Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία

Η φιλοθεΐα και η φιλανθρωπία είναι δυο έννοιες που επιδέχονται πολλές υποκειμενικές προσεγγίσεις, αλλά εκ των πραγμάτων, ΜΙΑ αντικειμενική, ωσάν πολλές ακτίνες ενός κύκλου αλλά ενός κέντρου. Το παρόν θα προσπαθήσει να προσεγγίσει την δεύτερη, με αφορμή την εορτή του δικαίου Αβραάμ και Λωτ ανηψιού αυτού (9 Οκτ), με δεδομένα αγιογραφικά και την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης που δυνητικά μπορεί να μας κάνουν μετόχους του θείου σχεδίου, από παρατηρητές ή ‘’μελετητές’’. Κι αυτό, ΑΝ αποφασίσουμε έμπρακτα και θεωρητικά να ακολουθήσει το ΕΙΝΑΙ μας την κεντρομόλο ακτίνα Ι (Ιησού) που οδηγεί στο (τριαδικό) ΕΝΑ (εκ του οποίου προήλθαμε) κι όχι της φυγοκέντρου ακτίνας Ι (Ι τάγματος δαιμόνων) που οδηγεί στην απώλεια και εξοστρακισμό εκ του κύκλου Ζωής… 

Όλοι εν σπόρω (1) διαθέτουν μια κάποια φιλοθεΐα, αποδίδοντας ‘’φιλία’’ στον θεό τους. Εκεί έγκειται η υποκειμενική προσέγγιση αλλά και μια φιλανθρωπία με προϋποθέσεις. Βλέπουμε τον ουμανισμό της δύσεως, ή ακόμη χειρότερα τον εθνομηδενισμό (2) που τάχα έχει άξονα τον άνθρωπο, αλλά είναι χωρίς Χριστό [Τον Άνθρωπο, Του Οποίου είμαστε εικόνες, έχοντες του ανδρός (ανθρ- την όψη -ωπος) - όλοι λοιπόν εν σπόρω, όπως όλοι είμαστε κατ'εικόνα, με την διαφορά να γίνεται στο πόσο βαδίζουμε τον Δρόμο του καθ'ωμοίωσιν...] και αποδεδειγμένα ως νοοτροπία και αποτέλεσμα, ενάντια Αυτού, όπως και ο φιλανθρωπισμός της (τάχα) αθεΐας, που ναι μεν φιλανθρωπεί (όσο), αλλά αντικατέστησε Τον Δημιουργό, με το αποκομμένο από Αυτόν, δημιούργημα. Κατά το Ουκ ελάτρευσαν, τη κτίσει οι θεόφρονες παρά τον Κτίσαντα˙ αλλά πυρός απειλήν ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον˙ Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος και Θεός, ευλογητός εί,.... με επόμενο, την μη άστοχη αντικατάσταση του αληθινού Θεού με την επιστήμη και μεταπτωτικά μελετήματα.       

Μεταξύ φιλίας των χειρόνων (θεών/δαιμόνων) (κάθετη διάσταση και προοπτική) και ‘’φιλανθρωπίας’’ χωρίς σημείο αναφοράς Τον Άνθρωπο (οριζόντια διάσταση) στο σύνολο σταυρός, επιλέγουμε την αντικειμενικότητα του Τιμίου Σταυρού και

την επ’αυτού καύχηση ορθοδόξως, παρά την υποκειμενικότητα του αγκυλωτού ακόμη και ισοσκελούς (ελληνικού προ XC) που το πρώτο αντιτίθεται στην φύση μας και Θεό, σε σχέση με το μερικό καλώς λίαν, του δευτέρου. 

Ισχύει στο βάθος καρδίας, αλλά και στην πράξη εκ της θεωρίας, στην όλη ζωή και αντιμετώπιση των πάντων. μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; είμαστε όλοι εν χωροχρόνω σταυροφόροι, αλλά τι σταυρό φέρουμε; που δραστηριοποιούμαστε, τι καταφέρνουμε και ποιανού εργάτες και απόστολοι είμαστε; 

Κι έρχεται ο με θεία διάκριση, γέροντας Αρσένιος Μπόκα να μας ενημερώσει  ότι: Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα…. με περισσότερη ανάλυση, στον θρόνο και σταυρό. 

Για να αποδώσει καρπό αυτός ο σταυρός, που είναι η θεία κοινωνία, προϋποθέτει την προηγούμενη εμφύτευση (όπως ιστορικά* συνέβη με το τρίκλωνο δέντρο – τρία ραβδιά των αγγέλων της φιλοξενίας του Αβραάμ) και φυλλοβόληση δια μετανοίας (νερό από Ιορδάνη, μεταφερόμενο από τον αμαρτήσαντα, αλλά μετανοήσαντα δίκαιο Λωτ).     

Είναι ομόρροπα και προς το Αυτό προσανατολισμένα η μία έννοια του Θεού προσεγγιζόμενη υγιώς από κάθε φιλόσοφο άνθρωπο και φιλοδύναμο που αναζητεί σημεία, όταν η νοοτροπία τους εύστοχα  ‘’μπολιαστεί’’ με τον σταυρό. ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες... 

Είναι εμφανής η ακριβής θεολογία του Αβραάμ οπότε και θεοπτία και φιλοθεΐα του, αλλά και παροιμιώδης στην φιλανθρωπία του, συνθέτοντας την προϋπόθεση υποδοχής του Σταυρού, που σημειώνεται ως φιλοξενία (Θεού κι ανθρώπου). 

Για να μετονομαστεί όμως ο άβραμ σε αβραάμ και η σάρα σε σάρρα (Γεν.ιζ’ 5 και 15)** επιβάλλεται η προετοιμασία υποδοχής της προστιθέμενης από τον Θεό χάριτος, ως επίσκεψη και αποκάλυψη (χαρακτηριστικό Ορθοδοξίας, που είναι η θεραπεία στις νευροβιολογικές ασθένειες που επιφέρουν οι άλλες θρησκείες) Αλήθεια και Αγάπη (στην κεφαλή) και δικαιοσύνη (Ρ) στο σώμα, ενός εκάστου, κατά τάξιν και ετοιμότητα.     

Τέλος, προ της υψώσεως***, επιβάλλεται (νομοτελειακά) η προεργασία που προαναφέρθηκε, της εμφύτευσης και φυλλοβόλησης (ως ένδειξη ευστοχίας) δια της μετανοίας. 

Αμήν δι ευχών και ενεργείας των δικαίων, έτσι να γίνει, που είναι και το θείο θέλημα, αφού δια σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω, δι Αυτού η σωτηρία κι η επίγνωση της Αληθείας. 

--- 

* το ιστορικό του Τιμίου Ξύλου 

** 5 καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου ῞Αβραμ, ἀλλ᾿ ἔσται τὸ ὄνομά σου ῾Αβραάμ,…  15 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ ῾Αβραάμ· Σάρα ἡ γυνή σου οὐ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτῆς Σάρα, ἀλλὰ Σάρρα ἔσται τὸ ὄνομα αὐτῆς. (Γεν.ιζ’) 

*** Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου 

σχετικά και συνειρμικά 

Σταυρός… σε θεωρία και πράξη (ΜΑΡΘΑ+ΜΑΡΙΑ, Ραχήλ και Λεία....)

Αναλογίες που οικειώνουν τον λόγο με Τον Λόγο 

Εκ του μη όντος στο είναι…

---

(1) κι αυτή η εύσπλαγχνος σπορά Του Εσταυρωμένου Λόγου και εσταυρωμένων λόγων συνεχίζεται στο χωράφι μας (καρδία και ζωή) έως του θερισμού που ολοέν και πλησιάζει, οπότε και θα κριθούμε για την καρποφορία μας... ή καλού καρπού ή ζιζανίων που μαζί με αυτά θα χαθούμε αν δεν μεριμνήσαμε όσο έχουμε καιρό, να πολλαπλασιάσουμε τα μεν και αδρανοποιήσουμε (με τον μη ποτισμό τους) τα δε ...  

(2) Ας μην είμαστε, όπως εκείνοι, που ονομάζονται διεθνιστές και είναι έτοιμοι να κάνουν το καλό σ’ εκείνους που είναι πιο μακριά, ενώ τα αδέρφια μας, τα πλησιέστερα στο αίμα και την πίστη, τα αφήνουν αβοήθητα, να ταλαιπωρούνται και να πεθαίνουν.... Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Κάνε το καλό πρώτα σε όσους έχουν την ίδια πίστη και το ίδιο αίμα με σένα» 

σχόλιο: ... βαφτίζοντας την παναίρεση του οικουμενισμού (θρησκευτικώς) και παγκοσμιοποίησης (πολιτικώς), το γνωστό δόλιο σχέδιο του μισανθρώπου, ως ''φιλανθρωπία''....