Ο άνθρωπος με την αμαρτία χάνει τον επίγειο παράδεισο Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, μπορεί κανείς να ζη στο σκοτάδι της αμαρτίας και να μην το αισθάνεται;
– Όχι, την αίσθηση όλοι την έχουν, αλλά υπάρχει αδιαφορία. Για να έρθη κανείς στο φως του Χριστού, πρέπει να θέλη να βγή από το σκοτάδι της αμαρτίας. Ας πάρουμε για παράδειγμα κάποιον που κλείσθηκε κατά λάθος σε ένα σκοτεινό υπόγειο. Μόλις δη μια ακτίνα να περνάη από μια ρωγμή, κοιτάζει πώς να βγή στο φώς. Θα ανοίξη σιγά‐σιγά την ρωγμή, για να βρη την πόρτα και να βγή έξω. Έτσι και από την στιγμή που ο άνθρωπος θα αισθανθή το καλό ως ανάγκη και μπή μέσα του η καλή ανησυχία, θα καταβάλη προσπάθεια να βγή από το σκοτάδι της αμαρτίας. Αν πή: «αυτό που κάνω είναι λανθασμένο, δεν πηγαίνω καλά», ταπεινώνεται, έρχεται η Χάρις του Θεού, και από εκεί και πέρα προχωράει κανονικά. Αλλά, αν δεν μπή μέσα του η καλή ανησυχία, είναι δύσκολο να βοηθηθή. Κάποιος λ.χ. βρίσκεται σε κλειστό χώρο και αισθάνεται άσχημα. Του λές: «σήκω, άνοιξε την πόρτα και βγές έξω να πάρης λίγο οξυγόνο, για να συνέλθης», και εκείνος αρχίζει: «Δεν μπορώ να βγώ έξω. Και γιατί να είμαι κλεισμένος μέσα και να μην μπορώ να πάρω αναπνοή; Και γιατί να μην έχω οξυγόνο; Και γιατί ο Θεός να με έχη εδώ και τους άλλους έξω;». Έ, μπορεί αυτός να βοηθηθή; Ξέρετε πόσοι βασανίζονται, επειδή δεν ακούν κάποιον που μπορεί να τους βοηθήση πνευματικά; Ο άνθρωπος με την αμαρτία χάνει τον επίγειο παράδεισο

Άγιου. Παϊσίου Αγιορείτου.

--- 

Διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Θείου'Ὀνόματος θέτομεν εἰς κίνησιν παν τό κεκρυμμένον ἐντός ἠμῶν. Ἡ προσευχή ὁμοιάζει πρός δέσμην ἀκτίνων Φωτός, ἠτις πίπτει εἰς τόν σκοτεινόν τόπον τῆς ἐσωτερικῆς ἠμῶν ζωής  καί ἀποκαλύπτει ὅποια πάθη καί προσκολλήσεις ἐμφωλεύουν ἐντός ἠμῶν. Εἰς τοιαύτας περιπτώσεις ὀφείλομεν ἐντόνως νά προφέρωμεν τό Ἅγιον Ὄνομα, ὅπως τό αἴσθημα  τῆς μετανοίας αὐξηθῆ ἔν τη ψυχή. * 

* ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Ἀρχιμ. Σωφρονίου

---

5. η είσοδος του Παντοκράτορος στον κόσμο και η έξοδος του κόσμου μας προς Αυτόν