---
δυο συνειρμικές σκέψεις και σχόλια… πάνω στο μαρμαρωμένοι, την υποσχόμενη και σχεδιασμένη από τους πολιτικούς επίγεια κόλαση (πολέμων, λιμών, λοιμών, σεισμών, μείωσης πληθυσμού…) και την σχέση της με την αιώνια … την ελεημοσύνη υπέρ ζωντανών και ιδίως κεκοιμημένων μήπως, όπως και το ευχόμαστε, η βίωση των έξω θλίψεων της πρόσκαιρης, να μας διασφαλίσει αμήν, την αποφυγή της αιωνίου έσω…
Στο ψαλτήρι διαβάζουμε, πως οι πεποιθότες στα είδωλα θα καταντήσουν μαρμαρωμένοι (σαν τα προσκυνούμενα άψυχα)… τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· στόμα ἔχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι, καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι, καὶ οὐκ ἀκούσονται, ρῖνας ἔχουσι, καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται, χεῖρας ἔχουσι, καὶ οὐ ψηλαφήσουσι, πόδας ἔχουσι καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς…. (ψαλμ.ρλδ’ 134)
Από αυτό και μόνο, συνάγεται πως … όσο κινούμαστε εδώ εμπαθώς, πεποιθότες σε είδωλα, τόσο θα μαρμαρώσουμε στον αιώνα με την τωρινή επίγεια κίνησή μας να αποβαίνει προς αιώνια ακινησία.... και η λύση, στον αντίποδα. Όσο ακινητούμε (νεκρώνουμε) πάθη, όσο ‘’νεκρώνουμε’’ το σώμα της αμαρτίας, όσο σταυρωνόμαστε [εν προσευχή (ακινησία νοός στον Τριαδικό Θεό) και νηστεία (ακινησία χου)] με την μυστική και μυστηριακή βοήθεια, τόση κινητικότητα πνευματική έχουμε και θα έχουμε. Αλλιώς, ως ο παράλυτος νους, (παρά την φαινομενική οξυδέρκεια της διανοίας του) και που τον μεταφέρουν 4. Το βιολογικό του (όσο εύρωστο) σώμα, των 4 στοιχείων της φύσης. Αλλά την πεμπτουσία μας πρέπει να προσέξουμε.
Για να συνεχίζουμε καθημερινά να ευχόμαστε: … Παῦσον τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν, σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ καθ' ἡμῶν δολίως κινούμενα. Τάς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμισον. Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν
Μακάρι να επιδείξουμε Στον (εξ)ετάζοντα νεφρούς και καρδίας μια μικρή προσπάθεια συστολής της μίας κινητικότητος (προς την αμαρτία) ως μετάνοια και την κίνησή μας προς άφεσιν, δια μέσου της εξομολογήσεως, που είναι σφραγίδα αυτής, ικανή να ‘’μαρμαρώνει’’ Ο Κύριος τον άλλον, για χάριν μας, παρότι εμείς ανοήτως, φιλάμαρτα τον επανεργοποιούμε εις βάρος μας.
Η κινητικότητα ζωής (και τάξις) από την μία και το μαρμάρωμα του αντιδίκου (της αταξίας) από την άλλη, ξεκινάνε και τελειώνουν μέσα στην Εκκλησία.
Μέσα σε αυτό το Αναστημένο
Σώμα Χριστού (ορθόδοξη Εκκλησία) τον βλέπουμε μαρμαρωμένο…. και το θεωρητικό Ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας
γίνεται πρακτικό, αφού μας δόθηκε ως ψηλαφητή ένδειξη (για όσους θάθελαν
και αυτήν) στο αχειροποίητο οπισθόφυλλο ενός βιβλίου.... και ενώ έξω αλωνίζει ως
λέων ωρυόμενος ποίον πρώτον καταπίει, μέσα στην Κιβωτό Του, τον μαρμαρώνει για
χάριν μας. Έτσι, όποιος κουραστεί, εισέρχεται ως μέλος, ως ασθενής που ζητά την
υγεία του μέσω των οργανικών δεσμών που αναπτύσσει με το Σώμα. Από κει ξεκινάει
ο λίγος φιλότιμος αγώνας και τα υπόλοιπα, ΧΑΡΙΣ....
Αν κάποιος διαθέτει λίγη καλή διάθεση, θα βρει παραδείγματα ‘’μαρμαρώματος’’. Και ο βράχος του Κύνωπα στην Πάτμο από τον αγ.Ιωάννη θεολόγο, στο (απαγορευμένο) νησάκι ‘’καράβι’’ απέναντι από την Παναγία Σκιαδενή στην Ρόδο που ερχόταν να συλήσει το μοναστήρι Της. Στην ταινία The miracle ~ όπου εξιστορείται ένα πρόσφατο σχετικά συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Νικολάου… όπου η Ζωή (ρωσίδα άθεη στην κομμουνιστική περίοδο) από ασέβεια στον αγ.Νικόλαο ‘’μαρμάρωσε’’ για 128 ημέρες …, έδεσε ο αγ.Αρσένιος ο καπαδόκης με αόρατα δεσμά, μαρμάρωσε αυτούς που μπήκαν να κλέψουν και τόσα άλλα σχετικά, ικανά να τον βοηθήσουν από τώρα να κινηθεί προς την ορθή πίστη και αρετές.
Να μην αμαρτάνει, κι αν δεν
μπορεί, τουλάχιστον να μετανοεί ειλικρινά κι αν δεν μετανοούμε ειλικρινά,
τουλάχιστον να υπομένουμε τον κανόνα μας, όπως αναφέρει στους 3 τρόποι σωτηρίας... ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: … Υπάρχουν τρεις
τρόποι για να κερδίσουμε την σωτηρία μας.
Ο πρώτος να μην αμαρτάνουμε.
Ο δεύτερος να δείχνουμε ειλικρινά μετάνοια.
Ο τρίτος αν δεν μετανοήσουμε πραγματικά, να υπομείνουμε τις συμφορές που θα μας
βρουν». Ο Χριστός συγχωρεί τα ανομήματά μας αδελφοί. Αλλά και ο πόνος καθαρίζει
την ψυχή από τις κηλίδες της αμαρτίας. Στον ληστή που μετανόησε υποσχέθηκε ο
Κύριος τον Παράδεισο. Ωστόσο ήρθαν κατόπιν οι στρατιώτες και του σύντριψαν τα
σκέλη, και σ` αυτήν την κατάσταση κρεμόταν από τον σταυρό τρεις ώρες. Έτσι υπομένοντας αγόγγυστα τον πόνο πέτυχε την
ψυχική του κάθαρση....
Έπονται ‘’νομοτελειακά’’ και ήδη προφητεύτηκαν γεγονότα, για να μας δώσουν την δυνατότητα πνευματικής (και φυσικής) προετοιμασίας και σχετικής εγρήγορσης. ΔΕΝ είναι η αναμονή και η περιέργεια (ακόμη και η ασθενούσα σοβαρά προφητολαγνεία) του τι θα συμβεί, αλλά η από τώρα έναρξη σταυρικής αντιμετώπισης ό,τι κι αν συμβεί.
Να περάσουμε στην δικαιοσύνη Του και από κει, είναι κοντά και η ευσπλαγχνία. … ΔΙΚΑΙΩΝ δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. 2 ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν 3 καί ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. 4 καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης· 5 καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ· (Σοφ.Σολομ.γ’)
Η έννοια της πνευματικής και αιώνιας ‘’κολάσεως’’ όπως την είδαν οι άγιοι, σε σχέση με την επίγεια πρόσκαιρη κόλαση που σχεδιάζουν και υλοποιούν οι άρχοντες του κόσμου τούτου, είναι διαφορετικές.
Σκοπός να βρούμε εν μέσω πολέμων (εξωτερικών και εσωτερικών), την ειρήνη. οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ… μια εξωτερική κόλασις με ελπίδα Θεού και ‘’οικοδομή’’ του οίκου μας με ‘’υλικά’’ που αντέχουν μπόρες, πλημμύρες, σεισμούς, φωτιά, ύδατα και στοιχεία του κόσμου, θάναι τελικά μια μικρή παρένθεση και δοκιμασία. … 4 καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης· 5 καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ·
λέγει ο Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής (Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας … Τόν κόσμον μόνον ὁ πόλεμος θά τόν διορθώσῃ ὅπου ἤδη θά ἔλθῃ ἤ καί ἔρχεται μετά καλπασμοῦ. Ἡ δυστυχία θά φέρῃ πολλούς εἰς συναίσθησιν· οἱ δέ ἀμετανόητοι, ἀναπολόγητοι.
Με τα δύσκολα που ανατέλλουν, αμήν να ρθούμε σε συναίσθηση, σε μετάνοια ώστε να μην καταλήξουμε αναπολόγητοι. Ό,τι κι αν συμβεί, με τους αγίους βοηθούς, ευχόμενοι (και αμήν εργαζόμενοι επ’αυτού) να μας περάσουν από την κοσμική έννοια της ‘’κολάσεως’’ στην πνευματική. Αμήν τας εννοίας κάθαρον, τους λογισμούς διόρθωσον…. ευστοχώντας πρωτίστως στον αγιασμό της ψυχής και την εξάγνιση του σώματος.
Παράδειγμα πνευματοκεντρικού άξονα που απέχει από το κοσμικό και υλικό πεπερασμένο φρόνημα και αξίες, είδαμε στον αγ.Ιωάννη χρυσόστομο, όταν είχε γίνει στην Κπολη ένας μεγάλος καταστροφικός σεισμός. Στο κήρυγμά του, μεταξύ ερειπίων ήταν χαρούμενος και ΔΟΞΑΖΕ τον καλό Θεό. Στην απορία του κόσμου, απαντούσε… την χθεσινή ημέρα και νύχτα, ΔΕΝ έγινε καμμία αμαρτία. ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!
Κι όπως ο καλός Θεός εκμεταλλεύεται το κακό για να το μεταποιήσει σε καλό, αμήν τα πικρά φαρμάκια να μας ωφελήσουν την υγεία, γενόμενοι κατά την συμβουλή Του Κυρίου, φρόνιμοι ως οι όφεις. Κι η φρονιμάδα τους έγκειται στο ότι αφήνουν έκθετο το σώμα τους στα ραβδίσματα, ενώ κύριο μέλημά τους είναι να προστατεύσουν την κεφαλή. Αναλογικά, έτσι σοφά δρούσαν οι άγιοι μάρτυρες, που άφηναν εκτεθειμένο το σώμα τους στα κολαστήρια, αλλά κρατούσαν την πίστη (κεφαλή) τους. Έτσι, παρά τις έξω θλίψεις δεν έχασαν τον παράδεισο. Μήπως κι οι τρεις παίδες εν καμίνω που την εξέκαψαν επταπλασίως, πραγματικά μέσα στο πυρ της ''κολάσεως'', δεν ήταν; αλλά ''δροσιζόντουσαν'' επειδή ήταν μαζί τους Ο Κύριος!! κι ο δίκαιος Ιώβ; και τι δεν έπαθε ο πολύαθλος! αλλά η ψυχή του ήταν στα χέρια του Θεού ασφαλισμένη. Αμήν εν χειρί Θεού, αμήν μεθ' ημών, στις προσωπικές αλλά και συλλογικές (οριζόντιες, επίγειες) κολάσεις. Αμήν μαζί Του, κι όπου θέλει!! (καθέτως) από τον υπόγειο ΑΔΗ έως την υπέργεια και υπερώο δώμα της Αναστάσεως, αφού, όπου Εγώ εκεί και οι δικοί Μου, όχι ίνα, αλλά ως ΕΝ. Αμήν δικοί Του, αμήν συσταυρωμένοι, αμήν ενσωματωμένοι ως μέλη Του.
Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ. Ἡ γὰρ δρόσος ἡ παρὰ σοῦ ἴαμα αὐτοῖς ἐστιν, ἡ δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται. Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. (ωδή ε' Ησαΐου)
Μήπως δεν μας αξίζουν θλίψεις (σαν τον μη γογγύζοντα ευγνώμονα ληστή και ΑΝ ψελλίζουμε το μνήσθητι…), αφού… ἡμάρτομεν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν. οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ οὐ συνῆκαν τὰ θαυμάσιά σου καὶ οὐκ ἐμνήσθησαν τοῦ πλήθους τοῦ ἐλέους σου καὶ παρεπίκραναν ἀναβαίνοντες ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ. (ρε’)
[Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου· οὐδὲ συνετηρήσαμεν, οὐδὲ ἐποιήσαμεν, καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν. Ἀλλὰ μὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός.
Ἡμάρτηκα, ἐπλημμέλησα καὶ ἠθέτησα τὴν ἐντολήν σου· ὅτι ἐν ἁμαρτίαις προήχθην καὶ προσέθηκα τοῖς μώλωψι τραῦμα ἐμοί. Ἀλλ᾿ αὐτός με ἐλέησον ὡς εὔσπλαγχνος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός.
Τὰ
κρύφια τῆς καρδίας μου ἐξηγόρευσά σοι τῷ Κριτῇ μου· ἴδε μου τὴν ταπείνωσιν, ἴδε
καὶ τὴν θλῖψίν μου καὶ πρόσχες τῇ κρίσει μου νῦν· καὶ αὐτός με ἐλέησον ὡς εὔσπλαγχνος,
ὁ τῶν Πατέρων Θεός.].
Με την ιστορία να επαναλαμβάνεται… αμήν να καταποθεί από τα ύδατα της ερυθράς ο πάνοπλος στρατός των κυνηγούντων μας. (εννοώντας τους δαίμονες, τον νοητό φαραώ που λένε και οι χαιρετισμοί κι όχι τους αμαρτωλούς που από βαρύτητα και δολία υποκίνηση, παρασύρονται. Όπως και όταν ο προφ. Δαβίδ αναφέρει εκλείποιεν οι αμαρτωλοί, δεν εννοεί τους ανθρώπους, αλλά μέσω μετανοίας να μην εκτελούνται αμαρτίες). Όχι γιατί τα αξίζουμε, αλλά από την άφατη ευσπλγαχνία και άπειρο έλεός Του, από τον ΣΤΑΥΡΟ…
Σταυρός ο φύλαξ πάσης της
Οικουμένης,
Σταυρός η ωραιότης της
Εκκλησίας,
Σταυρός βασιλέων το
κραταίωμα,
Σταυρός πιστών το
στήριγμα,
Σταυρός αγγέλων η δόξα και
των δαιμόνων το τραύμα.
Καλές υπομονές, καλή δύναμη, ελπίδα Θεού, μετάνοια και διόρθωση με έμπρακτο σταυρό... κορωνίδα προσευχή, βάση νηστεία (δια των οποίων το γένος των δαιμόνων εκπορεύεται) ακρόαση και τήρηση, για να αναπαύεται η χάρις. Αμήν να εμπεριπατεί μαζί μας ως λαό Του και να μας βοηθά να γίνουμε ναός Του.
Ο αββάς Δωρόθεος λέγει ότι κόλαση είναι να κλεισθή κανείς τρεις ημέρες στο δωμάτιο χωρίς φαγητό, ύπνο και προσευχή. Τότε μπορεί κανείς να καταλάβη τι είναι κόλαση. Κι αυτό γιατί, μετά την πτώση του ανθρώπου, η ψυχή τρέφεται από το σώμα, δηλαδή οι υλικές απολαύσεις την ψυχαγωγούν. Μετά όμως τον θάνατο, αυτά τα σωματικά πάθη που ψυχαγωγούσαν την ψυχή, τα οποία δεν υπάρχουν, λόγω του χωρισμού της ψυχής και του σώματος, πνίγουν ασφυκτικά την ψυχή. Αυτά είναι τα τελώνια και η κόλαση.
Όλοι οι άγιοι, είχαν μια κοινή αφετηρία δύο όψεων. Τον φόβο Θεού που μεταφράζεται σε σεβασμό και αγάπη (που έξω βάλει τον φόβο**), να μην καταδικαστούμε στην αιώνια απουσία Του (ως αποφυγή κολάσεως) και να μην Τον λυπήσουμε (έλξη παραδείσου). Όχι της αδιάκριτης έλξης, αλλά ΜΕ Χριστό (καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν) και όπου η αγάπη Του ορίσει. Με.... απαραίτητο τον πρώτο φόβο για να ενσπαρθεί ο δεύτερος σωτήριος και άγιος.
Θεού το δώρον* ο φόβος Θεού και των κριμάτων Του που σαν πηγή ζωής και αρετών, αρχίζει η δική Του σοφία. Η ανοδική, από την έρπουσα. Δι αυτού, καθηλώνεται (''καρφώνεται'' με ήλο = καρφί, κοιμίζεται, ακινητοποιείται) η σάρκα και το σαρκικό φρόνημα, για να αρχίσει η προς τα άνω κίνηση και ανάσταση.
Από το μεσονυκτικό ξεκινάμε... καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου· ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην.
μετά την θεία κοινωνία πάλι αιτούμε... ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβω.Ἀεὶ σκέπε, φρούρει τε καὶ φύλαττέ με ἐκ παντὸς ἔργου καὶ λόγου ψυχοφθόρου.
όλην την ημέρα τις επαναστάσεις ζητάμε να καταστείλει η χάρις Του Κυρίου, για να εκφύγει η ψυχή μας με ανύψωση εκ του οριζοντίου έρποντος ακοίμητου σκώληκος από κτήμα του, από βρώμα πυρός γεέννης....
Ἐξήμαρτον ἐνυβρίσας τὸ σκεῦος τὸ τῆς σαρκός μου, οἶδα, Οἰκτίρμον· ἀλλ᾿ ἐν μετανοίᾳ με παράλαβε καὶ ἐν ἐπιγνώσει ἀνακάλεσαι· μὴ γένωμαι κτῆμα, μὴ βρῶμα τοῦ ἀλλοτρίου· Σωτήρ, αὐτός με οἴκτειρον.
Αὐτείδωλον ἐγενόμην, τοῖς πάθεσι τὴν ψυχήν μου βλάπτων, Οἰκτίρμον· ἀλλ᾿ ἐν μετανοίᾳ με παράλαβε, καὶ ἐν ἐπιγνώσει ἀνακάλεσαι· μὴ γένωμαι κτῆμα, μὴ βρῶμα τοῦ ἀλλοτρίου· Σωτήρ, αὐτός με οἴκτειρον.
Οὐκ
ἤκουσα τῆς φωνῆς σου, παρήκουσα τῆς γραφῆς σου, τοῦ Νομοθέτου· ἀλλ᾿ ἐν μετανοίᾳ
με παράλαβε, καὶ ἐν ἐπιγνώσει ἀνακάλεσαι· μὴ γένωμαι κτῆμα, μὴ βρῶμα τοῦ ἀλλοτρίου·
Σωτήρ, αὐτός με οἴκτειρον.
Αμήν με την θεωρία να γενεί σύμφωνη κι η πράξις, δι ευχών.
Αποστολικά, ο αγ.Ιωάννης θεολόγος είναι η θεωρία, που μπορεί να μπει στον χώρο όπου Ο Κύριος παθαίνει, ενώ ο απ.Πέτρος σαν πράξη μένει έξω. Εκεί στην αυλή, θερμαίνεται από το εξωτερικό πυρ (που είναι η διάπραξη ενσώματων αμαρτιών, για να ζεσταθεί…) που τελικά τον ωθούν να αρνηθεί Τον Χριστό. Κι ο απόστολος βγαίνει έξω της αυλής και κλαίει πικρώς για να αποκατασταθεί με το φιλείς με (τρις)….
κι επειδή στον λόγο περί αγνείας (15η βαθμίδα) γίνεται λόγος ότι ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας. … αμήν δια του ενός πυρός να σβηστεί το άλλο.
---
* Ο Προφήτης Δαβίδ λέγει ότι: «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου», ο δε Σολομών λέγει: «φόβος Κυρίου εστί διδασκαλία και σοφία», ενώ στο βιβλίο Σοφία Σειράχ διαβάζουμε ότι ο φόβος του Κυρίου είναι ανώτερος από κάθε αρετή. Στις Παροιμίες (14, 27) διαβάζουμε ότι ο φόβος του Θεού είναι πηγή της ζωής, και στην Σοφία Σειράχ ότι είναι η ρίζα της σοφίας. Κατά τον Προφήτη Ησαϊα (33,5) ο φόβος του Θεού είναι αιώνιος θησαυρός της δικαιοσύνης, ενώ κατά τον Προφήτη Ιερεμία (39,40) ο φόβος του Κυρίου είναι δώρο του Θεού. «Και δώσω αυτοίς οδόν ετέραν και καρδίαν ετέραν του φοβηθήναι με πάσας τας ημέρας... και τον φόβον μου δώσω εις την καρδίαν αυτών προς το μη άποστήναι αυτούς απ’ εμού». (από το αρχή σοφίας).
** Έµαθα,
πως η αγάπη ποικίλλει ως προς την έντασή της.
Όποιος
φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει µε κάτι, αυτός είναι ο πρώτος βαθµός
αγάπης.
Όποιος
έχει το νου καθαρό από εµπαθείς λογισµούς, αυτό είναι ο δεύτερος βαθµός,
µεγαλύτερος από τον πρώτο.
Όποιος
αισθητά έχει τη Χάρη στην ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθµός της αγάπης,
ακόµα µεγαλύτερος.
Η
τέταρτη βαθµίδα, η τέλεια αγάπη για τον Θεό είναι, όταν έχει κανείς τη Χάρη του
Αγίου Πνεύµατος και στην ψυχή και στο σώµα. Αυτών των ανθρώπων αγιάζουν τα
σώµατα και µετά τον θάνατο τους γίνονται Άγια Λείψανα». - Άγιος Σιλουανός ο
Αθωνίτης
Τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τους νεκρούς, τα μνημόσυνα και το Ψυχοσάββατο
Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου
Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη
η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση
Το σκίρτημα Ζωής μέσα στην αμορφία μας….
Η είσοδος της Ζωής στην ζωή μας...
κυκλοφορούντα σε ψηφιακή μορφή
κυκλοφορούντα εντύπως (το αχειροποίητο οπισθόφυλλο με τον μαρμαρωμένο αντίδικο της σωτηρίας μας, είναι στο Μύηση και Ορθοδοξία…).
Ο
δίκαιος λάμπει σαν το χρυσάφι - Aγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Κίνηση/ακινησία, δύναμη/αδυναμία στη ζωή, ευλογημένοι συνδυασμοί ή άλογοι…
Στο πλαίσιο της διακρίσεως και της κάθαρσης των εννοιών, αμήν ο καλός Θεός να μας νουθετεί για τις δύο όψεις της κίνησης ή ακινησίας, της δύναμης ή αδυναμίας από τα φαινόμενα να μας περάσουν στην Ουσία. Τον δρόμο να τελέσουμε, την πίστη να τηρήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου