Κι ἐγώ τότε ΤΟΝ ΕΙΔΑ!... ΗΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ

…κάποιος χριστιανός στήν Βόρειο Ἤπειρο, τήν ἐποχή τοῦ καθεστῶτος τοῦ κουμουνισμού , συνελήφθη καί γιά χρόνια πολλά εἶχε ὑποστεῖ ταλαιπωρίες καί βασανιστήρια. 

«Ἐγώ, λέγει, ὅπως καί ἄλλοι πολλοί, µαρτυρήσαµε γιατί γυρίσαµε τίς πλάτες στό ἰσλάµ. Ὅµως ἔζησα τόσες τροµερές καταστάσεις, πού παρακαλοῦσα χίλιες φορές τόν Θεόν νά εἶχα τελειώσει, νά εἶχα πεθάνει. Καταστάσεις πού δέν περιγράφονται οὔτε καί πιστεύονται, κι αὐτό γιατί; Γιατί ἔκαµα ἁπλῶς τόν σταυρό µου! 

Μέσα στήν φυλακή ἀγανάκτησα µιά µέρα, ὅταν µέ τιµώρησαν ἄδικα µέ 50 βουρδουλιές καί, χωρίς νά τό καταλάβω, φώναξα δυνατά:

Θεέ µου, Παναγία µου, βάλε τό χέρι σου!

Καί ἔκανα ἀσυναίσθητα τόν σταυρό µου. 

Ὁ ἐπικεφαλῆς ἀξιωµατικός γούρλωσε τά µάτια του σάν θηρίο, σηκώθηκε ἀπό τό γραφεῖο του, ἄρχισε νά οὐρλιάζη σάν τρελλός καί διέταξε τούς φρουρούς καί µέ πῆραν σηκωτό σ’ ἄλλη φυλακή. 

Ἐκεῖ µέ ὑπέβαλαν σ’ ἕνα φοβερό µαρτύριο. Μέ κρέµασαν ἀπό τόν λαιµό, πατῶντας πάνω σέ πλάκες πάγου. Ὅταν αὐτές θά ἄρχιζαν νά λειώνουν σιγά-σιγά, ἐγώ θά πέθαινα κρεµασµένος, µέ µαρτύριο φρικτό. Μέ ἄφησαν ἔτσι καί ἔφυγαν... 

Κι ἐγώ τότε... Κι ἐγώ τότε ΤΟΝ ΕΙΔΑ!... ΗΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΗ ΧΛΑΜΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΚΑΝΘΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

Σάν ὅραµα, σάν ὀπτασία. 

Μήν φοβᾶσαι, παιδί µου! Ἐγώ εἶµαι ἐδῶ! 

Ἀπό ἐκείνη τή στιγµή καί ὅλο τό βράδυ τά πόδια µου, παρ’ ὅλο πού ἦταν στόν

πάγο, δέν κρύωναν. Ἦταν πολύ ζεστά καί ὁ πάγος δέν ἔλειωνε, ἀλλά ἔµεινε παγωµένος ἐκεῖ γιά νά πατῶ καί νά µήν µέ πνίξη τό σχοινί. 

Τήν ἑποµένη τό πρωί οἱ φύλακες ἔµειναν κατάπληκτοι, βλέποντας τά κοµµάτια τοῦ πάγου ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως τά εἶχαν ἀφήσει ἀπό τήν προηγουµένη, χωρίς οὔτε µιά σταγόνα νά ἔχη λειώση, καί ἐµένα εὐδιάθετο, χαρούµενο καί δυνατό καί νά ψάλω: ‘’Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν...’’ 

Αὐτό δέν τό ξεχνῶ ποτέ στή ζωή µου...» Ἀργότερα ὁ χριστιανός αὐτός ἐλευθερώθηκε. 

(Διασκευή ἀπό "Συγκλονιστικές Μαρτυρίες φυλακισµένων", ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 116)

---

Έκαστον μέλος της αγίας σου σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινε. τας ακάνθας η κεφαλή, η όψις τα εμπτύσματα, αι σιαγόνες τα ραπίσματα, το στόμα την εν όξει κερασθείσαν χολήν τη γεύσει. τα ώτα τας δυσσεβείς βλασφημίας, ο νώτος την φραγγέλωσιν και η χειρ τον κάλαμον. αι του όλου σώματος εκτάσεις εν τω Σταυρώ. τα άρθρα τους ήλους και η πλευρά την λόγχην. Ο παθών υπέρ ημών και παθών ελευθερώσας ημάς, ο συγκαταβάς ημίν φιλανθρωπία και ανυψώσας ημάς, Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς. 

Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι