Κυριακή 24 Μαρτίου 2019

κεραυνοί εξ ουρανού, δικαιοσύνη και χάρις...

Από τότε που ο καλός Θεός μας έφερε σαν υπάρξεις και πρόσωπα από το ΕΝΑ στο ΕΙΝΑΙ, και εκ του μη όντος στο είναι ημάς παρήγαγε, έχουμε απόλυτη ελεύθερη να μετέχουμε σε δύο κεραυνούς, ‘’ενσωματωμένους’’ και πλεγμένους στο Ε(Ι)ΝΑ(Ι) μας, υπ-άρχοντες κάτωθεν του Τριαδικού ΕΝΟΣ που ΑΡΧΕΙ.  

Το Ι της φυγοκέντρου (Ι / δέκατο τάγμα δαιμόνων) και το Ι της κεντρομόλου (Ιησού), με τον ένα κεραυνό/αστραπή κατακαίοντα και τον άλλον αναπλάθοντα. …ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου.  (Ματθ.κδ’ 27) αλλά και παράλληλα …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. (Λουκ.ι’18)

Όταν και όποτε αίρεται και συστέλλεται εκ Θεού η χάρις, ενεργεί η παίδευση(1). Προσωπική και συλλογική σαν έθνος (και ανθρωπότητα γενικότερα). Εγκαθιστάμενη και βιούμενη η χάρις απενεργοποιείται και μηδενίζεται το κακό. Βαδίζοντες προς την ανάσταση και το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ (την τελεία νίκη κατά του κακού) ψάλλουμε την σαρακοστή το ‘’τη Υπερμάχω Στρατηγώ’’ ως σκέπη από την γλυκυτάτη Θεοτόκο, ενθυμούμενοι την θαυμαστή πέραν φυσικών νόμων, προστασία του γένους μας.

Κι αυτή η προστασία δεν έμεινε στο παρελθόν και τω καιρώ εκείνω, να μνημονεύουμε περασμένα μεγαλεία, αλλά συνεχίζει και μας συμφέρει να ανευρίσκουμε και ενθυμούμαστε και τα παρόντα, για χρήση στα μελλούμενα δύσκολα που έρχονται.   

Τηλεγραφικά κάπως, θυμάμαι…

...στα Εννιάμερα της Παναγιάς, είχαν ετοιμάσει οι Τούρκοι στρατιωτική
εισβολή στην Ελλάδα, με στόχο τη Σάμο!!! Αλλά η Παναγιά μας δεν άφησε! Έγινε ο τρομερός σεισμός, λίγες ημέρες πριν, ώστε να σταματήσει η Τουρκία κάθε σχέδιο!!!... από το: 1999 – Η αναβληθείσα Τουρκική εισβολή στη Σάμο λόγω σεισμού έπειτα από ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟ !!! *

Διαβάζουμε… Πέρασε η μέρα. Νύχτωσε. Κοντά στα μεσάνυχτα, όπως μας διηγείται ο υπέροχος χρονικογράφος Αθανάσιος ο Πάριος, στο βιβλίο του «ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΡΙΣΙΣ», βροντές και κεραυνοί συνταράζουν την πόλη. Ο σκοπός, που βρισκόταν στην είσοδο του φρουρίου κοντά στην πυριτιδαποθήκη βλέπει κάποιο μοναχό να προχωρεί μ' ένα δαυλό αναμμένο στο χέρι και να μπαίνει στο Φρούριο. Πρόφτασε και του φώναξε:

-Ποιός είσαι; Πού πάς; Μια φωνή του απήντησε. - Είμαι ο Σπυρίδων.

Την ίδια ώρα τρείς φλόγες βγήκαν από το καμπαναριό της εκκλησίας ενώ ένα χέρι άρπαξε τον σκοπό και τον πέταξε στην άλλη μεριά του κάστρου. Ο σκοπός έπεσε όρθιος χωρίς να πάθει τίποτα. Ταυτόχρονα μια δυνατή, εκκωφαντική έκρηξη ακούστηκε. Και το φρούριο τινάχτηκε στον αέρα με όλα τα γύρω σπίτια. Η καταστροφή υπήρξε τρομερή. Χίλια περίπου πρόσωπα σκοτώθηκαν. Ο διοικητής Ανδρέας Πιζάνης βρέθηκε νεκρός με τον τράχηλο ανάμεσα σε δύο δοκάρια. Και ο θεολόγος σύμβουλος του, νεκρός έξω από το τειχόκαστρο μέσα σε ένα χαντάκι, στο οποίο έτρεχαν τα ακάθαρτα νερά των αποχωρητηρίων της πόλεως. Το ασημένιο πολύφωτο κανδήλι, που έκανε δώρο ο άρχοντας στην εκκλησία του αγίου, κατέπεσε με αποτέλεσμα να καταστραφεί η βάση του. Το κανδήλι κρεμάστηκε πάλι στο ίδιο μέρος, όπου βρέθηκε πεσμένο. Έτσι με αλάλητη φωνή μαρτυρεί ως σήμερα τη συμφορά, που έγινε. Και στη Βενετία, εκεί μακριά στη Βενετία, την ίδια στιγμή έπεσε κεραυνός στο μέγαρο του Ανδρέα Πιζάνη, τρύπησε τον τοίχο κι έκαψε το πορτραίτο του άρχοντα. Την εικόνα του. Μόνο την εικόνα του.

Ή τιμωρία παραδειγματική. Και το δίδαγμα από το περιστατικό μοναδικό…


Μήπως και ο προφ.Ηλίας δεν κατέβαζε (και συνεχίζει να κατεβάζει ως ζωντανός) πυρ εξ ουρανού;
   
Όλα, για να εμπεδώσουμε ότι έχουμε ΥΠΕΡΜΑΧΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ και εργάτες Θεού/αγίους, που μπορεί να μεταστρέψει το πυρ κατακαίον που μας αναλογεί, ως δροσιστικό και ανακαινιστικό πυρ, σκεπάζουσα ως Φωτεινή Νεφέλη στο δύσκολο διάβα ενάντια στους πανόπλους κυνηγούντες μας... 

Μια ιστορία που ναι μεν προτυπώθηκε σκιωδώς, αλλά συνεχίζει να βιώνεται σε κάθε εποχή, με τον καθένα να διαλέγει πλευρά (ή όψη).

την κάτω του όρους σινά, όπου η προσκύνηση ειδώλων και βοός του βάαλ ή βαδίζοντες προς τις κορυφούλες και Χριστό, δια Της προσκύνησης της Θεοτόκου... 


Η δικαιοσύνη, με σύμβολο το Ρ, το προ της χάριτος και Χ στο ΑΡΧΩ που ο Α και Ω κρατάει στα χέρια, απαρτίζεται από το Ο την ολότητα της ευσπλαγχνίας του Θεού και τον ουραγό, ως εξοστρακιζόμενο Ι που επιτρέπει την δράση, επιτρέπει το κακό, για να εξάγει εξ αυτού καλό. Σαν τον Μωυσή πρέπει να  ανέλθουμε (Ι) στο όρος, μη μένοντες στην βάση όπου έρχεται η οργή του Θεού, αντί όμως να παραλάβουμε λίθινες πλάκες εν χειρί, να τυπωθεί το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος εν μαλακαίς καρδίαις.  Σαν την αγία Αικατερίνη να μας ανεβάσει (Ι) άγγελος, στην ορθοδοξία και ακριβή θεωρία της Αληθείας, στην άλλη κορυφούλα του όρους Σινά. Να διέλθουμε και πληρώσουμε όλον τον νόμο έως κεραίας για να λάβουμε χάρι….  Όντως και οι τρίχες είναι ηριθμημένες και δεν πέφτει ούτε μία αν δεν το επιτρέψει ο παντοδύναμος και πάνσοφος Θεός, όντως δικαίων ψυχαί είναι εν χειρί Θεού, αλλά είμαστε δίκαιοι; Κι αν δεν το αξίζουμε, τουλάχιστον από τις επιλογές ζωής μας, να μην προκαλούμε τα μεν, αλλά με το απόλυτο παράδειγμα ‘’ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου’’ να εισέρχεται και εισερχόμαστε στην χάρι Του. 

αμήν δι ευχών, μέτοχοι στο κεφάλαιον της σωτηρίας και του απ'αιώνος μυστηρίου την φανέρωση... 

15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ')

Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. 

Λένε οι άγιοι πατέρες, πως την ίδια ώρα και ημέρα που η Εύα άκουσε τα δυσάρεστα της εξόδου, την ίδια ώρα και ημέρα (25 Μαρτίου) άκουσε η καλή μας Παναγία και δια της Αδιοδεύτου όλοι εμείς το ευαγγέλιον της χαράς, της δυνατότητας επανεισόδου... με σύγχρονη, 25η Μαρτίου, την ανάσταση Του Κυρίου και την ανέλκυση και χειραγωγία λύτρωσης εκ του ΑΔΗ. Μπροστά σε αυτές τις δύο όψεις, τους δύο κεραυνούς και αστραπές, καλούμαστε να επιλέξουμε την μετοχή μας στο ανάλογο ''πυρ'' ... 

Ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

…κι επειδή στρεφόμενη πύρινη ρομφαία απαγόρευε την είσοδο, η ''κατάσβεσις'' αυτού του δικαίου πυρός ώστε να διέλθουμε ασφαλείς πάλι εντός Του Λόγου (2), από απέναντι (5) και κατέναντι (ς), έρχεται δια του μυστηρίου της μετανοίας


αλλιώς, όπως σημειώνει ο αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς στην ουράνια θεία λειτουργία ... θα ισχύει το: Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό, ούτε τις αμαρτίες τους.... 

Εν τω μεταξύ, Ζαχαρίας μεθερμηνεύεται ... αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται... ** 

Όλα τα παραπάνω συγκεντρώθηκαν σαν σκέψεις για να τις φέρνω στην μνήμη μου κι όχι σαν δικαιοδοσία να προτείνουμε το δάχτυλο στους άλλους με το γνωστό ‘’μεταννοείτε’’. Ο καλός Θεός να μας δίνει αφορμές μετανοίας και να μας αξιώσει να βάλουμε αρχή.

Οικονόμησε Ο Κύριος με την μεταμόρφωσή στο όρος Θαβώρ να δείξει στους μαθητές την δόξαν Του (καθώς ηδύναντο) και στερεώσει την πίστη, ώστε όταν τον δουν σταυρούμενο να μην ολιγοπιστήσουν αλλά να θυμούνται ότι είναι του Πατρός το απαύγασμα.

Θα περάσουμε κι εμείς μπόρα δαιμονική (που λέγει και ο άγιος της εποχής μας γερ.Παΐσιος) θα πέσουν μέσα στο επιτρέπεται του Θεού, πολλοί κεραυνοί και προσωπικά και σαν έθνος απαίδευτο και ξεχασμένο. Αλλά θα ακολουθήσει λιακάδα θεϊκή.

«Θαρρεῖτε· νεφύδριον ἐστί καί θᾶττον παρελεύσεται» (Έχετε θάρρος, σύννεφο είναι και θα περάσει..!) Τα λόγια της ελπίδας του Μεγάλου Αθανασίου για τις δικές του θλίψεις στην εξορία, παρηγοριά και στήριγμα για όλους, σε κάθε εποχή. Ο δε άγιος υπομένοντας την αδικία προς αγιασμό και εμείς μακάρι να μην γογγύζουμε υπομένοντας την δίκαια εκ των ελαχίστων εξ όσων μας αναλογούν δεινών, για κάθαρση.

Κι αν είναι ευλογημένη, όπως η αγιασμένη επανάσταση του ’21, η άμυνα υπέρ πίστεως και πατρίδος, οπλίζει ευγενώς και το χέρι των ηρώων που ομόρροπα ‘’πολεμούν’’, συμπράττοντας θείο και κοσμικό πυρ, αφού προηγηθεί η πύρωση των καρδιών με αυτό το ίδιο πυρ που κατέβηκε για να γεμίσει με υπέρλογο θάρρος κάθε αγωνιστή, κι ας φαίνεται παράλογο και παράτολμο το εγχείρημα να τα βάζεις με τους κοσμοκράτορες.

Μια υγιής σύμπραξη ισχυρού θώρακος (πατρίδα και άμυνα) για να λειτουργεί υγιώς προς δόξαν Θεού, η μαλακή ορθόδοξη καρδιά, ως ένα ισορροπημένο και υγιές σώμα, που ασθενεί όσο αδυνατίζει τον θώρακα για χάριν της μαλακής καρδιάς ή σκληραίνει την καρδιά, με πρόφαση την σκληρότητα του θώρακα (2). 

Και είναι ευλογημένη η άμυνα σε σχέση με τους επιθετικούς πολέμους προς απόκτηση αγαθών άλλων είναι καταραμένη, αφού παραβαίνει τις εντολές ου κλέψεις αλλά και ουκ επιθυμήσεις όσα τω πλησίον σου εστίν….

Ο άγιος Πορφύριος ανέφερε ότι είδε όλους τους πολεμιστές του ’21 στον παράδεισο… κι όταν τον ρώτησαν πως θα κατακτήσουμε κι εμείς θέση στον παράδεισο, μας λέει: … να κάνετε όπως αυτοί. Ελλάδα… η μητέρα αγίων και ηρώων. Όχι ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ, αλλά τώρα ειδικά, χρειάζεται η ανάδειξη εργατών του θείου θελήματος, όσο ποτέ.... 

Ο αγ.Κοσμάς ο αιτωλός μας ανέφερε πως στο τιμόνι της Ελλάδος είναι η Παναγία, εμείς όμως βλέποντες κάτω από τα βαρηά νέφη μόνο τα επίγεια (κι αυτά με δυσκολία) λόγω χνου που παρεμβάλλεται μεταξύ νου και χου, νομίζουμε ή καλύτερα φανταζόμαστε, πως άλλοι άρχουν τον τόπο. Και, όπως δεν φαίνεται ο ήλιος λόγω νεφών, έτσι αναλογικά δεν βλέπουμε τον νοητό ήλιο πάλι λόγω νεφών (παθών) που ‘’πρέπει’’ να αποδώσουν τους κεραυνούς και το ύδωρ (κάτω ύδατα) που μας διαχωρίζουν για να χαρούμε την θεϊκή λιακάδα και την εξ άνω υδάτων ευλογία. Φαίνεται, να υπάρχουν δύο τρόποι. Ένας εσωτερικός που είναι τα δάκρυα της μετανοίας και η υπομονή στα δύσκολα (που μετριάζει την σκληρή εξωτερική διόρθωση) και η άλλη η εξωτερική υπομονή στα δύσκολα με βιαία διόρθωση.

Μακάρι να κινηθεί η ψυχή μας και ακολουθήσει το σώμα, τα συμφερότερα, το δυνατόν συντομότερα, γιατί άλλη η μισθαποδοσία σε έναν που με προαίρεση επιστρέφει και άλλη σε όποιον χειρουργικά και βιαίως αφαιρείται η αμαρτία.     

Καλές υπομονές και διόρθωση βίου από τα διεγερτικά ευφρόσυνα της προστασίας της καλής μας Παναγίας αλλά και τις δίκαιες τιμωρίες (συστελλόμενη η χάρις).

Θυμήθηκα μαζί με όλα αυτά και την εποχή της κρίσης του ’87 στην μεθόριο (τρίγωνο κάραγατς και ποταμό έβρο… ). Ένας λοχαγός υπεύθυνος των φυλακίων 6,7 και 8 κοντά στην Βύσσα, κάνοντας κομποσχοίνι (καθ’όλη την διάρκεια της κρίσης) αντιλαμβανόταν μια ιδιαίτερη χάρι και ευωδία σε όλην την περιοχή. Πολλά χρόνια μετά, μας εξομολογείται πως έμαθε το γιατί της ευωδίας. Εκείνην την περίοδο ο γέροντας Παΐσιος είχε ‘’εξαφανιστεί’’ για καναδυό μήνες προσευχόμενος, και αναφέροντας ότι η ποδιά της Παναγίας σκέπαζε απ’άκρον εις άκρον την ευλογημένη πατρίδα. Ήταν τέλη Μαρτίου και στις εκκλησίες διαβαζόταν ο μέγας κανών και ψαλλόταν ο ακάθιστος ύμνος (ε’χαιρετισμοί) όταν λύθηκε θαυμαστά το πρόβλημα.

Υπό την ίδια Σκέπη προστρέχουμε και ευχόμαστε να μετριαστεί ο κόπος και το κόστος που αναλογεί στους έλληνες, από τους  πνευματικούς νόμους που πολυτρόπως θα εφαρμοστούν.          

Πρώτον είδαμε στον κόσμο τον Ησαύ και έρχεται δεύτερος (ενώ συνελήφθη πρώτος όπως ισχύει με τα δίδυμα) με επειλημμένην την χείραν επί της πτέρνας του Ησαύ τον Ιακώβ.

Μια πτέρνα που αν δεν καλυφθεί με Πνεύμα Άγιο γίνεται η αιτία θανάτου και προσωπική και πατρίδος.

Έρχεται και ο αιτούμενος ‘’φώτισόν μου το σκότος’’ παριστάμενος εν τω Φωτί άγιος να μας νουθετήσει σχετικά και εμφυσήσει μετάνοια, πίστη και ελπίδα αν διορθωθούμε… (αμήν δι ευχών)  

''..Πρέπει να θαυμάζομε την υπερβολή της ανοχής του Θεού, πώς δεν έρριξε από τον ουρανό φωτιά εναντίον μας, όπως στην περί­πτωση του Κορέ και των γύρω από αυτόν, πώς δεν μας έστειλε στον άδη ζωντανούς, σχίζοντας για μας τη γη και ανοίγοντας χάσμα και βάραθρο, όπως στην περίπτωση του Δαθάν και Αβειρών και όλων των υπαρχόντων τους, πώς δεν μας παρέδωσε αμέσως σε πανωλεθρία, όπως πολλά έθνη πολλές φορές, που είχαν διαπράξει ανεπανόρθωτα πράγματα. 

Πραγματικά λίγα μαστιγώ­ματα δεχθήκαμε για τις όσες αμαρτίες διαπράξαμε. Αρα λοιπόν, επειδή τιμωρεί με ευσπλαγχνία, οπωσδήποτε αναμένοντας την επιστροφή μας, τώρα λοιπόν και εμείς, νουθετούμενοι μετά το πάθημά μας, ας επιστρέψομε προς αυτόν και απορρίπτοντας τα έργα του σκότους όλοι ας γίνομε του φωτός· ας αγαπήσομε ο ένας τον άλλο και με τα έργα ας δείξομε την απαλλαγμένη από υποκρισία αγάπη μας, ώστε και η αγάπη του Θεού να παραμείνει σε μας δοξαζόμενη έμπρακτα απέναντι σε όλα τα έθνη που μας πολεμούν..''

~ Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (ΕΠΕ 11, 605 Ομιλία 63η) .... 


* από τον σεισμό και την κατάρρευση της βάσης βρήκαν ακαριαίο θάνατο δυο ναύαρχοι, 27 ανώτεροι αξιωματικοί, 136 υπαξιωματικοί, 82 ναύτες, 9 ναυτικοί εμπειρογνώμονες, ένας μαθητής της σχολής Δοκίμων και 126 ειδικοί εργάτες της βάσης. Σύνολο 441 άτομα θαφτήκαν κάτω από τα ερείπια της μεγαλύτερης ναυτικής βάσης της Τουρκίας εκείνης της εποχής. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το χτύπημα ήταν καίριο σε μια περίοδο που το τουρκικό ναυτικό ετοιμάζονταν για την μεγάλη εξόρμηση της πλήρης επικράτησής του στο Αιγαίο και σίγουρα θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να ανακτήσει τις δυνάμεις του από το χτύπημα αυτό. Τα ερωτήματα όμως παρέμειναν για την ναυτική βάση του Gölcük και την παράξενη μεγάλη λάμψη που προηγήθηκε δευτερόλεπτα μετά την κατάρρευση μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο του κεντρικού κτιρίου της βάσης. ...https://parapona-rodou.blogspot.com/2013/08/1999.html
----




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου