υιέ μου, δόσμοι σην καρδίαν...

Αυτά είναι αληθινά Χριστούγεννα

Πήγαινε παιδάκι μου σ’ έναν ιερέα να εξομολογηθείς. Ν’ αναπνεύσει η ψυχή σου. Να κοινωνήσεις τον Χριστό, να ζήσεις αληθινά Χριστούγεννα.

-Τι να του πω; Ντρέπομαι.

-Τι να του πεις; Δεν ξέρω… Ν’ ανοίξεις την καρδιά σου. Να εγώ ξέρεις τι του λέω; Για τον εγωισμό και τη φιλαυτία μου. Την τεμπελιά και σκληροκαρδία μου. Για τους θυμούς και τσακωμούς με τα παιδιά και τη γυναίκα μου. Του λέω για τις φορές εκείνες που βαριέμαι να πάω εκκλησία. Τις άλλες που βλέπω κάποιον ζητιάνο και τον αποστρέφομαι.

Πως δυσκολεύομαι να συγχωρήσω όσους μου κάνουν κακό και που πολλές φορές παρασύρομαι, σχολιάζω και κατακρίνω άλλους ανθρώπους. Πως αντί να είμαι ευγνώμων για όσα καλά μου δίνει ο Θεός γκρινιάζω και μουρμουράω.

Πως αντί να έχω το νου και την καρδιά μου στο Θεό γαντζώνομαι στα πράγματα του κόσμου. Στα λεφτά, τα ρούχα, το ποδόσφαιρο, το κινητό, το αυτοκίνητο. Την κοινωνική θέση και την κοσμική γνώση.

Του λέω πως πολλές φορές τρώω σαν να μην υπάρχει αύριο, πως μιλώ λέγοντάς πράγματα ανούσια ή που πληγώνουν τους άλλους. Πως δεν έχω υπομονή και θέλω όλα να γίνουν όπως τα προγραμματίζω. Πως κάποιους τους αγαπώ και άλλους πάλι δεν θέλω ούτε και να τους μιλώ. Πως μέσα μου νιώθω πως υπερέχω των αδελφών μου και τους θεωρώ κατώτερους.

Αυτά λέω φίλε κι άλλα πολλά που δεν λέγονται. Δύσκολη η εξομολόγηση. Μα τόσο λυτρωτική.

-Κι ο πάτερ δεν θυμώνει, δεν σου κάνει παρατήρηση, δεν σε αποδοκιμάζει;

-Όχι, ο πάτερ είναι μια ανοιχτή αγκαλιά. Αγάπη και προσευχή. Οδηγός στο δρόμο τ’ ουρανού, συμφιλιωτής εμού και του Θεού. Και μετά η ψυχή πετά. Καθαρή κι ανάλαφρη συναντά τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του.

Αγαλλίαση και χαρά. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, Χριστός γεννάται!

Αυτά είναι Χριστούγεννα φίλε. Άντε μην αργείς…Τρέξε κι εσύ για μια λεύκανση ψυχής.

https://www.youtube.com/shorts/4gC5k7_w1_E (στο υτβ)

σχετικό με το…. Του Μεγάλου Δείπνου... εκ του οποίου καλό θα ήταν να λάβουμε σοβαρά υπόψην την μετάφραση (σαν νάταν από ξένη γλώσσα, πραγματικά όμως ξένη εκ των γλωσσών του κόσμου τούτου) ότι ... «Ιουδαία», σημαίνει «εξομολόγηση» και «Βηθλεέμ», σημαίνει «οίκος άρτου» αναγκαίες για να προχωρήσουμε σε δυο συνειρμικές λιτές ''τηλεγραφικές'' σκέψεις...

και... βασιλεύς των ιουδαίων παρότι αφορά οικουμενική κατάσταση κι όχι κρατική (ή άρρωστη οικουμενιστική που δεν προτείνει αυτήν και για την οποία θα αποδώσουν λόγο σαν φόνο οι προωθούντες αυτήν…). Παρόμοια νοοτροπία είχαν με την ''ταμπέλα'' επί σταυρού που δεν την θέλανε οι φαρισσαίοι, ότι Ο Κύριος είναι ο βασιλεύς των εξομολογούμενων, (μυστήριο που ισχύει μόνο σε ιερείς που έχουν αποστολική διαδοχή και δυνατότητα / χάρι του δεσμείν και λύειν…) που σαν φλέβες ενώνονται με την καρδία. Εκεί Ο Βασιλεύς [28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς... (Ματθ.ια')] για όποιον υπακούσει Τον Κύριο που του ζητά την καρδία και τις αμαρτίες του σαν ''δώρο''... 

Αυτή είναι και η έννοια των σπαργάνων που ντύθηκε Ο Κύριος, από την ανατολή Του (γέννηση) έως δύσεώς Του (Μ.Παρασκευής) !! Ο Μόνος αναμάρτητος που ήρθε για να σηκώνει τις αμαρτίες μας και μπορεί να αναπαύσει τον κοπιώντα άνθρωπο ΑΝ Του τα εμπιστευθεί ... τόσο απλό σαν φλέβα για να του επιστρέψει το  Αίμα (με την αρτηρία) εφόδιο Ζωής αιωνίου που αποπλύνει... αληθινό, αυτονόητο και μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση στα φυσικά, αλλά δυστυχώς μη αναγόμενο ευθέως στα πνευματικά, πράμα που μπερδεύει τον άνθρωπο… Κύριε ελέησον!!

Πριν φτάσει όμως κάποιος στα Χριστούγεννα, απαραίτητη είναι η σύλληψη (ευαγγελισμός) και οπωσδήποτε η προετοιμασία υποδοχής (και ασκητικής της Θεοτόκου δια των εισοδίων). Πριν φτάσουμε στην βηθλεέμ πόλη ιούδα, ο ''σπόρος'' δόθηκε στην ορεινή (άκαρπη) πόλη ιούδα, όπου συντελέστηκε στην ψυχή ένα άλλο θαύμα. Λύση της στείρωσης, λύση της αφωνίας... για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

για όποιον πεινά (πνευματικά) ζητά η ψυχή του τον πραγματικό άρτο... και τον έχει κουράσει η ασιτία και πάλι... είδε το ψυχοβλαβές και ανούσιο χόρτασμα από ξυλοκέρατα και περιπλάνησή του εις χώραν μακράν... αισθάνθηκε την ταραχή από τον άλλον που ωρυόμενος μέσα στον κόσμο περιπατεί ζητών ποίον πρώτον καταπίει.... και (μακάρι) να κινηθεί εκεί που τον έχει μαρμαρώσει [ορθόδοξη εκκλησία και Σώμα Του, που νίκησε τον θάνατο (όπως φαίνεται και αχειροποίητα στο μύηση και ορθοδοξία - οπισθόφυλλο)] 

περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…

ο δε ''αρμόδιος'' ψαλμός, ο ρδ' (104) για τους αγαπημένους μας που ακόμη δεν αισθάνθηκαν την ''ανάγκη'' και η φωνή της συνειδήσεως ηχεί μεν αλλά δεν εισακούεται από όλους... για να μην πούμε ούτε από τον ίδιο τον εαυτό, που ''έτσι'' τον ρύθμισε ο κόσμος... χτυπάνε σαν καμπανάκι μερικές συμπεριφορές, αλλά δυστυχώς δεν ερμηνεύονται σωστά, ζητούν βοήθεια με τον τρόπο τους (επιδεικνύοντας το τραύμα τους) ζητώντας γιατρό και ιατρικό... Παράσχου Κύριε!!  

μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού