Μια μέρα σε ένα κουκούλι εμφανίστηκε μια μικρή τρύπα. Ένας άνθρωπος που πέρναγε τυχαία, στάθηκε και για ώρες παρατηρούσε την πεταλούδα που προσπαθούσε να βγει από τη μικρή αυτή τρύπα. Μετά από κάμποσες ώρες, η πεταλούδα φάνηκε σαν να εγκατέλειπε τις προσπάθειες, ενώ η τρύπα παρέμενε το ίδιο μικρή. Ήταν σαν η πεταλούδα να είχε κάνει ότι μπορούσε και να είχε πλέον παραδώσει δυνάμεις.
Τότε ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Έτσι, πήρε ένα σουγιά, άνοιξε το κουκούλι και τότε η πεταλούδα βγήκε..
Όμως το σώμα της ήταν αδύνατο και μουδιασμένο. Τα φτερά της δεν ήταν αρκετά ανεπτυγμένα και μόλις που κουνιούνταν.
Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί, σκεπτόμενος ότι όπου να ήταν, τα φτερά της πεταλούδας θα άνοιγαν και θα μπορούσαν να σηκώσουν το σώμα της για να πετάξει.
Τίποτα όμως δεν έγινε… Η πεταλούδα πέρασε το υπόλοιπο της ύπαρξης της σέρνοντας το αδύναμο σώμα της και τα καχεκτικά φτερά της. Ποτέ της δεν μπόρεσε να πετάξει!
Ο άνθρωπος αυτός, θέλοντας να την βοηθήσει θεώρησε πως έκανε μια καλή πράξη. Δεν καταλάβαινε πως η προσπάθεια της πεταλούδας να περάσει μέσα από τη στενή τρυπίτσα του κουκουλιού ήταν απαραίτητη για να μπορέσει να διοχετεύσει τα υγρά του σώματος της στα φτερά της και έτσι να μπορέσει να πετάξει… Αυτό της το κουκούλι δεν ήταν παρά το καλούπι μέσα από το οποίο ο θεός την ανάγκαζε να περάσει για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.\
Καμιά φορά, αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε στη ζωή μας είναι η προσπάθεια. Αν ο θεός μας επέτρεπε να ζούμε την ζωή μας χωρίς να συναντήσουμε εμπόδια, θα παραμέναμε «μικροί» και περιορισμένοι.
Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τόσο δυνατοί.
Δεν θα μπορούσαμε να ανοίξουμε φτερά και να πετάξουμε.
---
αυτό δεν προωθεί την αδιαφορία στις δυσκολίες από άνθρωπο σε συνάνθρωπο, αλλά την (προσωπική) υπομονή (και μη γογγυσμό κατά του Θεού) στις δύσκολες συνθήκες που μας ''τυχαίνουν...
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
---
---
...ο άγιος Μάξιμος Ομολογητής, αναφέρει πως ο άνθρωπος είναι πιο μεγάλος από το σύμπαν, γιατί κλήθηκε να το κυβερνά. Αυτό το ''πέρασμα'' δια της στενής αμήν να μας δυναμώνει στην έξοδο προς τον αληθινό κόσμο. Τον κόσμο του Θεού.
5. η είσοδος του Παντοκράτορος στον κόσμο και η έξοδος του κόσμου μας προς Αυτόν
το φοβερώτερο μυστήριο (ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα και οι μεταθανάτιες εμπειρίες) -ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ - Βενεδίκτου ιερομονάχου
με τη βοήθεια του Θεού (ορθόδοξη βιωτή) να διέλθουμε και ο αντίδικος της σωτηρίας μας, να μην έχει ουδέν καθ'ημών...
...ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν· (Ιωαν.ιδ'30)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου