούμε είτε αδιαφορούμε για τον πυρήνα που είναι σταυρός; μήπως πάλι με τον φυσικοπνευματικό μεταβολισμό μας, δεν ενεργούμε σταυροειδώς;  

** μυστικά και μυστηριακά εφόδια ζωής (με χρόνο την οριζόντια γραμμή αφού αφήνουμε πίσω μας την γέννηση και οδεύουμε προς τα μπροστά προς το βιολογικό τέρμα και χώρο την κάθετη, αφού έχουμε πάνω τον μακρόκοσμο και κάτω μας τον μικρο-μικρόκοσμο…)  

Μήπως λόγω γέννησης σε οποιοδήποτε κράτος αλλά και σαν άνθρωποι και σαν επαγγελματίες και λόγω ιδεαλισμού και πεποιθήσεων, άμεσα δεν ανήκουμε ως μικρά μέλη (κυτταράκια) σε μεγαλύτερα σώματα; συγχαίροντες ή στον αντίποδα συμπάσχοντες όλοι μας, ως μέλη; Ισχύει στο βιολογικό σώμα, κοινωνικά σώματα και Σώμα Χριστού = Ορθόδοξη Εκκλησία 

Κι ήλθε Ο Κύριος και ενχρονίσθη και εχωρήθη χωρίζοντας όσα πρέπει να χωριστούν και ενώνοντας όσα επιδέχονται ένωσης. 

 

Ο δε Σταυρός Του, είναι συγχρόνως και δόξα των αγγέλων και τραύμα των δαιμόνων, εξαρτώμενο από ποια θέση είμαστε, ποια η θέλησή μας ώστε ανάλογα της μετοχής, κι εμείς να συντραυματιζόμαστε ή συνδοξαζόμαστε.  

Ο κεντρικός πυρήνας (ορθόδοξος σταυρός) ενώ είναι υπαρκτός, καλύπτεται σαν κρεμμύδι με φλοίδες ομόκεντρα προς τα έξω, με τον αρμονικό ισοσκελή ελληνικό και έχοντας τελευταία άστατη στοιβάδα τον αγκυλωτό, όπου δρα στρεβλά με όλην της την δύναμη, η φυγόκεντρος. 

Όποιος θέλει, μπορεί να διακρίνει στην ζωή αυτά: 3 σταυροί 3 θελήματα … 2 τάσεις Σταυροφόροι είμαστε σε απόλυτη τιμή και τα πρόσημα διαφέρουν από το εμπνέον και υλοποιούμενο θέλημα. Κι αν είναι γενηθήτω το θέλημά μου, είναι αγκυλωτός, όπου συνενούνται όλοι οι ομοϊδεάτες ως εις εν (παράλογο και παραφυσικό) σώμα που αντιστρατεύεται στην θέληση των άλλων δύο (του λογικού και του υπέρλογου). Το λογικό θέλημα (ειρήνης και αρμονίας, ελληνικώς) και τέλος ‘’πυρηνικά’’, το γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου, κατά το Υικό πρότυπο (πρακτικά όμως ΜΟΝΟ με την  προϋπόθεση της ορθόδοξης βάπτισης, αλλιώς διαδραματίζουμε ρόλο, μόνο στα δύο πεδία του παραλόγου και λογικού) …. και αγιογραφικά με πράξεις κι όχι μόνο λόγια… 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. (Ματθ.ζ’)  ώστε να αποκτήσουμε συγγένεια…. (και υιοθεσία και χάρι) 50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.   (Ματθ.ιβ’) 

Συμπερασματικά, από τον φερόμενο στην καρδία εναγκαλιζόμενο και βαστάζοντες στον ‘’τράχηλο’’ σταυρό, δραστηριοποιούμαστε και γινόμαστε ‘’απόστολοι’’ (και εργάτες για την εφαρμογή του σχεδίου) ή XC (σταυρούμενοι και συσταυρούμενοι) ή αντίποδα (σταυρωτές). 

Καύχημα (1) ο σταυρός (σε απόλυτη τιμή) αλλά εκ της ακολουθούμενης θεωρίας, η πράξη, εργαζόμενοι τελικά, ή κατέναντι εν σκότει, (Γεν΄δ’16) και εκεί μένοντες με τον Κάιν, φονευτή της κυκλικής κίνησης του νοός (και άβελ) ή απέναντι (Γεν.γ’24) αμήν μετανοούντες, όπως εκάθισεν ο ΑΔΑΜ και ωδύρετο για την απώλεια, ή εντός Του Φωτός, λόγοι μέσα Στον Λόγο, όπως ίσχυε προπτωτικά. Μέτοχοι Φωτός και δόξης. Αμήν τα συμφέροντα και ωφέλιμα, ενθυμούμενοι ότι δια Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω... 

Συνειρμικά … 

για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

 

Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· 

Σταυρός… σε θεωρία και πράξη 

Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι 

Σταυρός και σταυροί σαν σχήματα και οχήματα 

πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία

(1) γιατί σταυροφόροι είναι και οι του αγκυλωτού… κι αυτοί καυχώνται για την πανοπλία τους ... σαν τους αιγυπτίους, αλλά νικώνται από τους αόπλους αλλά με τον τύπο του Σταυρού εβραίους (περάτηδες). Αμήν να διέλθωμεν της ερυθράς…

…κι αν τελικά ‘’φωτογραφίσουμε’’ τον κόσμο, δεν κάνουμε λάθος ότι όλοι κάπου καυχώνται. Καυχώνται στον ‘’σταυρό’’ τους [όχι όμως απαραίτητα στον Σταυρό Του Κυρίου(2)]. Άλλος στα λεφτά του, άλλος στην ομορφιά του, άλλος στην δύναμή του, άλλος στον αγκυλωτό του σταυρό που καταφέρνει να ποιεί το θέλημά του, ισοπεδώνοντας τους άλλους… με το που να τους βάζει σε μέγγενη και στεναχωρία (εξωτερική και εσωτερική) και σε υποχρέωση όλους τους αντιθέτους στην γνώμη και θέλημα. … (δεν σας θυμίζει δικτατορικά πολιτεύματα; μουσουλμανισμό; κομμουνισμό; ΝΑΤΟ; (συνέχεια των ss) ΕΕ; (βαβέλ) Π.Ο.Υ. ; ΝΤΠ; στοές; …) άλλος στην σοφία του, ο καθένας κάπου…. αν όμως τα ομαδοποιούσαμε θα διακρίναμε ποιον ‘’σταυρό’’ κρεμάνε στον τράχηλο, ποιον σταυρό (από τους τρεις) έχουν στον πυρήνα της καρδιάς τους, και τελικά που κρεμάνε την ζωή τους. Στους δερμάτινους χιτώνες σαν τον Ιούδα ισκαριώτη (ευθεία προς απώλεια) ή στον Σταυρό Του Κυρίου που ζωοποιεί και σώζει (ευθέως προς Ζωήν). 

Ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση ‘’καύχησης’’ (σωτήριας κι όχι ματαίας και ψυχοβλαβούς) αλλά και δύναμη μετάβασης (3) από τον έναν στον άλλον…   

(2)… 14 ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. (Γαλ.στ’)

(3) και η όλη πορεία, δεν απέχει από την αγιογραφική επιστροφή (μεταστροφή) του ασώτου προς σωτηρίαν υιού. (χωρίς φυσικά να είναι τυχαίες οι εκφράσεις επέπεσεν επί τον τράχηλον…, (δύναμις εξ Υψίστου επεσκίασεν) απέκδυση της παλαιάς στολής και ένδυση νέας, τοποθέτηση δακτυλιδίου αρραβώνος, υποδημάτων… βρώσις του μόσχου του σιτευτού (Θεία Κοινωνία) και παράθεσις δείπνου… γιατί απολωλός ήν και ευρέθη, νεκρός ην και ανέζησε. … αναλογιζόμενοι κι εμείς που εργαζόμαστε δια του αγκυλωτού τρώγοντας… χοιροτροφή, ποιανού σχέδια εκτελούμε και τι μας αναλογεί ως υιών Θεού του Ζώντος, δια του Σταυρού Του Κυρίου.             

 …19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. 20 καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 21 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου.
22 εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, 23 καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, 24 ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.

---

Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία