πνευματική φλόγα και Φως…

…είναι παρατηρημένο από την ασκητική των αγίων και την εμπειρία τους στον αόρατο πόλεμο, πως αν κάποια στιγμή ο άνθρωπος δεν προσευχηθεί, αν κάποια στιγμή δεν πάει εκκλησία, ο διάβολος ΔΕΝ θα τον πειράξει. ΔΕΝ θα τον πιάσει από τα μούτρα… 

Αν όμως μετά μέρες τούρθει η θέληση να κάνει προσευχή ή να πάει στην εκκλησία σε θεία λειτουργία, τότε θα του ψιθυρίσει δόλια … έλα τώρα..  έπαθες κάτι που δεν πήγες; έπαθες κάτι που δεν προσευχήθηκες; 

κι αν η απάντηση είναι αγαθά (αλλά ανόητα, χωρίς νου Χριστού) όχι, τότε ο άνθρωπος ‘’συνηθίζει’’ * να απέχει αυτής της φωτιάς, της μόνης φωτιάς που αποδιώκει την άλλη** … μεταμορφώνοντας τον άνθρωπο σιγά σιγά σε ψυχρό (χωρίς θεία φωτιά) και σκληρόκαρδο και εκτός της σωτήριας κιβωτού, πολεμώντας κατά μόνας και με τις ελάχιστες δικές του δυνάμεις τα κύματα που νομοτελειακά (χωρίς Χριστό) τον καταποντίζουν από τώρα και στους αιώνες… 

γιαυτό και ο Αγ. Ιωάννης της Κροστάνδης παρατηρεί: …. 

"Τότε θα ανάψει μέσα σας φλόγα πνευματική.." 

Πολλοί χριστιανοί δεν αγαπούν τον ναό, δεν συμμετέχουν στη λατρεία. Γιατί;

Διότι από μικροί δεν εγάλουχήθηκαν με τά λυτρωτικά της νάματα, αλλά και δεν γνώρισαν την ανακαινιστική της δύναμη!

Και γενικά δεν κατανόησαν ποτέ την θεία και ανθρωποσωτήριο αποστολή της Εκκλησίας του Χριστού.

Αν αδελφοί μου, έρχεσθε τακτικά στην Εκκλησία, αν ακούτε προσεκτικά όσα διαβάζονται και ψάλλονται, αν συμμετέχετε με ευλάβεια στα τελούμενα, τότε σιγά-σιγά ύστερα από μία πρώτη δυσκολία, θα ζεσταθεί και θα σκιρτήσει η καρδιά σας

από τον πόθο της προσευχής, από την λαχτάρα της αδιακόπου επικοινωνίας με τον φιλεύσπλαχνο Θεό. Τότε θα ανάψει μέσα σας φλόγα πνευματική, φωτιά που θα λιώσει τον πάγο της ραθυμίας και της αδιαφορίας, με τις οποίες ο διάβολος σας κρατά μακριά από τους γλυκεῖς χυμούς της λατρείας μας!

Τότε θα διαπιστώσετε ότι μέσα στην Ορθόδοξη λατρεία υπάρχουν λύσεις και απαντήσεις για όλα τα προβλήματα και τις ανάγκες του ανθρώπου.. 

--- 

φλόγα πεντηκοστής και φωτισμού … που, με την είσοδο στην εκκλησία (και σωτήρια κιβωτό) από πάνω μας συνήθως αγιογραφείται η μεταμόρφωση. Από τέκνα απείθειας σε τέκνα Φωτός…. και από τον έναν κύκλο στον άλλον τον εσώτερο [κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9].... κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό 

Το πίσω από την σάρκα και το χρήμα πνεύμα και το Πνεύμα της Πεντηκοστής… 

Επί του πρακτέου η Πεντηκοστή και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος ως Παράκλητος μεθ’ημών… 

Πεντηκοστή (16) 

Ερμηνεία-της-θείας-Λειτουργίας-Άγιος-Νικόλαος-ο-Καβάσιλας

είναι η μέσα σε τρεις περίπου ώρες μετάβαση των επιβαινόντων σε αυτό το καράβι, από την γέννεση έως την συντέλεια, τρέχοντας πάνω από τα ύδατα αυτού του κόσμου, που πολύ θα ήθελαν (ως άλλος ποσειδών με την τρίαινά του) να τον καταποντίσει…. 

Ἡ θάλασσα τοῦ κόσμου (αγ.Νήφωνος)   

* …για να φέρει αυτή η καλή συνηθειούλα, παρότι μοιάζει κοινωνική συνήθεια, μια άλλη αρετή, πέραν της ηθικιστικής θρησκευτικότητος που καμμία σχέση δεν έχει η ορθοδοξία, όταν, η θρησκεία είναι η ασθένεια και η ορθοδοξία η θεραπεία της... ''συνήθεια'' που εξάγει σιγά σιγά (ανάβοντας την πνευματική φλόγα και φωτίζοντας*** τον όλο άνθρωπο από το άλλο Φως, ουκ εκ του κόσμου τούτου) από τον νομικίστικο καθωσπρεπισμό και φαρισσαϊσμό.     

Κατά τον αγ.παπατύχωνα, καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος… είναι με την ελληνική βαθύτητα, έξις (συνήθεια) αιτία έλξης. Δίνοντας αναλογικά (λ) δικαιώματα Στον θέλοντα ελκύσαι (9) στο ύψος Του ανθρώπους vs του άλλου καθέλκοντος (6). … Κύριε ελέησον!!  

** 2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας. 

(από την 15^η βαθμίδα περί αγνείας της κλίμακος του αγ.Ιωάννου σιναΐτη)

*** είναι ένεκα της δομής σκέψης, της διαμόρφωσης της ζωής, νάναι εξαρτημένος (σωτήρια) με τον Θεό δια των οργανικών δεσμών (φλέβα - αρτηρία - νεύρο) που δωρίζονται μέσα από την εκκλησία ή αντίθετα, με τον εξοβελισμό του Θεού από την ζωή μας, θεωρώντας μας αυτάρκεις και ''δυνατούς'' [χωρίς εκκλησίες και προσευχές που είναι χαρακτηριστικό (κατά την στρεβλωμένη σαν το φωτίζων τους φως, γνώμη τους) των αδυνάτων]... 

Ο καλός Θεός ''χτυπά'' με σημεία (πχ 666) αρκετές φορές τις θυρίδες (αισθητήρια) των ανθρώπων, δείχνοντας ότι η εμμονή στην αυτάρκεια, χριστομαχία ή αδιαφορία, αυτοπαραδίδεται στο άλλο πνεύμα, στην άλλη φωτιά, στο άλλο, έρπων φως με όλα τα νοήματα αγάπης (1), χαράς, ειρήνης, ελευθερίας, στόχους κλπ να έχουν ημερομηνία λήξεως.... ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται,(ψαλμ.οβ') και αυτό γιατί, πίσω από την μη πειθώ στον Κύριο, είναι η πειθήνια στάση στους άρχοντες του κόσμου τούτου και ο απειθής στον Θεό διάβολος που τους υποκινεί.... μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία. ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ. (ψαλμ.ρμε'). 

Τότε ενώ μοιραίως ισχύει το χους εις χουν (εκτός περιπτώσεων μεταστάσεως) το πνεύμα εις πνεύμα απελεύσει, αλλά δυστυχώς το πνεύμα το δυσώδες και άτακτο και υβριστικό του Αληθινού Θεού... πνεύμα αντι-χρίστου.... [Πῶς ὁ ἄνθρωπος καταντάει ὑπηρέτης τοῦ Ἀντίχριστου- Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ όπου ο άγιος σημειώνει… Εδώ ο Χριστός μας το λέει ξεκάθαρα, ότι αυτοί και αρνήθηκαν τον Χριστό και εδέχθηκαν τον αντίχριστο, παρ’ ότι συνήθως για τον αντίχριστο μιλάμε σαν για κάποιος που πρόκειται να έλθη. 

 

Γιατί όποιος λόγω δομής της σκέψης του αρνείται τον Χριστό, αυτός, ακριβώς λόγω της δομής της σκέψης του, είναι έτοιμος να δεχθή και θα δεχθή τον αντίχριστο.].

(1) “Όταν ο Χριστιανός αποκτήσει την αγάπη, έχει όλες τις αρετές. Η αγάπη είναι εκείνη που εκδιώκει από την ψυχή του ανθρώπου την αιτία όλων των παθών, που είναι η φιλαυτία (2)” - Γέροντας Γεώργιος Καψάνης

[τότε και μόνο λαμβάνει άλλη διάσταση η τετριμμένη λέξη ''σ'αγαπώ''... μέχρι τότε η φιλαυτία μας θα γίνεται εμπόδιο αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο (+) με, πρώτη λύση την αντίληψη της διαφοράς του ε-γώ (εικόνος επί γης) και ε-αυτού (ως εικόνος Αυτού), που όσο το ένα πληρούται με Φως, τόσο το άλλο σαν σκιά καταργείται... αμήν ελθέ και σκήνωσον και καθάρισον....].

(2) “Υπάρχει η καλή και η κακή αγάπη προς τον εαυτόν μας. Η καλή αγάπη ταυτίζεται με την επιθυμία και τον αγώνα αποκτήσεως της αιώνιας ζωής, με την επιδίωξη δηλαδή της σωτηρίας της ψυχής, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου μας και της Εκκλησίας Του. Η κακή αγάπη προς τον εαυτό μας είναι η φιλαυτία, που επιδιώκει την εμπαθή ικανοποίηση των επιθυμιών μας, συχνά σε βάρος των συνανθρώπων μας και με παράβαση του Θείου νόμου.” Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

…δύο (ελεύθερες) κινήσεις της συνειδήσεως…. ή προς το αδιέξοδο Κ ( |< ) το όντως ΚΑ(Κ)Ο, μέσω της κακής έννοιας της ‘’αγάπης’’ και του σκιώδους ε-γώ (εικών επί γης), ως αυτοείδωλο ή της υψοποιού [αγάπης (3), με τις αγιογραφικές παραμέτρους που την καθορίζουν] από τον ε-αυτό (εικόνα Αυτού) προς Αυτόν και Λόγο και Φως, στο Εγώ ειμί… το όντως ΚΑ(Λ)Ο…  

(3) Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη. (Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ΄)

αγάπη συνανθρώπου - αγ Ιωάννης κροστάνδης

... το πόσο χρειάζεται αυτή η φλόγα (και αυτή η πνευματική θέρμη και Φως) για τον καθένα και συλλογικά για την πατρίδα μας (και όλην την ανθρωπότητα) το παρατηρεί ο Άγιος Αμφιλόχιος της Ιεράς Νήσου Πάτμου [ως η μόνη δύναμη* που μπορεί να λιώσει τον πάγο, στην μεταξύ Θεού και ανθρώπου, ανθρώπου και συνανθρώπου σχέση...(+)].... 

Η χώρα μας είναι σκεπασμένη με τους πάγους του υλισμού και της αθεΐας και καλούμαστε όλοι να συμβάλουμε στη διάλυση τους. Μόνο όταν φύγουν οι πάγοι αυτοί, θα μπορέσουμε να βρούμε και να χαρούμε ξανά τη γη εκείνη την πραγμα­τική, την οποία καλλιέργησαν Αποστολικά άροτρα και την πότισαν αίματα Μαρτύρων και ιδρώτες Οσίων.

Τότε μόνο ο νοητός ήλιος θα θερμάνει την ελληνική γη και αμέσως θα βλαστήσει, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, όπως και άλλοτε, προς δόξαν Θεού.

* όπου στην θεώρηση** του χίτλερ, οι δημιουργές δυνάμεις πάγος και φωτιά αντιμάχονται... με νικητή στον β'ππ (και πάντα) τον ορθόδοξο σταυρό vs του αγκυλωτού και που προσεγγίστηκε κάπως στο ένδοξο παρελθόν και ελπιδοφόρο (υπό προϋποθέσεις) μέλλον

** η αυγή των μάγων