‘’ακρόαση’’ καρδιάς ή νοός

Με αφορμή την πρόταση, να ακούμε την καρδιά μας, κάποιοι απροϋπόθετα φαίνονται προνομιούχοι έναντι άλλων, γιατί όντως, ακούνε την καρδιά τους.

Όταν όμως αυτό μεταφραστεί σε ‘’υπηρέτηση’’ του τι τραβάει η ψυχή τους, ιεραρχώντας πάνω απ’όλα, το ένστικτο, υποτιμάται η λογική, ο (εκ Θεού) λόγος και Ο Λόγος.

Λίγες φορές παρατηρήσαμε ανθρώπους που δρούσαν έτσι, να έχουν σπάσει τα μούτρα τους από τις λανθασμένες τους επιλογές;

Άνθρωποι παθών, όπως πχ φιληδονία, γαστριμαργία, χαρτοπαιξία … η ‘’καρδιά’’ τους ωθεί στην καταστροφή και θα έπρεπε η λογική να τους φρενάρει. Χάνεται η ισορροπία γιατί το πάθος είναι πιο δυνατό από την υπάρχουσα λογική. Κι όπου λείπει η ισορροπία, είτε από πλεονασμό είτε από υστέρηση, παρατηρείται ασθένεια.  

Πράγματι ο νους μας δόθηκε για να ''φρενάρει'' το ενθουσιώδες ένστικτο της καρδιάς. Αλλά και η καρδιά δόθηκε για να διορθώνει τον νου, όταν αυτός τετραγωνίζεται (συμφεροντολογικά).

ΔΕΝ ισχύει το δόλιο διαζευκτικό, ή καρδιά ή λογική, αλλά καρδιά + λογική... όπως, όχι ή πίστη ή νόηση, αλλά πίστη + νόηση. ... ή δράση ή προσευχή, αλλά δράση + προσευχή… ή ότι το φωτόνιο είναι ή σωματίδιο ή έχει κυματοειδή φύση, αλλά ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο (σε όσα επιδέχονται συνδυασμό).

Από τον άγιο Νεκτάριο, ακούμε: Η διανοητική και θρησκευτική μόρφωσις είναι δυο ετερογενή δένδρα επί του αυτού πεδίου πεφυτευμένα, άτινα δέον να τυγχάνωσιν ίσης επιμελείας και φροντίδας προς παράλληλον ανάπτυξιν. Διότι η άνισος καλλιέργεια θέλει επιφέρει την δυσανάλογον ανάπτυξιν, ήτις έξει ως αποτέλεσμα την αύξησιν μεν του ενός και επικράτησιν, τον μαρασμόν δε του ετέρου και ταπείνωσιν, διότι εάν η επιμέλεια στραφή περί τον νουν μόνον, η καχεξία του θρησκευτικού του ανθρώπου συναισθήματος είναι αναπόδραστος. Εάν δε περί την θρησκείαν μόνην ουχί την μουσοτραφή στραφή η φροντίς ημών, αι διανοητικαί δυνάμεις θέλουσι μαρανθή και εξαμβλυνθή. Συνέπεια δε της μεν πρώτης περιπτώσεως έσται η αθρησκεία και αθεΐα, αις παρακολουθούσιν άπειρα δεινά! της δε δευτέρας η δεισιδαιμονία, η εριννύς αύτη της ανθρωπότητος, ήτις πυρ και μάχαιραν κρατούσα ταις χερσίν απειλεί θάνατον προς πάντα ετεροδοξούντα*.

Επιδεχόμενα και τα δύο (καρδιά και λογική) παιδεία, δλδ καλυτέρευση έως αριστείας, καλό είναι να αναζητήσει κάποιος τον δάσκαλό του. ΚΑΙ αγαθό ΚΑΙ σοφό, που να του εμπνέει και αποκαθιστά (σε κάθε ταλάντευση), καθαρή καρδιά και καλοφωτισμένο νου.

Αφού από τον ν’ ψαλμό ακούμε και θαυμάζουμε και θέλουμε … καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου, ως άνω όριο, το κάτω και η φυγόκεντρος που σκοτίζει την καρδιά και θολώνει τον νου, είναι η μη καθαρή καρδία (ανεξομολόγητη) και το εκ διαχύσεως και πλάνο πνεύμα.

Με το ένα οδηγούμαστε ασφαλώς προς την όαση, το ξεδίψασμα, την ξεκούραση, ενώ εμπνεόμενοι από το άλλο, στον αντικατοπτρισμό της όασης, την φαντασία και απώλεια.

Φυσικά, οι επιλογές, δεν είναι άσπρο μαύρο, ούτε και απαγορεύεται η οποιαδήποτε απόφαση σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται ο άνθρωπος νοερώς και καρδιακώς. Απλά, πρέπει να προσέξουμε 2 πράματα. Πρώτον ότι τα πάντα μας επιτρέπονται, αλλά ΔΕΝ μας συμφέρουν τα πάντα. Και δεύτερον, όσο ο νους είναι σε σκοτισμό λόγω παθών , καλό θα ήταν οι επιλογές να μην εκθειάζονται και γίνονται σημαία.  

Σκοπός, για όποιον θέλει πραγματικά να προοδεύσει και έχει ορθές επιλογές (νομίζω πηγαία ζητούμενο) είναι η ταυτόχρονη αύξηση Φωτισμού. Ανάσταση, διάκριση, ελευθερία, κι όχι έκπτωση, αδιακρισία, δέσμευση σε σκοτεινότερες περιοχές.   

Ενόσω ζούμε, άγγελοι χερουβείμ και σεραφείμ (οίκοι και οχήματα) μας στηρίζουν, αναμένοντας την δική μας επιστροφή.

Εκεί  επί του Σταυρού, Ο Κύριος ανεφώνησε ΔΙΨΩ. Διψά ψυχή και σώμα για Αγάπη και Αλήθεια. «...ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν»

Ο προσανατολισμός του προσώπου** μας και η επόμενη του προσανατολισμού κίνηση προς, του όλου εαυτού (νου και χου) ή θα εκπληρώσει την συνειδησιακή αίτηση ΔΙΨΩ είτε όχι.

Με την σταύρωση του ιδίου θελήματος για χάριν του αναστάσιμου θελήματος του Θεού ανυψούμεθα (Λ) τείνοντας προς Τον Λόγο και συγχρόνως το Λ του ΚΑ(Λ)ΟΥ σε σχέση με το γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ (αντί ΣΟΥ) που ωθεί τον άνθρωπο στο Κ του ΚΑ(Κ)ΟΥ…

(Κ-Λ, Μ-Σ, Ζ-Ν) η όντως σχηματική και ουσιαστική πρόοδο προς ΚΑΛΟ αντί ΚΑΚΟΥ, ΓΝΩΣΗΣ αντί ΓΝΩΜΗΣ, δόμησης του ε-αυτού (που είναι εικών Αυτού) ως Ναού του πνεύματος αντί απλής εξωστρεφούς επιδερμικής σκιώδους Ζωής (ύπαρξης)… καθέτως διαφερόντων των μεν από τα δε. Η ουσία και οι αιτίες στην καρδιά και οι σκιές (όπως στον μύθο του σπηλαίου) προβαλλόμενες στα τοιχεία του νου.

Το να ακούμε την καρδιά μας, μπορεί να ακούγεται ιδανικό κι είναι όντως καταγεγραμμένο εν ημίν, οπότε και ελκόμαστε από αυτό, αλλά όχι απροϋπόθετα.

Λογισμός χωρίς XC, καρδιά χωρίς XC, χωρίς ΣΤΑΥΡΟ, είναι καταστάσεις ασθενείς, όση δύναμη ή σοφία κι αν κρύβουν (ή επιδεικνύουν), έχουν την τρωτή τους (θανατηφόρο) φτέρνα, όπως η φιλοσοφία και φιλοδυναμία Ελλήνων και Ιουδαίων**, του σημερινού αποστόλου.

Κι ο δρόμος που καλείται ο άνθρωπος να βαδίσει, είναι από την αίγυπτο μέχρι τους αγίους τόπους (όπως σκιωδώς προκατεγράφη). Από την κεφαλή στην καρδιά. Από το ένα σπήλαιο (αιτιατών - διάνοια) στο άλλο. (αιτίες). Να μεταμορφωθεί (και μεταμορφώσει) τον όλο εαυτό, ως φωτοϋποδοχέα του θαβωρείου Φωτός.

Να γίνουμε διάφανοι. (αγ.Μαξίμου ομολογητού)

   

Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… ώστε να περάσουμε πληρούμενοι κατά τάξη και ετοιμότητα, από το κατέναντι (ς) στο απέναντι (5) και από εκεί, στο μέσα (2)***. Λόγοι εν Λόγω.  Πορεία δια Σταυρού, αφού Αυτός ορίστηκε ως ουρανομήκης κλίμαξ.

Σχετικά:

Από το ‘’αεί’’ και κοιλία δια της ορθίας σπονδυλικής στήλης, ως του ορθίου κρεμασθέντος χαλκίνου όφεως, επί της ράβδου του Μωσέως, εν σκιά προτυπωθέντα, και νυν ενεργούντα δια του Εσταυρωμένου Λόγου, στο ‘’νυν’’ και κεφαλή και αιωνίου παρόντος.  Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

Μη καταργώντας την ασθενή σοφία (κεφαλή) και δύναμη (σώμα και σημεία) , αλλά συμπληρούμενα δια του πανσθενούς σταυρού, να ιαθούν και αποδώσουν το ποθούμενο, καθαρή καρδιά και καλοφωτισμένο νου. Περί κραδασμών, τσάκρας και ΣΤΑΥΡΟΥ

Το μόνο εν κόσμω εμ-βόλιο (σταυρός), που μεταποιεί την αγριέλαιο σε καλλιέλαιο και ωφέλιμους (τελικά) καρπούς … λογισμούς. Αυτός, που ανέβει λογισμός στην καρδία. η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ...

    

Απολαμβάνοντας και ζώντας καθημερινά και τρεφόμενοι από τον άρτον τον επιούσιον, ως σταυροειδή ευλογία. Σήμερον (και κάθε ημέρα) Μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός , ως μυστικά βιώματα. Μυστικά, που είναι απαραίτητη η συμπλήρωση από τα μυστηριακά, μετά την εμφύτευση στην καρδιά ως φιλοξενία του τρίκλωνου δένδρου (ως ο άβραμ για να γίνει αβραάμ και η σάρα να γίνει σάρρα – πρόσθεση Αγάπης και Αληθείας στην κεφαλή και δικαιοσύνης στο σώμα - ), την φυλλοβόληση δια της μετανοίας και εξομολογήσεως, με τέρμα, τον καρπό του Σταυρού. Την Θεία Κοινωνία.

Κι επειδή … Εν μέσω δύο ληστών, ζυγός δικαιοσύνης ευρέθη ο σταυρός σου· του μεν καταγομένου εις άδην τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων προς γνώσιν θεολογίας· Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι. Ευρισκόμενοι ΟΛΟΙ εκατέρωθεν Αυτού, στα δύο μοναδικά συσταυρωθέντα πρόσωπα, (ως πρόκριση) αμήν δι ευχών να μας συγκατατάξει με τον ευγνώμονα ληστή. 

Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου (πρόσωπο πλέον, αφού παράλληλα ''μεγαλώνει'' εν ημίν κατά το ιστορικό Του και τα χάριτι βιώματά μας) 

Κύριε μνήσθητι…

…καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· εἰς παῤῥησίαν καὶ ἀγάπην τὴν πρὸς σέ· εἰς διόρθωσιν βίου καὶ ἀσφάλειαν· εἰς αὔξησιν ἀρετῆς καὶ τελειότητος· εἰς πλήρωσιν ἐντολῶν· εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν· εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου καὶ εἰς ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· μὴ εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα.

---

* Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ (αγ.Νεκταρίου)

** Πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα.....

*** για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

---

Κι αν κάποιος νέος ή νέα έφτασε μέχρι εδώ, χωρίς να απογοητευτεί από τον πιασάρικο τίτλο, ενώ άλλα περίμενε, περί ανεύρεσης/απόφασης επιλογής συζύγου κι όχι απλά δεσμού να περνάει την ώρα, (την καρδιά του να ακούσει ή το μυαλό) , υπό την ίδια σκέπη (σταύρωση και γνώσεων και σημαδιών, κεφαλής και σώματος) και με την ίδια ‘’μεθοδολογία’’ καλό θα ήταν προς το Φως (πρόσωπο πλέον κι όχι απρόσωπα) να προχωρήσει και θα δει το ‘’φως’’ του.

Να εμβάσει και βρει σταυρό στην ζωή του/της. Το ίδιο να (προσ)εύχεται και για το έτερον ήμισυ, ώστε σε ένα (ευλογημένο πλέον) σταυροδρόμι να βρεθεί και συνοδοιπορήσει προς τελειότητα και ολοκλήρωση η νέα (υπό προϋποθέσεις) μονάδα.

Ο καλός Θεός με το ίδιο σκεπτικό, καλόν είναι μη μείνει μόνος, φέρνει την ισορροπία. ΔΕΝ θα δώσει ένα ομοίωμα σαν σε καθρέφτη ίδιο χαρακτήρα. Αλοίμονο αν κι οι δυο ήταν (κατά κάποιον τρόπο) ψυχροί και λογικοί ή συναισθηματικά υπερευαίσθητοι. Θα κλαίγανε την μοίρα τους, ή θα κοιτάζαν τον εαυτούλη τους…

Συνήθως είναι, μερικά κοινά για συμφωνία και επικοινωνία (να στηθεί σπίτι) και άλλα αντίθετα/αντίρροπα για σύνθεση εις εν, όπως συμβαίνει και με την υγεία στο σώμα.

Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία

Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)

αγάπη και έρωτας

Παρά την αναλυτική (και συγγνώμη κουραστική) τοποθέτηση, νομίζω πως ο συνδυασμός αυτών των ‘’φωνών’’ ΚΑΙ καρδιά ΚΑΙ νου, μας δίνουν μια φωνή. Την φωνή της συνειδήσεως… (το λέει και η σύνθετη λέξη. Συν-είδηση – άθροισμα τανυσμάτων και πληροφόρησης.)

Όσο η συνείδηση είναι μια σπίθα που έβαλε ο καλός Θεός μέσα μας, δικιά μας υποχρέωση είναι, να μην την σβήσουμε. Να μην την απορρίψουμε και φιμώσουμε. Να μην την θάβουμε όπως έκαναν οι φιλισταίοι (κρητικό φύλο) στα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ. …και όχι τυχαία, κρήτες = γαστέρες αργαί, ο δε Ιακώβ, στον τύπο (σκιά) του Αγίου Πνεύματος, μετά την σκιά Υιού (Ισαάκ που οδηγείται υπάκουα προς θυσία) και σκιά Πατρός Αβραάμ (τον πατέρα των δύο διαθηκών που φιλοξένησε την Αγία Τριάδα και έσπειρε το τρίκλωνο δένδρο, το Τίμιο Ξύλο). Αμήν και εντός.       

Τέλος, ποιο το κέρδος αν ισχύσει ναι μεν η ακρόαση της καρδιάς, αλλά με άστοχο προσανατολισμό και λάθος σκοπό;  …  ημάρτομεν γαρ και ηνομήσαμεν, και ουκ εσμέν άξιοι άραι τα όμματα ημών και βλέψαι εις το ύψος του ουρανού· διότι κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών. (εκ της ευχής του Μ.Βασιλείου στην θ’ ώρα)

Με μία καλή προϋπόθεση ακρόασης. Την εγκατάσταση σε νου και καρδιά το ψυχωφελές γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου κι όχι το ψυχοβλαβές (και χωρίς XC) γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ, όταν θα γίνει αυτό αίτιο κατακρίσεώς μας… 

      

συνείδηση και επιγνώσεις

Αρετές και Αλήθεια (ελληνορθοδόξως προσεγγιζόμενες...

       

καρδία... (γέρ.Εφραίμ)