προσανατολισμός του ΑΔΑΜ και ''μαγνήτες''...

Ας επιστρέψουμε στον ΑΔΑΜ και την κακία του Θεού * . Που βέβαια δεν σε καίει σαν προβληματισμό, αλλά έχεις κατασταλάξει σαν αντίδραση και τοποθετείσαι στην έναντι θεωρία.

Για την επιλογή ή ανοησία ή τόλμη (για άλλους) του ΑΔΑΜ, κανένας λόγος. Και αυτό γιατί ΙΣΧΥΕΙ (ακόμη και όσο δεν το συνειδητοποιούμε) ακριβώς αυτό που συνέβη όταν τον ρώτησε ο Θεός μέσα στον Παράδεισο.

- γιατί ΑΔΑΜ έφαγες τον καρπό;

- ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ, η γυναίκα που μου έδωσες φταίει… (δλδ άμεσα, Εσύ φταίς, γιατί αν δεν μου την έδινες, θα ήταν όλα καλά…). ΥΠΟΘΕΣΙΣ – ΦΑΝΤΑΣΙΑ.

- Εύα γιατί έφαγες τον καρπό;

- ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ, ο όφις με εξαπάτησε … (δλδ έμμεσα, Εσύ φταίς, γιατί αν δεν τον δημιουργούσες, θα ήταν όλα καλά…) ΥΠΟΘΕΣΙΣ – ΦΑΝΤΑΣΙΑ.

Κι επειδή η έξοδος ήλθε από ανυπακοή και μη ανάληψη ευθύνης, η επανείσοδος γίνεται εφικτή, ΜΟΝΟ ΜΕ ΥΠΑΚΟΗ,  ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ και το αντίδοτο της φαντασίας και της ΥΠΟ-θέσεως, που είναι η ΘΕΣΙΣ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Πάμε τώρα να δούμε ΠΟΥ ήταν και ΠΟΥ πήγε να ζήσει. Ζωή είχε πριν, ζωή

και μετά, αλλά τι ζωή και ποια η διαφορά τους (με Αυτόν που προβαίνει στην αντικειμενική ενημέρωση της διαφοράς της χαράς από την αρά,  αφού επέλεξαν ζωή χωρίς Χριστό, όχι ΚΑΚΟ, αλλά ΚΑΛΟ. Όχι καταρούντα τον άνθρωπο, αλλά ανεβαίνοντα για χάριν του, από την πολλήν φιλανθρωπία και ευσπλαγχνία, επί του επικατάρατου Ξύλου ( ; ) και σωτήριου Σταυρού).

Ο ΑΔΑΜ ζούσε γυμνός μέσα στην Αλήθεια, στις πατρικές αγκάλες, αληθινός λόγος μέσα Στον Λόγο. Αυτός είναι και ο λογικός Παράδεισος.

Όντας μέσα στον Πατέρα, την Κεφαλή, ζούσε στο Άχρονο και αιώνιο Παρόν μαζί με Τον Ο Ων.

Σε μικρογραφία, αφού εικόνες Του είμαστε, σκέψου ότι ζούμε στην κεφαλή. Κι ένας όφις (πρώην όρθιος και μετέπειτα έρπων) η σπονδυλική στήλη, του ζήτησε να θυσιάσει την Αγάπη, για χάριν της γνώσης και της δύναμης με νομοτελειακό αποτέλεσμα, να εκπέσει από τον Άχρονο και Κεφαλή – όπου τυπούται το Εις το Όνομα Του Πατρός, και το ΝΥΝ, στον χρόνο και Κοιλία, όπου τυπούται το αεί και το Όνομα του Υιού και δια του οποίου όρθιου όφεως – σπονδυλικής στήλης – επιστρέφουμε από τον χρόνο, στον Άχρονο και Πατέρα.

Ήμασταν γυμνοί και ενδυθήκαμε τους δερμάτινους χιτώνες. 

Ακολουθήσαμε την φυγόκεντρο και πτωτικό Ι (το Ι’ τάγμα των δαιμόνων). 

Η επιστροφή ευκολονόητη. Πάλι δια του όφεως, (ορθίου και ευθέως Φωτός και Εσταυρωμένου θυσιασθέντος/ανηρτηθέντος όπως προτυπώθηκε στην έρημο επί της θαυματουργής ράβδου του Μωϋσέως ως χάλκινος όφις) σε σχέση με το πλάνο και έρποντα και δηλητηριώδη που πρόσβαλλε και πέθαινε τους ισραηλίτες (μεταφρασμένο για κάθε προσβαλλόμενο νου – δλδ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ), δια της κεντρομόλου θυσιάζοντες την όποια γνώση και δύναμη μας έκανε θεούς ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ, για χάριν του Θεού της ΑΓΑΠΗΣ, αυτήν την ίδια Την Αγάπη.

(όχι ότι αγάπη εστίν θεός, απρόσωπα, αλλά Ο Θεός εστίν  αγάπη, προσωπικά).

Είναι λοιπόν, θέμα προσανατολισμού που φυσικά ακόμη και τώρα ασκούμαστε, αλλά και είναι στην διακριτική μας ευχέρεια ποιον ‘’μαγνήτη’’ (και όφι και ροπή) να ακολουθήσουμε και ποιον να απορρίψουμε. Τότε όμως, με την εξάσκηση της ελεύθερης επιλογής, δεν είναι υπ-αίτιος ο Θεός, αλλά αίτιος ο εαυτός.

ΑΔΑΜ ενέχει μυστικά μέσα του τον προσανατολισμό, με τα αρχικά του (Ανατολή –Δύση – Άρκτος – Μεσημβρία) οπότε ‘’μαγνητιζόμενος’’ σαν πυξίδα και ελκόμενος από τις έξεις του (συνήθειες) καλές που οδηγούν προς το Καλό και κακές που αντίθετα οδηγούν στο Κακό (και μακρυά του Αθάνατου θεού, τον εγκλωβίζουν στον θάνατο).

Στο ΑΔΗφάγο στόμα του Κρόνου, αντί στην αγκαλιά Του Πατρός και Ουράνιου γεννήτορά μας (όπως προείπαμε – αλλά τα λόγια /λέξεις δεν αρκούν).

Σε αυτήν την πορεία και Δρόμο, έχουμε βοηθούς. Χωρίς την εκμετάλλευση της ολκάδος των θελόντων σωθήναι, χωρίς την βοήθεια προς ανόρθωση (από το παράλογο στο λογικό δια της υγιούς ελληνικής παιδείας – και του Δία που ξέφυγε από τον Κρόνο), ανάταση (γενεαί δεκατέσσερις) και ΑΝΑΣΤΑΣΗ που παρέχει το χέρι Του Θεού, ως νίκη του χρόνου

η προηγούμενη ευ-χέρεια εκπίπτει σε δυσ-χέρεια και η όλη στάση ζωής, χαρακτηρίζεται σε δύο στίχους:

Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα· χαίρε,τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα. Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί· χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί…      

Καθαρά, πεντακάθαρα επιλογή μας φιλοσοφίας στείρας ή συνοδευομένης ΜΕ φιλοκαλία, επιζήτηση τεχνολογίας αλογίας κι όχι ΜΕ Λόγο και ευλογημένους λόγους ** (γραπτούς και προφορικούς), πρό-ταση χειρός εξελκούσης μας τη βοηθεία του νέου ΑΔΑΜ - ΧΡΙΣΤΟΥ, ή χρησιμοποίηση χειρών για ‘’συγγραφή’’ ύβρεων και μομφών Αυτού, τι άλλο είναι από αυτο-χειρία; Και επιλογή θανάτου αντί της προσφερόμενης απλόχερα ΖΩΗΣ;

Ο καλός Θεός να μας φωτίζει στις επιλογές μας… ποιον μαγνήτη ο ΑΔΑΜ προσανατολιζόμενος, θα ακολουθήσει. Τον ΑΔΥΤΟ ΑΣΤΕΡΑ ή τους δυτούς αστέρες.

… Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

-----
* απάντηση σε αυτό: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑΧΒΕ;
ΜΕΡΟΣ 9 Τιμώρησε σκληρά και καταράστηκε τον Αδάμ και την Εύα με δεινά, που τα κουβαλάμε όλοι οι άνθρωποι μέχρι σήμερα με το προπατορικό αμάρτημα: «Προς δε την γυναίκα είπε. Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου, με λύπας θέλεις γεννά τέκνα». «Προς δε τον Αδάμ είπεν (…). Κατηραμένη να ναι η γη εξ΄ αιτίας σου, με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου (…). Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου» (Γένεσις 16-18)....

** μία χαρακτηριστική παραπομπή τεχνολογίας ΜΕ σύνδεση με Λόγο κι όχι αποκομμένο ά-λογο.

περί ''μαγνητών'' τι άλλο θα ήταν από την ΗΔΟΝΗ - ΟΔΥΝΗ... έτσι ο ΑΔΑΜ έχει να επιλέξει. Μαγνήτες... και σειρήνες...