Το ψαλτήρι θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας μεγάλος αμαρτωλός σε μέγεθος [το σύνολο της ανθρωπότητος, ως ΑΔΑΜ, με μας και μέρη και ολότητα, αφού μας συμφέρει να νοήσουμε ότι σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος) εμπεριεχόμενοι βιολογικά, αλλά και εμπεριέχοντες τον κόσμο πνευματικά] αλλά θεάρεστα μετανοημένος που βγαίνει από την αίγυπτο και αιχμαλωσία των ειδώλων κατευθυνόμενος προς τον πόδα της Βηθλεέμ (όπως ‘’δείχνει’’ το παρακάτω σχήμα). Εκεί παραλαμβάνεται από Τον ηγούμενο που ορίστηκε να ποιμάνει τον ισραήλ στην Άνω ιερουσαλήμ και βασιλεία. …6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ. (Ματθ.β’) αναφερόμενο φυσικά στον Βηθλεεμίτη Ιησού Χριστό αλλά και ως ισραήλ, όχι εκείνο το κράτος σταυρωτή** Του, αλλά όπως ερμηνεύεται αυτή η ‘’ξένη’’ λέξη. Νους ορώμενος τω Θεώ.
Μέσα σε αυτό το μεγάλο σώμα που έρπει με αυτά ως δύο άκρα αίγυπτο – ιεροσόλυμα, (κοιλία – κεφαλή) μπορεί ο καθένας αν θέλει να βρει τον εαυτό του***, (ως μέλος και μικρό κυτταράκι) εάν αισθάνεται αμαρτωλός, (γιατί αν δεν αισθάνεται ποιος ο λόγος να χάσει την βoλή του σ αυτόν τον σαρκικό κόσμο) εάν θέλησε να βγει προς αναζήτηση της ειρήνης και ελευθερίας και ανάστασής του, κι όλα αυτά, αν εντοπίσει ότι η έξοδός του οφείλεται στην χάρι που προστίθεται στον νου αλλά και σύνολο ζωή του, από Τον εξαγαγόντι ημάς και διελόντι την ερυθράν….
Είναι συγχρόνως ο επιβαίνων επί χερουβείμ και επί πώλου όνου XC, κατά το ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… που σηματοδοτεί τον χριστοφόρο νου, που, χωρίς Αυτόν, αρχομένου εξ ‘’συλλήψεως’’ έξοδος δεν υφίσταται, πολύ περισσότερο σωτηρία εκ του σώος δλδ ολοκληρωμένος. Με χριστοφόρο νου σε δύο φάσεις. Πρώτη η έξοδος από το παράλογο προς το λογικό και πόδα Βηθλεέμ, ως οριζόντια μετάβαση, σταυρούμενοι και με κάθαρση να υποδεχτιύμε στο σπήλαιο της καρδιάς Τον Κύριο και δεύτερη έξοδος, από το λογικό (αλλά ίχνος) προς το υπέρλογο και ύψος, πάλι με αρχή τον χριστοφόρο νου επί πώλου όνου Κυριακή Βαΐων και ιδού αναβαίνομεν εις ιεροσόλυμα, δια της Μ.Εβδομάδος στην Ανάσταση.
Κι όπως την εργασία μετά την γέννηση (25/12) την αναλαμβάνει άμεσα (εορτή φυγής εις αίγυπτον 26/12) πηγαίνοντας να μας συναντήσει και εξάγει, έτσι και με την σύλληψη και ευαγγελισμό (25/3) αναλαμβάνει η Θεοτόκος ως πύρινη στήλη και νεφέλη σκιάζουσα (Μάνα) και μάννα…. να μας οδηγήσει δια της ερήμου, στο τέρμα.
Ο Άσαρκος Λόγος σαρκούται με τον ευαγγελισμό. Στην ΠΔ (και το εμπεριεχόμενο σε αυτήν την σκιά, ψαλτήρι) που αναγνωρίζεται ως σπερματικός Λόγος, η σύλληψη ‘’συμβαίνει’’ με τον αμέσως μετά την έξοδο 2ο ψαλμό.
᾿Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. (ψαλμ.β’)
Αλλά
όπως η σύλληψις δεν αρκεί και στόχο έχει την γέννηση, παρατηρούμαστε από τον
καλό Θεό να μην υστερούμε στην κίνηση προς την αναγέννηση. …υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; …
᾿Εσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. (ψαλμ.δ’)
Το όλο σκιώδες σώμα έχει σαν καρδιά, καρδιά της μετανοίας (μεταστροφής και επιστροφής στον αληθινό Θεό που αφήνει πίσω του ψεύδη και είδωλα) τον 50ό (ν) ψαλμό. Νου δε, τον 90ό.
Κι ο καθένας που κάνει έστω ένα βηματάκι εξόδου μπαίνει σε έναν αγωνιστικό χώρο. Στην έρημο.
Οι παληοί ερημίτες, ανάλογα με τον πόθο της ‘’φυγής’’ απομακρυνόντουσαν όσο πιο πολύ μπορούσαν από την οχλοβοή της πόλης γιαυτό και ορίζονταν η απομάκρυνσή τους από το σε ποιο ‘’μίλι’’ έφτασε.
Κι αυτός ο φωτογράφος που θέλει να δει τα άστρα πεντακάθαρα απομακρύνεται από τα φώτα της πόλης που του θολώνουν τον φακό, κι αυτός που θέλει να πιει καθαρό νερό απομακρύνεται από τα τέλματα των ποταμών βαδίζων προς τις πηγές … κι αυτός που θέλει να κάνει μπάνιο σε καθαρά νερά ξεμακρύνεται από την παραλία που τα πολλά πατήματα ανακατεύουν αυτό με την άμμο κάνοντάς το θολό, ενδεικνύοντας όλα το ‘’φύγε και πίσω μην κοιτάς’’, ως πρώτη βαθμίδα της κλίμακος (του Ιωάννη σιναΐτη). Αποταγή.
Ο βαρυκάρδιος που αγαπά το ψεύδος και την ματαιότητα της κοσμικής χαράς, μάλλον, ναι μεν βγαίνει λίγο από την πόλη, αλλά εγκαθίσταται πολύ κοντά της και συχνά πυκνά επιστρέφει εις τα ίδια ψυχοκτόνα. Καρδιοκτόνα.
[(εκ του μεγάλου κανόνος) …Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! (Μακάρι να ζηλέψουμε στην μετάνοια – την μόνη που μας εξάγει και απομακρύνει από τον θάνατο – γιατί θα βρεθούμε υπόλογοι ως αυτόχειροι φονιάδες και της ψυχής μας και και του νοός και του σώματος, όμοιοι με τον Κάιν και σε θέση εν σκότει. … κατέναντι. Και ως ένοχοι φόνου (μαζί με τους μη αληθείς, που διδάσκουν για την εαυτών δόξα κι όχι Του Πατρός) θα ακούσουμε την δυσάρεστη αλλά δικαία απόφαση Του Κριτού. Μη γένοιτο.
Κι όπως μετά την σύλληψη σε λίγο καιρό ‘’ακούγεται’’ ο χτύπος της καρδούλας του εμβρύου, έτσι στου αναγνώστη του ψαλτηρίου ‘’πρέπει’’ να ακούγεται η κατά Θεόν καρδιά του. Να ‘’χτυπά’’ με το όνομα Του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μπορεί μάλιστα να ισχύει σε εμας, ότι για δούμε το παιδί μας πρέπει να εξαχθεί εκ της μήτρας, να γεννηθεί, στον Θεό όμως, που γνωρίζει και βλέπει τα κρύφια, ‘’βλέπει’’ τον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ – εννοώντας η δοτική το… νους ορώμενος από τον Θεό) από συλλήψεως Εαυτού Του από τον άνθρωπο… ακόμη και νάχει αιχμαλωτιστεί στην αίγυπτο ως σπόρος, και πολύ περισσότερο δια της κραταιάς Του χειρός, εξαγαγόντι και διελόντι την ερυθράν… τον γνωρίζει, μεριμνά για την σωτηρία του ως κόρη οφθαλμού και επίγνωση της Αληθείας Του….
Αναφέρει ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.... οπότε, με αυτό, το όχι απλά σκεπτικό ή θεωρητικό, αλλά υπαρξιακό γεγονός, αφού ''συλλαμβάνεται'' παραπλησίως τη Θεοτόκω.... η ευχή και επίκληση του θείου ονόματος ενισχύει τον δικό Του χτύπο (και παρουσία Του) μέσα στην καρδιά μας, ως έμβρυα υπό γέννηση Αυτός εν ημίν και εμείς εν Αυτώ… [εμείς να Τον γεννήσουμε και Αυτός να μας γεννήσει (δια Της Θεοτόκου, ως Μεσσίτρια, ...Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι ' ἦς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν)]…
όπου από το ευχή και Άγιο Πνεύμα μαθαίνουμε για Αυτό πως… το όνομα του Ιησού Χριστού έχει αυθυπάρχουσα ενέργεια και Χάρη και έχει τόση δύναμη, όση δύναμη και Χάρη έχει η Θεότητά Του!
Η Χάρη αυτή ενεργεί ουσιωδώς, αρκεί να πληρούνται οι εξής προϋποθέσεις:
α)
συχνή μυστηριακή ζωή
β) να έχουμε συγχωρεμένους όλους τους ανθρώπους
γ) να διάγουμε αγνή ζωή στο σώμα και στην ψυχή
δ) να έχουμε πνευματικό οδηγό και
ε) να κάνουμε με τάξη και πρόγραμμα τα καθημερινά μας πνευματικά καθήκοντα σε
χώρο ήσυχο και κατανυκτικό.
Αυτό σημαίνει πως μια απλή ακόμη και συναισθηματικά φορτισμένη ανάγνωση του ψαλτηρίου, χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις υστερούν ως προς την αναμενόμενη αποτελεσματικότητα. Το ψαλτήρι, δεν έχει μαγικές ιδιότητες παρά την δύναμή του, αλλά αγιαστικές.
Γιατί, πιο το όφελος αν επιστρέφουμε στις πρότερες συνήθειές μας χωρίς διόρθωση που έρχεται με την μετάνοια και νοερά εργασία;
Στα Ἀσκητικά ἔργα Ὅσιος Βασίλειος τῆς Ποϊάνα Μάρουλουι και κεφάλαιο 5. αυτό διαπραγματεύεται…. Περιγραφή τοῦ τί πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς, πού εἴμαστε αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν καί ἀθετοῦμε τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου· καί πῶς θά διορθωθοῦμε μέ τή μετάνοια καί τή νοερά ἐργασία, ζώντας μέ ὑποταγή καί ὄχι σύμφωνα μέ τίς πρότερες συνήθειές μας.
Αναφερόμενοι στις συνήθειες, λέει ο παπαΤύχων… καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια πάθος. ..κι η συνήθεια μεταφράζεται σε έξη. Με δε τις έξεις μας (παλαιές σαρκικές ή προς οικοδομή πνευματικές, δίνουμε δικαιώματα για αντίστοιχες έλξεις. Ή προς σωτηρία δια Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι… ή προς απώλεια λόγω αμετανόητων και ανεξομολόγητων παθών.
Για να ‘’χτυπάει’’ η καρδούλα του συλληφθέντος Κυρίου μέσω Της Θεοτόκου και μέσα σε μας, στο ίδιο βιβλίο και σελ.42 (εντοπισμός από εν XC αδελφό – ευχαριστούμε για την πληροφόρηση) προτείνεται από τους αγίους πατέρες, μια εμπειρική μέθοδος.
Κάθε κάθισμα (ψαλτηρίου) χωρίζεται σε τρεις στάσεις και σε κάθε στάση προτείνεται και ένα κομποσχοίνι, σύνολο 3 με κάθε κάθισμα.
Έτσι, αποδίδει το οφειλόμενο χρέος το ψαλτήρι ως θεόπνευστο πόνημα, αφού με την θεία πνοή και το προφερόμενο, όσο το δυνατόν καρδιακά, όνομα του Ιησού, συνοδοιπορούν ο ένας βηθλεεμίτης με Τον Άλλον, κι εμείς μαζί που τα διαβάζουμε στο πρωτότυπο και με πίστη και ελπίδα και μετάνοια (και όλα τα θαυμαστά χαρακτηριστικά του Δαυίδ) για να μας παραλάβουν από την αρχή και φτάσουν αίσια έως το τέρμα με τις λιγότερες απώλειες.
Με
αυτήν την καλή έξι το ψαλτήρι γίνεται
γονική μήτρα της ευχής. Αλλιώς, θα μπορούσε από ιατρό (εδ ώ Τον Έναν και
Μοναδικό Ιατρό και Κριτή) να διαγνωσθεί ότι το κυοφορούμενο έμβρυο είναι
αδύνατο, έχει αδύναμη καρδούλα ( ν ) υστερεί σε νου ( ϟ ) …υστερεί σε δοξολογία, ευχαριστία,
αίνο, ελπίδα, πίστη … έχει αδύναμα μάτια, νεφρά υπερτονισμένα… επινεφρίδια υποτονικά…
(σε πνευματικό επίπεδο υγείας νοούμενα)**** και όπως θα κριθούμε όλοι, σύμφωνα
με την Γέννηση (στον πόδα της Βηθλεέμ) αφού με την Γέννηση η κρίσις και με την
κρίση η γέννησις. Γιαυτό και ο εξάψαλμος συναφής με την κρίση, ξεκινά με το
Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη…. χωρίς δε την ευχή, ούτε ειρήνη ούτε
‘’αββά ο Πατήρ’’ δλδ γέννηση και σφραγίς υιοθεσίας. Σφραγίς ως άρτος (πρόσφορο)
εκεί στον πόδα του οίκου Του Άρτου. Διαδρομή και στόχος των πνευματικών μας, προς
το… έως ου μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν…
Αθροιστικά, το σύνολο, η έξοδος από την αίγυπτο (και κοσμικό φρόνημα) ταυτίζεται με τον 1ο ψαλμό και το μακάριος…. το δε τέρμα του επί γης, η νίκη κατά του εχθρού και θανάτου στον 151ο ψαλμό. …ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν τῷ ἀλλοφύλῳ, καὶ ἐπικατηράσατό με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτοῦ· ἐγὼ δέ, σπασάμενος τὴν παρ᾿ αὐτοῦ μάχαιραν, ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἦρα ὄνειδος ἐξ υἱῶν ᾿Ισραήλ.
Κι ο αλλόφυλος και εχθρός είναι ο γίγαντας γολιάθ, τον οποίο νίκησε με τις πέντε πέτρες. Φιλισταίος και κρητικό φύλο που αντιστοιχεί πνευματικά στην γαστέρα (προς Τίτον επιστολή… ).
Κι
όποιος κάνει την υγιή αναγωγή, φτάνει εκ του μακράν ιστορικών προσώπων (2), εντός.
Και βλέπει τον γίγαντα στην δική του γαστέρα και περιγάστρια που μετά το ‘’Χριστός
ανέστη εκ νεκρών’’ τύπωση σταυρού στην κεφαλή, έχουμε το ‘’θανάτω θάνατον
πατήσας’’ στην δική μας γαστέρα και ομφαλό.
Αμήν δια του ψαλτηρίου και ευχούλας (πέντε πέτρες) συνοδοιπορούσες ως δύο σκέλη, ως Λ, αμήν Ο Λόγος εν ημίν, να τύχουμε της ποθητής αναστάσεως (προσωπικά και συλλογικά) εκτυπώτερον…
---
* ψαλτήρι - +Γέρων Θεόδωρος Σπηλαιώτης
ψαλτήριο διάφορα άρθρα
**
δυστυχώς, όχι με στεγανά ότι την Σταύρωση την επιτέλεσαν οι άλλοι οι κακοί,
γιατί το γεγονός παρατεινόμενο στους αιώνες συνεχίζει να επιτελείται… και
πρέπει να κάνουμε αυστηρό έλεγχο μήπως από την τρεπτότητα και αστάθεια ακόμη
και άρση χάριτος βρεθούμε απέναντι, ακόμη και με τον υβριστή εξ ευωνύμων ληστή
αντί συσταυρωμένοι με το μνήσθητι… Σταυρωτές,
σταυρούμενοι και κληρονόμοι
*** μάλιστα τον συμφέρει πνευματικά τον καθένα να μην μείνει στην μικρότητα του μέλους, αλλά ακόμη και με την αρχή του ολογράμματος, όπου το μέρος φέρνει την ταυτότητα του όλου μέσα στο οποίο ανήκει, να βλέπει τον εαυτό του στην μία και μοναδική θέση που του αναλογεί. Εμείς γη και σποδός, Συ ΦΩΣ και Ιατρός. Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)
**** τώρα αν κάποιος παρά την πνευματική υγεία (όση) πάσχει από φυσικές ασθένειες (λογικά του φθαρτού σαρκίου) αντί για γογγυσμό, μπορεί να τα αναγάγει σε πνευματικά ζητώντας κατ’άμφω ίαση…. ασθενεί μου το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή προς Σε καταφεύγω….
η φύση και η ‘’λειτουργικότητα’’ του ψαλτηρίου…
περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…
στάσεις ανά κάθισμα του ψαλτηρίουο παρακάτω πίνακας είναι ενδεικτικός ... συνήθως στα ψαλτήρια, όπου μετά από ψαλμό γράφει Δόξα... καὶ νῦν... Ἀλληλούΐα σε κείνο το σημείο κάνουμε κομποσχοίνι.... στου Τρεμπέλα που διαθέτω, οι στάσεις αναφέρονται στις τελευταίες σελίδες. οπότε, εάν το σημειώσετε με ένα σημαδάκι μέσα στο ψαλτήρι σας, καλύπτεστε πλήρως.
Αμήν σκέπη της καλής μας Παναγίας.
(1) χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική)Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου