η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης

... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα. 

Είναι η συνέχεια της αγιογραφικής ‘’ιστορικής’’ εξορίας … 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. (Γεν.γ’) που η πύρινη ρομφαία βρίσκεται στη μέση δύο χώρων. 

Είναι ένα εξαπτέρυγο, ένα εξάκτινο δύο όψεων. Από την μία αναπτύσσεται ένας χώρος φρόνησης, νοός Χριστού και από την άλλη η αφροσύνη και ά-νους (ως έλλειψη χριστοφόρου νοός), που μόνο με εντολή Θεού δια της δικής Του σοφίας να μπορεί να αρθεί το μεσότοιχον. Χώροι με το δικό του πυρ το καθένα (1). 

Διαχωρισμένοι οι δύο χώροι, ο ένας φθοράς και ο άλλος αφθαρσίας. ... Φρίττω δεχόμενος τὸ πῦρ, μὴ φλεχθῶ ὡσεὶ κηρὸς καὶ ὡσεὶ χόρτος. Ὤ φρικτοῦ Μυστηρίου! Ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου Σώματος καὶ Αἵματος ὁ πηλὸς μετέχω καὶ ἀφθαρτοποιοῦμαι; 

Το θέμα είναι, αντιλαμβανόμαστε τα μεν και τα δε; ... προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου· (ψαλμ.λζ') από τον εξάψαλμο και τα της κρίσεως!!  

Κι αν η αφροσύνη φθείρει με την σωφροσύνη (4) να μας εισάγει στην τελεία χαρά, αμήν να μετέχουμε του θείου πυρός συνηγορώντας η ζωή και η θέληση μας, προς το αυτό... δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι. (ρμβ') 

Από την μία πλευρά οι 4 ποταμοί … που ήταν και τα όρια του παραδείσου, παράλληλα των αρετών διακρίσεως και εγκρατείας, συνέσεως, δυνάμεως  και από την άλλη πλευρά, οι αντίστοιχες ελλείψεις τους. Αδιακρισία, μη εγκράτεια, μη σύνεση, αδυναμία (παρά τα φαινόμενα). 

[Οι ‘’ποταμοί’’ είναι οι 4 αρετές… που ανάμεσα  σε αυτούς ‘’εδρεύει’’ η υψίστη μία

ενοποιημένη αρετή του παραδείσου, εκ των οποίων δύο γνωστοί, Τίγρης και Ευφράτης, που κατά τους αγίους πατέρες είναι η διάκριση και η εγκράτεια… αμήν να τις αποκτήσουμε. {Φισῶν - Γεῶν - Τίγρις - Εὐφράτης (Γεν.β’11), με κάποιους να τις μεταφράζουν σε αρετές: της σύνεσης (Φισών),της εγκράτειας (Γεών), της δυνάμεως (Τίγρης) και της δικαιοσύνης (Ευφράτης)}].  

Είναι τα χαρίσματα που ήταν προικισμένος ο προφ.Μωυσής, κι αυτός εσταυρωμένος (στο θείο θέλημα), στον τύπο Του Κυρίου, με σύνεση, εγκράτεια, δύναμη και δικαιοσύνη. ... για να περάσει τον λαό του Θεού στο τέρμα του. Από τον έναν χώρο, στον άλλον. Από το προσωπείο στο πρόσωπο. Από τους δερμάτινους χιτώνες που θέλει ο άλλος να μολύνει κι εμείς δια μυστηρίων και εγκρατείας καθαρίζουμε, (κάνοντάς τα διάφανα για να μην κωλύουν ή στρεβλώνουν το ΦΩΣ) στο θεοΰφαντο σώμα... «Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου». (μέγας Ιλαρίων).

Ο ίδιος ανεβαίνει από τους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται τα είδωλα, προς την αγία κορυφή και θεοπτία, καθέτως δια Της Θεοτόκου (φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου), ώστε να οδηγεί τον λαό οριζοντίως από αίγυπτο (πάλι είδωλα) προς τον πόδα (της ανατολής Του Κυρίου – βηθλεέμ) δια Της Θεοτόκου (σαν πύρινος στύλος – καθέτως – και σκέπη του κόσμου πλατυτέρας νεφέλης – οριζοντίως, σύνολο σταυρός) και διευθετών τις 12 φυλές, πάλι σε σχήμα σταυρού.  

Εκείνα προτυπωμένα και σε μας αμήν ενεργούμενα. Εκείνος δια Σταυρού και δια Θεοτόκου εν σχήματι και σκιές, όπου ο Θεός (ΩΝ) του ενεχειρίζει λίθινες πλάκες, με μας να καλούμαστε να ζητούμε την εγγραφή του Πνεύματος του Θεού του Ζώντος εν μαλακαίς σαρκίναις καρδίαις. 

Προϋπόθεση αυτής της δυναμικής εν-τύπωσης, είναι να γίνουμε λαός Του ώστε να εμπεριπατεί μαζί μας. Να γινόμαστε ναός Του και συγχρόνως, να μη ερχόμαστε σε συγκατάθεση με τα είδωλα (Β’Κορ.γ’3 και Β’Κορ.ς’16). 

Επανερχόμενοι στο μεσότοιχο του εξάκτινου, που ‘’χωρίζει’’ τους δύο χώρους, φρόνησης και αφροσύνης, νου και ά-νου, η ιστορική αναφορά δεν πρέπει να εξαντλείται στα εξωτερικά, αλλά να καθορίζει ιδίως την εσωτερική βιωματική μας σχέση με τον Θεό. 

Ακούμε από το Κοντάκιον: … Τῆς σοφίας ὁδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τῶν ἀφρόνων παιδευτά, καὶ πτωχῶν ὑπερασπιστά, στήριξον, συνέτισον τὴν καρδίαν μου Δέσποτα. Σὺ δίδου μοι λόγον, ὁ τοῦ Πατρός Λόγος, ἰδοὺ γὰρ τὰ χείλη μου, οὐ μὴ κωλύσω ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα. 

Είναι οι δύο κύκλοι …. ο κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός ια’ 9 … από τον οποίο έξω, για όποιον το επιθυμεί, διανοίγεται ένας δρόμος επιστροφής. 

Από το κατέναντι (Γεν.δ’16) οι από τα άστρα φωτιζόμενοι (εν σκότει) έως της Ανατολής (Χριστούγεννα) και από εκεί εκ του απέναντι (όπως εκάθισεν ο ΑΔΑΜ), να φτάσουμε στην Δύση Του (Μ.Παρασκευή) και δια του Σταυρού στην Ανάσταση (λόγοι εντός του Λόγου)…. Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, … 

Μια πορεία μεγάλης και αγίας τεσσαρακοστής, ‘’όμοια’’ της πορείας εξόδου του παληού ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ), των 40 ετών και περιήγησής του στην έρημο*, μέσω Σταυρού, αφού στο κέντρο της τοποθετήθηκε σοφά η σταυροπροσκύνηση και Την Θεοτόκο (χαιρετισμοί).     

Η όλη πορεία, χωρίζεται σαν την πορεία του όλου ανθρώπου, σε δύο έλικες μία καθοδική (6) εμβρυακή, την περίοδο από συλλήψεως έως γεννήσεως και άλλη μία ανοδική (9), από γεννήσεως μέχρις αναστάσεως και αναγεννήσεώς μας. 

Στον οίκο ‘’π’’ των χαιρετισμών, βλέπουμε Τον Εμμανουήλ να ‘’συλλαμβάνεται’’ στο κέντρο της κεφαλής (τρίγωνο όρασης και τρίγωνο ακρόασης) ώστε Αυτός να μας οδηγήσει σοφά (σαν επί πώλου όνου, αφού αυτό είναι η ένδειξη του χριστοφόρου νοός) στην πρώτη έξοδο, την νομική (επί πώλου όνου) οριζοντίως αλλά και την καινή, πάλι επί πώλου όνου είσοδο στα ιεροσόλυμα την Κυριακή Βαΐων, προς ανύψωση. (Ιδού αναβαίνομεν… ). 

Εισέρχεται ο νους (αν θέλει) σε αυτήν την περίοδο, εξερχόμενος στην έρημο για αγωνιστικότητα (έξοδο εκ της αιγύπτου και κοσμικού φρονήματος) για να οδηγηθεί σοφά κατά την πνευματική του ηλικία (ετοιμότητα, μικρό φιλότιμο αγώνα και αναλογούσα χάρι) προς την ανάσταση, εκτυπώτερον από την έλικα που βίωσε, τον περασμένο χρόνο.

Στάδιο, με πρακτικά εφόδια…. Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως. 

Αμήν καλή σαρακοστή, αμήν να φτάσουμε δι ευχών και ενεργείας (Σταυρού και Θεοτόκου) να ψάλλουμε ιλαρώς το…  ῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου. 

Και, όπως για κάθε σκοπό είναι απαραίτητα τα μέσα, καλό θα ήταν (για τους καλοδιάθετους) να βρεθεί πρωτίστως εν ημίν και ο Σταυρός, να καθαριστεί από την πολύ λάσπη που έπεσε επάνω στην φύση μας, χώμα και σκουπίδια…  Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου αλλά και Η υπουργούσα κάθε καλό έργο, Θεοτόκος, που φέρνει εν σαρκί Τον Κύριο, για μας (από συλλήψεως 25^η Μαρ πόδα, έως αναστάσεως 25^η Μαρ κορυφή) ευθέως, ως Μητέρα του Φωτός.

Γιαυτό και ζητάμε την μεσιτεία Της να διαπεράσει την φύση και ολότητά μας (Ο) το ευθές Φως (Ι) = Φ, ώστε να Τον γεννήσει για μας, βιωματικά κι όχι απλά ιστορικά. 

Είναι ο απαραίτητος θρόνος του Βασιλέως, που ενώνει γη και ουρανό. Είναι η ευθεία ράβδος εκ των κάτω βλαστήσασα ως ράβδος Ιεσσαί, όπως εκ της γης ανατέλλει η αλήθεια, (και άνθος εξ Αυτής Χριστέ) για να συναντήσει την εκ των άνω ευθεία επίσκεψη (εξ ουρανού διακύπτουσα δικαιοσύνη και χάρη) ως ράβδο της βασιλείας Του. Ενώνονται στο πρόσωπό Της, όπως φαίνεται στην αγιογραφία Ρόδον το αμάραντον... (μαζί με σχολιασμό εικόνων οίκων). Είναι ... ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ράβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου. (ψαλμός 44, μδ'). 

Για την ένωση (των δύο χώρων σε συνέχεια του Φ), εργάζονται όχι μόνο τα χερουβείμ, αλλά και τα σεραφείμ που μεθερμηνεύονται ως οίκοι και οχήματα. Επιβάλλεται η ασφάλεια του οίκου (ως καθαρότητα) και δυναμική ενέργεια, στατική, αλλά και η λειτουργικότητα του οχήματος, ως κινητική, όπως ενώνονται στο πρόσωπο Της Θεοτόκου η πράξη και θεωρία, η Μάρθα [ως διακονία και φιλανθρωπία, η οριζόντια (-) κινητικότητα] με την Μαρία (ως ακινησία παρά τους πόδας Του Κυρίου, το Ι και στερεότητα της πίστης), στο σύνολο σταυρό.

Καθημερινά διαβάζουμε ένα μικρό εδάφιο... που όμως είναι πλήρες θεολογίας σαν σκοπός και δρόμος για τον σκοπό, και τα δύο άγια. ... Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα της πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν της ἀπροσίτου σου δόξης, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κι αν δεν φρουρηθεί ο οίκος (δια των χερουβείμ) και δεν κινηθούμε (δια των σεραφείμ) στην πύρινη εκ Θεού ενότητα της ορθοδόξου πίστεως, και όχι την κοσμική χλιαρή ισοπεδωτική θανατηφόρα εκ του άλλου πυρός, ενότητα των πίστεων, δεν πρόκειται να φτάσουμε στην επίγνωση της Αληθείας και της απροσίτου δόξης του Τριαδικού Θεού, που είναι το θέλημά Του μαζί με την σωτηρία μας.    

Αμήν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.... για να βάλουμε αρχή δι ευχών, για όλα τα σπουδαία.  

--- 

Στην συνάφεια μυθολογίας με το σήμερα, Κυριακή εσπέρας, των δύο όψεων. Της συγγνώμης και του καρνάβαλου, αρκεί ο μεγαλύτερος και δυνατότερος μυς του σώματός μας (στα πνευματικά, η διάνοια που κινεί το σώμα) να θέλει να ακολουθήσει πνευματοκεντρικά την εκκλησία που οδηγεί στην ανάσταση, και όχι ακολουθώντας σαρκολατρικά την πομπή του αντιθέτου, που ως ληστής μας εξήγαγε από τον παράδεισο κλέβοντάς μας τον νου (την φρόνηση, δύναμη, εγκράτεια, διάκριση)…  Γέννηση Διονύσου από τον μηρό του Διός 

Η καρδία και τα νεφρά, κατά την καθαρότητα (της καρδίας) ή μη, κατά το εμπαθές (των νεφρών, που είναι η έδρα τους) ή μη, είναι οι υποκινητές του μηρός μας.... προς την μία κατεύθυνση (προς σωτηρίαν κατά τα εντάλματα και παραινέσεις της εκκλησίας) ή την άλλην ως ακολούθηση πομπής προς απώλεια. Όχι (σαν με παρωπίδες και φαρισσαϊκώς) υποτιμώντας και κατακρίνοντες μόνο  όσους ακολουθούν τον καρνάβαλο, αλλά ιδίως με σκεπτικό ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλλέτω, όλους μας που ακολουθούμε και πράττουμε αμαρτίες... γιαυτό και ζητάμε από Την Κυρία Θεοτόκο την καθαρότητα και το απαθές.... από δε τον ψαλμό μδ' (44) που διαβάζεται για τους πάσχοντες από καρδιά και νεφρά (κατά την ερμηνεία του αγ.Αρσενίου) αμήν να ενεργεί Ο Κύριος εν ημίν ως ωραιότητα από την δυσωδία των έργων του σκότους που μακάρι να αποθώμεθα, ενδυόμενοι τα όπλα του Φωτός ...περίζωσαι τὴν ρομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει σου. πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς….

Αμήν χάριτι…. χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν, Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα. 

Αμήν ευλογημένη σαρακοστή!! όχι απλή διέλευση χρονική 40 ημερών, αλλά ιδίως χωρική. Από χώρα (μακράν) στάσεως, επαναστάσεως του ανθρώπου κατά του Θεού, δια της ερήμου αφού εξέλθωμεν του κόσμου, και φύγωμεν (σάρκας , κόσμου/ εννοείται κοσμικού υλόφρονος φρονήματος, διαβόλου, του τριαξονικού κακού) σε χώρα ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ δι έλξεως εκ Της χειρός Του παντοδυνάμου Κυρίου. Έργο ζωής, που απλά συμπυκνώνεται αυτήν την περίοδο, μια ''απλωμένη'' (όσο) ζωή, από την βιολογική γέννηση έως βιολογικού θανάτου και πνευματικά, από τον Νου του Θεού (Ο) μέσα στον οποίον είμασταν στο 4 (σταυρό και τετραδιάστατο αγωνιστικό χωροχρόνο) υπό την επηρροή των δολίων δαιμόνων (4=Δ) που εξοστρακιστήκαμε και σαν επιστροφή δια σταυρού (4) αμήν πάλι στην αγκαλιά του Θεού (Ο).... Τα γνωστά, 40 του νεογέννητου και 40 του νεκρού   

Είθε ο σταυρός της φύσης μας να ‘’ξεδιψά΄΄ διαρκώς από τους 4 παραδείσιους ποταμούς, ενεργώντας με διάκριση και εγκράτεια τα της ζωής, φεύγοντες από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος. 

Βοηθοί, είναι οι πρώτες εντολές που παραβαίνουμε διαρκώς, λόγω άστοχου και άτακτου προσανατολισμού προσώπου και θελήσεών μας… η προσευχή και νηστεία, που μόνο δι αυτών εκπορεύονται από την φύση μας οι δαίμονες… τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία... 

Νηστεία παθοκτόνος κι όχι βροτοκτόνος, που τακτοποιεί την όλη ζωή, όσο ακολουθούμε στο μέτρο του δυνατού τις εν χρόνω νηστείες που καθορίστηκαν για θεραπευτικούς λόγους ευσπλάγχνως και σοφώς, από την Εκκλησία... 

Αμήν γένοιτο.

--- 

* περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… κωλύοντας μάλιστα ως βάρος η αμαρτία την ανοδική μας πορεία και λεπτότητα, αφού αυτή μας κρατάει δεσμίους στην γη, είναι απαραίτητη η άφεσίς της (δια των ορθοδόξων πνευματικών που έχουν αποστολική διαδοχή, για νάναι έγκυρα τα μυστήρια)… για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

(1) Για να περάσουμε από το ένα πυρ στο άλλο, όπως αναλύθηκαν στο προηγούμενο άρθρο το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό , χρειάζεται η θεία κοινωνία μετά την εξομολόγηση (πυρ και τα δύο), η οποία όμως μπορεί και να μας ασθενήσει ακόμη και νεκρώσει (Θεός φυλάξοι), αλλά επιβάλλεται και να εισακουστούμε μέσω του νεύρου, προσευχής, (με την προϋπόθεση του … πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι… κ.α.) 

Μεταξύ πολλών, ένα σχετικό βίωμα αδελφικής μας φίλης: … η μητέρα της βρισκόταν σε δύσκολη θέση σε νοσοκομείο του Καναδά…. αγαπημένη της φίλη, προσευχόταν στον αγ.Νεκτάριο για να βοηθήσει την ασθενή… και εκεί που προσευχόταν εγκάρδια και συμπαθητικά, της εμφανίζεται ο άγιος και της λέει: … μα πως θέλεις να εισακουστεί η προσευχή σου εφόσον με την αδελφή σου είσαι μαλωμένη και δεν μιλιέστε;;; (και εξαφανίστηκε). Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική μαζί με την παρατήρηση του αγίου και διορθώθηκε (3) η σχέση. Και μετά, ήρθε και η ίασις….  ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!!       

 

και… όπως φαίνεται κάπως σχηματικά η όλη πορεία [κατέναντι (ς) – απέναντι (5) και λόγοι μέσα Στον Λόγο (2)] η χάρις μέσα από τα μυστήρια (και το χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν) μας ανάγει από το ένα πυρ στο άλλο, από σταυρωτές (ά-νοες, στερούμενοι νου Χριστού ή από πεποιθήσεως ή από κλοπή…) σε εσταυρωμένους έννοες [με δικό Του νου, έχοντας περιγράψει την όλη ενηλικίωση (2)], ομόπνοοι Του αρχηγού και θεμελιωτού και τελειωτού της ορθοδόξου πίστεώς μας, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού… για να Τον κληρονομήσουμε αντί της κληρονομίας του ασβέστου πυρός της γεέννης, που μας αξίζει μεν, αλλά ελπίζουμε στην ανεξικακία και μακρόθυμη έως τέλους, ευσπλαγχνία Του. Κύριε ελέησον!!  Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι. 

Κατάσταση, καθαρά καρδιακή, (παρά τα εξωτερικά σχήματα) αφού τα πάντα συμβαίνουν εντός ημών. Άλλωστε, όπως στην Θεοτόκο συνέβη ... συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· έτσι θα γίνει (αμήν) δια Της Θεοτόκου εν ημίν, παρότι ακούγεται η μετάθεση του σκηνώματός μας εν τω ηλίω.... στην πραγματικότητα όμως αυτό που αναζητείται ως βίωμα νάναι Ο εν ημίν ήλιος….. Για να μην μείνουμε μόνο στα ιστορικά εξωτερικά (6) αλλά και να μην τα θεωρούμε εντελώς αχρείαστα αφού στοχεύουμε στα εσωτερικά (9), αλλιώς δεν θα φαινόντουσαν οι τρεις ήλιοι σαν θαύμα στην Γέννηση Του Κυρίου (και τόσα άλλα) αλλά ισόρροπα όλα, τα πάντα εν πάσι, ΙΗΣΟΥΣ (888) Χριστός, προς δόξαν Θεού  Πατρός. Τριάς Αγία ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!  

(2) Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναϊτου 

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη 

εκάθισεν ο ΑΔΑΜ απέναντι της πύλης του παραδείσου και ωδυρόμενος για την απώλεια ζητά την επανείσοδο...  μόνο που υπάρχει ταυτότητα μεταξύ των δύο πυλών.... Πύλη ουρανού και καρδιάς. 

Γιαυτό και ο προσευχόμενος νους, αντί του εξωτερικού μετεωρισμού των ειδώλων, ζητά ένωση με την καρδιά, (όπου και η βασιλεία) κατάσταση που αποδεικνύει το δύσκολο ακόμη και ακατόρθωτο του εγχειρήματος, αν δεν τύχουμε θείας βοηθείας. .... Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov (εξ αυτού λίγα αρχικά...) Κλείστηκαν οι θύρες των αισθημάτων: Η γλώσσα σωπαίνει, τα μάτια είναι σφαλισμένα, τ’ αυτιά δεν ακούνε τίποτε απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μου.

Ο νούς, αποτινάζοντας τον ζυγό των γήινων λογισμών, ντύνεται την προσευχή και κατεβαίνει στον εσωτερικό θάλαμο της καρδιάς.

Η θύρα, όμως, του θαλάμου είναι κλειστή. Παντού σκοτάδι, σκοτάδι απροσπέλαστο. Καί ο νούς, καθώς βρίσκεται σε απορία, αρχίζει να χτυπά με την προσευχή τη θύρα της καρδιάς. Στέκεται υπομονετικά μπροστά της και τη χτυπά· περιμένει· πάλι χτυπά· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται... Καμιά απάντηση, καμιά φωνή δεν ακούγεται! Νεκρική ησυχία, ταφική σιωπή και ζοφερό σκοτάδι. Ο νούς φεύγει από τη θύρα της καρδιάς λυπημένος, θρηνώντας πικρά και ζητώντας παρηγοριά. Δεν του επιτράπηκε να σταθεί μπροστά στον Βασιλέα των βασιλέων μέσα στο αγιαστήριο του εσωτερικού θαλάμου της καρδιάς.
- Γιατί; Γιατί απορρίφθηκες:
- Επειδή έχω πάνω μου τη σφραγίδα της αμαρτίας. Η συνήθεια να σκέφτομαι τα γήινα μου αποσπά την προσοχή. Δεν έχω μέσα μου δυνάμεις, γιατί δεν έρχεται να με βοηθήσει το Πνεύμα, το πανάγιο και πανάγαθο Πνεύμα. Αυτό αποκαθιστά την ενότητα του νού, της καρδιάς και του σώματος, που διασπάστηκε με τη φοβερή πτώση του ανθρώπου. Μάταιες είναι οι προσωπικές μου προσπάθειες μόνες τους, χωρίς την παντοδύναμη, δημιουργική βοήθεια του Πνεύματος....

(με συνέχεια στον παραπάνω δεσμό)

Χωρίς σταυρό, χωρίς τάξη ψυχοσωματική ο σπασμένος πρώτος ΑΔΑΜ δεν επανέρχεται δεν επανενούται... η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση. 

Κι η σαρακοστή με την θεόσδοτη τάξη της, καθοδηγεί σε επιτυχία το ''έργο ζωής'' και μετάβασης από την γη στον ουρανό και από το σκότος στο Φως.... όπου η παραμονή μας στην γη και στο σκότος, σηματοδοτούν και επισφραγίζουν την κατάστασή μας, που είναι ο θάνατος.  

Εξωτερικά (με λόγους Γραφών και φύσης) και εσωτερικά ο καλός Θεός μας φωτίζει, αλλά λόγω νεφών / παθών ή διαστρεβλώνουμε ή απορρίπτουμε αυτήν την μυστική φωταγωγία. Όλα για την μεταμόρφωσή μας σε τέκνα Φωτός. Μακάρι εγκαίρως να το αντιληφθούμε, ώστε να τρέξουμε δια της κάθαρσης στον φωτισμό, με όλες τις άλλες γνώσεις και δυνάμεις να αποδεικνύονται, όχι απλά μάταιες, αλλά και ψυχοβλαβείς. Ποιος είναι «ψυχοπαθής», κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας

Αμήν φώτισόν μου το σκότος (αγ.Γρηγορίου Παλαμά)... 

(3) Το μικρό και το μεγάλο κακό - Γερ. Εφραίμ Αμερικής Φιλοθεΐτης 

(4) σωφροσύνη, συνδυασμένη με τις λοιπές αιτούμενες δωρεές, αποφεύγοντας τις αντίστοιχες φθοροποιές... Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω. Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

αρχή μεγάλης τεσσαρακοστής 

Περί μετανοίας και ‘’συγγνώμης’’ 

Περί συγ-χώρεσης και συγ-γνώμης 

Κυριακή μνήμης εξορίας ΑΔΑΜ (άρθρα)

...και η συνάφεια του ενδιάμεσου Σταυρού, (ως ξύλο Ζωής) που είναι συγχρόνως η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων με το εξαπτέρυγο νάχει ένα αγγελικό πρόσωπο στο κέντρο, ομότροπο της παρουσίας Του Εμμανουήλ εν ημίν, σαν ακτινούλα Του Ηλίου... 

ενεργεί προκαταβολικά στην καρδιά σαν σκίρτημα αγαλλιάσεως για να ακολουθήσει η πληρότητα Του Κυρίου που κατέρχεται σαν στρεφόμενη πύρινη ρομφαία χαρίζων την αυτενέργητη ευχή, την απλανή κυκλική κίνηση νοός, εγγράφων το Όνομα, μορφώνων το Πρόσωπο, προσθέτοντας χάρι φωτιστική και τελειωτική, στον ήδη καθαρθέντα, συνοδευόμενη με την αναλογούσα γνώση και την δόξα όσο χωρεί και αντέχει ο άνθρωπος. ''Κατεβάζει'' την κεφαλή (νυν) στην καρδιά και εισάγει το ένα στο άλλο για να γίνουν εν και ενθρονίσει στην καρδιά Τον Κύριο. 

Αντίθετα, επιτρέπει την απομάκρυνση της καρδιάς μέσω του μετεωρισμού στην κοιλία, (εις άδην κατώτατον) αφού ο ένας θεάται τον κόσμο με κυρτό κάτοπτρο (ταπεινότητα) οπότε συμμαζεύονται όλες οι ακτίνες στο εστιακό κέντρο (καρδιά) και ανάπτει θείο πυρ, σε σχέση με τον ορώντα τα πράματα με κοίλο κάτοπτρο (εγωισμό) οπότε και χάνεται και διαλύεται... αυτοχειρών. 

Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καὶ λύτρωσαι αὐτήν.... (Κυριακή συγγνώμης και ψαλμ.ξη')

...ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· (ρμβ')

Είναι οι δύο όψεις και οι δύο χώροι... περί οστών ανθρωπαρέσκων …. δύο όψεις και προοπτικές. Ο ένας διασκορπίζεται κι ο άλλος συντίθεται. Αυτό που ευχόμαστε ως προσδοκώντες ανάσταση, όπως συνετέθηκαν τα μέλη από τον προφ.Ιεζεκιήλ και τους χαρίστηκε ζωή. Αμήν Ζωή αιώνιος. από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος

Αντίθετα, στους μη ποθούντες το πρόσωπο, εαυτού και Αυτού, οι αδικούντες και μισούντες την ψυχήν τους, που σπείρουν στην εαυτών σάρκα, και θερίζοντες φθορά, διατάχθηκε απαρχής του φυλλάσσειν την οδόν... τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. 

ευλογημένη σαρακοστή. Έργο Ζωής…  

δι ευχών και ενεργείας…

Θεοτοκίον 

Χαίρε πύλη, και γέφυρα και κλίμαξ, εκ θανάτου προς την αθανασίαν, δι΄ης χωρούμεν διαπεραιούμενοι, την υγράν του βίου θάλασσαν και γήθεν, υψούμεθα προς πόλον.

…όπου δια Σταυρού (και Σταυροπροσκυνήσεως), τηρούντες το πολίτευμα Αυτού, ευχόμαστε να βιώσουμε… «Οὐκέτι φλογίνη ῥομφαία φυλάττει τὴν πύλην τῆς Ἐδέμ· αὐτῇ γὰρ ἐπῆλθε παράδοξος σβέσις τὸ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, θανάτου τὸ κέντρον, καὶ ᾍδου τὸ νῖκος ἐλήλαται, ἐπέστης δὲ Σωτήρ μου βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ· Εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον».