Οι Πατέρες της Εκκλησίας, με την καθοδήγησι του Αγίου Πνεύματος ανεκάλυψαν στην Γραφή και θησαυρούς σοφίας. Ο Ιερός Χρυσόστομος, μεγάλος μεταλλωρύχος της Βίβλου έχει πει: «Ουδέ γαρ συλλαβή ουδέ κεραία μία έστιν εγκειμένη παρά τη Γραφή, η μη πολύς εναπόκειται θησαυρός εν τω βάθει» (21η ομιλία εις Γένεσιν). Και σε μία συλλαβή και σ' ένα μικρό γράμμα της Γραφής, αν σκαλίσης θα βρής κρυμμένους στο βάθος θησαυρούς.
Ο λόγος του Θεού μας συνιστά να μη χρησιμοποιούμε μάταια και άσκοπα λόγια. Μας παραγγέλλει με έντονο ύφος να αποφεύγουμε τους «αργούς λόγους». Αφού ο Θεός δίνει σ' εμάς τέτοια εντολή, θα πρέπει κατ' αρχήν να την εφαρμόζη και ο Ίδιος. «Όχι μάταιοι λόγοι στην Γραφή». Αυτό είναι ανάγκη να αληθεύη. Ωστόσο συναντούμε κάποιες περικοπές στη Βίβλο που νομίζουμε ότι δεν λένε τίποτε, και θα ήταν καλό να μη γράφονταν. Και όμως εκεί που συναντούμε λόγια εκ πρώτης όψεως χαμένα και άσκοπα, εκεί υπάρχει ουσιώδης και χυμώδης λόγος, αλλά δεν μπορούμε εμείς να τον αντιληφθούμε.Έτσι συμβαίνει και με κάποιες περικοπές της Αγίας Γραφής. Δεν είναι αυτές ασήμαντες, αλλά το μυαλό μας είναι ασθενικό και αδυνατεί να συλλάβη το νόημά τους.+ αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης...
η Αγία Γραφή είναι εκείνη η απέριττη κλίμαξ που οδηγεί τον άνθρωπο από το υπόγειο στο ανώγειο ή από τη γη στον ουρανό. Σε κάθε σκαλοπατάκι, ''απλώνεται'' ένα ολόκληρο οροφοδιαμέρισμα (ας πούμε). Η πίστις είναι ένα κάθετο διάνυσμα και η νόησις οριζόντιο. Απλωμένο και ''χυμένο'' μέσα στον κόσμο. Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, κάπου κάπου ακούμε, όστις έχει νουν, νοείτω και πάει στην επόμενη θέση. ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ, όπως παρατηρεί ο γέροντας Δανιήλ (ασθενικό μυαλό) ''εξερχόμαστε'', (ΑΝ θέλουμε) απλωνόμαστε, μαζεύουμε, νοούμε και επανερχόμενοι στην σκαλωσιά της πίστης αυτή τη φορά ΜΕ ΝΟΗΣΗ, συνεχίζουμε αμήν στην άνοδο.
...ενδεικνύοντας κάπως το απαραίτητο απάρτιο για την ολοκλήρωση που είναι η νόηση, αλλά με ιεραρχικότερη σπουδή, στην ΠΙΣΤΗ, που αυτή σώζει. Ο καλός Θεός να μας προσθέτει πίστη και να μας νουθετεί... (με την ΠΙΣΤΗ + ΝΟΗΣΗ = Σταυρός) ...θα βρούμε στον δρόμο μας πολλούς πιστούς αλλά ανοήτους.
Πολλούς ''νοήμονες'' αλλά απίστους. Επειδή όμως υπάρχει ο αντίποδας των απίστων και ανοήτων, ΥΠΑΡΧΕΙ και είναι ευλογημένη η (δια σταυρού) κατάκτηση, ΠΙΣΤΗ + ΝΟΗΣΗ ήτοι πιστός και νοήμων (ολοκληρωμένος)...
Δεν τα βάζω (φυσικά) στην ίδια μοίρα... γιατί μέσω πίστεως, μας παραδίδεται και η γνώση (ιδίως των Γραφών) ενώ μέσω γνώσεων δεν αποκτούμε νομοτελειακά και την πίστη. Όχι όμως και σπανίως...
...παρομοιάστηκε η Αγία Γραφή και με κρεμμύδι (με τα εσώτερα και σε βάθος νοήματα, σε σχέση με αυτούς που βλέπουν/διαβάζουν μόνο το γράμμα του Νόμου και δεν διεισδύουν στο Πνεύμα). Αυτό όμως, το κρεμμύδι, όσο πιο πολύ το ''ξεφλουδίζει'' κάποιος, τόσο πιο πολύ κλαίει και όσο (αναλογικά πιο πολύ μετανοιώνει κάποιος) τόσο πιο βαθειά βλέπει και διακρίνει αυτόν τον υπερουράνιο θησαυρό...
από το συν Αθηνά και χείρα κίνει
με μία τελευταία παρατήρηση. Η ορθή/ορθόδοξη πίστη, μπορεί να καλύψει τα κενά της δράσης. Το αντίθετο δεν ισχύει...
* Κάποιος Κωνσταντινοπολίτης, που αγαπούσε πολύ τον άγιο Νικόλαο επιβιβάστηκε σε πλοίο, για κάποιες δουλειές του. Λόγω ούριου ανέμου, γρήγορα ξανοίχθηκαν μεσοπέλαγα. Εκεί όμως, τους έτυχε θαλασσοταραχή. Ήταν αργά το βράδυ, όταν εξήλθε στο κατάστρωμα, όπου οι ναύτες άλλαζαν την κατεύθυνση των ιστίων, με τα σχοινιά. Από ατυχία, σκόνταψε και έπεσε μέσα στην θάλασσα. Κανείς δεν μπορούσε - λόγω σφοδρών ανέμων - να τον βοηθήσει, κι αυτός, καταποντιζόμενος με κλεισμένα μάτια και ανάσα, ζητούσε βοήθεια από τον Άγιο Νικόλαο. Σε κάποια στιγμή, αισθανόμενος ότι πατάει σε στέρεο έδαφος, και νομίζοντας ότι είναι στο βυθό, συνέχιζε να επικαλείται τον άγιο. Ανοίγοντας τα μάτια του, προς έκπληξή του, βλέπει ότι ήταν μέσα στο σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη και τα νερά να στάζουν σαν ποτάμι από τα ρούχα του. Από τις φωνές του ξύπνησε τους γείτονες. Το υπόλοιπο της νύχτας το πέρασε στην Εκκλησία, ευχαριστώντας τον άγιο. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.
Πρόσθες ημίν Κύριε πίστη, νουθέτησέ μας και αφορμάς μετανοίας, παράσχου ημίν… Κύριε δόξα Σοι!!!
---
πίστη η μια, πίστη κι η άλλη... με την μεν θεολογική να εξάγει τον άνθρωπο εκ της γης.... ή προς σωτηρία αν είναι ορθή ορθόδοξη ή να κατάγει εις άδην και απώλεια αν είναι πίστις λαθεμένη, πλανεμένη, αιρετική ''φωτισμένη'' από τον έρποντα όφι (και την σ+οφία του) η δε νόηση, κι αυτή πίστη, αλλά εξαντλούμενη στα της γης (ενδοσυμπαντικά), απλώνουσα τον άνθρωπο ''οριζόντια''...
ΑπάντησηΔιαγραφή