πρότυπα ανθρώπων σε σχέση με το Φως

Κι ο άνθρωπος λόγω της ελευθερίας του και της μοναδικής και ανεπανάληπτης κατάστασης που βιώνει, δίνει πολλές ερμηνείες για ποιο φως μιλάμε. Άλλοι αναφέρονται για το τεχνητό ή επιστημονικό φως, άλλοι για το φυσικό των άστρων (με πόδα τον ήλιο και αντίποδα τα άστρα και την σελήνη) και άλλοι (μάλλον λίγοι επί γης) ορθοδόξως για το Φως το άδυτον.

Αποδεκτά και υπαρκτά όλα, αλλά μας συμφέρει να περάσει η συνείδησή μας από το ένα στο άλλο και υψηλότερο και πνευματικότερο και αιώνιο.

Μας συμφέρει η επιστροφή και μετοχή μέσα στο Φως  (2), νάμαστε λόγοι όπως προπτωτικά μέσα στον Λόγο, παρά απέναντι (5) όπως εκάθησε ο έκπτωτος ΑΔΑΜ (Γεν.γ’24) φωτιζόμενοι από το Φως (και ήλιο), αλλά ωδυρόμενος για το χάσιμο του παραδείσου, και ακόμη καλύτερα από το κατέναντι  (Γεν.δ’16) όπου στήθηκε ο Κάιν μετά τον φόνο του Άβελ, φωτιζόμενος από αστέρες και σελήνη, πέφτοντας από τον φωτισμό στον διαφωτισμό, από την μονοθεΐα στην πολυθεΐα και ειδωλολατρεία. Κι αυτό γιατί ανάλογα με το αν είναι ευθύς ή από διάχυση φωτισμός της ψυχής και συνείδησης, ‘’κυνηγά’’ ή την όαση (999) ή τον ομοιάζοντα αντικατοπτρισμό (666) και είδωλο της όασης, με επόμενη βεβαία κατάληξη. Ή σωτηρία ή απώλεια. Ή ξεδίψασμα και Ζωή ή θάνατος.    

παραστατικά κάπως…

Εκ της θέσεως του ανθρώπου και διαθέσεως φωτισμού, η προοπτική.

Αναφέρει Ο Κύριος : … 14 ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· 15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. 16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον

καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. (Ματθ.ε’) 

Έθεσε Ο Κύριος τους εργάτες Του (οσίους) πάνω σε όρος ωσάν σε ακρόπολη, να λάμπει το Φως Του για να τους βλέπει ο κόσμος και να δοξάζεται Ο Πατήρ. 

Ακρόπολις μοιάζει το Άγιο Όρος …πόλις επάνω όρους κειμένη (και όλος ο μοναχισμός) για να έχουν πρότυπο οι κοσμικοί και να φωτίζονται από ευθές φως. Το δε πρότυπο των μοναχών είναι οι άγιοι και οι ασώματοι άγγελοι. 

Επόμενοι των ασωμάτων, αγωνιζόμενοι ηρωικώς για μια θέση προς αντικατάσταση του εκπτωκότος Ι τάγματος δαιμόνων, όπως έχει οριστεί από Τον Κύριο, ο αρχηγός τους προφ.Ιωάννης πρόδρομος και φαίνεται νοηματικά γράμμα γράμμα… στο για το θεόσδοτο όνομα ΙΩΑΝΝΗΣ. 

Αναφέρει ο αγ.Γαβριήλ δια XC σαλός: δεν υπάρχει μεγαλύτερος ηρωισμός από τον μοναχισμό. 

Σχετικά, μας ενημερώνει ο π.Αθανάσιος… Βλέπει δε κανείς τα τελευταία χρόνια, συστηματικά -τελευταία χρόνια, πείτε 10, πείτε 20 χρόνια, δεν ξέρω- συστηματικά να υπάρχει αυτή η προσπάθεια να προσβληθεί η Εκκλησία. ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΑΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΥΧΑΙΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; Εγώ θα σας έλεγα ότι δεν μπαίνουν παρά σκοπίμως .. ΣΚΟΠΙΜΩΣ. Ευοδώνουν και Πατριάρχες ακόμα αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις για να εξωθήσουν την Εκκλησία του Χριστού, να Την αλώσουν. Ναι, ναι, ούτε καινούρια πράγματα λέω, ούτε πρωτοφανή. 

Λίγο πολύ θα έχετε διαβάσει και θα ξέρετε. Προωθούν σε μεγάλες θέσεις ιερατικές, ανθρώπους που ξέρουν ότι θα τους επιβάλουν οι σκοτεινές δυνάμεις τη θέλησή τους για να προσβάλουν τελικά την Εκκλησία. Η Μασωνία έχει δουλέψει πάνω στον τομέα αυτόν φοβερά, φοβερά έχει δουλέψει.

Λοιπόν τί λέτε; Όταν από την άλλη μεριά προσπαθούν κάθε εκκλησιαστικό θεσμό να τον προσβάλλουν.Τελευταία αρχίζουν να προσβάλλουν τα Μοναστήρια. Βεβαίως δεν είναι καινούριο αυτό. Η πρώτη προσβολή που έγινε των Μοναστηριών ήταν το 1833. Δεν είναι καινούριο πράγμα. Εκεί είχαμε μία δήωση των Μοναστηριών, λεηλάτηση άνευ προηγουμένου. Διώξιμο μοναχών και μοναζουσών άνευ προηγουμένου. Ένα πλήγμα εναντίον των Μοναστηριών μόλις αγαπητοί μου δέκα περίπου χρόνια μετά από την απελευθέρωση της Πατρίδος μας, που συνετέλεσαν τα Μοναστήρια τα μέγιστα υπέρ της ελευθερίας της Πατρίδος μας. Από τότε κατά περιόδους ο αγώνας εναντίον του θεσμού του μοναχισμού είναι αμείλικτος και μάλιστα πολύ τελευταία φαίνεται ότι πια επήραν την απόφαση να κάνουν δουλειά γερή και να τελειώνει η ιστορία, γιατί απλούστατα τα Μοναστήρια .. είναι αντίσταση. Εγώ θα έλεγα και θετική και αρνητική αντίσταση αλλά ας το πάρουμε από την αρνητική αντίσταση, δηλαδή, είναι κυματοθραύσται αυτών των ρευμάτων που έρχονται, απ’ όπου έρχονται. Και σου λέγει, δεν γίνεται, πρέπει να φύγουν από τη μέση, να φύγουν από τη μέση, δεν πρέπει να υπάρχουν τα Μοναστήρια και με κάθε τρόπο τα διαβάλλουν.

Τελευταία ετέθη σε πολλά σχολεία το ερώτημα στα παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου: τί γνώμη έχετε για τα Μοναστήρια; Μας χρειάζονται; Και απήντησαν τα παιδιά εν φωνή, δεν μας χρειάζονται τα Μοναστήρια. Προπαρασκευή ξηλώματος του μοναχικού θεσμού. Και προσπαθούν τώρα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, και ότι εμείς δεν προσβάλλουμε την Εκκλησία, ότι δεν έχει καμμία σχέση ο θεσμός του μοναχισμού με την Εκκλησία. Αν είναι δυνατόν! Μόνο αθεολόγητοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν ότι δεν έχει σχέση η Εκκλησία με τον μοναχισμόν. Οι ρίζες του μοναχισμού είναι μέσα στην Αγία Γραφή.   

Επανερχόμενοι στο σχήμα, λογικό και επόμενο είναι να διακρίνουμε και αποφασίσουμε από ποιον φωτισμό θέλει να φωτίζεται ο νους μας διαφωτισμός vs φωτισμός... για να ξεκαθαρίσουν οι έννοιες και η προοπτική. 

Ακρόπολις θεωρείται και η κεφαλή μας σε σχέση με το σώμα, σχετικά έρμαιη σε ραβδισμούς από την (θεά) αθηνά ως σοφία και ειρήνη αλλά και (θεό) ποσειδώνα ως ταραχή, άλογα και θαλασσοκρατία, ποιος πρώτος (μετά την συναίνεση του καθενός) θα καταλάβει ακρόπολη και πόλη (κεφαλή και σώμα) και θα κυριαρχεί αυτά.      

Όλα τα αισθητήρια είναι ευάλλωτα στις επιθέσεις και κραδασμούς και εξωτερικά/εσωτερικά γεγονότα προς κρίση και απόφαση, αλλά η κορωνίδα αυτών όραση και ακρόαση σχηματίζοντας ένα εξάκτινο* εκάστη επιλογή μοιραίως ή εγγίζει ή απομακρύνεται από Τον Κύριο. 

συγχρόνως, ακόμη πιο σαφή…. 22 ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. (Ματθ.ς’) 

Από την προαίρεση φωτισμού μας εγγίζουμε και χάριτι μετέχουμε ή απομακρυνόμαστε ως αυτόχειρες από το Ζωοποιούν Φως, ανάλογα με τα πρότυπα που θέτουμε. 

Πολεμείται ο μοναχισμός, πολεμείται ο αγιασμός, πολεμείται ο ευθύς φωτισμός, πολεμείται η Ορθοδοξία πολεμείται ο υγιής ελληνισμός. Σε μας εναπόκειται αν θα στώμεν καλώς ή θα χάσουμε τον θησαυρό… από αυτούς τους δόλιους κλέφτες και επί γης συνεργάτες τους… ενθυμούμενοι ότι ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999 όσο και ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ εξάγει 999, με τον καθένα ο Τριαδικός Θεός να τον βλέπει και χειρίζεται ως την κόρη του οφθαλμού Του. Τέτοια φροντίδα, τέτοια αγάπη και πρόνοια και προστασία…. 

--- 

* Εξάκτινο και σταυρός… (με ή χωρίς Χριστό)

‘’άσκηση’’ νηπίων 

τι συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα

κάνουν οι μοναχοί την νύχτα μέρα και αδιαλείπτως ευχόμενοι ανάγονται σπειροειδώς προς Τον Κύριο εκμαιεύοντας ευλογίες και διαχέοντάς τες σε μας. Σταυρούμενοι (κατά το άγιο και πάνσοφο θέλημα Του Θεού) με προστάτιδα Την πρώτη εσταυρωμένη εν βίω (με προσευχή – νηστεία – ακρόαση – τήρηση τα 4 άκρα του Ζωοποιού Σταυρού) μετά Τον Εσταυρωμένο Κύριο, γλυκυτάτη Θεοτόκο.

Φυσικά με την έννοια του προτύπου ζωής δεν υποτιμάται ο εν κόσμω άγιος υπερτιμούμενος ο όσιος εν μοναστηρίοις, αφού δεν υπάρχουν ξεχωριστές Αγίες Γραφές άλλη για μοναχούς και άλλη για λαϊκούς, αλλά με κοινό γνώμονα την αύξηση πίστης και οσιακή(1) ζωή είτε σαν ερημίτης είτε σε κοινόβιο (μέσα στην οικογένεια)... πάντα ευλογημένος και με κοινό σκοπό. Την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. [(1) Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)]. έτσι κι αλλιώς…. [κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως ἂν παρέλθω.(ψαλμ.ρμ’)].

Επί δε του πρακτέου, αφού αναφερθήκαμε από την αρχή για υπόγειο (κατέναντι) επίγειο (απέναντι) και υπέργειο φως και τα προβαλλόμενα πρότυπα που μπορεί να καθυστερήσουν τον άνθρωπο να διακρίνει το αληθινό και συμφέρον σε σχέση με τα ‘’είδωλα’’ … ο καλός Θεός μας χαρίζει τον τρόπο και εφόδια ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ αλήθειας από αληθοφάνεια. Δια της επικλήσεως του ονόματος υπέρ παν όνομα… διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός. (Φιλιπ.β’)

Αμήν δι ευχών και ενεργεία καλό φωτισμό, καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές … πρότυπα και μίμηση.