Μια απαραίτητη εισαγωγή, γιατί το ενιαίο σύνολο χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Προσεγγίζοντας το θέμα των ημερών/μηνών που είναι ο ιός, από διαφορετική άποψη, η κάθε μερίδα κατέχοντας και προβάλλοντας την μερική αλήθεια, (αντικειμενιστών και υποκειμενιστών) λόγω γενόμενης ταραχής ενώ έχουν δίκαιο, χάνουν την χάρι και την άλλη, την άνω οπτική.
Ρώτησαν μια φορά τον διάβολο, πόσους νικά στον κόσμο κι αυτός με έπαρση απάντησε όλους.
- μα πως το καταφέρνεις;
- να! τους μισούς τους βάζω και κάνουν την αμαρτία, και τους άλλους μισούς τους βάζω και κατακρίνουν τους πρώτους. Έτσι, δεν μου ξεφεύγει κανένας…
Φαίνεται, πως έπιασε κάθε μερίδα ανθρώπων το ένα μέρος της αληθείας και αφού έδωσε όλην του την πίστη σε αυτήν την άποψη (δεξιά ή αριστερά), θεωρώντας ότι έχει δίκηο, αναλώνεται ο μεν σε κατάκριση και ο έτερος σε ειρωνία στους μη ομοϊδεάτες και αντιπάλους της πίστης του.
Ο ελκόμενος από το φως της αληθείας, καλείται να προσπεράσει το εκατέρωθεν
‘’δίκαιο’’ και μερική αλήθεια, και ειρηνεύοντας χωρίς να αστοχεί και αμαρτάνει, να προχωρήσει, στην κυριολεξία ανέβει, προς την χάρι και Αλήθεια.Φαίνεται εκ του αποτελέσματος, πως μπήκε διχόνοια και ταραχή σε όλον τον κόσμο ακόμη και στους κόλπους της εκκλησίας και αυτό για πολλούς λόγους, δεν είναι καλό.
Στα πρώτα στάδια μελετών του φωτός οι φυσικοί επιστήμονες, είχαν κι αυτοί χωριστεί σε δυο στρατόπεδα. Οι μισοί δογμάτιζαν πως το φωτόνιο είναι σωματιδιακής φύσης κι οι άλλοι μισοί κυματοειδής. Κι οι δυο φατρίες είχαν δίκηο γιατί είχαν στα χέρια τους ‘’ατράνταχτες αποδείξεις’’ , αφού όπως το προσέγγιζαν , με ανάλογες ιδιότητες τους ανταποκρινόταν. Κι ο πόλεμος συνεχιζόταν, μέχρις ότου απεδείχθη ότι είναι ΚΑΙ σώμα ΚΑΙ κύμα (ενέργεια).
Στα πνευματικά περί Φωτός, Ο Κύριος (εγώ ειμί το φως) είναι ΚΑΙ Θεός ΚΑΙ άνθρωπος. Έχει ΚΑΙ σώμα ΚΑΙ ενέργεια (κύμα), όπως και σε αναλογία Του, είμαστε εικόνες Του.
Κι Η Θεοτόκος, Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, δεν συνδύασε ΜΟΝΟ παρθενία και λοχεία, αλλά τα επιδεχόμενα ένωσης αντίθετα, τα ενώνει. Γη και ουρανό ως κλίμαξ και γέφυρα… Και, όπως για την διατήρηση της υγείας του βιολογικού σώματος, υπάρχει ένας ανώτερος μηχανισμός που ‘’ρυθμίζει’’ την εναλλάξ (κατά το συμφέρον) ισχύ αντιτιθέμενων ενεργειών όπως πύρωση / εφίδρωση, γλυκογόνο / ινσουλίνη…. έτσι ανάλογα ισχύει και για την ισορροπία* και διατήρηση της υγείας του πνευματικού σώματος από Την Μητέρα της Ζωής, κατάσταση που ισορροπώντας θαυμαστά τα δεδομένα, ανεβάζει τον μυημένο ως νικητή της αντιπαλότητος μεταξύ τους, του φαινομενικά καλού και κακού, χαρακτηριστικό της άστατης και άτακτης δυάδος, λόγω θολούρας παθών.
Όπου θέλει πνει το Πνεύμα το Άγιον άνω των υδάτων, όπου φυσάει ο αέρας και κάτω των υδάτων, με αποτέλεσμα να μπερδεύεται ο κόσμος. [Η μάσκα κάνει καλό – η μάσκα δεν κάνει καλό. Τα παιδιά κολλάνε εύκολα τον ιό - τα παιδιά δεν κολλάνε εύκολα τον ιό. Ο ιός πεθαίνει με την αύξηση της θερμοκρασίας – ο ιός δεν πεθαίνει με την αύξηση της θερμοκρασίας… και τόσα άλλα αντικρουόμενα.].
Με το σκεπτικό ότι δεν αρκεί το δίκαιο, δεν αρκεί η μερική αλήθεια, ειδικά αν γίνεται αιτία διάσπασης και καθύβρισης του προσώπου λόγω κατάκρισης και ειρωνίας… επιβάλλεται η με ΔΙΑΚΡΙΣΗ εύρεση και μετοχή στην χάρη. Άλλος δε βιωματικός τρόπος από τον σταυρό και δια Της Θεοτόκου, δεν υπάρχει.
Τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες. Για την άνοδο στο όρος Θαβώρ προκειμένου οι μαθητές να δουν την δόξα του Θεού όσο χωρούν, καθώς ηδύναντο και καθώς δύνανται… ο Κύριος έθεσε προϋποθέσεις, με το σχήμα της επιλογής των 3 προκρίτων μαθητών Του. Τον απ.Πέτρο για την στερεότητα τήρησης των εντολών, τον απ.Ιωάννη για την αγνότητα και τον απ.Ιάκωβο για την υπομονή του μαρτυρίου.
Συνέβη η μεταμόρφωσις Του Κυρίου άπαξ εξωτερικά, συμβαίνει εσωτερικά έως της συντελείας, κατά την ετοιμότητά μας, μεταμορφώνοντάς μας σε τέκνα Φωτός, με την ίδια προϋπόθεση. Από το κατά το πόσο ενεργούν εν ημίν** οι άγιοι πρόκριτοι μαθητές, τόσο ανεβαίνουμε και τόσο μετέχουμε από τους πρόποδες στο υψηλόν όρος Θαβώρ.
Τότε εν λιθίναις πλαξί τώρα το ζητούμενο εν σαρκίναις καρδίαις (Β’Κορ.γ’3)
Εκεί στους πρόποδες και του όρους Θαβώρ με την αδυναμία θεραπείας του δαιμονισμένου υιού, ένεκεν της απιστίας, Τώρα στους πρόποδες της χάρης Του, με αδυναμία κατά Θεόν θεραπείας του ιού, πάλι λόγω απιστίας.
Τότε και τώρα η λύση, με παραστάτες της μεταμορφώσεως τους ίδιους προφήτες και τις ενέργειές τους….
Την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής) έξω στο όρος Θαβώρ… έξω στο όρος Σινά με τις δύο κορυφούλες (στον πόδα του προφ.Ηλία την πάνσοφη αγία Αικατερίνη) με συμπυκνωμένα τα δεδομένα όχι μακράν, αλλά σε κάθε ορθόδοξο ναό, που μπαίνοντας, αμέσως άνωθεν της θύρας εισόδου, αγιογραφείται όχι τυχαία η Μεταμόρφωσις, έχοντας στόχο την μεταμόρφωσή μας στον εν ημίν ναό, βαθεία καρδία και ψυχή.
Γιαυτό έλεγε ο γερ.Ιωσήφ ο ησυχαστής… : Κύριε, καθώς μεταμορφώθηκες στους μαθητές Σου μεταμορφώσου και στην ψυχή μου! Πάψε τα πάθη, ειρήνευσε την καρδιά μου! Δώσε ευχή στον ευχόμενο και κράτησε τον ακράτητο νου μου!
Αν δεν μπει φραγή χάριτι, στον ζημιογόνο μετεωρισμό του νοός, αν δεν ανακληθούν χάριτι της Θεοτόκου οι αιχμαλωτισθέντες λογισμοί, από την βαβυλώνα στα ιεροσόλυμα (και καρδία) θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε ως μία αλήθεια την μερική μας ‘’κατάκτηση’’, πειράζοντας και πειραζόμενοι και δυστυχώς αθεράπευτοι.
Κι η άνοδος στο όρος Θαβώρ έγινε προ εξ ημερών… προ του Σταυρού. ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε χώρα τὴν ὥρα ποὺ ὁ Κύριος π ρ ο σ ε υ χ ό τ α ν....
Ακούμε στην απόλυση***, μεταξύ Του Κυρίου που αναφέρεται πρώτος και του Τιμίου Σταυρού (που αναφέρεται τρίτος), ζητούμε την μεσιτεία Της Θεοτόκου, που ενώ μοιάζει πως δεν σταυρώθηκε, στην ουσία η όλη Της ζωή ήταν εσταυρωμένη, προ XC σταυρώσεως, για Τον XC και Τριαδικό Θεό.
Είναι ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και δωδεκάτειχος πόλις…. που τα 4 άκρα, του τυπώμενου εφ’ημών ορθοδόξως Σταυρού, με τα τρία δάκτυλα νοώντας την παρουσία Της Αγίας Τριάδος (4Χ3=12) ως θεία επίσκεψις, και ενδυνάμωσις / δύναμις εξ υψίστου επεσκίασεν τη απειρογάμω… δεν είναι άλλα, από την κεφαλή κορωνίδα προσευχή, βάση κοιλία νηστεία και δεξιά και αριστερά, ακρόαση και τήρηση, όπως αναγινώσκεται στο ευαγγέλιο του μεγάλου παρακλητικού με την ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ (πράξη και θεωρία – σταυροειδώς, διακονία κίνηση οριζόντια, και ακινησία κάθετα, παρακαθίσασα παρά τους πόδας, κυκλικής κίνησης νοός και αγαθή μερίδα) ως μακαρίων**** (Λουκ.ια’28) δια Της μακαριωτέρας Κεχαριτωμένης, και ακόμη παλαιότερα με την Λεία και Ραχήλ (πράξη και θεωρία) που δια των οποίων ο πατριάρχης Ιακώβ γεννά τεκνία νοούμενα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος*****.
Αμήν δι ευχών… για όποιον επιζητεί χάρι και το δίκαιο δεν του αρκεί. Για όποιον δεν του αρκεί το κρέμασμα και η στήριξη ελπίδος στα του κόσμου και δερμάτινους χιτώνες αλλά επιζητεί την θεραπεία εκ Θεού και Σταυρού. Την ανάσταση, ανάληψη, προσωπική πεντηκοστή και φωτισμό εκ του θαβωρείου Φωτός.
Φώτισέ μας Κύριε το σκότος, ώστε ερχόμενος προσευχητικά (1) (Υ ως σχήμα ανάτασης χειρών ομόρροπα και όχι φαρισσαϊκά, αλλά με ουσία στην καρδιά) Ο Υιός, να καταργήσει τον ιό παράγωγο του υιού της απωλείας και θάνατο, χαρίζων εν εκκλησίαις (μέσα στο δικό Του ΕΝΑ ΣΩΜΑ, υπό ΜΙΑ κεφαλή) στους επιθυμούντες σταυροφόρους, ΖΩΗ…. Αμήν γένοιτο γένοιτο.
[Κι όταν εισέλθει αυτή η ακτινούλα και φωτίσει τον νου, μέχρι τον ποθούμενο και σκοπό μας, άπλετο και ανέσπερο θείο φωτισμό, αρχίζει σιγά σιγά η προσδοκώμενη δια διακρίσεως, αποκατάσταση της θεώρησης (κατά Θεόν αντικειμενικότητα) και με την εκάστου μεταμόρφωση, συμμορφούται επί του πρακτέου, η κτίσις προς αγαθόν.
Τότε και τώρα και πάντα θα ακούγεται το…. ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. (Ματθ.κβ’ 21) εφόσον η νομοτέλεια και οι χοϊκοί μεταπτωτικοί νόμοι ΔΕΝ ισχύουν στο Αναστημένο Σώμα Χριστού, όπως το φως των άστρων ισχύει μεν την νύχτα (φυσική και νοητή) αλλά όχι παρόντος του ηλίου (φυσικού έξω και νοητού μέσα στην εκκλησία). Όχι γενικώς και αδιακρίτως σε ‘’ναούς’’ και συναθροίσεις αλλά στην ορθόδοξη Εκκλησία. ΜΟΝΟ, άσχετα της λανθάνουσας πίστης ετεροδόξων και αλλοδόξων ότι υψηλοφρονούμε.
Αν ο (ορθόδοξος)
ιεράρχης δεν μπορεί να θέσει όρια στον κόσμο και στους ‘’καλοθελητές (άσχετους στα πνευματικά) ειδικούς’’
ότι η νομολογία και ‘’αντικειμενικότητά’’ τους δεν ακουμπούν το Σώμα Χριστού, δεν
ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας, δεν ομολογεί.
6 Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς. (Ματθ.ζ’6) εκτιμώντας πως η παραπάνω διαχρονική πρόταση, δεν χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις και σχολαστικισμούς, αλλά βίωμα χαριζόμενο στους βαπτισμένους ορθοδόξους και με την προϋπόθεση της θέλησης και δυνατότητος υποδοχής. Ο Κύριος, θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, αλλά όλοι οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται όμοια σε ποσότητα και ποιότητα. Είναι θέμα ΚΑΙ παιδείας και άλλων ‘’θελημάτων’’ που αντιστρατεύονται το θείο θέλημα και πρέπει ο καθένας να τα βρει εντός του και μηδενίσει τις ενέργειες επάνω και μέσα του. Προσωπικός αγώνας και φιλότιμο.. αρχής γενομένη η μεταμόρφωση, με την εξυγίανση των ψυχικών δυνάμεων που διαστρεβλώθηκαν με την πτώση, που επιτυγχάνεται στο πανδοχείο της εκκλησίας που μας μετέφερε επ’ωμων ο καλός σαμαρείτης επειδή περιπέσαμε εις ληστάς και πληρώνει την θεραπεία μας…. Η επιστροφή της πίστης στον Θεό κι όχι σε άλλα. Να υπερισχύσει ο εξυγιαίνων τον άνθρωπο, φόβος Θεού από φόβο θανάτου. Ελπίδα Θεού από ελπίδα κόσμου.
Προτείνοντας συμφωνία λόγων και έργων …. 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. (Ματθ.ζ’)
Νομίζω είπα πολλά
και ζητώ συγγνώμη για την έκφραση μιας απλής γνώμης… Ας μας στηρίξει η ευχή των
αγίων που ως θριαμβεύουσα συμπάσχει με την στρατευομένη… ]. Κύριε ελέησον….
---
* ισορροπίες και άκρα κατά την Ορθοδοξία
Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)
*** (Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν) Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς
Θεὸς ἡμῶν, ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας αὐτοῦ μητρός,
δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου,
ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ
πανευφήμων Ἀποστόλων, …. καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς
καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.
**** Ο βράχος του Κύνωπα στην Πάτμο
(και σχόλια συνειρμικά με την πνευματική περίοδο της νηστείας του 15αύγουστου και τα 2 αναγινωσκόμενα ευαγγέλια μικρού και μεγάλου παρακλητικού)
***** Ὁ
Σταυρός τοῦ Ἁγίου Φωτός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου