Δίψασαν οι άγιοι και τους ξεδίψασε ο καλός Θεός αποστέλλοντας το Πνεύμα το Άγιον, κάνοντάς τους ‘’παγκόσμιους’’ ανθρώπους, διαχέοντας και σε μας, ποταμούς χάριτος. Όχι του κάτω άκρου που προσπαθεί ο άθεος και αντίθεος άνθρωπος σήμερα να τον κάνει σαν παγκοσμιοποίηση με την ειρήνη του αμαλήκ και δικτατορία, αλλά με την υπέρ νουν ειρήνη και ελευθερία.
Διαπνέοντα την οικουμένη και τα δυο πνεύματα, με μας να επιλέγουμε ποιο θα πνεύσει εντός. Για δε το ωφέλιμο και συμφέρον φυσικά και υπάρχουν προϋποθέσεις.
Όντας ο άνθρωπος ‘’ναός’’ του πνεύματος, σε απόλυτη τιμή, η συγκατάθεσις με τα είδωλα μας μεταποιεί σε ναούς ειδώλων, εμπεριπατώντας και γινόμενοι λαός του αντιδίκου σε σχέση με το θετικό (και Θεϊκό) πρόσημο, όταν η μη συγκατάθεση με τα είδωλα (αρχής γενομένης με το αυτοείδωλό μας) και με μυστικά και μυστηριακά εφόδια (ισχύοντα ΜΟΝΟ στην ορθόδοξη εκκλησία) ο καλός Θεός μας μεταμορφώνει σε τέκνα Φωτός, τον καθένα σε ναό Του (όπου αναπαύεται η χάρις) και στο σύνολο, λαό Του.
Παρατηρεί ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς στο… Τέσσερις είναι οι τοίχοι του νέου πύργου της Βαβέλ ότι η βαβέλ είναι το έλκος της γης! (έλκος στομάχου γιατί δεν δίνουμε στην μυλόπετρα της ψυχής και του θεοΰφαντου σώματος τα προς οικοδομήν και υγεία, αλλά και άρνηση έλξης εκ Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι… ως μόνη θεραπεία).
Καθέλκει (ευθέως ως Ι, Ι τάγμα δαιμόνων και φυγόκεντρος, 6 ελικοειδώς) προς ασθένεια και απώλεια και διάσπαση της ενότητας ο δια-βολέας, κάνοντας την
δουλειά του…. ανέλκει (ο Ιησούς Ι, με την ανάσταση ως κεντρομόλος και 9 ελικοειδώς) προς ενότητα και σωτηρία ο Θεός, ενεργών αυτές, το Πανάγιον Πνεύμα, κατά τάξι και ετοιμότητα και υποδοχή Αυτού.Έτσι, εντοπίζονται τέσσερις οι τοίχοι της απωλείας, τέσσερις και της σωτηρίας… με βάση την κατά Θεόν ταπεινότητα, εφόσον ο τέταρτος τοίχος όντας ο εγωκεντρισμός, χρησιμοποιεί τους άλλους 3 τοίχους, την επιστήμη, την βιομηχανία και την πολιτική, κατά του Θεού και κατά του ανθρώπου, παρότι ‘’φαίνεται’’ ως φιλόθεος και φιλάνθρωπος, με μας σταυρούμενους, να υπηρετούμε με ακρίβεια τις έννοιες, ούτε με πλάνο τρόπο ούτε πολύ περισσότερο δηλητηριασμένα.
…αρκούν δυο λέξεις για να πιαστεί ο μίτος νοημάτων που δεν έχουν ασυνέχεια, ούτε ιστορικά και παληά στις Γραφές, ούτε και σαν εσωτερικά βιώματα, αφού όλα τα εξωτερικά έχουν στόχο τη δόμηση του έσω ανθρώπου (ναού και σύνολο λαού) που, το κατ’έτος ίχνος εορταζόμενο σαν 8η (η) εβδομάδα μετά την ανάσταση ως πεντηκοστή (και σκηνοπηγία) είναι αμυδρή εκτύπωση του η’ αιώνος. Η αμυδρότητα ή το εκτυπώτερον, εξαρτάται από το βίωμα και την δωρεά το δε αποτέλεσμα ουσιαστικό. Ζητάμε ζωήν του μέλλοντος αιώνος, αλλά αρχή μετανοίας και επιστροφής δεν βάλαμε... αρχή σταύρωσης προς αυτογνωσία να βρεθεί ο πόδας (Χριστούγεννα) δεν βάλαμε, ενασχολούμενοι θεωρητικά με τα της θεογνωσίας (πάλι δια Σταυρού)… και την υψίστη πεντηκοστή ως Ν, ενώ δεν έχουμε προσανατολίσει ακόμη την Ζωή μας καθέτως της γης, προς τον ουρανό και τα έσω… (Ζ-Ν). Ούτε δια μετανοίας Μ να υπερπηδήσουμε το πυρ (Σ) απαραίτητη προϋπόθεση να διέλθωμεν ... αλλά ούτε αφίσταμαι δεινών και κακών [ΚΑ(Κ)Ο] λογισμών, στοχεύοντας Τον Λόγο και ΚΑ(Λ)Ο... όπως σε κάθε προσέγγιση στην Θεία Κοινωνία (που ως εφόδιο Ζωής αιωνίου, προσπαθεί να με κάνει ναό του Πνεύματος, αλλά εγώ ανθίσταμαι και το κωλύω) ομολογώ... Πρὸ τῶν θυρῶν τοῦ ναοῦ σου παρέστηκα καὶ τῶν δεινῶν λογισμῶν οὐκ ἀφίσταμαι, ἀλλὰ σύ, Χριστὲ ὁ Θεός,...
Κύριε ελέησον…
Ερανείζομαι από τα
λειτουργικά αναγνώσματα της πεντηκοστής… το ...Προφητείας Ἰεζεκιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα
Κεφ. ΛΣΤ', 24 … Τάδε λέγει Κύριος· Λήψομαι
ὑμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν, καὶ ἀθροίσω ὑμᾶς ἐκ πασῶν τῶν γαιῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν
γῆν ὑμῶν, καὶ ῥανῶ ἐφ' ὑμᾶς ὕδωρ καθαρόν, καὶ καθαρισθήσεσθε ἀπὸ πασῶν τῶν ἀκαθαρσιῶν
ὑμῶν, καὶ ἀπὸ πάντων τῶν εἰδώλων ὑμῶν, καὶ καθαριῶ
ὑμᾶς, καὶ δώσω ὑμῖν καρδίαν καινήν, καὶ πνεῦμα καινὸν δώσω ὑμῖν, καὶ ἀφελῶ τὴν
καρδίαν τὴν λιθίνην ἐκ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, καὶ δώσω ὑμῖν καρδίαν σαρκίνην, καὶ τὸ
πνεῦμά μου δώσω ἐν ὑμῖν, καὶ ποιήσω, ἵνα ἐν τοῖς δικαιώμασί μου πορεύησθε,
καὶ τὰ κρίματά μου φυλάξησθε, καὶ ποιήσητε, καὶ κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ἔδωκα
τοῖς πατράσιν ὑμῶν, καὶ ἔσεσθέ μοι εἰς
λαόν, κἀγὼ ἔσομαι ὑμῖν εἰς Θεόν.
Στην δε Καινή, ομόπνοα…. ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις.... (B' Koρ.γ'3) επιπλέον… 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. ... (Β'Κορ,ς'16)
‘’Σήμερα’’ πεντηκοστή, καθορισμένο ως γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας, μας δίνει τα εφόδια να ψάξουμε εκτυπώτερον το βίωμα της εν ημίν οικοδομής του ναού, αφού αποδεχτήκαμε την ιαματική ενέργεια και της ανάπλασης (όπως ο εκ γενετής τυφλός) αλλά και την κίνηση εκ της ακινησίας του παραλύτου…. ως πρακτική απάντηση Ναι Κύριε, στο… θέλεις υγιής γενέσθαι;
Ο αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς στο: Ο πολλαπλασιασμός των άρτων (Ματθ. ιδ’ 14-22) αναφέρει: … Όλα όσα κάνει ο Ύψιστος, είναι απαραίτητα. Δεν κάνει τίποτα άσκοπο, τίποτα υπερβολικό, τίποτα που να μη χρειάζεται. Γιατί μερικοί άνθρωποι περιφέρονται τόσο άσκοπα και κάνουν τόσο αδιάφορα πράγματα; Επειδή δεν είναι βέβαιοι για το σκοπό της ζωής τους, για τον προορισμό τού επίγειου ταξιδιού τους. Γιατί μερικοί άνθρωποι υπερφορτώνονται με άσκοπες υποχρεώσεις, προβαίνουν σε υπερβολικές ενέργειες, σε σημείο που να μην μπορούν να κινούνται ελεύθερα κάτω από τέτοιο βάρος υποχρεώσεων; Επειδή δε γνωρίζουν το ένα πράγμα, «ού εστι χρεία».
(έτσι)… Για να βοηθήσει ο Κύριος τον άνθρωπο να μαζέψει το διασκορπισμένο νου του,
να θεραπεύσει τη διχασμένη καρδιά του και να συγκροτήσει την ανεξέλεγκτη
δύναμή του, αποκάλυψε τον ένα και μοναδικό στόχο που είναι απαραίτητος: τη
Βασιλεία του Θεού. Πόσο άσκοπη είναι αλήθεια η ζωή τού ανθρώπου που αγωνίζεται
να επιτύχει διάφορους στόχους! Πόσο αναίσθητη είναι η διχασμένη καρδιά! Πόσο
αδύναμη είναι η θέληση, όταν η δύναμή της κατακερματίζεται!
Ενός εστι χρεία. Μόνο ένα πράγμα μας χρειάζεται: η Βασιλεία τού Θεού. Ο θαυματουργός Χριστός προσπάθησε να στρέψει τα μάτια και την προσοχή όλων των ανθρώπων προς αυτόν τον προορισμό. Όποιος σκέφτεται έτσι, έχει ένα μόνο στόχο: το Θεό. Ένα αίσθημα: την αγάπη. Μια νοσταλγία: να πλησιάσει το Θεό. Μακάριος είναι εκείνος που έφτασε σ’ αυτό το μέτρο. Ο άνθρωπος αυτός έχει γίνει σαν το φακό που συγκεντρώνει τις ακτίνες τού ήλιου για να δημιουργήσει φωτιά....
Προσεγγίζοντας την πεντηκοστή ως πυρ, που μπορεί να αναφθεί στην καρδιά, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με κυρτό κάτοπτρο, και όσο οι ακτίνες μαζεύονται στο εστιακό κέντρο (καρδιά), με επόμενο δια της ευχής, θερμότητα και άναμμα πυρός... αντίθετα, με κοίλο (αντιμετώπιση συμβάντων με την κοιλία... και κοσμικό φρόνημα της αιγύπτου και ειδώλων σε σχέση με το κυρτό και ταπεινότητα... ) διαχέονται όλες οι θεόσταλτες ακτίνες, και λόγω μετεωρισμού, ολοέν ψυχραίνεται η καρδιά του ανθρώπου (εγωκεντρισμός και αυτοείδωλο) και το εστιακό κέντρο και ο ''θησαυρός'' είναι εκτός εαυτού και πολύ περισσότερο, εκτός Αυτού... Τότε, παρά τα μεγάλα σχήματα και μεγάλες κουβέντες, μη αναπαυόμενο το Άγιο Πνεύμα, δεν Το υποχρεώνει καμμία σύνοδος να φωτίσει τους μετέχοντας όταν προσβάλλεται η ακρίβεια της Ορθοδοξίας... κι τους ιερείς/αρχιερείς που εμπλέκονται σε άμεσες αιρέσεις ή αιρετίζουσες θέσεις.... πολύ περισσότερο στην βδελυκτή παναίρεση του οικουμενισμού.
Η έλευση του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά του ανθρώπου ονομάζεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας "νηφάλιος μέθη" είπε ο άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης. Του Αγίου Πνεύματος! Τιμούμε το Άγιον Πνεύμα ,το Τρίτο Πρόσωπο τη Θεότητας , που με τη Βαπτιση λάβαμε τα χαρίσματά Του.!!!
Οἱ Ἰουδαῖοι προσεύχονταν μὲ τὴν λογική τους... [όσο βέβαια εντός του εξάκτινού τους (κεφαλή) σπερματικά υπάρχει/υπήρχε ο Εμμανουήλ, σε σχέση με την α-νόητη κεφαλή (την τάχα προσευχόμενη), που πολεμεί Χριστό και χτυπιέται για άλλον σκοπό, στον τοίχο των δακρύων].
Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς δόθηκε στοὺς Ἀποστόλους τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς πύρινες γλῶσσες καὶ κατάλαβαν ἕνα ἄλλο εἶδος προσευχῆς, τἡν καρδιακὴ προσευχή... "Πρώτη φορὰ προσεύχονταν μὲ τὴν καρδιά τους..." – αγ. Σωφρόνιος του Έσσεξ.
Ζητώντας καθ’ημέραν… Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ Πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Ζητώντας το Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε να λθεί και να σκηνώσει εν ημίν και καθαρίσει… προσδίδεται εκ Θεού χάρις και εφόδια βίωσης της πεντηκοστής, που είναι και ο σκοπός του ανθρώπου.
Κι
ο κόσμος θα συνεχίζει να τανύζεται από τα αντίθετα, μέχρι να αποφασίσει ποιο
πνεύμα θέλει να τον εμπνέει και προς αυτό να στραφεί...
Ἡ τοῦ Πνεύματος πηγή, ἐπιδημοῦσα τοῖς ἐν γῇ, εἰς πυρφόρους
ποταμούς, μεριζομένη νοητῶς, τοὺς Ἀποστόλους ἐδρόσιζε φωταγωγοῦσα, καὶ γέγονεν αὐτοῖς,
νέφος δροσῶδες τὸ πῦρ, φωτίζουσα αὐτούς, καὶ ὑετίζουσα φλόξ, δι' ὧν ἡμεῖς ἐλάβομεν
τὴν χάριν, διὰ πυρός τε καὶ ὕδατος. Τὸ φῶς ἐπέστη, τοῦ Παρακλήτου, καὶ τόν κόσμον
ἐφώτισε.
Διψά τις την μεσοπεντηκοστή;
ερχέσθω. διψά τις την πεντηκοστή; ερχέσθω … να φωταγωγηθεί και δροσισθεί από
την υετίζουσα φλόγα….
…ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς
ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.
τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν·
Κι όποιος θέλει να ξεδιψάσει
πραγματικά κινείται προς την όαση (999), αντί του ειδωλικού αντικατοπτρισμού (666)
της…
"Σήμερα, πού τόσοι σφοδροί ἂνεμοι ποικίλων ἂλλων πνευμάτων πνέουν στήν ἐπιφάνεια τῆς ἀνθρωπότητος, καί δημιουργοῦν καταιγίδες παθῶν καί συγκρούσεων, μονάχα μιάν ἀπομένει ἐλπίδα... Νά πνεύση καί πάλι ἡ αὒρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στίς καρδιές. Νά ἀνάψη καί πάλι ἡ φωτιά τῆς Πεντηκοστῆς... πού θά κατακάψη ὃ,τι παλιό καί σάπιο μέσα στήν Ἐκκλησία πρῶτα, καί θά σκορπίση τήν ἱλαρή φωτοχυσία τῆς ἀγάπης, τῆς ἀδελφοσύνης..." ~ Ἱερομ. Εὐσεβίου Βίτη
Με βιώματα χλιαρά, αφού ακόμη δεν ελάβαμε την αρχή της οικοδομής και σφραγίδα της υιοθεσίας, με το αββά Ο Πατήρ, σαν Χριστούγεννα και έλευση του πρώτου παρακλήτου, αφού ακόμη δεν σχίστηκε το καταπέτασμα να μας διαχωρίσει από τα νομικίστικα και σκιές, ακούμε τους
αγίους να μας ενημερώνουν σχετικά με τον έτερο Παράκλητο, τελειώνων την οικοδομή και προσευχή, να μας νουθετούν και καθοδηγούν, εμπιστευόμενοι αυτούς ως πνευματοφόρους: ...Η αρχή της χάρης στην προσευχή
παρουσιάζεται σε μερικούς με διάφορες μορφές. Σε μερικούς δηλαδή, έρχεται σαν
φοβερός άνεμος που διαλύει βουνά παθών και συντρίβει πέτρες, δηλαδή τις σκληρές
καρδιές, έτσι ώστε από το φόβο η σάρκα καθηλώνεται και γίνεται νεκρή. Σε άλλους
παρουσιάζεται στην αρχή σαν σεισμός, δηλαδή αγαλλίαμα στα σπλάχνα (σκίρτημα το
έχουν πει οι Πατέρες), άυλο και ουσιώδες· γιατί το ανούσιο είναι ανυπόστατο και
ανύπαρκτο. Σε άλλους τέλος, και μάλιστα σ’ εκείνους που πρόκοψαν στην προσευχή,
ο Θεός ενεργεί σαν απαλή και ειρηνική αύρα φωτός, καθώς μέσα στην καρδιά τους,
όπως λέει ο Απόστολος(Εφ. 3:17), κατοίκησε ο Χριστός και φανερώνεται μυστικά με
τη χάρη του Πνεύματος. Γι’ αυτό έλεγε ο Θεός στον Ηλία στο όρος Χωρήβ, ότι «ο
Κύριος δεν είναι ούτε στο φοβερό άνεμο, ούτε στο σεισμό (δηλαδή στις μερικές
ενέργειες των αρχαρίων), αλλά σε απαλή αύρα φωτός, εκεί είναι ο Κύριος»(Γ΄ Βασ.
19:11-12). Μ’ αυτό μας υπέδειξε την τελειότητα της προσευχής. Αγίου
Γρηγορίου Σιναΐτη
‘’Θέλει’’ και είναι παρών εν μέσω αυτών (ως ΑΗΡ), όπου δύο ή τρεις ή πλείστινες είναι συνηγμένοι στο όνομά Του.
Αυτό το παντοδύναμο όνομα έλκει την χάρι και ‘’μπαίνει’’ ανάμεσα στους ανθρώπους ως διερμηνέας, προς ένωση και συνεννόηση, όπως αντίθετα η απουσία Του, μαζί με την εγωπάθεια, επιτρέπει το άλλο πνεύμα, της βαβέλ, να μας μπερδεύει, και άλλα να λέμε και άλλα να καταλαβαίνει ο άλλος…
Επί του πρακτέου, πολλοί άγιοι και νεοφανείς, όπως ο αγ.Πορφύριος και αγ.Παΐσιος, συνομιλούσαν με ξένους ανθρώπους και συνενογιόντουσαν απόλυτα σε τέτοιο βαθμό που απορούσαν πως οι μη απόφοιτοι του δημοτικού ήξεραν άπταιστα γαλλικά, γερμανικά και γενικώς ξένες γλώσσες!! Κι οι άγιοι, χαμογελώντας τους πληροφορούσαν: …εγώ παιδί μου στα ελληνικά τους μιλούσα. Το παρόν Άγιο Πνεύμα τους τα μετέφραζε στην γλώσσα τους και τους μιλούσε στο μυαλό και στην καρδιά.
Και ακριβώς εκεί πρέπει να στοχεύσουμε στην αυτοκριτική. Τι ΑΗΡ πνέει ανάμεσα σε Θεό κι εμάς και μεταξύ μας, σαν διαπροσωπικές σχέσεις. Κι όταν μεταξύ μας παρεμβάλλεται βαβέλ, κακίες, ακόμη και την ίδια επίγεια γλώσσα να μιλάμε, δεν καταλαβαινόμαστε. Είμαστε στο υπόγειο. Όταν αρχίζουμε και συνεννοούμαστε, μας έχει ανεβάσει ο καλός Θεός στο ''ισόγειο'' , ίχνος δωρεάς από το υπέργειο και υπερώο, όπου συμβαίνει η άλλη, η μυστική επικοινωνία... τότε μόνο ισχύει το εν τω μέσω ημών, Ο Κύριος, αλλιώς ακόμη δεν πήραμε μυρουδιά του Πνεύματός Του, τυπικά χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά όχι ουσιαστικά.... Τότε ο ενδιάμεσος ΑΗΡ είναι η ευωδία του παραδείσου. Ενότητα και επικοινωνία προσώπων. Και καθέτως με τον Θεό και οριζοντίως με τον συνάνθρωπο. Σταυροειδώς, εξαρτώμενα από μας, κατά πόσο σταυρωνόμαστε και κατά πόσο δεν αφήνουμε την κακία μας (αρχής γενομένης από τους λογισμούς), ώστε να ισχύσει το Άγιο Πνεύμα στην ζωή μας, μη κωλύοντάς Το.
Αμήν με την βιωτή την πεπατημένη και ψυχική αγνότητα, να ελκύουμε την χάρι για να αναπαυτεί (2) ο καλός Θεός και μονή παρ’ημάς ποιήσει…. αν όχι τα σπουδαία και τέλεια, να βάλουμε μια καλή αρχή να συνεννοούμαστε μεταξύ μας. Εντός εκκλησίας και στον κόσμο.
Τρέχουν οι παγκοσμιοποιητές τα σχέδιά τους (με εργάτες ακόμη δυστυχώς και εντός της εκκλησίας), τρέχει και ο Θεός τα δικά Του.
Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ. ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος, εἶδε πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν,… (ψαλμ.λβ’)
Έτοιμο είναι το κατοικητήριο στον ουρανό. Αμήν να συνεργαζόμαστε και μην κωλύουμε το Πνεύμα το Άγιον που μας χαρίζει το καλώς λίαν ζειν και θέλει να μας οδηγήσει από την γη στον ουρανό και στο ευ και τέλεια αιωνίως με Τριαδικό Θεό, ζειν.
Μόνο με Άγιο Πνεύμα μπορεί κάποιος να έχει την ορθή θεώρηση των προβλημάτων ζωής και τις θεόσδοτες λύσεις τους, εν μέσω πανικού και φόβου που ενσπείρουν οι αντίπαλοι της ελευθερίας και χαράς. Πολλαπλασιαζόμενοι δε οι ‘’ναοί’’ , περνάει η χάρις στο έθνος (1), κι αυτό ΜΟΝΟ ΑΝ κατανοήσουμε την μακαριότητα νάμαστε λαός Του (όχι ψωροπερήφανα σκιώδη παλαιοδιαθηκικά, αλλά εν Φωτί, ορθόδοξα), εκπληρώνοντας τον προορισμό μας που είναι, συγχρόνως αιώνιος κυματοθραύστης όλων των αυτοκρατοριών που με ενέργεια αγκυλωτού σταυρού συνθλίβουν ως μέγγενη τον κόσμο (πέρσες, ρωμαίοι, οθωμανοί, γ΄ράιχ… και τώρα η τελευταία αυτοκρατορία με την τεχνολογία…) να γίνει η αρχή ξηλώματος των σχεδίων τους … και συγχρόνως το πρώτιστο θέλημα, το αποστολικό χάρισμα της διάδοσης Φωτός και Αληθείας. Αμήν γένοιτο γένοιτο, δι ευχών.
---(1) από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...
Κατά
τον Δημήτριο Παναγόπουλο, Ιεροκήρυκα †…από 3 παράγοντες εξαρτάται, αν κάποιος
λάβει Χάρη Αγίου Πνεύματος:
α) από την καθαρότητα της ψυχής του
β) από την πίστη του
και γ) από την δωρεά του Θεού.
Μπορεί κάποιος να έχει τα 2 πρώτα χαρίσματα, αλλά ο Θεός να μην του δίνει τη
Χάρη, γιατί γνωρίζει κατά οικονομία, τί πρέπει να δώσει και πότε ανάλογα με το
συμφέρον του ανθρώπου.
Αυτοί οι 3
παράγοντες, σε συνδυασμό με την ταπείνωση στην καρδιά του, καθορίζουν την
πνευματική του πρόοδο. Ο άνθρωπος λαμβάνει κατεξοχήν Χάρη Αγίου Πνεύματος, με
την Θεία Κοινωνία.
σχόλιο: .... η έννοια της πίστης στην οικοδομή, δεν είναι υποκειμενική αλλά πίστις ορθόδοξη. Έμπρακτη προς διαφάνεια (καθαρότητα) και θεωρητική ταυτότητα του πιστεύω, ό,τι πιστεύουν οι άγιοι. Τότε και έτσι, άλλος ''αέρας'' πνέει στον εαυτό, που μεταφέρεται σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις (Αυτό που μεταφράζει σε ξένες γλώσσες), όχι δυσώδης του υπογείου αλλά ευώδης του υπερώου και προσευχής, μαζί με άλλη γη, άλλο ύδωρ (το ο διψών ερχέσθω) με σφραγίδα το πυρ της θεότητος και πύρινη γλώσσα που συνολικά ως καινή κτίση χαρίζει την πραγματική ελευθερία κατά της Ορθοδοξία, έχοντας βάλει θεμέλια η καλή μας Παναγία (Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης…) και ο αγ.Ιωάννης Πρόδρομος που ως μετάνοια, παρουσιάζει Τον Νυμφίο.
---
Χρεία
Αγίου Πνεύματος - αγίου
Διαδόχου Φωτικής, στη Νεοελληνική. … Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να
καθαρίσει το νου. Γιατί αν δεν μπει μέσα
στο σπίτι ο δυνατός για να αφαιρέσει τα κλεμμένα και να δέσει τον κλέφτη (Λουκ.
11, 21-22), δεν ελευθερώνεται το λάφυρο. Πρέπει λοιπόν με κάθε τρόπο, και
προπάντων με την ειρήνη της ψυχής, να αναπαύομε το Άγιο Πνεύμα, για να
διατηρούμε το λυχνάρι της πνευματικής γνώσεως μέσα μας πάντοτε αναμμένο. Όταν
αυτό αστράφτει ακατάπαυστα μέσα στα βάθη της ψυχής, τότε όχι μόνον είναι ολοφάνερες
μέσα στο νου οι πικρές εκείνες και σκοτεινές προσβολές των δαιμόνων, αλλά και
εξασθενούν υπερβολικά, επειδή ελέγχονται και φανερώνονται από το άγιο εκείνο
και ένδοξο φως. Γι' αυτό ο Απόστολος λέει: «Μη σβήνετε το Πνεύμα» (Α΄ Θεσ. 5,
19), αντί να πει: «Μη λυπείτε με κακά έργα ή κακούς λογισμούς την αγαθότητα του
Αγίου Πνεύματος, για να μη στερηθείτε το ακατανίκητο φως Του». Επειδή το Αιώνιο
και Ζωοποιό Πνεύμα δεν σβήνεται, αλλά η λύπη Του, δηλαδή η αποστροφή Του,
αφήνει τον νου του ανθρώπου σκυθρωπό και αφώτιστο από τη θεία γνώση.
Από 3 παράγοντες εξαρτάται, αν κάποιος λάβει Χάρη Αγίου Πνεύματος:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) από την καθαρότητα της ψυχής του
β) από την πίστη του
και γ) από την δωρεά του Θεού.
Μπορεί κάποιος να έχει τα 2 πρώτα χαρίσματα, αλλά ο Θεός να μην του δίνει τη Χάρη, γιατί γνωρίζει κατά οικονομία, τί πρέπει να δώσει και πότε ανάλογα με το συμφέρον του ανθρώπου.
Αυτοί οι 3 παράγοντες, σε συνδυασμό με την ταπείνωση στην καρδιά του, καθορίζουν την πνευματική του πρόοδο.
Ο άνθρωπος λαμβάνει κατεξοχήν Χάρη Αγίου Πνεύματος, με την Θεία Κοινωνία.
~ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †
Χρεία Αγίου Πνεύματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο του αγίου Διαδόχου στη Νεοελληνική.
Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να καθαρίσει το νου. Γιατί αν δεν μπει μέσα στο σπίτι ο δυνατός για να αφαιρέσει τα κλεμμένα και να δέσει τον κλέφτη (Λουκ. 11, 21-22), δεν ελευθερώνεται το λάφυρο. Πρέπει λοιπόν με κάθε τρόπο, και προπάντων με την ειρήνη της ψυχής, να αναπαύομε το Άγιο Πνεύμα, για να διατηρούμε το λυχνάρι της πνευματικής γνώσεως μέσα μας πάντοτε αναμμένο. Όταν αυτό αστράφτει ακατάπαυστα μέσα στα βάθη της ψυχής, τότε όχι μόνον είναι ολοφάνερες μέσα στο νου οι πικρές εκείνες και σκοτεινές προσβολές των δαιμόνων, αλλά και εξασθενούν υπερβολικά, επειδή ελέγχονται και φανερώνονται από το άγιο εκείνο και ένδοξο φως. Γι' αυτό ο Απόστολος λέει: «Μη σβήνετε το Πνεύμα» (Α΄ Θεσ. 5, 19), αντί να πει: «Μη λυπείτε με κακά έργα ή κακούς λογισμούς την αγαθότητα του Αγίου Πνεύματος, για να μη στερηθείτε το ακατανίκητο φως Του». Επειδή το Αιώνιο και Ζωοποιό Πνεύμα δεν σβήνεται, αλλά η λύπη Του, δηλαδή η αποστροφή Του, αφήνει τον νου του ανθρώπου σκυθρωπό και αφώτιστο από τη θεία γνώση.