ΦΩΣ. Από το εξωτερικό ίχνος έως της εσωτερικής πληρότητος

Στο άρθρο σύμπτωση ή κάτι άλλο; Οι συντεταγμένες των Πυραμίδων της Γκίζας είναι η ταχύτητα του φωτός ο αρθρογράφος, λογικά κινούμενος συμπεραίνει πως … 

Όσο εντυπωσιακοί και αν ήταν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν μετρούσαν την ταχύτητα του φωτός, ούτε πλοηγούνταν χρησιμοποιώντας παγκόσμιες γραμμές γεωγραφικού μήκους και πλάτους. Και αν το είχαν κάνει αυτό, θα υπήρχαν πιθανώς λίγες περισσότερες αποδείξεις από την τοποθέτηση της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας σε γεωγραφικό πλάτος που ταυτίζεται με την ταχύτητα του φωτός εκφρασμένη σε μονάδα μέτρησης που ανακαλύφθηκε αιώνες μετά. Πρόκειται απλά για μια σύμπτωση. 

Επιτρέψτε μου να καταθέσω μια συμπληρωματική γνώμη, ‘’ίσως’’ διορθωτική της αδιάφορης σύμπτωσης σε ενδιαφέρουσα, μιας και μιλάμε για το φως…. (και για όσους η έννοια δεν περιορίζεται μόνο στα εξωτερικά ‘’φώτα’’).  

Ο άνθρωπος, ως επιστήμονας, εξάγει το άκρως ''λογικό'' συμπέρασμα, αφού διεργάζεται το πρόβλημα, χρονικά*. 

Το πέραν του χρόνου σύστημα αναφοράς, μοιάζει με αντιεπιστημονικό, μάλλον γιατί αυτό δεν μπορεί να μελετηθεί κάτω από το μικροσκόπιο.  

Οι περισσότεροι, δεν μας περνάει καν από το μυαλό, ότι ο καλός (υπέρχρονος) Θεός (το Φως το αληθινό) εισερχόμενος στον κόσμο, ''έστησε'' ''συμπτωματικά'' τις πυραμίδες εκεί, (με βάση την απίθανη σύμπτωση ότι: …το φως ταξιδεύει με 299,792,458 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Την ίδια στιγμή το γεωγραφικό πλάτος των πυραμίδων είναι 29.9792458 N) για κάποιον λόγο, ώστε από αυτές και από άλλες ''συμπτώσεις'' (για όποιον μελετά, όπως το ύψος της που πολλαπλασιαζόμενο επί 1000 δίνει απόσταση γης-ηλίου, λεξαριθμικά = κλίμ(α)ξ θεού...., ο απόλυτος προσανατολισμός... ο σοθικός κύκλος, η σχέση με Ωρίωνα και Σείριο...) ο αιχμαλωτισμένος

άνθρωπος (νους / ισραήλ), δούλος στα είδωλα και στο σκότος, να ακολουθήσει τον απλωμένο μυστικά μίτο εξόδου προς το ΦΩΣ…

Και δεν είναι λίγα αυτά τα διάσπαρτα ίχνη προς ακολούθηση, για όποιον φυσικά θέλει να εξέλθει… Η κλήση τον Υιόν Μου εξ αιγύπτου εκάλεσα, είναι διαχρονική και δεν αφορά μόνο Τον φύσει Υιόν (Χριστό) που δεν είχε ανάγκη εξόδου, αφού ποτέ δεν εχωρίσθη, αλλά ιδίως κάθε υιό, για να τον χρίσει κατά χάριν Θεό… 

Μπορεί να παρομοιαστεί η μεγάλη πυραμίδα της γκίζας (ολόκληρος ο κόσμος) με μια φοβερά μεγάλη βιβλιοθήκη (σαν ταμείο γνώσεων) ... έχουμε δει σε έργα, ότι πίσω από ένα τουβλάκι, μια μυστική θυρίδα, ένα βιβλίο... ''κρύβεται'' μια πορτίτσα, ένας ολόκληρος διάδρομος προς τον όντως θησαυρό. ... 

Κι αν δεν βρεθεί αυτό το ''κλειδί'' εκεί μέσα στην εγκεφαλική γνώση θα πεθάνει ο άνθρωπος... στις εικόνες, στις σκιές, στις προβολές, στα αιτιατά και ''συμπτώσεις'' που τα παίρνει ως μόνη αλήθεια, προσπερνώντας ότι είναι αγαθοί οδοδείκτες... από το έξω φως στο ανέσπερο έσω.  

Κλειδί μέσα στους πάμπολλους τόμους που έχουν γραφεί (και γράφονται σαν επιστήμες* χοϊκές), είναι ο διάδρομος κατάβασης της πυραμίδας, σε 26ο και 33' που, όταν προβληθεί στο έδαφος, ''δείχνει'' τον δρόμο για την βηθλεέμ. Κι είναι η θεία πρόταση να κινηθεί (δια της ερήμου) ο άνθρωπος προς το σπήλαιον όπου εισήχθη το Φως (για όποιον το ποθεί) .... 

… συναντάμε 2 φορές το επί πώλου όνου σχήμα στην ΚΔ. Είναι αυτό που σηματοδοτεί την έξοδο (πάσχα νομικό) από το παράλογο στο λογικό, εξ αιγύπτου στον κάτω πόδα της επιγείου ιερουσαλήμ αλλά και πάλι επί πώλου όνου σαν Κυριακή Βαΐων ως έξοδο (χάριτος) από τους λόγους στο Υπέρλογο και καινό πάσχα…   

αμήν να εξέλθωμεν (με χριστοφόρο νου) εκ της αιγύπτου... να εξέλθουμε εκ του κόσμου (κοσμικού φρονήματος) να ανεβούμε στα Ιεροσόλυμα... να περιπατήσουμε με το ΦΩΣ προς το ΦΩΣ… 

μια συνοδοιπορία ευθέως και ελικοειδώς όπως ψάλλεται την Κυριακή Βαΐων... δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ οἴνου.... 

--- 

Με το σκεπτικό ότι ... 9 ῏Ην τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον.(Ιωαν.α') και αφορμή το άρθρο περί των στοιχείων της πυραμίδας [ταχύτητας και συντεταγμένων (1)], δυο σχετικές σκέψεις ως ιχνηλασία από το φυσικό εκτύπωμα [και θεοποιηθέντα από τους ειδωλολάτρες ήλιο - μη μείνουμε στα φαινόμενα - στα είδωλα, στις εικόνες, στην γη στα σαρκικά στην αίγυπτο, στην κοιλία και τον χρόνο (αεί) ... ] έως της εσωτερικής πληρότητος, στην εντός ημών βασιλείας, τον άμεσο χωρίς διαθλάσεις και αλλοιώσεις, φωτισμό από Τον Ζωοδότη Ήλιο, την κεφαλή το ''νυν'' και άχρονο, με πνεύμα ευθές και καρδίαν καθαράν... Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς. 

* σχεδόν κάθε επιστημονική αλήθεια, κάθε τέτοια αλήθεια που έρχεται στο φως, (κι αν διακονεί ωφέλιμα τον συνάνθρωπο) είναι ένα ίχνος και μια αφετηρία προς το άλλο Φως, Τον Φωτοδότη και Αλήθεια. Ένα πέρασμα, ένας Δρόμος, ανοιχτός προς συνοδοιπορία για όποιον θέλει.      

...πολλοί άνθρωποι, περιορίζοντας την γνώση σε ''χρονικό'' σύστημα αναφοράς, η (τετράγωνη) λογική της χρονικής αλληλουχίας, απαγορεύει την κατανόηση μυστηρίων, οπότε η σύμπτωση, είναι μια εύκαιρη δικαιολογία για να μην ξεφύγει η μελέτη έξω των δεδομένων, προς υπέρλογες ή παράλογες θεωρητικές συγκαταβάσεις. Αυτά όμως τα στεγανά της λογικής, μπορεί να τους οδηγήσει σε πνευματικά αδιέξοδα και έλλειψη ευθυκρισίας. Με την αλλαγή συστήματος αναφοράς και εισαγωγή δεδομένων αχρόνου, εξαγόμαστε από το αδιέξοδο... (|<) ΚΑΚΟ, με την έλξη Του Λόγου (Λ, προς το ατελεύτητο αγαθό) και της αναστάσεώς Του, που δεν περιορίζεται στα μετά Χριστόν, αλλά με την Ζωή εν Τάφω δια Σταυρού (και την είσοδό Του στον σταυροειδή χωροχρόνο) έλκει τα επιδεχόμενα έλξη μαζί με τους επιθυμούντες ανθρώπους που βρίσκονται σε αυτό το επί γης ίχνος και ''σημείο''. 

Συγχρόνως, εισερχόμαστε στο θησαυροφυλάκιο Του Λόγου, όπου αιτιολογούνται (2) από Τον Κύριο κάθε λόγος, αφού αυτό το Φως, κουβαλά γνώση. ΔΕΝ είναι η γνώση φως, αλλά είναι το Φως που χαρίζει γνώση (κατά τάξι και ετοιμότητα και αναλογία).    

στα ελληνικά, φως και όφις και σ+οφία, έχουν σχέση. .. κι επειδή ο χρόνος βιώνεται ως τάνυσμα οριζόντιο [ (-) αφήνοντας πίσω την γέννηση και έχοντας μπροστά τον (βιολογικό) θάνατο] σε σχέση με τον κάθετο (|) χώρο (με επάνω τον μακρόκοσμο και κάτω τον μικρομικρόκοσμο, το φως και η σ+οφία του κόσμου, όταν είναι αποκομμένη από την πηγή και λόγους και αιτίες που έχει κάθε ίχνος, κάθε γνώση, είναι έρπουσα στρεβλή, ακόμη και δηλητηριώδης. Η λύση, είναι η άλλη σοφία, η ορθία και ευθύς (όπως προτυπώθηκε σαν χάλκινος όφις κρεμασθείς επί της ράβδου του Μωυσέως) ...και μπορεί να δώσει την υπερβατική αλήθεια μέσα στον κόσμο μας... ΦΩΣ - ΟΦΙΣ - ΟΨΙΣ και ΕΡΩΣ....

...η Αλήθεια, δεν αλλάζει, παρότι μπορεί να εκφραστεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την προσέγγιση και το σύστημα αναφοράς. 

Μπορεί να ''ισχύουν'' συγχρόνως και η ''σύμπτωση'' ως λογικό (χρονικό) συμπέρασμα αλλά και η ''σύμπτωση'' με νόημα, (δλδ κάτι πιο βαθύ ή σε ύψος από την προβολή του και) που δικαιολογείται με την άχρονη παρέμβαση. Κι η μία είναι καλή λίαν η δε άλλη άριστη. Αλλά!! αν δεν γίνει η εκμετάλλευση του ίχνους σαν οδοδείκτης από το έξω φως το εσπερινό στο έσω το ανέσπερο, όταν κλείσουν τα βιολογικά μάτια θα ανοίξουν αυτόματα τα πνευματικά, όπως μας γνωρίζει ο αγ.Εφραίμ φιλοθεΐτης. Οπότε, το θέμα είναι, θάχουμε προλάβει να ανοίξουμε τα πνευματικά πριν κλείσουν τα σωματικά; ή θα έχουμε μείνει στην αίγυπτο (των αιτιατών σκιών) στην επιστήμη και τα διανοήματά της που θα χαθούν μαζί με εμάς; μήπως αυτή η εμμονή στα κελεύσματα του χρόνου με τα άρα τους, θα είναι η αρά μας (τονισμό στην λήγουσα) και μας κάνει βρώμα του κρόνου (όπως αυτός ''έτρωγε'' τα παιδιά του στην μερική αλήθεια των εθνών) ή βρώμα των αιθιόπων (με προσέγγιση του ιδίου θέματος στον σπερματικό λόγο) όσων αντιστρατεύονται (πολεμούν και κυνηγούν) το άλλο Φως αλλά και αρνούνται την διδασκαλία του φυσικού νόμου, την στιγμή που ήδη για κάποιον λόγο, (συνήθως) αρνούνται και τον γραπτό....

Κι όποιος πράγματι ΠΕΙΝΑ, ακολουθεί τον δρόμο που οδοδεικτεί η ''πυραμίδα'' προς την βηθλεέμ (οίκο Άρτου) κι όποιος ΔΙΨΑ ακολουθεί τον ανοδικό δρόμο από Κυριακή Βαΐων προς τον Σταυρό... κι όλα εξαρτώνται από τον προσανατολισμό, τις προτεραιότητες έξω φθαρτά ή έσω αιώνια, την εστίαση και εστίαση….. πείνα (2) και δίψα αληθείας (Αληθείας κι όχι ειδωλικής αληθοφανείας, ανάλογα της όασης που ξεδιψά και ξεκουράζει, αντίθετα του φανταστικού αντικατοπτρισμού της όασης), φωτός (Φωτός κι όχι φωτός), αναστάσεως... πείνα και δίψα Χριστού, ώστε όποιος θέλει να χορτάσει την πνευματική του πείνα, αρκεί να ακολουθήσει τα ίχνη που άφησε Ο ενχρονισθείς και χωρεθείς (+) Κύριος ως άλλος ήλιος, από την ανατολή ** Του (γέννηση) μέχρι την δύση** Του (Μ.Παρασκευή) και ακολουθήσει εφεξής το πνεύμα Του. Μέσα δε στην ελεύθερη επιλογή, κείται εν μέσω ημών... για την στάση ζωής μας και κατάληξη (οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών…). Μην θάψουμε το δοθέν τάλαντο στην γη. Μην εξαντλήσουμε τις μελέτες και την πίστη μας στα χοϊκά. Μην Του πούμε... 24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε· ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· (Ματθ.κε') ή με πιο τραχειά λόγια, ΔΕΝ χωράς Κύριε... ΔΕΝ χωράς.  

** ως είσοδο και έξοδο εκ του κόσμου τούτου, μετά σημείων, ώστε όστις θέλει να προσανατολιστεί σε αυτόν Τον Ήλιο και ακολουθήσει το Φως...

εκ των 3 θαυμάτων που συνέβησαν στην Γέννηση, ένα:  

και αντίστοιχο στην δύση Του, ο σκοτισμός ...

[επιπλέον, αν κάποιος ενδιαφέρεται για τα συστήματα αναφοράς, ας επισκεφτεί το: ... Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος… και εξ αυτών, ίσως θελήσει την μετάβαση από την ''τετράγωνη'' χωροχρονική λογική στην σφαιρική (και άχρονη) λογική (δια σταυρού) του Λόγου]. 

Κι όπως ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Τριαδικός Θεός, ''μπορεί'' να επέμβει στα δικά Του, την ίδια χάρη δίνει και στους αγίους Του, ώστε να μπορούν να μεταβούν αγιοπνευματικά, σε όποιον χωροχρόνο, αυτοί ζητήσουν. Αυτό το βλέπουμε στην παρακάτω συνομιλία... 

Ένας ασκητής , πνευματικό παιδί του Αγίου Πορφυρίου μας θύμισε ένα περιστατικό του Αγίου με δυο Έλληνες ερευνητές της ΝΑΣΑ...

-Άγιος Πορφύριος

"Με τι ασχολείστε αυτήν την περίοδο;

-Συνομιλητές

"Με τον προσδιορισμό της ηλικίας του σύμπαντος.

- ...Και που καταλήγετε;

- Έχει ηλικία περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια...

- Έχετε λάθος...

Η ηλικία του είναι 13,8 εκατομμύρια έτη.

- Εσύ που το ξέρεις γέροντα;

- Είδα ποτέ έγινε...'"Πήγα" στη γέννηση του...

Και ο δικός μας γαλαξίας είναι 13,6 χρονών... (aπό τους παλαιότερους) 

Μαρτυρίες του Αγίου...

Με "τον λειτουργικό χρόνο" παρευρέθηκε...

- Στη γέννηση του σύμπαντος

- Στη Σταύρωση του Χριστού

- Στην παράδοση της Αποκάλυψης

- Στη διδασκαλία των μακαρισμών

"Είδε" το τέλος του σύμπαντος

"Είδε" ότι δεν υπάρχουν εξωγήινοι...

Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου 

Καλό είναι να νοηθεί η πυραμίδα ότι υπέχει την ολότητα του ανθρώπου. Το σώμα του αντιστοιχεί στην τετράγωνη βάση και το πνεύμα του αφενός ευθέως σαν ύψος προς την κορυφή και αφετέρου ελικοειδώς* οι τριγωνικές πλευρές που δια των ακμών συγκλίνουν στην μία κορυφή (Θεό) εκ Του οποίου πάσα σαρξ και παν πνεύμα εποπτεύεται και ευλογείται, ώστε (όπως θα φανεί στο επόμενο σκαρίφημα) να μην μείνουμε στην εικόνα Αυτού (πάντες εικόνες Του Ανθρώπου είμαστε) και στο σαρκικό πνεύμα (χωρίς ύψος) αλλά να αποκτήσουμε χάριτι το καθ'ομοίωσιν (και από τον τύπο στην ουσία). Μη μείνουμε στην αίγυπτο που είναι η αφετηρία του ''φωτός'' αλλά να ακολουθήσουμε δια της ερήμου (και ασκήσεως) τον δρόμο προς την ανατολή Του (βηθλεέμ) και συνακολουθήσουμε Αυτόν στην δύση Του (Μ.Παρασκευή), ώστε συσταυρωμένοι (όπως σχηματίζεται το χιαστί, στην βάση της πυραμίδας) να ελπίζουμε στην συνανάσταση που χαρίζει στους πιστεύοντες και αγαπώντες (με απόδειξη την τήρηση των εντολών) Αυτόν. Μετά από αυτόν τον τύπο να γίνουμε τόπος Χριστού, αναπαύοντες το πνεύμα Του. Νάμαστε συντεταγμένοι με το Φως Του ώστε να μην μας καταλάβει σκοτία... και... τι το σπουδαιότερο στην ζωή αν εμείς ''συντρέχουμε'' μαζί με Αυτό το Φως και Αυτό (όχι το απρόσωπο ηλιακό, αλλά πρόσωπο Χριστός Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού) συμπλέει, συνοδοιπορεί και σαν Ιατρός μας θεραπεύει ψυχές και σώματα; [κατά τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη, ο άνθρωπος ακολουθεί τον Θεό, όταν εκτελεί τις Εντολές Του, όταν μελετά και εφαρμόζει τον Νόμο του Θεού ημέρα και νύκτα. ''Λύχνος τοις ποσί μου ο Νόμος σου και φως ταις τρίβοις μου''. Ο Νόμος του Θεού τον οποίον μελετά ο Χριστιανός, γίνεται σε αυτόν Φως στον δρόμο που οδηγεί στην Αιώνια Ζωή].  

Μετά από αυτά, ίσως η σύμπτωση να διανοίγει για όποιον θέλει, την πορεία, από τα είδωλα (αίγυπτος) και το φως που μετριέται, στο Φως το απρόσιτον** που από άπειρή Του ευσπλαγχνία, ήρθε, γνωρίζεται, βιώνεται. Αμήν υπερβαίνον τον φαινόμενο έναν ουρανό σε άλλους υψηλούς (δια ταπεινότητος αληθείας και αγάπης). Αμήν δι ευχών...

Η ανάβασις της Μ.Εβδομάδος, η μετά την ευθεία της μεγάλης τεσσαρακοστής 

Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση … 

Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα….  

* δια της ελικοειδούς ανάβασης, αναπλάθεται όλη η φύσις και από τα τέσσερα εξωτερικά στοιχεία της φύσης, ανεβαίνουμε και μετέχουμε στα τέσσερα στοιχεία της νέας κτίσης, που είναι Ο ίδιος Ο Χριστός (ως πυρ - θεότητα, ως λάλον ύδωρ, ως γη και τροφή και ως αήρ - ορθόδοξη πίστη)... περνώντας ο νους (και ο όλος άνθρωπος, νους και χους) από το ένα φως στο άλλο, περνώντας από την αιχμαλωσία στην ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία (π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ")... χωρίς την τοπική μετάβαση, αλλά του πανταχού παρόντος και τα πάντα πληρούντος Θεού, συγκατάβαση. Αμήν δια Της Θεοτόκου. 

** αυτό το Φως το απρόσιτον που ήλθε και εφάνη, (και επαναλαμβάνεται ετησίως σαν κάθετη διάσταση εκ του Παναγίου Τάφου και όχι μόνο, αλλά διαχρονικά) γίνεται προσιτό σε κάθε χρόνο (συνοδοιπορώντας μαζί μας, στην οριζόντια διάσταση), στο σύνολο σταυρός***. Προ και χωρίς Χριστό (ανεξάρτητα εξωτερικού χρόνου) σπερματικά (σαν επί εμβρύου για να ωριμάσει και γεννήσει δια και εν XC) έμμεσα και μετά και με Χριστό, άμεσα, προοδευτικά και τα δυο για την πνευματική κατάσταση του κάθε ανθρώπου, κατά την υποδοχή Του.       

Και όπως το ... πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. (Γεν.α'2) για την ολοκλήρωση της πλάσης, έτσι πάλι επεφέρεται επί των υδάτων (του κόσμου τούτου) ενεργών για την ολοκλήρωση της ανάπλασης και αναδημιουργίας. 

Επισκέπτεται τον καθένα και τον βοηθά να ανέλθει εκ των κάτω υδάτων στα άνω, αφού έτσι κι αλλιώς, ο νους και η ψυχή μας είναι υποβρύχια και με διαθλάσεις και εν αινίγματι ''γνωρίζει'' [Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι (από τον μεγάλο κανόνα)] 

Μας επισκέπτεται το Άγιο Πνεύμα (εν είδη πυρός) και όπως ετεκνοποιούσε ο Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, μετά τον τύπο του Πατρός Αβραάμ και του Υιού Ισαάκ) τις γυναίκες του Λεία (πράξη) και Ραχήλ (θεωρία) έτσι συμβαίνει και σε μας, κατά την υποδοχή Του και ετοιμότητα κυοφορίας και εκδήλωσης πρακτικών (πρώτα) και μετά, θεωρητικών χαρισμάτων.     

Χαρίσματα και καρποί που τελειωμό δεν έχουν. Αρκεί να γίνει η αρχή ''εξόδου'' από την βάση και τον μεταπτωτικό νόμο, προς ύψος του νόμου του Θεού και χάρι...  αμήν δι ευχών πάντων των αγίων που βίωσαν αυτήν την ανάσταση και πέρασμα από το ένα φως στο άλλο και εξαιρέτως Της Θεοτόκου που γίνεται κλίμαξ καθόδου (του Θεού προς τον άνθρωπο) και γέφυρα ανόδου (από τον άνθρωπος προς τον Θεό) και από την γη στον ουρανό.... 

22 ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. 24 οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. 25 Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. (Γαλ.ε')

*** Ὁ Σταυρός τοῦ Ἁγίου Φωτός 

(1) μετά από αυτά, τα ίσως εκτενή και συγγνώμη, η ταχύτητα του φωτός και οι  συντεταγμένες, είναι χωρίς σύμπτωση, το κλειδί των επέκεινα. Ζητάμε από τον καλό Θεό, γρήγορο νου... που μόνο αν μας το δωρήσει, τρέχουμε πιο γρήγορα και ξεφεύγουμε από τον χρόνο (και κρόνο) και χαμερπή, εξαρτημένα από τον χρόνο (και φθορά και θάνατο) και αποκομμένα (με την έννοια του δαιμονικού) από τον άχρονο Θεό, διανοήματά του (όσο και φαντασμαγορικές κι αν φαίνονται οι κοσμικές ανακαλύψεις)... Αμήν με γρήγορο νου, σώφρονα λογισμό και καρδία νήφουσα να προλάβουμε να οδηγούμαστε από Αυτό το Φως, συντεταγμένοι εις Εν Σώμα, (ορθόδοξη εκκλησία με τα μυστικά και μυστηριακά Της εφόδια) συσταυρούμενοι, ελπίζοντες στην ανάσταση. Ω μη γένοιτο να οδεύουμε συντεταγμένοι εκ της αιγύπτου και κόσμου, στο άλλο άκρο της δημιουργίας, το προετοιμασμένο τω διαβόλω, τοις αγγέλοις και τους υπηρέτες αυτού... το χωρίς φυσικό και υπερφυσικό φως, που ''ταυτίστηκαν'' για να μας σώσουν και οδηγήσουν στην άνω ιερουσαλήμ.... Κύριε ελέησον!!  

[Παρεμβαλλόμενος κρόνος/χρόνος στο διάβα μας από την γη στον ουρανό

για τον χρόνο και το βίωμα Του Άχρονου] 

(2) αναφέρεται πως η τροφή του νου είναι οι λόγοι και τα ρήματα του Θεού... 3 καὶ προσελθὼν αὐτῷ ὁ πειράζων εἶπεν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται. 4 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ.(Ματθ.δ'4 και Λουκ.δ'4) 

με δε την θεία κοινωνία (άμεση και έμμεση) ο νους, τρέφεται με παράξενο τρόπο... Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ με καὶ τρέφει· θεοῖ τὸ πνεῦμα, τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως.

...αν στην τετράγωνη βάση της πυραμίδας ενώσουμε τα άκρα, χιαστί ευρίσκεται η πεμπτουσία του κάθε γεγονότος. [Ζήτησε ο πλούσιος να αναστήσει τον πτωχό Λάζαρο για να δουν τα αδέλφια του και πιστέψουν, Λάζαρο ανέστησε Ο Κύριος (για να ελεγχθεί η απιστία μας). Ζήτησε ο διάβολος από τον Κύριο τους λίθους να τους κάνει άρτους και Ο πάνσοφος Κύριος λίθους (πυραμίδες) τις κάνει άρτους πνευματικούς αφού δια των θεοεπίβλεπτων λόγων τους, μας τρέφει ξένως. Λίθοι κεκράξονται και δοξάζουν τον Θεό, αλλά ποιος τους ακούει… Μακάρι να ''φυτέψει'' ο καλός Θεός, εσωτερικά ώτα και όμματα και νου, να ακούν, βλέπουν και καταλαβαίνουν τα πνευματικά...]. 

Δομείται η ψυχή με λόγους (λιθαράκι λιθαράκι) και υψώνεται προς την κορυφή ''μεταθέτοντας'' το σώμα (και σκήνωμα) στον ήλιο, κατά το ψαλμικό ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ... (ψαλμ.ιη') για να συνανυψώσει και μας, από το ΕΔΑΦΟΣ (λεξαριθμικά ίσον με το ΤΡΟΜΟΣ και έρπων ΟΦΙΣ, με την σ+οφία του...).  

Ένας από τους λόγους είναι και ο παραπάνω θεωρητικός, ένα μικρό μαργαριτάκι μεταξύ πολλών, που ή δεν ενδιαφέρει όλους ή δεν ''χωρά'' στον νου. Για όποιον όμως θέλει να πλουτίσει στην πράξη, με θησαυρό αναφαίρετο, μικρά μαργαριταράκια για να αποκτήσει τελικά τον μεγάλο μαργαρίτη (βασιλεία) καλό θα ήταν (πρέπει) να κινηθεί να βρει τον εκπαιδευτικό λόγο κάθε συμβάντος στην ζωή του. 

Κι έρχεται η ώρα (κατά την ετοιμότητα του καθενός, αλλά και για τους ανέτοιμους με την τελευτή μας) που ο καλός Θεός θα μας τον δικαιολογήσει. Τότε τα συμβάντα του παρελθόντος θα λάβουν νόημα, από απλές ''συμπτώσεις''. ΑΝ προλάβουμε να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα πάντα, με υπομονή και ευχαριστία για την άγνωστη θεία πρόνοια και ειδικό σχέδιο για την σωτηρία του καθενός (μαζί με την επίγνωση της αληθείας) τότε ξανασχηματίζεται στην ζωή μας ένας ισοσκελής σταυρός, με 4 άκρα (σαν της βάσης της πυραμίδας) και εν μέσω αυτών, Ο Χριστός (το Χ των διαγωνίων που ενδεικνύει την πεμπτουσία των συμβάντων) ανυψώνοντας τον νου δια του Σταυρού με αυτήν την αναγκαία ''μεθοδολογία'' (νοοτροπία) οπότε και τον όλο άνθρωπο, δίνοντας νόημα (αν υπάρχει) στις ''συμπτώσεις'', ανύψωση, από την γη στον ουρανό. [κι αν δεν υπάρχει νόημα, πάλι ο Σταυρός θα διαλύσει σκιές φαντασίες είδωλα, αφήνοντας την έννοια της αιγύπτου πίσω... Αμήν δια Σταυρού, φεύγε και πίσω μην κοιτάς ως αποταγή του κοσμικού (και χρονικού) φρονήματος...].  

Και... πίσω από τους θεόσταλτους λόγους, είτε σαν επιτρέπεται είτε σαν ευλογία, ''κρύβεται'' το... Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου… [το μόνο που διαβάζεται τετράκις, όσες και οι πνευματικές κατευθύνσεις από τις οποίες μας έρχονται (όχι τυχαία) τα γεγονότα, και πηγάζουν από το κέντρο και Λόγο]... εκφραζόμενο καθ'εκάστην, αλλά ιδίως την Κυριακή Βαΐων, απόπου Ο Κύριος ανυψώνεται και μας συνανυψοί (μη επαναλαμβάνοντας το σχήμα επί πώλου όνου, που σημαίνει τον χριστοφόρο νου).  

Όλα για την ''αρπαγή'' μας εκ του κατωτάτου ορίου εκ του ά(ι)δου (α στερητικό + ιδη ... δλδ δεν βλέπουμε, λόγω σκοτισμού) και την μυστική βοήθεια ανάστασης και ανάληψης, προς φωτισμό μας.  

Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ. Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ, οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρά μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν, καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 

ανάβασις, ανύψωσις με βοηθό την κυκλική κίνηση του νοός, την θεόσδοτη  προσευχή και υγιή ευθεία, δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό και τον συνδυασμό αυτών, ελικοειδώς (9) όπως σχηματίζεται από την φορά των θείων γεγονότων, προς ανάσταση και μετοχή ανεσπέρου Φωτός…. αμήν εκτυπώτερον ... (να ακούσουμε και βιώσουμε το 99 φορές ψαλλόμενο, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!)