περί του νεοεμφανισθέντος αστέρος στον ουρανό…

…μια προσέγγιση πέραν των αστρονομικών μελετών και αστρολογικών απόψεων. 

Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν…. (ψαλμ.ιη’)

Πλησιάζει η ώρα που θα ψάλλουμε Ο Λόγος σαρξ εγένετο, και τα νοητά μας μάτια ψηλαφούν και βλέπουν και τους λόγους Του να σαρκούνται…. 

Η αξία τους όμως, αν εξαντληθεί στην έξω γνώση και δεν συσχετιστεί με τα έσω, ώστε ως οδοδείκτες να προτείνει την εντός ημών βασιλεία και τον ερχομό Του Κυρίου, βιωματικά, ειδικά αν μείνει αποκομμένη, χάνεται και σπαταλάται. Όση αξία πνευματική έχουν, δλδ μηδαμινή, οι φατνούλες, τα δωράκια, τα λαμπιόνια, χωρίς νάναι φάτνη η καρδιά, δώρα τα δώρα των μάγων Στον Κύριο, φώτα ειδωλικά τεχνητά, χωρίς εσωτερικό δι εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας, κάθαρση και Φωτισμό … 

Γιαυτό και η τόλμη της παρούσας προσέγγισης, πέραν των εξωτερικών αστρονομικών μελετών και αστρολογικών απόψεων…. καθώς λόγοι που δεν ‘’δείχνουν’’

Λόγο, ή δεν είναι τελικά δικοί Του ή είναι φευγαλέες ως σκιές, που προκαλούν μάταιο ψευτοθαυμασμό και αναφέρονται μόνο για εντυπωσιασμό. 

Στον κύκλο ενιαυτού, κατ’έτος εορτάζουμε την 22 Δεκ, τα θυρανοίξια της Μεγάλης Εκκλησίας (πρόκειται για θυρανοίξια του Ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη) αλλά και το Φωτοδρόμιο της μεγάλης του Θεού Εκκλησίας (Αγίας Σοφίας) και 23/12 τα εγκαίνεια.... 

Δυστυχώς εξαντλούμε τα θυρανοίξια σε ένα δεσποτικό τυπικό ‘’άρατε πύλας οι άρχοντες υμών..’’ χωρίς να νοούμε το ύψος και βάθος που διανοίγονται αφού η πύλη ουρανού και καρδιάς συμπίπτουν. 

Όντας ο αστήρ που καθοδηγούσε τους μάγους, άγγελος, διαχρονικά καθοδηγεί κάθε ‘’μάγο’’ που προσφέρει τα ανάλογα δώρα Στον νεογεννηθέντα Κύριο, δεχόμενος Αυτόν, ως Βασιλέα βασιλευόντων (προσφέροντας χρυσό) ως Μέγα Αρχιερέα (λιβάνι) και παραθέτοντας (θυσιάζοντας σε ανταπόδοση της ασύλληπτης Θυσίας) πάσαν την ζωήν ημών (σμύρνα). Έτσι, χίλια αστέρια και να εμφανιστούν εξωτερικά, μυριάδες άγγελοι να αινούν, αν δεν μπούμε στην διαδικασία της μυστικής ακολούθησης και προσκύνησης, όπως εξωτερικά άπαξ έχει προτυπωθεί, τπτ δεν καταφέρνουμε, Χριστούγεννα δεν βιώνουμε. 

Συμβαίνει η εμφάνιση του ‘’αστέρος’’ (άκουσα) μετά από 800 χρόνια για πρώτη φορά, ως άστρο του αγ.Ιωάννη Βατάτζη. Χριστοκεντρικά με προοπτική τας της Πόλεως, δεν φαίνονται συμπτωματικά. 

Όταν (βέβαια) ρωτούσαν τον αγ.Παΐσιο

- χειμώνιασε!! πότε θα πάρουμε την Πόλη;

ο άγιος με νόημα τους απαντούσε:

- αφήστε πότε θα πάρουμε την Πόλη, εσείς Χριστό πήρατε μέσα σας; 

Επανερχόμενοι στον αστέρα και στο υποκρυπτόμενο νόημα δόξας Θεού που διηγούνται οι ουρανοί, πόση αξία έχει αν το δούμε έξω κι όχι μέσα, να μας οδηγήσει στην αυτογνωσία* (σταυρικά ως απόκτηση πεμπτουσίας) και πάλι σταυρικά προς θεογνωσία, κατά τάξη και ετοιμότητα έγγιση οικείωση μετοχή;  να μας οδηγήσει στην Βηθλεέμ; ναι εκεί που πεθαίνει η Ραχήλ που κατά τους αγίους πατέρες είναι ο τύπος της θεωρίας και εκεί θάπτεται, θάπτεται η σκιά της θεωρίας όπου γεννάται η θεία θεωρία Χριστός. 

Συμβαίνει στον ουρανό και αποτυπώνεται στην γη, κατ’ έτος… είναι και τα φετεινά Χριστούγεννα (όπως και κάθε χρόνο) ο πνευματικός χρόνος, όποια εποχή κι αν συμβεί.... όταν ο νους χτυπά την θύρα της καρδιάς και του ουρανού.... κι αυτή ανοίξει, Χριστούγεννα πλησιάζουν... μόνο που για να φτάσει κάποιος στην καρδιά, πρέπει νάχει ''συμμαζευτεί'' από τον ψυχοφθόρο μετεωρισμό, απέξω, εντός της κεφαλής.... ξεκινώντας με την ‘’άσκηση’’ νηπίων. 

ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν… για νάρθει να ‘’κουμπώσει’’ με τα τρέχοντα ‘’φώτα’’ , αποκαλύπτοντάς μας καθ’ημέραν το σχέδιό Του, και την θέλησή Του, που είναι η σωτηρία μας και η επίγνωση της Αληθείας. 

Επί του πρακτέου και σύμφωνα με τα τρέχοντα εξωτερικά φώτα.... είναι η διαδρομή από την ακρόπολη των αθηνών (κεφαλή) στην αγιασοφιά (καρδιά) και μυστικό ανασυντασσόμενο βυζάντιο (που θα αναστηθεί, αφού ο κανόνας και η πνευματική νύχτα περατούται).... 

Γιαυτό (νομίζω) πως εμφανίστηκε το αστέρι.... (άλλοι είπανε της Βηθλεέμ, άλλοι του αγ.Ιωάννη Βατάτζη...) σύμφωνα με το δίστιχο: ...Τρέχοντα φῶτα σήμερον Ναοῦ κύκλῳ, Δηλοῦσι φωτὸς εἰς τὸ πᾶν θείου δρόμον. Δείχνοντας τον θείο δρόμο.... προσωπικά και συλλογικά, προς βίωμα, για να γίνει ο άνθρωπος ναός και υποδεχθεί στο σπήλαιο της καρδιάς του Τον Κύριο αλλά και να δουλέψει όλο το γένος για να καταβεί η ευλογία εκτυπώτερον ως λαό που επέλεξε νάναι κληρονόμος της χάριτος. ΜΟΝΟ υπό αυτές τις συνθήκες Ο Κύριος θα διασκεδάσει τις βουλές εθνών και θα αθετήσει τις βουλές των αρχόντων…. (που τώρα φαίνονται ότι ισχύουν).   

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ…. (ψαλμ.λβ’) 

--- 

Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου) συναριθμημένο στο πόνημα…  09. ελληνορθόδοξη παιδεία στην ανατέλλουσα βυζαντινή δημοκρατία  

Κι αν δεν ιδωθούν τα ηλιοστάσια** ως άκρα σταυρού, αλλά και με την προς τα άνω, ελικοειδή (9) προοπτική τους, όσα ‘’φαινόμενα’’ κι αν παρατηρούμε και θαυμάζουμε, δεν αποδίδουν το νόημα και λόγο (αιτία) ύπαρξης και εμφάνισής τους…   

Αμήν κατά το δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη Ο Χριστός, να ακολουθήσουμε τα δοθέντα ίχνη, που ναι μεν συνέβησαν ως θεία γεγονότα άπαξ, αλλά παρατείνονται στους αιώνες για δική μας ωφέλεια. 

Αμήν γένοιτο…. Ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καὶ νῦν τῇ ταπεινώσει μου. Καὶ ὡς κατεδέξω ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καὶ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου μου ψυχῆς καὶ ἐν τῷ ἐσπιλωμένῳ μου σώματι εἰσελθεῖν.... 

---      

σχετικά και συνειρμικά :

περί μάγων, αστέρος, σπηλαίου και φάτνης... 

Οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια 

Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής) μια προσέγγιση στο τι σοι προσενέγκωμεν XC…. 

H Προσκύνηση των Μάγων.. (Απόσπασμα από τον Λόγο στην Γέννηση του Χριστού του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού) 

[κι αν πάλι από κάποιους φιλοσόφους ή τεχνολόγους ή ''πραγματιστές'', η ορθόδοξη προσέγγιση θεωρείται κάπως αποστασιοποιημένη από τις εξωτερικές και θετικές ''επιστήμες'' ή μη αρμόδια, ας ανατρέξουν από την άλλη μερηά, όχι των μάγων εξ ανατολών, αλλά στους εκ δυσμών αρχαίους έλληνες και αιγυπτίους. 

Είναι σαν να θέλουν να ανέβουν δύο μερίδες ανθρώπων από διαφορετική αφετηρία επί όρους (Λ). Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, (γλυκυτάτη Θεοτόκος) μπορεί να τους ανεβάσει στην κορυφή, όπου θα τους γνωρίσει Τον αχειρότμητο λίθο, XC. Είναι οι δύο προσεγγίσεις, νόμου και σοφίας που με την προϋπόθεση του Σταυρού, ενώνονται. Στο δε πρόσωπο Της Κυρίας Θεοτόκου ενώνεται ο σπερματικός Λόγος κι η μερική αλήθεια των εθνών (αντιδιαμετρικές προσεγγίσεις) που όμως δια Αυτής και μόνο, γνωρίζεται αληθώς Ο ανεμενόμενος πάσης της οικουμένης.         

Κι οι έλληνες, με σοφία ''ανέβηκαν'' στα άστρα και επιστρέφοντας κενοί (με την έννοια της εξόδου από το σπήλαιον του πλάτωνος και σκιές), κατευθύνθηκαν για την πραγμάτωση του πόθου τους, δλδ να φτάσουν στο ''σημείο'' που εισέρχεται το Φως στην σπηλιά. Πως το γνωρίζουμε αυτό; αποτυπώνοντας τα ευρεθέντα σ+τοιχεία της σ+οφίας τους, στον διάδρομο κατάβασης της πυραμίδας (26 μοίρες και 33΄), ο οποίος όταν προβληθεί στο έδαφος, δείχνει τον δρόμο για την Βηθλεέμ. Εκεί όπου πραγματικά βρίσκεται η σπηλιά όπου εισήλθε το φως. Όχι δυτό, αλλά το Φως εκ Φωτός, ο Θεός αληθινός και άδυτος Αστήρ.... λεπτομέρειες μπορεί κάποιος να βρει στο ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου].

λύση απορίας για την προσκύνηση των μάγων 

--- 

* Άγγελοι μας οδηγούν στον ουρανό! (2004) 

** ο σταυρός των ηλιοστασίων (4 άκρα στον χρόνο) και η ελπίδα αναστάσεώς μας .... 

Ιχνηλατώντας (στον χρόνο) την Οδό Του Κυρίου 

…τρεις είναι οι όψεις και συνεπώς κι η σχέση μας με τα άστρα. Η απλωμένη οριζοντίως χοϊκή αστρονομική μελέτη, λες και δεν τα υποκινεί αόρατη ενέργεια ή δεν θα καταλήξουν κάπου, λες και η γαστέρα (γ+αστρονομία) δεν έχει κεφαλή, η άνω φωτεινή όπου άγγελοι ενωμένοι με τον Θεό / Δημιουργό τηρούν σε τάξη (1) τα πάντα, κι η κάτω όψη όπου αναπτύσσεται η παραφιλολογία της αστρολογίας, με ίχνη ακτίνων Φωτός και αληθείας, όπως περνάνε μερικές φορές αυτές εκ του ηλίου, παρά την πυκνή νέφωση. Ίχνη άλλου Φωτός, όπως κάποιοι εντοπίζουν, μελετούν και ‘’τρελλαίνονται’’ με το τι συμβαίνει στα αστερούσια όρη της γαστέρας ΚΡΗΤΗΣ. Ο δε ορισμός του δαιμονικού, είναι το αποκομμένο. Μερική αλήθεια που παρότι ο άλλος πιέζει να κρατήσει τον κόσμο κάτω από τα νέφη (παθών) πάντοτε θα δίνει ο καλός Θεός (νοητός ήλιος) ερεθίσματα για να γνωρίσει ο άνθρωπος τις διαστάσεις του, ως εμπεριέχων και ως εμπεριεχόμενος. Κάποιες σχετικές σκέψεις που θα μπορούσαν να περάσουν τον κόσμο από την μία στην άλλη, καταγράφηκαν στο Αστρολογία φυσιογνωμική και Ορθοδοξία. 

Χωρίς να μας διαφεύγει ότι σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)

(1) με μεταξύ πολλών αποδείξεων ακόμη και πέραν των αυτονόητων, που κάθε λογικός κατά Θεόν, νοεί, όταν θαυμαστά επεμβαίνουν στην τάξη κατά το, όπου ο Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις, με τον αβ.Πατερμούθιο που σταμάτησε την κίνηση του ήλιου για πολλές ώρες, όπως και στην ΠΔ και άλλοτε συνέβη.  

---

προτείνοντας το όλο συμπερασματικά, νομίζω ευκρινώς, αφού εντός ημών είναι η Βασιλεία, άγγελοι, αστέρες, έρημος, γη, σπήλαιον, φάτνη … (όπως οι καταβασίες και αναβασίες των Χριστουγέννων, στο τι σοι προσηνέγκομεν…. ) να βρεθούν εντός αντί της ματαίας ακόμη και επιβλαβούς αναζήτησης (όπως παρατηρεί ο αγ.Γαβριήλ δια XC σαλός) της ερχόμενης από τον εξωτερικό ουρανό ‘’λύσης’’, όχι όμως εκ Θεού.