.... λένε για τον ν’ (50ό) ψαλμό, πως είναι η ''καρδιά'' του ψαλτηρίου, ο πυρήνας της έμπρακτης μετανοίας.... Μεταξύ δε των ''δυνατών'' ο κεραυνόμορφος κόππα ( ϟ ), 90ός.
Σε αυτόν, ακούμε την συνομιλία των δύο προσώπων που ο ένας προσεγγίζει με απόλυτη ελπίδα και εμπιστοσύνη Τον Άλλον και την απάντηση του Θεού: … ὅτι ἐπ᾿ ἐμὲ ἤλπισε, καὶ ρύσομαι αὐτόν· σκεπάσω αὐτόν, ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου. κεκράξεται πρός με, καὶ ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ᾿ αὐτοῦ εἰμι ἐν θλίψει· ἐξελοῦμαι αὐτόν, καὶ δοξάσω αὐτόν. μακρότητα ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτὸν καὶ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου.
Είναι μια συμφωνία του καλού Θεού ως Υψίστου Νοός με τον νου του καθενός, δίνοντας και τις προϋποθέσεις ‘’σχέσης’’, αρραβώνα μελλούσης Ζωής με δαχτυλίδιον, σύμβασης, συμβάδισης. Στην μεν ΠΔ ως ισραήλ, με μεταφρασμένο τον όρο ως νους ο ορώμενος τω Θεώ, στην δε ΚΔ απλά ως νους, που ενώ θα έπρεπε να είναι ηγεμονικός και ελεύθερος δια XC και εν XC, αιχμαλωτίζεται στην βαβυλώνα… [λόγω ασεβείας και αμαρτίας (1)] μακράν της βάσης του.
Κι η ιστορία επαναλαμβάνεται με ‘’εξετάσεις’’ αλλά και εφόδια νίκης. Πλην πολλών και το ψαλτήρι, περί ου ο λόγος.
Κι αν ελχθεί η καρδία και ο νους (ν’ και ϟ’ – Ν και ϟ – σταυροειδώς -) του ανθρώπου, κι αν φλεχθεί με ουράνιο πυρ και διαπεράσει ψυχή και σώμα αυτή η αστραπή (Ι) Ιησούς, το, σωματοειδές και κυματοειδές διττό ένα του ανθρώπου (ορατό και αόρατο σκέλος σαν πνεύμα), συμπαρασύρει ευθέως χάριτι, όλον τον εαυτό από δουλεία σε ελευθερία, διώκοντας το αγνό και ανακαινιστικό πυρ της τρισηλίου θεότητος, το άλλο δόλιο, κατακαυστικό και ρυπαίνων ως μολυσμός ψυχής και σώματος, πυρ.Φυσικά και ΟΛΟΙ οι ψαλμοί (και οι Γραφές) είναι ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ και με νοήματα βαθύτατα και εν περιστάσεσιν δύναμις (2) (όπως σχολίασε αδελφός), αναμένοντας ο καλός Θεός να γίνουμε τυμβωρύχοι του θησαυροφυλακίου Του, να μας πλουτίσει.
Φυσικά και κάθε ψαλμός έχει την δική του δύναμη, αλλά μας συμφέρει να βρούμε τα πρώτα άγκιστρα ‘’εξάρτησης’’ προς άνοδο. Καρδιά και νου.
Τον θρόνο της καρδιάς που Του πρέπει, αφού ξεκινήσει η συνομιλία νοός με Νου.
πρώτα έμμεσα δια της ευθείας κίνησης του νοός, δια δημιουργημάτων δια σχημάτων προς τον Δημιουργό, όπως το Φως ιλαρόν παραινεί (3) και διδάσκει.... και μετά άμεσα δια της κυκλικής κίνησης.
Το ψαλτήριο είναι τα λόγια που θέλει να ακούει από τους ανθρώπους.... Γι αυτό το έδωσε στον αγαπημένο του Βασιλέα Δαυίδ και προβάλλει αυτόν ως πρότυπο μετανοίας.
Ο Δυνατός με την αίτηση δια ψαλμών εξυγιαίνει τα ασθενή μέλη του σώματος μας και παγκόσμιο σώμα ΑΔΆΜ (τον παληό μας εαυτό με τον κόσμο του)...
Ο γέρων Θεόδωρος Σπηλαιώτης: «Ὁ ἀσκητὴς τοῦ Ἁγιοφαράγγου» αναφέρει για το ψαλτήρι... ἡ γονικὴ μήτρα τῆς νοερᾶς προσευχῆς…
Κι ο μέγας Βασίλειος για ψαλμούς ὅτι: "Ὁ ψαλμός ἀποκοιμίζει τὴν ἀγριότητα τῆς ψυχῆς... εἶναι γαλήνη τῶν ψυχῶν μας· μᾶς δίδει ὡσάν ἕνα βραβεῖον τὴν εἰρήνην, μὲ τὸ νά καθησυχάζη τὴν ταραχήν καὶ τὰ κύματα τῶν λογισμῶν μας. Διότι καταπραΰνη τὸν θυμόν τῆς ψυχῆς καὶ χαλιναγωγεῖ τὴν πρὸς τὴν ἀσωτίαν καὶ ἀκολασίαν κλίσιν τοῦ ἀνθρώπου... Ὁ Ψαλμός εἶναι συμβοηθός τῆς φιλίας, ἕνωσις τῶν χωρισμένων, μέσον πρὸς συμφιλίωσιν τῶν ἐχθρευομένων. Μᾶς δίδει καὶ τὸ μέγιστον ἀπό ὅλα τὰ ἀγαθά, μᾶς δίδει τὴν ἀγάπην. Διώκει τοὺς δαίμονας καὶ προσκαλεῖ τὴν βοήθειαν τῶν Ἀγγέλων. Εἶναι ὅπλον ἐναντίον τῶν νυκτερινῶν φόβων μας καὶ ἀνάπαυσις ἀπό τοὺς ἡμερινούς κόπους".
Όλα όμως αυτά, κινούνται στο πνεύμα της εκμετάλλευσης της δύναμης του ψαλτηρίου. Λένε όμως οι άγιοι… πως αν προσαρμόζει κάποιος την εκκλησία στα μέτρα του, είναι κοντά στην αίρεση. Αν όμως ο ίδιος προσαρμόζεται στην Εκκλησία (ενσωματώνεται με τους τρεις οργανικούς δεσμούς ωσάν φλέβα - αρτηρία - νεύρο στην μικρογραφία του βιολογικού σώματος, αναλογικά εξομολόγηση - θεία κοινωνία - προσευχή) αγιάζει...
Έτσι, το επόμενο στάδιο, δεν είναι η προσαρμογή του ψαλτηρίου κατά το θέλω, (λογική και αναμενόμενη και μη κατακριτέα η οποιαδήποτε αίτηση του ασθενούς) αλλά η προσαρμογή της ζωής στο ψαλτήρι και τις Γραφές. Διόρθωση, ελπίδα, φόβος Θεού σοφία... μετάνοια, ευχαριστία, δοξολογία, αλήθεια αίτηση δικαιοσύνης.... σταυρός, ανάσταση.
Αρχής γενομένης με το ''φεύγε'' (και πίσω μην κοιτάς, όπως στα Σόδομα και Γόμορρα) από καθέδρα λοιμών (1ος ψαλμ) που είναι το φεύγε από το κοσμικό φρόνημα και αίγυπτο με στόχο τα ιεροσόλυμα και ψυχή μας (με XC) ... όπου το θανάτω θάνατον πατήσας και τελευταία επίτευξη του Δαυίδ (151)....
Διακρίνουμε στο ψαλτήρι σε μικρογραφία εκτυπωμένο το Α+Ω της ορθοδόξου πίστεως, με τέτοιον ποιητικό τρόπο καταγράφοντας εξωτερικά τον απίστευτο θησαυρό, που όμως ο καλός Θεός θέλει να μας τον χαρίσει .... κάνοντάς μας μετόχους της δόξης Του.
Αυτό το εξωτερικά και ιστορικά συμβάντα σαν ‘’διαπασών’’ με δύο σκέλη, το δεύτερο είναι εντός μας. Καλούμαστε να γίνουμε για χάριν του τυμβωρύχοι εντός ημών, ώστε να συγ-κινηθούμε, και εν-τυπωθεί η χάρις (όπως τον αγαπημένο του προφητάνκτα, έτσι και σε εμάς, δια του παραδειγματισμού του…), να μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν και λάμψει, πετώντας μπάζα και σκουπίδια που δολίως ή από απροσεξία προστέθηκαν από τους εχθρούς του Σταυρού* και Κυρίου μας....
Δύο τα ισχυρά άγκιστρα πολλές οι ίνες. Καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές στον νου.
Κι αυτό το αόρατο και ενεργειακό σκέλος, ωσάν κεραυνόμορφο (ϟ) και 90, καλείται να ακολουθήσει την ελικοειδή (9) πορεία που έχει σπαρεί εν δυνάμει μέσα του (0).
Παραινεί ο αγ. Μάξιμος ομολογητής: …Το μεν λογιστικό της ψυχής σου, στόλιζε το με την αρετή της προσευχής, και θείας γνώσεως. Το επιθυμητικό, με την αρετή της εγκράτειας• και το θυμικό, με την αρετή της αγάπης• και βέβαια το φως του νου σου δεν θα σκοτισθεί ποτέ, οι δε προηγούμενοι λογισμοί, μπορούν εύκολα να γεννηθούν από αυτούς.
Διακρίνει ο αγ. Νικόδημος Αγιορείτης και ‘’χωρίζει’’
το εν στα ... τρία είναι τα μέρη της: λογιστικό,
επιθυμητικό και θυμικό… **
Κι ο πόδας, είναι η Βηθλεέμ, όπου εξ αυτής γεννάται Αυτός που ποιμαίνει τον λαό προς την ανάσταση, ανάληψη και πεντηκοστή. Είναι ο οίκος του Άρτου και σε άλλη τοπική διάλεκτο, ο οίκος του Κρέατος.
Κι ο Δαυίδ κι ο Υιός Δαυίδ (και συγχρόνως Κύριός του ‘’πατρός’’), είναι κι δυο Βηθλεεμίτες...
Είναι τα δύο άκρα του Ανθρώπου Ιατρού και ανθρώπου ασθενούς που κατανοεί την ασθένεια και σκότος και ζητά εναγωνίως Φως και θεραπεία.
Ισχύει το σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος) ζητώντας … Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον ἡμᾶς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου, καὶ σωθησόμεθα. (ψαλμ.οθ’)
Ισχύει το ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτον…. (Θεοφάνεια και επιφάνεια) Χριστούγεννα εν βηθλεέμ και βάπτιση στον Ιορδάνη, αλλά το θέμα δεν είναι ότι ιστορικά (όντως) συνέβη, αλλά κατά πόσο βιωματικά μπορεί να ισχύσει εντός.
Να έμβει στον ποταμό της ζωής μας Ο Κύριος που ενώ θα κατέληγε νομοτελειακά στην νεκρά θάλασσα, να στρέψει τα ιορδάνεια ρείθρα πίσω, και να μας επιστρέψει στην πηγή της Ζωής.
Δια των ψαλμών, βηματάκι βηματάκι με την ανάγνωση, θεραπεύονται και διορθώνονται όλες οι πτυχές της ζωής μας, ως ψυχή, ως νους, ως καρδιά, ως σώμα… όλα τεθανατωμένα τη αμαρτία… προς ζωογονία και ευστοχία δοξολογίας, ευχαριστίας, ταπεινότητος, μετανοίας και αιτήσεων.
Μέσα στον ημερήσιο κύκλο αναγνωσμάτων, το επτάκις την ημέραν ήνεσα Σε …. (ψαλμ.118) διανέμονται ψαλμοί που βοηθούν, ο καθένας με τον τρόπο του, ως μία πτυχή και δραστηριότητα, προς την παραπάνω θεραπεία και ανάσταση.
Κι ως ανάβαση από την κάτω βηθλεέμ στην άνω, από την κάτω ιερουσαλήμ στην άνω, είναι σαν ανάβαση σε όρος. Για να ερωτήσουμε αρμοδίως και απαντήσει Ο Κύριος, δια του ψαλμωδού: …τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ (ψαλμ.κγ’).
Στο Η γέννησή Του Κυρίου και ο Σταυρός, αφού δια Σταυρού ανερχόμαστε προς ανάστασιν, λόγω θέματος (το πώς λειτουργούν ψυχοσωματικά το ψαλτήρι) επαναλαμβάνεται: …
…κι η απόδειξις ότι δεν λαμβάνουμε επί ματαίω την ψυχήν μας, είναι η πίστις στην κρίσι και μέριμνα για καλήν απολογίαν. Γιαυτό και ο εξάψαλμος ξεκινά με το: …. Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία (τρις). ως βηθλεέμ, που είναι η βάσις ανάβασης. Με την γέννηση, η κρίσις και με την κρίση η γέννησις. Γιαυτό και ο εξάψαλμος λέγεται πως διαρκεί, όσο θα διαρκέσει η τελική κρίσις, ήτοι, κατά πόσον γεννήθηκε εμπράκτως και εν σαρκί Ο Κύριος εν ημίν και κατά πόσον του επιτρέψαμε να δράσει για την ελευθερία μας και μεθέξουμε την δόξα Του, που γιαυτό μας έπλασε….
Μετά τις όλες κινήσεις θεωρίας και πράξης ενόσω είμαστε ζωντανοί βιολογικά, στο στάδιο του αγώνα, η ακινησία μπροστά στην ΖΩΗ και ΦΩΣ και ΑΛΗΘΕΙΑ η Κρίση από την Παναγαθότητα και άπειρη φιλευσπλαγχνία μεν, αλλά και απόλυτη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, την οποία πολλάκις ζητά ο ψαλμωδός και δεν απέχει του τελευταίου κεφαλαίου της αποκαλύψεως: …ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος….
Με τον ομόπνοο μακαρισμό του 1ου ψαλμού…. που είναι ικανός να μας εισάγει δια της πύλης, στην άνω πόλι.
Μεταξύ πολλών θα βρεθεί κάποιος ‘’ψυχρός εκτελεστής’’ εξωστρεφής σαν του λόγου μας, και θα του πει ο λογισμός συγκρινόμενος με τον προφητάνακτα… μα δεν έκανα και τα εγκλήματά του, προς τι τόση μετάνοια και συντριβή;
Ο μέγας κανών ‘’κάπως’’ μας διορθώνει με την ελάχιστη προσφερόμενη αυτογνωσία. Την κατά Θεόν φωτισμένη εσωτερικά ευθέως κι όχι ‘’τυπικώς’’ διαφωτιζόμενη, από πνεύμα διαχύσεως και πλάνο, που εκ των πολλών υδάτων που γεμίζει η ψυχή, διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα, σε πράξη και θεωρία. Αποτέλεσμα αυτής της διαστρέβλωσης, η υπερίσχυση της φαντασίας και η καθοδήγηση μάλλον προς τον αντικατοπτρισμό, παρά στην αληθή όαση.
…Τίνι ὡμοιώθης, πολυαμάρτητε ψυχή; εἰμὴ τῷ πρώτῳ Κάϊν, καὶ
τῷ Λάμεχ ἐκείνῳ, λιθοκτονήσασα τὸ σῶμα
κακουργίαις καὶ κτείνασα τὸν νοῦν ταῖς παραλόγοις ὁρμαῖς.
Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
Αμήν δι ευχών, γένοιτο γένοιτο.
---
(1) μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν
(2) εν περιστάσεσιν δύναμις ... όπου λειτουργικά η ευσπλαγχνία του Θεού αναλαμβάνει επάνω Του κάθε πρόβλημα (όπως ερμηνεύει ο αγ.Αρσένιος για ποια περίπτωση διαβάζεται ο κάθε ψαλμός και πολλοί άλλοι άγιοι με λεπτομέρειες) αναλαμβάνει Ο επί Σταυρού Κύριος κάθε ασθένεια και αμαρτία που Του την αναθέτουμε με αυτόν τον τρόπο (ψαλμικώς) και αφού αναγινώσκεται στο πρωτότυπο των ο' είναι σαν ''συντονισμός'' στην δυναμική που έχει ο θεόπνευστος λόγος του προφητάνακτα, οπότε, σε τέτοια καρδιά αγαπημένη, ταπεινή και μετανοημένη ενεργεί το θείο θέλημα που θέλει την σωτηρία, εξυγίανση και ελευθερία του πλάσματός Του...
(3) κι η παραίνεσις του ‘’Φως ιλαρόν’’ από το δημιούργημα Στον Δημιουργό, ‘’διορθώνει’’ την αστοχία θεοποίησης των κτισμάτων, γιατί είναι α-νοησία (δλδ χωρίς Νου XC), να λατρεύει κάποιος το κτίσμα αντί Τον Κτίσαντα. (Ακόμη δυστυχώς να μελετά σε βαθεία λεπτομέρεια το ‘’ρολόι’’ σύμπαν, αλλά να απορρίπτει Τον Ρολογά). Γιαυτό καλεί ο ψαλμωδός να αινέσουν, δοξάσουν τα κτίσματα Τον Δημιουργό και ήλιος και σελήνη και αστέρες και πυρ και ουρανοί και τα άνω ύδατα [και όσα θεοποιήθηκαν τη παρεμβολή των ‘’θεών’’ δαιμόνων… και θολούρα τους, ως νέφος (4) παθών] … και χάλαζα και κρύσταλλοι και χιών… (ψαλμ.ρμη’ και ύμνος τριών παίδων εν καμίνω… όντες κι εμείς εν καμίνω και πυρούμενοι από το άλλο, κοσμικό πυρ) για να γίνουν κι αυτά διαφανή μαζί με όλον τον κόσμο και συμπαρασύρει στον Θεό την πρώην άστοχη πίστη…. Αμήν γένοιτο η εξυγίανσις και κάθαρσις και ορθή λειτουργικότητα του νοός, ως ευθεία κίνηση, (ΣΗΘ) ως δεύτερος υιός, μετά τον ΑΒΕΛ και κυκλική τελεία… σύνολο ελικοειδούς.
(4) νέφος, που σκοτίζει το ηγεμονικό της ψυχής νου, που ως μεσότοιχος δυσχεραίνει την όραση και κίνηση ... και διαχωρίζει (διαβάλει ως δια-βολέας) πολεμά την ένωση μεταξύ ουρανού και γης, ορατών και αοράτων. Πολεμά τον ΣΤΑΥΡΟ, εμπράγματα επάνω και μέσα μας.
Αφού ως δράκων που εμφωλεύει στον ομφαλόν, όπου κυριεύει τα βοσκήματα των παθών και περικυκλώνει την καρδίαν, αυτό το νέφος, χρήζει... ΑΗΡ και ΠΥΡ και ΥΔΩΡ και ΓΗ και σταυροειδή πεμπτουσία (ως αναπνοή και τροφή XC-ΙΧΘΥΣ και ΑΡΤΟΣ) για να διαλυθεί, και φέρει σε ενότητα Ο Κύριος, τα διασπασμένα.... πραγματική ελευθερία και από την βοσκή των χοίρων ως ο άσωτος, ουράνια Τροφή, Τον Ίδιο Τον Τροφέα Χριστό.
Αυτή νάναι τελικά η φύση και η λειτουργικότητα του ψαλτηρίου: κοπανιστήρι δαιμόνων όπως παρατηρεί ο μέγας Βασίλειος :...διώκει τοὺς δαίμονας καὶ προσκαλεῖ τὴν βοήθειαν τῶν Ἀγγέλων.... θεραπευτής ευθείας κίνησης νοός αφού διαλύει τα παρεμβαλλόμενα νέφη, τον σκοτισμό και αδιακρισία του νοήματος των ''σημείων'' που ο καλός Θεός δι αυτών εμπράγματα μας νουθετεί, εγκαινιαστής της κυκλικής αφού νοείται ως γονικὴ μήτρα τῆς νοερᾶς προσευχῆς… διορθωτής ζωής, δομεί καρδία ως θρόνο Θεού, και γίνεται απλανής διαβιβαστής του όλου ανθρώπου, εκ των κάτω στα άνω...
Γιαυτό
και ο οσ. Εφραίμ ο Σύρος παραινεί: ... Οι Ψαλμοί να βρίσκονται πάντα
στα χείλη σου. Ο Θεός, όταν Τον
επικαλείσαι με τους Ψαλμούς, διώχνει μακριά σου τους δαίμονες και σε
φωτίζει. Με την ανάγνωση του Ψαλτηρίου αγιάζεται η ψυχή και αγνίζεται το
σώμα.
** κατά τον Αγ. Νικόδημο Αγιορείτη και αόρατο πόλεμο... τρία είναι τα μέρη της: λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό. Εξ αυτών, τριών ειδών λογισμοί γεννούνται. Από μεν το λογιστικό γεννούνται οι λογισμοί της απιστίας, της αχαριστίας προς τον Θεό και του γογγυσμού, της αδιακρισίας, της αγνωσίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι καθολικά βλάσφημοι λογισμοί.
Από δε το επιθυμητικό γεννούνται οι λογισμοί της φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι αισχροί λογισμοί.
Από δε το θυμικό γεννούνται οι λογισμοί των φόνων, της εκδικήσεως, φθόνου, μίσους, ταραχής και απλά, όλοι οι καλούμενοι πονηροί λογισμοί.
Λοιπόν εσύ πρέπει να νικάς αυτά με τις αντίθετες τους αρετές• δηλαδή, την
απιστία, με την αδίστακτη πίστι στο Θεό, την αχαριστία και τον γογγυσμό
προς τον Θεό, με την ευχαριστία, την αδιακρισία, με την διάκρισι του
καλού και κακού• την αγνωσία, με την αληθινή γνώσι αυτών που υπάρχουν αληθινά
και τις βλασφημίες, με τις δοξολογίες.
Παρόμοια την φιληδονία
με την εγκράτεια και την νηστεία, την φιλοδοξία με την ταπείνωσι και την
φιλαργυρία με την λιτότητα. Παρομοίως, τον φθόνο και μίσος, με την
αγάπη, την εκδίκηση με την πραότητα και υπομονή, την ταραχή με την ειρήνη της
καρδιάς. Και για να πω γενικά με τον Άγιο Μάξιμο: Το μεν λογιστικό της
ψυχής σου, στόλιζε το με την αρετή της προσευχής, και θείας γνώσεως. Το
επιθυμητικό, με την αρετή της εγκράτειας• και το θυμικό, με την αρετή της
αγάπης• και βέβαια το φως του νου σου δεν θα σκοτισθεί ποτέ, οι δε προηγούμενοι
λογισμοί, μπορούν εύκολα να γεννηθούν από αυτούς.
Έτσι δι ευχών και ενεργείας, του μικρού φιλότιμου αγώνα, προαιρέσεως και χάριτος, ανάγεται ο νους και ο άνθρωπος με την ψυχή και το σώμα του από την γη στον ουρανό, ως ο ένας βηθλεεμίτης προς Τον Άλλον, ελκόμενος από Αυτόν, από το χέρι, ως Ο Νέος ΑΔΑΜ τον παλαιό και την ζωή αυτού (ΕΥΑ) ….
*** Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…
(όπου για το πέρασμα όντως αλλάζουν οι διαστάσεις και βιώνονται: .... Κάπου άκουσα πως ένας άνθρωπος, είδε τον κόσμο, να είναι ένα παληό πλυσταριό διαστάσεων 2Χ3, που όταν εξήλθε από εκεί, τον πρώτο που αντίκρυσε ήταν ο προφητάναξ Δαυίδ, και με τον οποίο συμπορεύτηκαν στον διάδρομο που οδηγούσε στα ανάκτορα του Βασιλέως, ψάλλοντες μαζί τον ν’ ψαλμό, το… ελέησόν με).
---
σχετικά και συνειρμικά….
πως οι ψαλμοί λεπτύνουν τον νου με μια απλή μετάφραση ''όρων'' ...
Δεν πίστευα στον Θεό… (90ός ψαλμός)
Η δύναμη του Ψαλτηρίου, αληθινό περιστατικό...
μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου