προσευχή ως αύρα λεπτή

ΠΡΟΣΕΥΧΗ δεν είναι μόνο η δική μας ομιλία προς τον Θεό. Λόγια αιτήματα, λογισμοί, αυτό μπορεί να μην είναι καν προσευχή*. Πιο αληθινή προσευχή είναι η διάθεση να σταθούμε σιωπηλοί και ειλικρινείς ενώπιον του Θεού. Το να έχουμε δηλαδή ανοιχτά τα μάτια και τα αφτιά μας τις στιγμές της σιωπής**. Ακόμη κι αν δεν είναι στιγμές πνευματικής ανατάσεως. Ακόμη κι αν ο Θεός φαίνεται σαν να μην υπάρχει για μας, σαν να είναι απόμακρος, ξένος. Σε τέτοιες ώρες πνευματικής δοκιμασίας πρέπει να έχουμε σε λειτουργία τις πνευματικές μας αισθήσεις. Γιατί ο Θεός δεν έρχεται πάντοτε με σεισμό, με βοή ή φωτιά, αλλά κάποτε σαν φωνή αύρας λεπτής***, ανεπαίσθητης. Είναι αρκετή μια και μόνο τέτοια στιγμή να σφραγίσει άπαξ μια ολόκληρη ζωή. Ο Θεός είναι κοντά μας. Πραγματικά και όχι μεταφορικά. Πιο κοντά από όσο είναι η ψυχή μας βρίσκεται ο Θεός. Κάθε εσωτερικός στεναγμός ακούγεται σαν εκκωφαντική κραυγή. Μια μόνο σκέψη έκανε ο προφήτης Μωυσής, και άκουσε τον Θεό να του απαντά: ‘’Τι βοάς προς με; ‘’ (Εξ.ιδ’15). Το Πνεύμα το ίδιο προσεύχεται**** μέσα μας με στεναγμούς αλαλήτους. (από ΙΜ Κουτλουμουσίου) 

---

* προσδίδοντας η μη λεκτική προσευχή (στάση) νόημα σε κάθε λεκτική έκφραση,  με απαραίτητα και τα δύο σκέλη της η προσευχή (λεκτική και μη
λεκτική), με πρωτεύον απότι σημειώνεται το μη λεκτικό, αλλιώς είναι κενό γράμμα η κάθε λέξη κι ίσως καταδικαστικό όταν πιθανόν (και μη γένοιτο) ακουστεί η κρίσις... 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. (Ματθ.ζ')

** με την προσευχή οριζόμενη ως τέχνη ακρόασης... τέχνη τεχνών

*** Κακεί Κύριος (παρουσία Του Κυρίου στον προφ.Ηλία) … 11 καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος· 12 καὶ μετὰ τὸν συσσειμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος. (Γ’Βασ.ιθ)

*** Αυτό προσεύχεται και το ε-γώ, η εικών μας επί γης, η κάθε σκιά και χοϊκότητά της, γίνεται τροχοπέδη στο να εκδηλωθεί Αυτό σαν Φως μέσα από μας, να κατανοηθεί, να μετεχθεί, να συν-εργαστεί μαζί μας να μας αγιάσει. Κι αυτό, γιατί λόγω νέφους παθών που σκοτίζουν το ηγεμονικό της ψυχής νου, δεν είμαστε διάφανοι.