Δίνουμε δικαιώματα με τις αστοχίες μας στον αντίδικο για την εκτέλεση του μισάνθρωπου σχεδίου του, για απώλεια ψυχική και αφανισμό μας, ακόμη και φυσικό, δίνουμε όμως με κάθε ευστοχία (προσευχή, εξομολόγηση, μετάνοια και διόρθωση βίου) δικαιώματα στον καλό Θεό.
Και έρχεται η ώρα για να δούμε το σχέδιο του καλού Θεού να ξεδιπλώνεται, πίσω από τα φαινόμενα των σχεδίων των ανθρώπων.
Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.
Πριν περάσουμε στην μακαριότητα του έθνους που επιλέγουμε νάμαστε η κληρονομιά Του, πριν περάσουμε συλλογικά να γίνουμε λαός Του να εμπεριπατεί μαζί μας όσο ο καθένας γίνεται ναός Του, μέσα στην θολούρα και σκοτεινιά που
μας πλακώνει τώρα, διακρίνονται κάποιες ελπιδοφόρες ακτίνες Φωτός Του.Ψηλαφήσαμε ίχνη κατοπτρικά στο για την άλλη όψη (μαζεμένα), ενδεικτικά της άλλης φωτεινής όψης.
Ψηλαφούμε και τώρα τα συμβαίνοντα σκιώδη ….
Μας συμφέρει να θυμηθούμε εκείνη την άκουσα προφητεία του αρχιερέα. 50 οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται. 51 τοῦτο δὲ ἀφ' ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν, ἀλλὰ ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου προεφήτευσεν ὅτι ἔμελλεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀποθνήσκειν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, 52 καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν. (Ιωαν.ια’)
Θυμόμαστε ότι οι οφθαλμοί των αποστόλων Λουκά και Κλεόπα που πορευόντουσαν προς Εμμαούς, εκράτηντο μέχρι εσπέρας και την κλάση του άρτου.
Πορευόμαστε κι εμείς προς τον Οίκο του Άρτου (Βηθλεέμ) για να γίνουμε κοινωνοί της Υπερφυούς Γέννησης.
Ίσως από σκοτισμό, ίσως από πεποίθηση, ιεράρχες κάτω από το τραπέζι διαπραγματεύτηκαν το άνοιγμα των ναών, με ανταλλάγματα. ‘’Ίσως’’ την βοήθεια της εκκλησίας στο θέμα του εμβολίου.
Κι Ο Κύριος που πέθανε για μας, δεν θα αφήσει τόσο εύκολα να ισχύσει το απάνθρωπο σχέδιο. Από την ασύλληπτη αγάπη για όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά, μαζί με τα έμπονα Κύριε ελέησον πολλών αγνώστων σε μας, γνωστών τω Κυρίω, Του δίνουν το δικαίωμα, δράσης.
Ιεράρχες που τόσο πολύ προσευχήθηκαν (και προσεύχονται, παρά τα φαινόμενα της τωρινής υποταγής τους στον καίσαρα και στην επιστήμη του…), και έπιασε τόπο βαθέως στην καρδία η Θεία Κοινωνία, ήρθε η ώρα εν επιγνώσει ή άκοντες, σαν τον αρχιερέα Καϊάφα, εκείνου του ενιαυτού της σταύρωσης Του Κυρίου, να δράσει ο καλός Θεός, και σε αυτήν την καμπή ενιαυτού, ομοιάζουσα με το διαχρονικό τότε.
Εν γνώσει ή εν αγνοία φενακίζουν* τον θάνατο και ορκισμένο εχθρό της ζωής μας.
Είθε να υπερισχύσει το θείο σχέδιο. Έτσι θα γίνει, αλλά για τον κάθε εργάτη, (καλού ή κακού) θα του αποδοθεί η ένδικη μισθαποδοσία.
Επλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσεν η χάρις. Πλήθαιναν οι εργάτες της ανομίας που παρέχουν βρώμικα χέρια (χρηματισμένα) θολωμένα μυαλά (από φιλαρχία ακόμη και φθόνο) μη εξομολογημένες καρδιές…. υπερπερισσεύουν από την άλλη οι θείοι εργάτες με χέρια καθαρά υψωμένα μπροστά στο Θυσιαστήριο, καθαρά μυαλά και καθαρές καρδιές…. επαφιόμενο στον καθένα με ελευθερία η στάση ζωής του. Έμπρακτα και θεωρητικά.
Κύριε ελέησον.
----
Δεν είναι ώρα για πλατιασμούς, αλλά μια λιτή αναφορά ενός αδελφού, πρέπει να συνυπολογιστεί για να γίνουμε πιο λεπτοί, πιο συγχωρετικοί, πιο προσευχητικοί, και με περισσότερη ελπίδα στο θείο σχέδιο … αναφέρονται στο περιπεσών εις ληστάς,** . Είναι δυο βιώματα, όπου η μυστική ζωή και κινήσεις της ψυχής δεν γίνονται πάντοτε αντιληπτές στην συνείδηση. πχ, η ψυχή είναι παρούσα στο μεγάλο κριτήριο όταν μια ψυχή αποθανόντος κρίνεται (στα 40), ως συμπαραστάτης, αλλά δεν γίνεται γνωστό στην χοϊκή ‘’πραγματικότητα’’…. και το άλλο, που αφορά το ‘’ό,τι φοβήθηκα, επ’εμού ήλθε’’ . Για όποιον έχει διάθεση και χρόνο, ας κάνει τον κόπο ανάγνωσης κι ίσως βρεθεί ωφέλιμο, έστω και κατ’ελάχιστον, όπως αναζητούνται ακτινούλες εν μέσω πυκνού σκότους.
Καλή δύναμη, με ελπίδα που ου καταισχύνει στο θείο σχέδιο και επέμβαση, με φόβο Θεού που Του δίνει αφορμή να δράσει θαυμαστά, ως από μηχανής θεός… κι όχι φόβο αντιδίκου, που πολύ του αρέσει να τον ενσπείρει για να μουδιάζει και απελπίζει τον άνθρωπο.... Είναι παρών Ο Ζων Θεός, και αλοίμονο το εμπεσείν εις χείρας Του….. Προσοχή και προσευχή. Αμήν ο καλός Θεός να δίνει, δι ευχών.
---
* στο δίστιχο της Μ.Πέμπτης διαβάζουμε
Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν
Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,
Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν
Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.
δλδ τον κοροϊδεύει, παίζοντας θέατρο…. (κατάσταση που μόνο δια ταπεινότητος μπορεί να εμπαιχθεί (όπως συμβαίνει με αγίους και ξέρουμε και από τον μέγα Μακάριο με την διόρθωση μοναχού), αλλιώς, με οποιονδήποτε εγωισμό, που είναι δικός του, το γνωρίζει, και σαν παμπόνηρος, δεν εμπαίζεται, απεναντίας αυτός πλανά…. )
** Η
είσοδος του Παντοκράτορος στον κόσμο κι η έξοδος του κόσμου μας, προς Αυτόν
(από αρθρογραφία επί θεμάτων/προβληματισμών, ελληνορθοδόξως
προσεγγιζομένων) ΤΟΜΟΣ Γ’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου