Περί Ελλήνων

Δύο διαστάσεις έχει η προσέγγιση. Η μία χωρική, όπου κάθε ένας που βρίσκεται ή γεννιέται στην Ελλάδα, είναι Έλληνας και η άλλη πνευματική (χρονική και ελικοειδής, κατά το μέτρο προόδου της πνευματικής ηλικίας).

Οι βλέποντάς τα μονοδιάστατα, χοϊκά και μόνο, σημερινοί άνθρωποι, επιμένουν να ‘’ελληνοποιούν’’ αδιάκριτα μάλιστα με ιθαγένεια που δεν αφαιρείται σε σχέση με την υπό αυστηρές προϋποθέσεις απόδοση υπηκοότητος.

Εισερχόμενη ως οπτική και η πνευματική διάσταση, ο άνθρωπος αρχίζει να βλέπει τα πράματα διασκοπικά με αποτέλεσμα την αντίληψη του βάθους, όπως συμβαίνει και με την φυσική μας όραση. Τα βλέπει αρμονικά πλέον, αλλά ‘’μικραίνει’’ , κονταίνει, ταπεινώνεται αλλά με κέρδος την έξοδο εκ του παραλόγου στο λογικό και Υπέρλογο. Την έξοδο εκ του σπηλαίου των αποτελεσμάτων και φαινομένων, στις (λογικές) αιτίες και στο (υπέρλογο) πρωταίτιο, Τον Λόγο.

Η αναφορά περί του (διασκοπικά ορώντος) πολυμήχανου και έξυπνου (αλλά μικρού σωματικά) Οδυσσέα που μάχεται για την ζωή αυτού και των συντρόφων του ενάντια στον Πολύφημο (μονόφθαλμο γίγαντα) αλλά και του μικρόσωμου Δαβίδ ενάντια στον μεγαλόσωμο Γολιάθ, τον οποίο ‘’χτυπά’’ και θανατώνει, (όπως και ο προηγούμενος) στο μέτωπο, δεν είναι τυχαία.

Συμβαίνοντα στο νυν, παραινούν, παιδαγωγούν, νουθετούν, ενδυναμώνουν και σοφίζουν τους ανθρώπους που πολεμούνται να κατασπαραχθούν από τους μονόφθαλμους γίγαντες ΚΑΙ της σήμερον.

Αυτός είναι ο καθ’ύλην αγώνας και της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας που βάλλεται από τον κοσμοκράτορα και τα στοιχεία του κόσμου τούτου (και κοσμικό/σαρκικό, αντιπνευματικό φρόνημα). Ένας αγώνας που επιβάλλει την συμμαχία λογικού (ελληνικού) και υπέρλογου (Ορθοδόξου) νόησης + πίστεως vs το παράλογο.

Αφού (και ΑΝ) μεταπηδήσαμε στα πνευματικά, ο ‘’Έλληνας’’ (όπως κάθε άνθρωπος) έχει δύο προοπτικές, όσο από τη μία έλληνας σήμαινε ειδωλολάτρης (κι εκεί η μομφή) και από την άλλη, η δόξα που ο ίδιος Ο Κύριος αναφέρει (εκεί η χάρις).

Ερωτώμενοι οι Έλληνες/ειδωλολάτρες (όσο δλδ εφωτίζοντο από τον πρώτο εωσφόρο και έρποντα πλάνο όφι) τι είναι Θεός, αποκομμένοι από τη ρίζα και πηγή της γλώσσας και πνεύματός τους, έστριβαν το θέμα στα ενδοκοσμικά είδωλα. Έβγαιναν εκτός θέματος, που οριζόταν ως ανάθεμα.

Μόνο με τον ευθύ φωτισμό και την εις σπήλαιο (Βηθλεέμ) είσοδο του Φωτός, ευστοχεί ο Έλληνας στην όαση αντί της προηγούμενης κίνησής του προς τον ομοιάζοντα (αλλά στείρο από νερό και ξεκούραση) αντικατοπτρισμό της.

Κι η Ελλάδα (σαν χώρος) πέρασε από « το όμαιμον, το ομόγλωσσον, τα όμοια ήθη, τα κοινά ιερά, και αι θυσίαι»* και εκ του αληθοφανούς ποιητού γης και ουρανού (ΙΑΠΕΤΟΣ=666) δι ΙΗΣΟΥΣ = 888, στον Αληθινό ποιητή ουρανού και γης ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999. Με πίστη ενδεικτική, γεωμετρική, σημειολογική, ψηλαφητή εκ της ελληνορθόδοξης παιδείας κι όχι απλά μιας πίστης που μπορεί με σοφιστείες να προσβληθεί.

Πέρασε η Ελλάδα από χώρο φωτιζόμενο από τα άστρα και τη σελήνη (πνευματική νύχτα και πολυθεΐα, πλάνο φως και ηλικιακά μικρή) σε χώρο φωτιζόμενο από τρισήλιο Ενός, ευθύ φωτισμό, καλούμενοι οι Έλληνες, ο καθένας στον αγώνα και προαίρεσή του, να περάσει εκ των δυτών αστέρων, Στον Άδυτο και Ανέσπερο φωτισμό. Από την έννοια του ‘’έλληνος’’ ως ειδωλολάτρης και άστοχος και εκτός θέματος, στην ευλογημένη κλήση και φυσική του θέση. ( Περί της Ελληνικής φιλοσοφίας ως προπαιδεία των Ελλήνων προς τον Χριστιανισμό του Αγίου Νεκταρίου ). Από απλά Ο ΘΕΟΣ σε ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ.

Πρόταση του Πλάτωνος (ενός εκ των πολλών προ-λόγων της ελληνορθόδοξης παιδείας) : Ο παλιών νέος και νέος ο αρχαίος, ο πατήρ εν τω γόνω και ο γόνος εν τω πατρί. Το εν διαιρείται εις τρία και τα τρία εις εν…

  

Πρόταση εξόδου, ''παράλληλης'' σε αξία του Γραπτού Νόμου, εξόδου από το σπήλαιον (''μύθου'') και αίγυπτο και δουλεία και κεφαλή και πυραμίδα, όπως προτυπώθηκε στον διάδρομο κατάβασης αυτής, αφού προβαλλομένη στο έδαφος, ''δείχνει'' τον δρόμο για την Βηθλεέμ, όπου στο σπήλαιο εισήλθε το ΦΩΣ... αμήν και στην καρδιά.

ΔΕΝ υποτιμήθηκαν επίτηδες τα άλλα έθνη, τα οποία έχουν διακριτό ρόλο στον κόσμο και αποστολή κι αυτή είναι ο αγιασμός τους, με το: πάντα τα έθνη εκάλεσε...

Σε αυτήν την ανοιχτή αγκάλη του Πανάγαθου, Παντογνώστη και Παντοδύναμου (Τριαδικού) Θεού, οι γνώσεις και δυνάμεις είναι ενέργειες σε σχέση με την Αγάπη που είναι η φύση Του.

Δόλωμα δολερό εκ του δολίου δαίμονος στους πρωτοπλάστους ήταν η γνώση και η δύναμη που θα τους αναδείκνυε θεούς (αλλά χωρίς Θεό). Κι ο ΑΔΑΜ ο πρώην προσανατολισμένος (όπως δείχνουν τα αρχικά του Ανατολή Δύση Άρκτος Μεσημβρία) πρόσωπον προς πρόσωπον, σε κοινωνία με Τον Θεό, κατόπιν ελευθερίας επιλογής, έστρεψε αλλού το πρόσωπό του κι άρχισε να ‘’κυνηγά’’ σοφία και δύναμη.

Κι ο καλός Θεός, σαν Πατέρας, έδωσε την αναλογούσα στον καθένα ουσία και ενέργεια. Και στους εβραίους έδωσε δύναμη και σημάδια (Νόμο Γραπτό) ΚΑΙ στους Έλληνες έδωσε σοφία (Νόμο φυσικό).

Θυμίζει πάλι τους γυιούς της παραβολής... 28 Τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ; ἄνθρωπός τις εἶχε τέκνα δύο, καὶ προσελθὼν τῷ πρώτῳ εἶπε· τέκνον, ὕπαγε σήμερον ἐργάζου ἐν τῷ ἀμπελῶνί μου. 29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐ θέλω· ὕστερον δὲ μεταμεληθεὶς ἀπῆλθε. 30 καὶ προσελθὼν τῷ δευτέρῳ εἶπεν ὡσαύτως. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἐγώ, κύριε· καὶ οὐκ ἀπῆλθε. 31 τίς ἐκ τῶν δύο ἐποίησε τὸ θέλημα τοῦ πατρός; (Ματθ.κα’)

Γιαυτό και αναφέρονται στην Αγία Γραφή ιδιαίτερα αυτοί οι δύο λαοί. Έλληνες και Ιουδαίοι, γιατί μπορούν όλοι οι άνθρωποι να ενταχθούν σε αυτές τις δύο κατηγορίες ‘’κυνηγών’’. Φιλό-σοφοι και φιλο-δύναμοι (οι οποίοι ανευρίσκονται σε κάθε έθνος)...

Η αστοχία εξωστρέφειας που ακολουθούν την φυγόκεντρο οι άνθρωποι, στρέφοντες τα νώτα Στην Αγάπη Του, μπορεί να μην έχει σταματημό, μπορεί και να έχει. Εξαρτάται από την θέληση του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.

Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί και επιτυγχάνεται με την μεταστροφή του νου και όλου του εαυτού Στον Νου, δια μετανοίας (μεταστροφής) και του Σταυρού, που για μεν τους Έλληνες είναι μωρία για δε τους ιουδαίους σκάνδαλο (Α’Κορ.α’23). Στον αμέσως προηγούμενο στίχο αναφέρεται: 22 ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν… μπορούμε να ‘’φωτογραφίσουμε’’ σχηματικά τα δεδομένα, ενδεικνύοντες των μεν φιλοσόφων που αποδεικνύονται αφιλόσοφοι (εάν υστερούνται ταπεινότητος και πνεύματος / νουθεσίας Κυρίου) των δε τεχνολόγων που ελέγχονται ως άλογοι πάλι ένεκα της ίδιας υστερήσεως.

ΔΕΝ είναι τυχαίος ο φωτισμός εκ Πνεύματος Αγίου εν είδει πυρίνων γλωσσών, σε 120 μαθητές, όσες και οι μοίρες παραπάνω. Όση είναι και η ορώμενη ‘’γωνία’’ του προσανατολισμένου1 ορθώς και ορθοδόξως είτε Έλληνος είτε Ιουδαίου.

Κι ο παντεπόπτης Κύριος, ο θέλων τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν, δεν θα πάψει παιδευτικώς, να φέρνει στον δρόμο των δυνατών της γης αδυνάμους να τους ταπεινώσει, ασόφους στον δρόμο των σοφών για να τους ταπεινώσει, ώστε εν ταπεινότητι να προστίθεται δύναμις και σοφία, τοις αγαπώσι Τον Τριαδικό Θεό, προς καύχησι, όχι της λάσπης (εμείς είμαστε Έλληνες… ΝΑΙ μεγάλη τιμή και ακόμη μεγαλύτερη υποχρέωση!!) αλλά δια Του Πνεύματος και Ορθοδοξίας, καύχησι εν Κυρίω, μέσω μυστικής και μυστηριακής μας, αμήν μετοχής.             

----

Σχετικά:

ΓΙΑΤΙ ο Θεός επέλεξε το ισραηλιτικό γένος (κ.α. ερωτημάτων ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ απαντήσεις...)

Εβραίοι και Έλληνες...

ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...
συνέχεια προσανατολισμών και ευχών...

περάσματα και Θύρα

1 Πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα.....

---

              

* Περνώντας (κατά τάξη και ετοιμότητα) από το κοινόν ομόγλωσσον στα άλλα ‘’κοινά’’ ιερά και ‘’κοινές’’ θυσίες και ‘’ομοαίματο’’ … Θυσίες, ανθρωποθυσίες και Ανθρώπου Υπέρτατη και ασύλληπτη Θυσία

σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (τουΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού...