εγώ θα ανοίξω τις πόρτες (γερ.Φιλόθεος Ζερβάκος)

...Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο και εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο... Στην εποχή του Προφήτου Ιερεμίου ο Θεός απεφάσισε να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες πολλές φορές και ο Ιερεμίας παρακαλούσε τον Θεό να λυπηθεί το πλάσμα του, τον λαό του και να μην τους τιμωρήσει, για τις αμαρτίες του. 

Μια φορά. όμως, λέγει του Ιερεμίου θα την καταστρέψω την Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας τότε άρχισε να παρακαλεί – Θεέ μου μη την καταστρέψεις και μη τους τιμωρήσεις..,αλλά ο Θεός του είπε – μη με παρακαλάς δεν σε ακούω, θα την παραδώσω εις τους Βαβυλωνίους, που ήδη είχαν πλησιάσει την Ιερουσαλήμ. Τότε λέει ο Ιερεμίας στον Θεό – πως είναι δυνατόν να μπούνε μέσα οι εχθροί που είναι ισχυρά τα τείχη; Εγώ θα ανοίξω τις πόρτες, απάντησε ο Κύριος, για να μπουν. Εάν δεν την παραδώσω εγώ δεν μπαίνουν, αλλά εγώ θα την παραδώσω.. Αύριο το πρωί θα καθίσεις σε ένα υψηλό μέρος και θα δεις πως θα την παραδώσω.. 

Και είδε έναν Άγγελο που πήγε και άνοιξε την Ανατολική θύρα και πήρε τα κλειδιά, κατόπιν στην Δυτική, Νότιο και Βόρειο και τα τοποθέτησε κάτω από μια πέτρα, λέγοντας: Δέξου πέτρα τα κλειδιά της πόλεως αυτής της αμαρτωλού και να τα φυλάξεις εώς ότου επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι και κατόπιν εφώναξε ο Άγγελος – Είσελθε η δύναμις των Χαλδαίων και εμπήκαν οι εχθροί μέσα, έσφαξαν και

ερήμωσαν και επήραν πολλούς αιχμαλώτους και μαζί με αυτούς και τον Ιερεμία.. 

Λοιπόν μεγάλη οργή θα έρθει. Πολλά γίνονται, ιδίως δύο μεγάλα κακά, η ασέλγεια και οι εκτρώσεις που κάνουν οι γυναίκες. Τόσο μεγάλο κακό στον κόσμο δεν έγινε σε καμιά εποχή, να σκοτώνουν 6-10 παιδιά οι μητέρες και να μην αισθάνονται καθόλου τύψη της συνειδήσεως, που, αν είχαν λίγο ίχνος μετάνοιας και συναισθήσεως, έπρεπε να ανοίξουν τάφους και να μπουν μέσα να βασανίζονται, αλλά αναίσθητες. Ένα αυτό και δεύτερο η γύμνια των γυναικών. Περπατούν τώρα γυμνές και οι άνδρες γυμνοί, δεν πέφτουν πίσω, αλλά περισσότερο οι γυναίκες και αυτό δεν είναι δυνατόν να το υπομένει ο Θεός. 

Υπέμεινε και τους επί Νώε αμαρτωλούς και τους Σοδομίτας και Γομορρίτας, αλλά δεν είχαν φτάσει και σε αυτό το σημείο, να περπατούν γυμνοί και να επιδεικνύουν τα σώματά των στους άνδρες για να τους ελκύσουν και παρασύρουν εις την αμαρτία. Ο Θεός είναι μακρόθυμος και μια ώρα παρά Θεού ως 1000 έτη. Μακροθυμεί, αλλά η μακροθυμία του έχει και όρια. «Εάν μη επιστραφήτε, λέγει, την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, το τόξον αυτού ενέτεινε και ητοίμασεν αυτό και εν αυτώ ητοίμασε σκεύη θανάτου, τα βέλη αυτού τοις καιομένης εξειργάσατο». 

Λοιπόν ας είμεθα έτοιμοι, διότι ουκ οίδαμε την ώραν ουδέν την στιγμή του θανάτου. Τώρα τι τιμωρία θα μεταχειρισθεί, Εκείνος ξεύρει. Πάντως όμως η τιμωρία θα έλθει..Λοιπόν έγιναν πολλά κακά και γίνονται και εξακολουθούν αλματωδώς να γίνονται. Υπάρχουν και μερικοί ολίγοι καλοί, οι οποίοι μαζί με τους άλλους, φοβούμαι ότι θα υποφέρουν και αυτοί, αλλά αυτοί άμα φυλάξουν την πίστη τους και την αγάπη τους προς τον Θεό, ο Θεός δεν θα τους αφήσει και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται – οι άλλοι όμως θα παιδευθούν και εδώ και θα παραπεμφθούν στο πυρ το εξώτερον. Αυτά είναι τα χάλια μας.. 

Δεν είναι δυνατό ποτέ ο Θεός, ο οποίος πάντοτε την αμαρτία την τιμωρεί, να αφήσει τόσα κακά να γίνονται χωρίς τιμωρίαν.. Μόνον να είμεθα έτοιμοι. «Οι πεποιθότες επί Κύριον, εοίκασιν όρει τω αγίω – οι ουδαμώς σαλεύονται, προσβολαίς του βελίαρ» (Αντίφωνον Γ΄των Αναβαθμών του Β΄ ήχου). 

Εις τον Θεόν να έχουμε την πίστη μας, την ελπίδα μας, την αγάπη μας και δεν θα μας εγκαταλείψει και ας μη μας χωρίσει τίποτα από την αγάπη του Χριστού. 

Πηγή: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος. Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη. 

--- 

…τον παλαιοδιαθηκικό όρο  ‘’εγώ θα ανοίξω τις πόρτες’’ τον βλέπουμε να έχει εφαρμογή στην ζωή του καθενός μας [αλλά και συλλογικά σαν έθνη/κράτη, (μεγαλύτερα σώματα που εμπεριέχουν εμάς σαν κύτταρα/μέλη)] ότι μέσα στο επιτρέπεται του καλού Θεού αφήνεται ανοιχτή η κερκόπορτα και εισέρχεται ο θάνατος. Αυτός, που «…δια των θυρίδων εισέρχεται»*. 

Το είδαμε με την ΚΠολη και φυσικά όχι τυχαία. από την 11η Μαϊ έως την 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη… 

Μπορεί να το δούμε και στον εαυτό, ότι οι πειρασμοί, ποιότητα και ποσότητα εξατομικεύονται ως οικονομία Θεού ‘’ειδικά’’ για τον καθένα, κι είναι στην κυριολεξία, ευσπλαγχνία Θεού έκθεση σε πειρασμούς και το ''σημείο'' εισόδου τους… 

Για νάρθει ο ψαλμ.μη’ να μας θυμίσει… ἱνατί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ; ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με. 

Είναι η τρωτή φτέρνα όσο αυτοεκτιθέμεθα σε σοφία και νόμο, (ησαύ και αχιλλέα) που τα θανατηφόρα βέλη μας πλήττουν, αλλά χειρ Θεού, δι Αγίου Πνεύματος μπορεί να τα καλύψει.   

 25 ἐξῆλθε δὲ ὁ πρωτότοκος πυρράκης, ὅλος ὡσεὶ δορὰ δασύς· ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ῾Ησαῦ. 26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη τῆς πτέρνης ῾Ησαῦ· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιακώβ.᾿ (Γεν.κε’) 

Από τον μεγάλο κανόνα, διαβάζουμε: … Ἐδὼμ ὁ Ἠσαῦ ἐκλήθη δι᾿ ἄκραν θηλυμανίας ἐπιμιξίαν· ἀκρασίᾳ γὰρ ἀεὶ πυρούμενος καὶ ταῖς ἡδοναῖς κατασπιλούμενος, Ἐδὼμ ὠνομάσθη, ὃ λέγεται θερμασία ψυχῆς φιλαμαρτήμονος. 

Είναι το φιλοάμαρτο που μας κατασπιλώνει ψυχές και σώματα, οπότε χρειάζεται η δια πόνου και θλίψεων, κάθαρσις. Κάθαρσις και επιστροφή από την αιχμαλωσία. 

Πρωτεργάτης δε αυτής της αιχμαλωσίας μας, είναι ο νους που εμπιστεύεται τα είδωλα, ζει ανάμεσά τους και ως αυτοείδωλο (με την φιλαυτία) προσκυνεί αυτά. Είναι η πίστη του νοός στο κοσμικό φρόνημα, που αναλογικά είναι ο αιγύπτιος νους. Κι αν δεν τον αποκτείνει ο Μωυσής πως θα βγει έξω στην έρημο για να θεραπευτεί; έρημος… και θεραπεία. Είναι αλληλοεξαρτημένα. Βραδείς τη καρδία και ανόητοι (χωρίς νου Χριστού) που τα μάτια κρατούνται (όπως στους Εμμαούς). Ανοίγονται οι θύρες; οι κερκόπορτες; εισάγεται ο θάνατος με τα οψώνια του, βαραίνει η καρδία, παχυλοποιείται ο νους. Αιχμαλωτίζεται, (σαν τον αιχμάλωτο ισραήλ = νους ορώμενος τω Θεώ), σκοτίζεται κάτωθεν του νέφους παθών... με λύση του προβλήματος προς διάνοιξη ουρανών και οφθαλμών η μη βραδυκαρδία ή μη α-νοησία... ** 

Ὡς Μωσῆς ὁ μέγας τὸν Αἰγύπτιον νοῦν πλήξασα, τάλαινα, οὐκ ἀπέκτεινας, ψυχή· καὶ πῶς οἰκήσεις, λέγε, τὴν ἔρημον τῶν παθῶν διὰ τῆς μετανοίας; 

γιατί… χωρίς την αποταγή (φεύγε και πίσω μην κοιτάς) και στήλη άλατος (ακίνητοι) θα καταντήσουμε και μετάνοια δεν θα αποκτήσουμε. Το τέλος εγγίζει, ο θάνατος απειλεί αφού μας περικυκλώνει και εισέρχεται*** ... κι εμείς αρχή δεν βάλαμε. Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι· ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν.

Η αρχή της μετανοίας είναι η επιστροφή των λογισμών από τα έξω είδωλα και μετεωρισμό (άρθρα) στην κεφαλή και από εκεί στην καρδιά.  ‘’άσκηση’’ νηπίων. 

Η όλη εξωτερική ιστορία συμπυκνώνεται ως δρόμος μπροστά και μέσα μας, προκειμένου τον βαδίσουμε και βρούμε χάρι.   

Από το περί ησυχίας και περί των δύο τρόπων της προσευχής. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης ο άγιος μας νουθετεί … το πνεύμα έλκει το νου προς εαυτό και τον περιορίζει στο βάθος της καρδιάς και τον εμποδίζει από τη συνηθισμένη του περιφορά…. Και τότε δεν οδηγείται πλέον αιχμάλωτος των Ασσυρίων μακριά από την Ιερουσαλήμ, αλλά επιστρέφει αξιέπαινα από τη Βαβυλώνα στη Σιών, ώστε να λέει κι αυτός μαζί με τον Προφήτη: «Σου πρέπει ύμνος, Θεέ μου, στη Σιών, και θα σου αποδώσομε το τάξιμό μας στην Ιερουσαλήμ»(Ψαλμ. 64, 2) και: «Όταν ο Κύριος επιστρέψει τους αιχμαλώτους στη Σιών, θα αναγαλλιάσει ο Ιακώβ και θα ευφρανθεί ο Ισραήλ» (Ψαλμ. ρκε’ και κε’). 

Αμήν, δι ευχών και ενεργείας…. Μήτηρ, ἐλέησόν με, καὶ δὸς κατάνυξιν καὶ συντριβὴν ἐν τῇ καρδίᾳ μου καὶ ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανοήμασί μου, καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου. 

και εκ των χαιρετισμών….   χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν 

Η ίδια πορεία επιστροφής παρατηρείται και στον άγιο, αφού όταν ...ρωτούσαν τον αγ.Παΐσιο… γέροντα! χειμώνιασε! πότε θα πάρουμε την Πόλι; κι ο άγιος απαντούσε:

- άστε πότε θα πάρουμε την Πόλι. Εσείς πήρατε Χριστό; 

σε κανόνα είμαστε και δεν αρκεί να περάσει χρόνος για να φτάσουμε στο λαϊκά αναφερθέν ‘’ποθούμενο’’, αλλά να εργαστούμε ιδίως εσωτερικά για αυτό, μην μείνομε στην έξω μάταιη δόξα και εντός κατακριθούμε δικαίως ως αιχμάλωτοι. 

Άλλωστε, πως θα περάσουμε από την πρωτεύουσα της Ελλάδος (αθήνα και ακρόπολη και κεφαλή) στην πρωτεύουσα της ρωμηοσύνης (Πόλη και καρδιά) αν δεν έχει προηγηθεί η επιστροφή του νου στην κεφαλή; τα μυαλά στον τόπο τους; 

Δυστυχώς το αποτέλεσμα του μετεωρισμού και της αιχμαλωσίας μας φαίνεται και με την κατοχή της αθήνας (κεφαλής μας) από αλλοφύλους. Και το θέμα, δεν είναι πολιτικό, αλλά πνευματικό. 

Να αναλάβουμε επί του πρακτέου τον σταυρό μας… με κεφαλή και κορωνίδα την προσευχή, βάση/κοιλία την νηστεία (δια των οποίων μοναδικών εφοδίων, εκπορεύεται το γένος των δαιμόνων) και με ακρόαση και τήρηση των εντολών (δεξιά – αριστερά στην τύπωση εφ’ημών), διόρθωση βίου. Αμήν δι ευχών. [γιατί, εκεί είναι ‘’κρυμμένα’’ τα κλειδιά, στην Πέτρα (Χριστό) αφού ο άγγελος άνοιξε τα 4 σημεία του ορίζοντα (ΑΔΑΜ – Ανατολή Δύση Αρκτος Μεσημβρία)…. Δέξου πέτρα τα κλειδιά της πόλεως αυτής της αμαρτωλού και να τα φυλάξεις εώς ότου επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι]. Με σκοπό, όλης αυτής της παιδαγωγίας, Ο ΑΔΑΜ να καθαριστεί, να φωτιστεί, να τελειωθεί, να επιστρέψει στο αρχαίο κάλλος που προόρισται, προς δόξαν Θεού και μετοχής σε αυτήν.  

πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία 

από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά... 

Όλα, για ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις 

χάρις και πειρασμοί - αγ.Ιωσήφ ησυχαστού 

Εξομολόγηση Γέροντος Φιλοθέoυ Ζερβάκου τo 1908

Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ

---

* περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής... περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής... (απόσπασμα από το βιβλίο Μύηση και Ορθοδοξία) περί προσοχής και προσευχής και περί θυρίδων… είναι το σύνολο της φυλακής αισθήσεων, της κοπιώδους εργασίας από την μία, αλλά και από την άλλη, επειδή ισχύει το χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, και.... Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων. εἰς μάτην ὑμῖν ἐστι τὸ ὀρθρίζειν, (ψαλμ.ρκς' 126ος) μακάρι ο καλός Θεός να φυλάττει τις θυρίδες ως Θύρα και να μας οικοδομεί. 

Επειδή όμως τα κλείθρα τα έδωσε Ο Κύριος στην πράξη (απ.Πέτρος) ώστε νάναι σύμφωνη με την θεωρία (απ.Ιωάννης) ... και γνωρίζοντας από τα φυσικά, πως μια απλή στροφή ξεκλειδώνει αφήνοντας εκτεθειμένη την θύρα μας στους κλέφτες και πάλι, μια απλή στροφή κλειδώνει, δυσκολεύοντάς τους την πρόσβαση στον οίκο και όχημά μας, στο μέτρο της συνεργείας μας με το θείο θέλημα και όσο περνάει από το χέρι μας, αμήν να ισχύουν τα δεύτερα που μας ασφαλίζουν vs τα πρώτα που μας εκθέτουν, ως εξωστρέφεια και εγωισμός σε σχέση με την άλλη στάση ζωής, την εσωστρεφή όπου και η βασιλεία, που ελκύει την χάρι: .... Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω. Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

** … Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος). 

*** ΣΤΑΥΡΟΣ ... ομφαλός και γαστέρα