Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή

Το προσεγγιζόμενο μέγα κεφάλαιο της μαθητείας μας, έχει άξονα το θείο θέλημα. …4 ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. 5 εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς ᾿Ιησοῦς, 6 ὁ δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων, (Α’Τιμ.β’)

Περί δε οράσεως, εκ των μακαρισμών…. 8 μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. (Ματθ.ε’)

Αυτός ο τρόπος, ταπεινότητα και καθαρότητα, και εκεί και η συνάντησις. Δια ΧC εν ΧC, στην εντός ημών βασιλεία. Ο δε Θεός αγάπη, με τον ύμνο αυτής, καταγραφομένη εκ του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Του, μας γνωρίζει και παιδαγωγεί…  9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ

ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. (Α’Κορ.ιγ’)

Κι η κατά Θεόν παιδεία, δεν έχει άξονες τι μου φαίνεται καλό (οπότε το προσεγγίζω) ή κακό (οπότε το αποφεύγω) αλλά τι είναι. Κι η διαφορά είναι ότι στο φαίνεσθαι παρεισφρύει η φαντασία ενώ στο είναι, η Αλήθεια. Κι ο τέλειος νους, είναι νους αφάνταστος.   

Μεταξύ έδρας ενεργείας νοός που είναι ο εγκέφαλος και ουσίας του που εδρεύει στην καρδία, διανοίγεται μία οδός, όση από τα προβαλλόμενα είδωλα/σκιές έως τις φωτεινές αιτίες, μέσα Στον Πρωταίτιο Κύριο. Όση η απόσταση από τον μύθο του σπηλαίου και τα τοιχεία του, μέχρι το φως. Από την αιχμαλωσία της αιγύπτου (ή πρόποδες του όρους σινά) στην κορυφή και θεοπτία.

Σ’ όλην την διαδρομή θα ανευρίσκονται σ+τοιχεία, προστιθέμενου θείου πυρός (ς) επί των τοιχείων που θα εξάγουν προς ελευθερία. Τα άλλα σ+τοιχεία, που δεσμεύουν δια του επιγείου έρποντος πυρός, ώστε να καθηλωνόμαστε στην νοητή αίγυπτο δέσμιοι, είναι στοιχεία επιστήμης μεν, αλλά χοϊκής και μελετών της έκπτωτης* φύσης.

Η επιστήμη η εξάγουσα, η επιστήμη των επιστημών, είναι η προσευχή. Στάση νοός και ζωής, αρχής γενομένου με τον προσανατολισμό του προσώπου προς το Φως.

Η Εκκλησία, που πύλαι  άδου ου κατισχύσουσιν αυτής, ‘’πλέει’’ επί των κάτω υδάτων, προσκαλώντας (κάνοντας έκκληση στους πραγματικά φιλαλήθεις) για μετοχή τους εκτός Αυτής ώστε να τους κάνει μετόχους της δόξης** Του Τριαδικού Θεού, του πνεύματος που εφέρετο και φέρεται επί των υδάτων. Κι η Εκκλησία, αδιαλείπτως εύχεται. Με το εν (ορθοδόξως) βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών ο νους ανάγεται από υποβρύχιος (μέγας κανών) σε επιπλέων άνωθεν των κάτω υδάτων όσο έχει οργανική σχέση με το Σώμα. Εκ δε Της πλευράς οι δύο κρουνοί (πάλι εκ του μεγάλου κανόνος) δωρίζουν ο ένας άφεση και ο άλλος γνώση (και όσο αποπλύνεται, τόσο γνωρίζει, κι όσο καθαρίζεται τόσο ορά Θεό εν ακριβεία).  

[Περί δε της αδιαλείπτου ευχής, ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας αναφέρει: «Το να προσευχόμαστε αδιάκοπα δεν σημαίνει μόνο να διαβάζουμε τις ευχές, να κάνουμε γονυκλισίες και να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Να προσευχόμαστε αδιάκοπα μπορούμε πάντα και οπού και να βρισκόμαστε.

Το μόνο πού χρειαζόμαστε είναι να έχει η καρδιά μας διάθεση για προσευχή. Να είναι ταπεινή και να θρηνεί αδιάκοπα την αναξιότητα και την αμαρτωλότητά της.

Γεμάτη φόβο μπροστά στην μεγαλοσύνη του Θεού, τον Οποίο προσβάλλουμε με τις αμαρτίες μας, αν τέτοια θα είναι η καρδιά μας, τότε πάντα θα είμαστε προσευχόμενοι και στη δουλειά και στο σπίτι.» …αμήν η μη λεκτική προσευχή (στάση ζωής και νοός) να νοηματοδοτεί την λεκτική.... (γιατί ... 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. Ματθ.ζ') περί λεκτικής και μη λεκτικής προσευχής από την δύναμη του ονόματος (Κάλλιστος Γουέαρ)].

Επειδή εξ εσόπτρου βλέπουμε εν αινίγματι, ανάλογα με το χρησιμοποιούμενο εσωτερικό ‘’κάτοπτρο’’, οι εισερχόμενες στον νου ακτίνες ή δια μετεωρισμού θα μας απομακρύνουν από το εστιακό κέντρο που είναι το πνευματικό κέντρο του ανθρώπου (η καρδία), ή θα μας πλησιάζουν σε αυτό.

Επειδή όμως αγιογραφικά η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί, αυτό που συνηθίσαμε την εξωστρέφεια, και αυτό έχει ως κεντρικό άξονα η κατά κόσμον παιδεία, δλδ να βλέπουμε τις καταστάσεις με κοίλο κάτοπτρο (και την κοιλιά μας, εγωπαθώς) αντί να συμμαζευόμαστε και βλέπουμε εντός μας, με κυρτό (ταπεινότητα), πρέπει να το περάσουμε από φίλτρο.  

Η φύση διδάσκει, πως με το ένα οι ακτίνες/δυνάμεις διαχέονται και με το άλλον τρόπο, συμμαζεύονται. Μας συμφέρει να μην ζούμε σε μετεωρισμό  δλδ αιχμάλωτοι εκτός ιεροσολύμων (της ψυχής μας) στην βαβυλώνα…

Με την συγκλίνουσα (ταπεινότητα και νήψη) μαζεύονται οι ακτίνες (δυνάμεις) στην καρδιά, ικανές σαν μεγεθυντικός φακός να ανάψει φωτιά (κι εδώ θείο πυρ) με δε την αποκλίνουσα και κοίλο κάτοπτρο, διαχέονται, με αποτέλεσμα την ψυχρότητα, αδιαφορία για Θεό (|) και συνάνθρωπο (-), με βαθύτερη σημασία δυστυχώς, την εναντίωση στο σύμβολο και την επί του πρακτέου, έννοιας του σταυρού.

Κι η εξωστρέφεια (φυγόκεντρος) ξεκινά με την απόρριψη ευθύνης από τον εαυτό στους άλλους.

ΑΔΑΜ; Γιατί έφαγες τον απαγορευμένο καρπό;
ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ , η γυναίκα που μούδωσες φταίει…
ΕΥΑ; Γιατί έφαγες τον απαγορευμένο καρπό;
ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ , ο όφις με εξαπάτησε…

Η επιστροφή/μεταστροφή, αναλαμβάνει την ευθύνη.

Επί των ημερών μας (μάλλον κοινός παρονομαστής όλων των γενεών από γενέσεως έως συντελείας) … βλέπουμε, ότι φταίνε οι άλλοι. Οι έξω, χωρίς να μας περνάει από το μυαλό ότι η έσω κατάσταση είναι αυτή που προβάλει έξω τα προβλήματα και τα δυναμικοποιεί….

Η αδιαλείπτως ευχομένη καρδιακώς εκκλησία, θέσπισε αγιοπνευματικά την προσευχή. Κυριολεκτικά προς την ευχή και κύριο έργο. Την ελικοειδή στρεφόμενη θεία ενέργεια στην καρδιά του ανθρώπου, που δεν είναι θέμα τόσο τεχνικής, όσο στέρεης τέλεσης εντολών, ετοιμότητος, καθαρότητος, ταπεινότητος, για να αναπαύεται η χάρις.  

Κι όπως ο εγκέφαλος τρέφεται μόνο με ζάχαρη, έτσι κι η ψυχή τρέφεται μόνο με προσευχή…. Γιαυτό και αναφέρει γλαφυρά ο άγιος Παΐσιος στο: να δίνουμε στην ψυχή την τροφή που επιθυμεί. …Να απλώσης μπροστά σου την πνευματική τράπεζα και να βρης τί τραβά η όρεξή σου. Θέλεις να διαβάσης λίγο;
Θέλεις να κάνης ένα κομποσχοίνι; Θέλεις να κάνης μία Παράκληση; Θέλεις να διαβάσης Ψαλτήρι ή να κάνης λίγες μετάνοιες; Αν δεν έχης όρεξη για τίποτε, ε, τότε θέλεις βρεγμένη σανίδα.

  

Μην αφήνοντας να λιμοκτονήσει η ψυχή μας, ήδη ο καλός Θεός έβαλε τον καλό σπόρο για να καρπίσει προσεχώς, χάριτι… τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ (Ψαλμ.κγ’)

Και το όρος Κυρίου είναι η καρδία, οι δε πρόποδές του, η κοιλία.

Επιζητούντες το ευθές Φως, εν μέσω ερπόντων διάχυτων σ+οφιών… εκμεταλλευόμαστε όλα τα ίχνη που είναι διάσπαρτα επί γης, λόγοι φύσης και γραφών, ώστε να ανεβούμε στο όρος Κυρίου…

Μετά δε την φυσική εμπειρία, την αναγομένη στα πνευματικά,     

Από τον καθένα εξαρτάται και καλό θα είναι να διακρίνει, εμπειρικά, με την εποπτεία γέροντα και εκ του αποτελέσματος, την πλήθυνση και θερμότητα της ευχής στην καρδιά, δια της προσ-ευχής. Ίσως πρώτα ποσοτικά και στην συνέχεια και ποιοτικά, ίσως και παράλληλα. Κύριος ευλογεί, Κύριος οίδε. 

όπου ''Ε'‘ το εστιακό κέντρο, που συγκεντρώνονται οι ακτίνες, του ευθέως Φωτός (ορθίου κι όχι έρποντος) η καρδία, οι μόνες ακτίνες, λόγοι εκ Λόγου, που εξάγουν αναστάσιμα τον άνθρωπο από την κοιλία και εξ άδου κατωτάτου, ενώνοντας το ίχνος/οδοδείκτη με Την Οδό. [Είναι συγχρόνως αυτό, το ανέβη λογισμός στην καρδία, αλλά και κατά την φυσιολογία μας, να κατέβει από την κεφαλή στην καρδία ο νους, κατοπτρικά ισχύοντα και τα δύο. Να κάνουμε τον κόπο εμείς να ανέβουμε από τον χρόνο και ‘’αεί’’ που τυπούται στην κοιλία (να αποκυλήσουμε τον βαρύ λίθο που μας αναλογεί σαν δράση) κι ο καλός Θεός ως ανταπόκριση της καλής προαιρέσεως, προσπαθείας και λίγου φιλότιμου αγώνα, να μας αναστήσει ως τον φίλο Του Λάζαρο, αφού δει ως αδελφές μας την πράξη (ΜΑΡΘΑ) και θεωρία (ΜΑΡΙΑ) και νάρθει εκ του αχρόνου θρόνου ‘’νυν’’ κεφαλή, σε συνάντησή μας στην καρδία]. 

Βιώνοντας ολοέν και εκτυπώτερον την θραύση και κατάργηση των κλείθρων αυτού που εμφωλεύει στον ομφαλό και περικυκλώνει την καρδία δράκοντος, κρατώντας τον δέσμιο στον χώρο των ειδώλων.

Εκτιμώντας πως, όσο πιο έντονη είναι η μυστική μας συνακολουθία, στην αλυσίδα της προσευχής της γενομένης στην εκκλησία, τόσο πιο έντονα βιώνεται το θαύμα θραύσης των εσωτερικών αλυσίδων που εκτυπώθηκαν εμφανώς θαυμαστά με την θραύση των εξωτερικών στον απ.Πέτρο (1).

[Κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν ῾Ηρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἀνεῖλε δὲ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωάννου μαχαίρᾳ. Καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς ᾿Ιουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων· ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ Πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ. Ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ.... ]. +16 Ιαν
 

Κι όταν αναφερόμαστε στις προσευχές της εκκλησίας, εν τη εκκλησία ή κατά μόνας, νοούνται το… ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε …του ριη’ (118) ψαλμού του προφητάνακτος Δαυίδ. Όταν δι ευλόγους αιτίες κάποιος απουσιάζει από τον ναό, (είτε από διακόνημα, εργασία μη εφάμαρτος για μας τους κοσμικούς, ασθένεια κλπ…) οι ακολουθίες ισοσταθμίζονται με ανάλογα κομποσχοίνια κατά τάξιν, πλην των χαιρετισμών της Θεοτόκου, που δεν αντικαθίστανται. Με αυτό το σκεπτικό, το άδειο μας στασίδι… θυμιάζεται, ως πνευματική παρουσία* στο αναστάσιμο Σώμα.

[* το φαινομενικά ανιαρό της ευχής σαν επανάληψη (που τάχα απαγορεύεται από τις Γραφές) είναι ανάλογο της ‘’βαρετής’’ αθόρυβης εισπνοής και εκπνοής, αλλά τόσο σπουδαίας για την διατήρηση της ζωής στο βιολογικό σώμα. Ακόμη πιο σπουδαίο είναι η συντήρηση και επίτευξη της πνευματικής ζωής διαμέσου της ευχής, που είναι ανάσα θείας ΠΝΟΗΣ, η άριστη λεπτή αύρα, μετά την πρώτη καλή λίαν. Κατά τον αγ.Γρηγόριο θεολόγο ισχύει το …ει προσευχητέον παρά αναπνευστέον.

Το εκ φύσεως αδύνατο (ειδικά για τους κοσμικούς) απόλυτο φιλακόλουθο, όχι όμως και αδύνατο της αδιαλείπτου ευχής που με προϋπόθεση την καθαρότητα δωρίζεται, κάνει έκκληση της μη απουσίας μας από την θεία λειτουργία. Μέσα σ’αυτό το τρίωρο περίπου, (τον όρθρο ως πΧ και μετά την ευλογημένη, μΧ) γίνεται συμπυκνωμένα το πέρασμα του προσώπου Του Κυρίου από την γένεση έως την συντέλεια, με μας αμήν συνυπάρχοντες σε αυτήν την φυσικοπνευματική διάσταση (του μακροκόσμου, επόμενου μεγέθους του μικρόκοσμού μας) συνοδοιπορούντες με Τον Κύριο, κοινωνούντες Αυτόν, όπως ερμηνεύεται και από τον αγ.Νικόλαο Καβάσιλα και από αγ.Μάξιμο στην μυσταγωγία.

Με την εν λόγω παρουσία μας, δίνουμε ‘’δικαιώματα’’ στον καλό Θεό το κατ’εικόνα να το φέρει χάριτι στο καθ’ωμοίωση, παρά την φαινομενικά ανούσια και ανιαρή και εν ακινησία παρουσία μας (αλλά απόλυτα δικαιολογημένα όσο νοούμε ότι μέσα στην εκκλησία είμαστε ως κυοφορούμενα έμβρυα, όσο προσκυνείται Ο Κύριος εν πνεύματι και αληθεία, κι όχι ως απλοί επισκέπτες) μέσα στην μόνη μήτρα που μπορεί αυτό να το καταφέρει. Την ορθόδοξη εκκλησία με την ενέργεια, χάρι, προσευχή και ευχή Της].   

Ο αγ.Σεραφείμ του Σάρωφ, κατανοώντας το δύσκολο του εγχειρήματος της σωτηρίας στα έσχατα, έβαζε έναν ελαφρύ κανόνα στα παιδιά του… τρεις φορές το «Πάτερ ημών» προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, ύστερα το «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και μια φορά το  «Πιστεύω». Αυτές οι προσευχές, όπως εξηγούσε ο όσιος Σεραφείμ, είναι η βάση του χριστιανισμού. Η πρώτη, ως προσευχή δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό ως πρότυπο όλων των προσευχών. Η δεύτερη προσφέρθηκε από τον ουρανό διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία, την μητέρα του Θεού. Το Σύμβολο της Πίστεως εν συντομία περιέχει όλα τα σωτήρια δόγματα της χριστιανικής πίστεως, όπως διατυπώθηκαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325)…. Κι όσο μπορεί ο καθένας στο κελί του κι όταν είναι ανάμεσα στους ανθρώπους να λέγει ήσυχα την ευχή του Ιησού το «Κύριε, ελέησον»…

Λένε μάλιστα οι άγιοι για την σπουδαιότητα της ευχής, ότι ένας πνευματικός με το πνευματικοπαίδι του σπούδαζαν στην αδιάλειπτη ευχή. Μια μέρα, ζήλεψε ο μικρός τις ακολουθίες, τους ψαλμούς και αίνους και ζήτησε από τον γέροντά του να πάνε στην εκκλησία. Φυσικά και δεν του αρνήθηκε και ευρισκόμενοι εκεί, χαιρόταν αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας. Σε μια στιγμή, γίνεται ένας φοβερός σεισμός. Τότε όλοι, παράτησαν τις ψαλμωδίες και άρχισαν τα κομποσχοίνια και Κύριε ελέησον... για να αποδείξουν στον μικρό το σπουδαίο και πρωτεύον έργο της ευχής... που είναι συγχρόνως και αναπνοή και τροφή και πυρ και γη, που ανεβάζει στην καινή κτίση τον παλαιό άνθρωπο. Είναι η ευώδης γλυκυτάτη δρόσος που ενεργεί στην καρδιά η ευχή, μπροστά στις αναθυμιάσεις που επλήθυναν από τον αντίδικο και την ντπ αλλά και τους ενασχολούμενους με τα ‘’βαθειά’’ θρησκευτικά φαίνεσθαι, αλλά με εγωισμό, πλάνες και αιρέσεις, που μοιάζουν να αναδύουν θυμίαμα, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση. Καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές εν τοις εγκάτοις μας…. (με την ευχή και προσευχή ομόπνοη και ομότροπη, αγιοπνευματική επίβλεψις και ενέργεια, χωρίς η μία να υποτιμά την άλλη, αλλά να συμπληρώνει, με σκοπό εκπαιδευτικό και να μας αγιάσει. …26 ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν. Ιωαν.ιδ’).        

  

Για να συνεχίσει ο ίδιος (ο προφητάναξ) με το: …᾿Εγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, Κύριε· κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με. εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου, Κύριε· κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με. …Και το ερμηνεύσει ο γερ. Αιμιλιανός ο σιμωνοπετρίτης….

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης για το μεσονυκτικό

~ Σήκω λοιπόν και συ μία ώρα πριν από το μεσονύκτιο, ή έστω και μετά, και χρησιμοποίησε αυτές τις ώρες, θα δης ότι ο Θεός είναι εύληπτος, ευαίσθητος.

Συνήθως παραπονούμεθα ότι ο Θεός είναι σκληρός, ότι του φωνάζαμε και δεν μας απαντά. Ο Θεός όμως είναι περισσότερο ευαίσθητος και από το πιο ευαίσθητο πλάσμα της οικουμένης.

Αλλά έχει και εκείνος τις ώρες του, «άχρις ου το σήμερον καλείται», που μπορείς να του μιλήσης.

Πρέπει να ξέρης τα «χούγια» του Θεού. Και ο Θεός έχει αυτό το «χούι»: το μεσονύκτιο να μιλά στον άνθρωπο. Εάν τότε τον ζήτησης, μετά, οποιαδήποτε στιγμή τον θέλησης, θα τον έχης στο χέρι σου.

Αν τότε δεν τον ζητήσης, δεν θα τον έχης σχεδόν ποτέ στο χέρι σου. Θα έχης ίσως κάποιες μελιστάλακτες στιγμές, όμορφες περιστάσεις στην ζωή σου, ωραίες καμιά φορά σκέψεις, δεν θα έχης όμως τον Θεόν.

Ο Θεός τότε παρουσιάζεται στα τέκνα του. Ο Θεός τότε δεσπόζει στους αγίους. Τότε το ουράνιο θυσιαστήριο προσφέρει την ολοκάρπωσι, και οι άγιοι νοιώθουν την κοινότητα με τους πιστούς και τους προσδοκούν για να τελειωθούν μαζί τους.

Γι’ αυτό η Εκκλησία μας δεν έπαψε να χρησιμοποιή το μεσονύκτιο. Κατήρτισε την ακολουθία του μεσονυκτικού και όλες τις ακολουθίες τις συνέδεσε με το μεσονύκτιο. Όποιος χρησιμοποιεί το μεσονύκτιο, γίνεται πολύ εύκολη η ζωή του.

Και ο Θεός, ο ευαίσθητος Θεός, μπορεί και σε συναντά και δεν σε αφήνει να κουράζεσαι άδικα, όπως νομίζεις εσύ…

«Νηπτική Ζωή Και Ασκητικοί Κανόνες», Των Εκδόσεων Ίνδικτος.

Με δύο ακόμη ψηφίδες των προσ-ευχών που οδηγούν ευθέως προς την ευχή, εκ δύο αγίων….   

ψαλτήρι... +Γέρων Θεόδωρος Σπηλαιώτης: «Ὁ ἀσκητὴς τοῦ Ἁγιοφαράγγου»

«Ἂν θὰ μὲ ρωτούσατε νὰ σᾶς πῶ, τὶ κατάλαβα τόσα χρόνια στὴν ἔρημο, θὰ σᾶς ἀπαντοῦσα μὲ μιὰ λέξη: τὴν δύναμη τοῦ ψαλτηρίου. Ἂν ξεκινοῦσα τὴν ζωὴ μου τώρα, ἕνα θὰ πάσχιζα νὰ κάνω, νὰ ἀποστηθίσω τὸ ψαλτήρι. Αὐτὸ εἶναι ἡ γονικὴ μήτρα τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ εὔφορο χῶμα, ὅπου εὐδοκιμεῖ ὁ σπόρος τῆς εὐχῆς. Αὐτὸ μαστίζει τοὺς δαίμονες. Ὅταν διάβαζα, στὶς ἀγρυπνίες μου, τὸ ψαλτήρι, ἐρχόνταν ὁ δαίμονας, ποὺ μούγκριζε σὰν ἀγριόχοιρος στὸ αὐτὶ μου. Εἰδικὰ, ὅταν ἔλεγα τὸν στίχο, «Ἀναστήτω ὁ Θεός…» καί τὸν στίχο ποὺ λέει, «Ἐσὺ εἶσαι Κύριος καὶ Θεὸς μου». Λυσσοῦσε, μὲ ἔπιανε ἀπὸ τὸν λαιμό, μὲ ἔπνιγε. Μπέρδευε τὰ λόγια μου, γιὰ νὰ μὴν τὸ πῶ. Τόσο πολὺ καιγόταν…»

Τονισμένα με έντονα γράμματα η εμπειρική του νουθεσία προς όλους εμάς: …τὸ ψαλτήρι εἶναι ἡ γονικὴ μήτρα τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ εὔφορο χῶμα, ὅπου εὐδοκιμεῖ ὁ σπόρος τῆς εὐχῆς.     

  

Ο Άγιος Παΐσιος ἔλεγε γιά τούς ψαλμούς:

"Εὐλογημένη ψυχή, τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο στό Θεό. Ζήτα Του μέ εὐγένεια αὐτό πού θέλεις. Ἐάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τούς ψαλμούς τοῦ Δαβίδ. Θά δῆς ἐκεῖνος μέ τί τρόπο ζητοῦσε ἀπό τό Θεό καί ἐλάμβανε αὐτό πού ποθοῦσε". "Ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπό τό Χριστό, στεροῦνται τόν θεῖο φωτισμό, γιατί ἄφησαν τό προσήλιο σάν τούς ἀνοήτους καί πηγαίνουν στό ἀνήλιο.... Βλέπετε τό Ψαλτήρι πού εἶναι γραμμένο μέ θεῖο φωτισμό, τί βαθειά νοήματα ἔχει! Μάζεψε, ἄν θέλης ὅλους τούς θεολόγους, ὅλους τούς φιλολόγους, καί θά δῆς ὅτι ἕναν ψαλμό μέ τέτοιο βάθος δέν μποροῦν νά φτιάξουν! Ἐνῶ ὁ Δαβίδ ἦταν ἀγράμματος, ἀλλά βλέπεις καθαρά πῶς τόν ὁδηγοῦσε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ".

Ευχόμενοι δι ευχών, να οδεύουμε και εγγίζουμε και εγκατασταθούμε στο προσήλιο (απέναντι) αποφεύγοντες το α-νόητο ανήλιο (κατέναντι).

Είναι θέμα παιδείας, είναι θέμα χάριτος και επίσκεψις που αντιδρά εύσπλαγχνα στην λίγη καλή προαίρεσή μας….

[Ψαλμικώς…. (17) …καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει. ἐπλάτυνας τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου. καταδιώξω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ καταλήψομαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀποστραφήσομαι, ἕως ἂν ἐκλίπωσιν· ἐκθλίψω αὐτούς, καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι, πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου. καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον, συνεπόδισας πάντας τοὺς ἐπανισταμένους ἐπ᾿ ἐμὲ ὑποκάτω μου. καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον καὶ τοὺς μισοῦντάς με ἐξωλόθρευσας. (νοώντας τους μισάνθρωπους δαίμονες, που μόνη τους εργασία είναι να εμποδίσουν την ανόρθωση και παιδεία Κυρίου και αν είναι δυνατόν να εγκαταστήσουν την ‘’παιδεία’’ της καταβαράθρωσης).]

Από ένα παλαιότερο άρθρο με θέμα αλυσίδα προσευχής, για την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση ‘’εργατών θείου σχεδίου’’ , δυο τρεις σκέψεις αντιγραφή - επικόλληση, ίσως συνειρμικά με το παρόν… 

Σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο νομίζω πως έχει γίνει πασιφανές ότι η πίστη και η πατρίδα βρίσκεται σε μια φυσικοπνευματική μέγγενη. Μέγγενη νοερού αγκυλωτού σταυρού που θέλει να περάσει το δικό της θέλημα και σχέδιο.

Μπορεί εκ μέρους λίγων να υπάρχει αισιοδοξία λόγω των προφητειών των αγίων μας, αλλά οι υπηρέτες του δολίου ανθελληνικού και απανθρώπου σχεδίου επληθύνθησαν οι δε εργάτες που θα μπορούσαν να σηκώσουν τον βαρύ λίθο (που μας αναλογεί) για την ανάσταση εκ Θεού του Λαζάρου, είναι ακόμη αφανείς ....

Καλούμαστε να κάνουμε εμείς αυτό που μπορούμε, και να παρακαλέσουμε τον Θεό να κάνει αυτό που δεν μπορούμε, αλλά θέλει.

Πάντοτε η αλυσίδα προσευχής ήταν δυναμικότερη από την προσωπική ελαχίστη....  και ως παραίνεση του Κυρίου (εάν αιτήσητε θα σας δοθεί) αλλά και 20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν....  (Ματθ.ιη')

...ιεράρχες και ευαίσθητοι στα πνευματικά, μας καλούν μεταμεσονυκτίως να αναλάβουμε τα ''αντιεροπορικά'' υπερόπλα της προσευχής (κομποσχοίνια για τον εαυτό, την οικογένεια, την Ελλάδα, τον κόσμο...) ενδυναμώνοντας την μία αλυσίδα, προσευχής vs της άλλης αλυσίδας που μας διατηρεί δεσμίους πνευματικά και φυσικά, αιώνες τώρα....

Αμήν ενεργούντες κατά το θείο θέλημα, Του συνοδοιπορούντος και συμπλέοντος και Ιατρού ψυχών και σωμάτων, μέχρις της συντελείας Κυρίου, να ισχύσει το …. Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών, φιλάνθρωπε Δέσποτα, το της σης Θεογνωσίας ακήρατον φως και τους της διανοίας ημών διάνοιξον οφθαλμούς εις την των ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν. 

Ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα τας σαρκικάς επιθυμίας πάσας καταπατήσαντες, πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες.

Συ γαρ ει ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί, και τω παναγίω και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Για δε την πληρότητα της προσευχής που εμπεριέχονται στην πυρηνικά συμπυκνωμένη στις πέντε λέξεις εν νοΐ ευχή, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, δοξολογία, ευχαριστία, αίτηση συγχώρεσης και ικεσία, καθ’ όλη την διάρκεια του δρόμου από κεφαλή προς καρδιά ή κοιλίας προς καρδιά, οι εξωτερικοί υπαίτιοι ‘’καυτήρες’’ μας, αντικαθίστανται με τον αληθινά υπαίτιο εσωτερικό νήπιο και αιχμάλωτο στα στοιχεία της φύσης, εαυτούλη.   

…κι αν δεν στρίψουμε (και στρέψουμε) τον νου και την καρδιά στην θεία συχνότητα, εξαντλούμενες οι αντιδράσεις μας ΜΟΝΟ προς τα έξω, θα ισχύει αυτό που παρατηρεί ο αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς... (η ουράνια λειτουργία)

Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.

με... Ζαχαρία να μεθερμηνεύεται ... αυτός που θυμάται τον Θεό κι ο Θεός τον θυμάται (και με την αφωνία του προ γεννήσεως του Τιμίου προδρόμου, να εννοεί το ανεξομολόγητον)....   

---

συνάφεια εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου... (ήταν 13 Μαϊ όταν συνέβη)... προεόρτια ελευθερίων ροδόπης

Η εσωτερική και εξωτερική ‘’πραγματικότητα’’

... ο πρώτος ''συνοδοιπόρος'' προς την έσω Ζωή (και Βασιλεία αλλά και έξοδό μας από την σκιά) είναι ο προφ.Δαβίδ που με την μετάνοιά του ''παραλαμβάνει'' έναν έναν τους μετανοημένους (επιστρέφοντες καρδίαν εις Τον Κύριον) και τους εισάγει δια του προθαλάμου στο βασίλειον.... [Κάπου άκουσα πως ένας άνθρωπος, είδε τον κόσμο, να είναι ένα παληό πλυσταριό διαστάσεων 2Χ2, που όταν εξήλθε από εκεί, τον πρώτο που αντίκρυσε ήταν ο προφητάναξ Δαυίδ, και με τον οποίο συμπορεύτηκαν στον διάδρομο που οδηγούσε στα ανάκτορα του Βασιλέως, ψάλλοντες μαζί τον ν’ ψαλμό, το… ελέησόν με....]

Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…

... η δε ''κίνησις'' προς τα έσω, είναι ο μονόδρομος του ΑΔΑΜ να γενεί ΑΔΑΜας κι όχι κάρβουνο, αφού ο άνθρωπος θεωρείται δικαίως μονάδα άνθρακος με αυτές τις δύο οριακές επιλογές. Ή μετεωρισμός, εξωστρέφεια, φυγόκεντρος οπότε απώλεια ή συσταύρωσή μας και εύρεση δια Του Σταυρωθέντος, Αυτόν και εαυτόν, εντός.

στην ανθρώπινη χημεία (πέραν της οργανικής και της ανόργανης…) φαίνεται πως η μονάδα άνθρακος με τα 4 ηλεκτρόνια της τελευταίας στοιβάδας ή θα ερωτοτροπούν (έλξεις) με τα γήινα στοιχεία ή θα βρουν τον πυρήνα και θα ενωθούν άρρηκτα με αυτόν μη δεχόμενα εξωτερικές προσμίξεις, όντας αυτό η αιτία που τα κάνει κοσμήματα καθαρά κι όχι ετοιμοπαράδοτα προς καύσιν.... επιλέγοντας το τετρακτινοπύρσευτον και πυρίμορφον Σταυρό που ανακαινίζει και ανέλκει (ευθέως και ελικοειδώς 9), όπως σχηματικά εντυπώνεται δια του προφ.Ησαΐα στα μυστήρια, στην θεία λειτουργία, και των αγιογραφιών μέσα στην εκκλησία, με μας εικόνες αμήν προς το καθ’ωμοίωσιν βιούντες, παρά το άλλο πυρ που κατακαίει (ευθέως προς τα κάτω καθέλκων και ελικοειδώς κατοπτρικά 6)... προς απώλεια και συνάντηση του υιού της απωλείας, που δεν το αξίζει κανείς άνθρωπος να πορευθεί προς τα εκεί.

κοπιώδης εργασία

είθε μαζί με τον ευλογημένο και αγαπημένο του Θεού συνοδοιπόρο της μετανοίας μας προφητάνακτα, να συμψάλλουμε….

…εἶδον ἀσυνετοῦντας καὶ ἐξετηκόμην, ὅτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο. ἴδε, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα· Κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με. ἀρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήθεια, καὶ εἰς τὸν αἰῶνα πάντα τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. — ῎Αρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν, καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου. ἀγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά. ἀδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξάμην, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα. ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσι τὸν νόμον σου, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον. προσεδόκων τὸ σωτήριόν σου, Κύριε, καὶ τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα. ἐφύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου καὶ ἠγάπησεν αὐτὰ σφόδρα. ἐφύλαξα τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ὁδοί μου ἐναντίον σου, Κύριε. —᾿Εγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, Κύριε· κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με. εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου, Κύριε· κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με. ἐξερεύξαιντο τὰ χείλη μου ὕμνον, ὅταν διδάξῃς με τὰ δικαιώματά σου. φθέγξαιτο ἡ γλῶσσά μου τὰ λόγιά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου δικαιοσύνη. γενέσθω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί με, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ᾑρετισάμην. ἐπεπόθησα τὸ σωτήριόν σου, Κύριε, καὶ ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστι. ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε, καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι. ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην. (ψαλμ. ριη’)…

---

(1) η επόμενη ημέρα της Αναστάσεως (περί θεωρίας και πράξεως)

* Το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι…

** Μια προσέγγιση στον Ύμνο Άξιον Εστίν [βιώματα για τη μετοχή στη δόξα της τιμιωτέρας των Χερουβείμ και ενδοξοτέρας ασυγκρίτως των Σεραφείμ (οίκοι και οχήματα)] 

---

Σταυρός της Μάλτας: Ο σταυρός έχει οκτώ ακίδες και συμβολίζει τους οκτώ μακαρισμούς της Επί του Όρους ομιλίας του Ιησού Χριστού. (Ματ. ε’ 3-10) Οι τέσσερις ακίδες που δείχνουν προς το κέντρο συμβολίζουν τις τέσσερις αρετές:

• Σοφία
• Δικαιοσύνη
• Θάρρος
• Μετριοφροσύνη

(χωρίς μυστικιστικά υπονοούμενα, αλλά ως σχήμα που στοχεύει στην καρδία).