Ο π. Νικόλαος ουδέποτε εταράχθη, ουδέποτε εθύμωσε, πάντας ηγάπα, υπέρ πάντων ηύχετο. Είχε δε την νοεράν προσευχήν, το χαροποιόν πένθος, το αείρυτον δάκρυον, άτινα τον κατέστησαν πράον και κληρονόμον της γης των πραέων, της Βασιλείας των Ουρανών.
γερ.Φιλόθεος Ζερβάκος "
---
“Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας.
και ο απλοϊκότερος των ανθρώπων.
Δια πάσαν ίεροπραξίαν αν του δώσης
μίαν δραχμήν, ή πενήντα λεπτά,
ή μίαν δεκάραν, τα παίρνει.
Αν δεν του δώσης τίποτε, δεν ζητεί…
Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τα μνημονευτέα
ονόματα των τεθνεώτων, αφού άπαξ του
το δώσης, το κρατεί δια πάντοτε.
Επί δύο, τρία έτη εξακολουθεί
να μνημονεύει τα ονόματα.
Εις κάθε προσκομιδήν μνημονεύει
δύο ή τρεις χιλιάδες ονόματα.
Δεν βαρύνεται ποτέ. …
είναι αξιαγάπητος, είναι απλοϊκός
και ενάρετος, είναι άξιος του πρώτου Μακαρισμού του Σωτήρος”.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου