Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτή η προστασία στους επαγγελματικούς χώρους (ή δραστηριότητες) είναι απροϋπόθετη. Είναι όμως έτσι τα πράματα;
Με
αφορμή το σχόλιο στο περί Ειρήνης,
ευσταθείας, προστατών αγίων… επαγγελμάτων... ότι αν ο κυνηγός ξεφεύγει
των λογικών ορίων τότε, ο άγιος (Ευστάθιος προστάτης του κυνηγίου) αίρει την προστασία
του από τους ‘’κυνηγούς’’… και την μεταθέτει στα ‘’ζώα’’, συνειρμικά ισχύει ότι
το ανάλογο συμβαίνει και για γιατρούς, δικηγόρους και όχι μόνο... που παρότι
αναρτούν πίσω τους τις εικόνες των αγίων προστατών τους, (ίσως από συνήθεια) η βιωτή (θεωρία και
πράξη) όσο δεν είναι πραγματικά φιλόθεος και ιδίως φιλάνθρωπος, δεν
προστατεύει τον γιατρό αλλά τους αδικουμένους ασθενείς, τους δικηγόρους αλλά
τους αδικουμένους δικαζόμενους, οι άγιοι τρεις ιεράρχες τους δασκάλους αν η
προσφερόμενη παιδεία δεν είναι φιλόχριστος και πραγματικά φιλάνθρωπος προς αγιασμό...
(και αντίστοιχα τους αναγκεμένους για το λειτούργημά τους).
Η αδιάφθορη γλώσσα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Λειμώνος Λέσβου. Μια απλή ερώτηση πρέπει να μας ταρακουνήσει και μακάρι νουθετήσει... Πως έγιναν άγιοι (οι προστάτες). Οπωσδήποτε ομολογώντας την Αλήθεια και βιώνοντας αυτήν, έχοντας παραδώσει εαυτόν και πάσαν την ζωήν αυτών Στον Κύριο (XC τω Θεώ παραθώμεθα). Προσφερθέντα και γενόμενα τα μέλη υπηρέτες Αληθείας, Αγάπης γνώσεων Θεού για τον σκοπό της σωτηρίας, όπως με το ''δια χειρός'' των αγιογράφων προσφέρεται αυτή για την ορθή ορθόδοξη απεικόνιση των αγίων.
Νουθεσία, νου Χριστού από άνοες και γλώττα Κυρίου που μαρτυρεί αλήθεια συμφέρουσα του θείου σχεδίου κι όχι ''δημοσιογραφική'' (όπως κατάντησε τελευταία, εργαλείο άλλων σχεδίων και στόχων. Τότε, η γλώσσα αυτών, δεν θα φλέγεται από θείο πυρ άφθορο, ανακαινιστικό, αναπέμπουσα ευωδία, αλλά το άλλο, το καυστικό, το δημητηριώδες.
Μια καλή αφορμή ελέγχου και αυτογνωσίας τι μας υποκινεί, πιο πρόσημο υπάρχει πίσω από την απόλυτη τιμή της Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία ποιον κύριο υπηρετούμε και από τον οποίο θα ''πληρωθούμε''. Ποιανού κυρίου απόστολοι είμαστε ποιος σταυρός ενεργεί μέσω ημών προς τους συνανθρώπους μας κι ολόκληρη την κτίση. Αναστάσιμα (ως ορθόδοξος σταυρός) ή καθελκτικά (συνθλιπτικός προσώπων και κρατών ως αγκυλωτός)....
μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι;
Με μια πρώτη εξωτερική ματιά, πρέπει να δοξάζουμε τον καλό Θεό που δεν είμαστε ενταγμένοι στο εξωτερικό επάγγελμα του δημοσιογράφου, που πληρώνεται αδρά από το σύστημα (του κοσμοκράτορα) για να υλοποιήσει μέσω των ΜΜΕ, τα δικά του σχέδια, ότι δεν θα γλείφουμε με την γλώσσα μας πυρωμένα τηγάνια... περί κολάσεως ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ (και δυο σχόλια) αλλά η κατάσταση έχει βαθύτητα, που δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Συνηθίζουμε κακώς να εξαντλούμε τους άγιους προστάτες στα εξωτερικά επαγγέλματα. Μη πάντες ιατροί αφού πλησιάζοντας τον καθένα τον θεραπεύουμε ή τον αρρωσταίνουμε; μη πάντες εκπαιδευτικοί, αρχής γενομένης με τον εαυτό και τα παιδιά μας που τα εκπαιδεύουμε προς σωτηρία ή απώλεια; μη πάντες δικαστικοί κρίνοντες και κατακρίνοντες; μη πάντες τέλος δημοσιογράφοι που μεταφέρουμε σαν παπαγάλοι, τα κακώς κείμενα στον δημόσιο βίο, (χωρίς τα αντίστοιχα φάρμακα, χωρίς τα απαραίτητα φίλτρα του ''η αγάπη ου λογίζεται το κακό'' (1) που εμπεριέχει την θέα της άλλης όψης και γιατρειάς) επηρρεάζοντας με τον λόγο μας γνωστούς και αγνώστους; Αμήν λόγοι άρρηκτα ενωμένοι με Τον Λόγο Χριστό, που είναι συγχρόνως Ιατρός, παιδαγωγός, Δικαιοκρίτης... και σε
οποιοδήποτε (μη εφάμαρτο) επάγγελμα πανταχού παρών και αν θέλουμε και στην ζωή μας,
Παρών και Πληρών.
Αμήν να ανοίξουμε στο Φως και σε αυτήν την Ζωή, τα παράθυρά μας, να έλθει να σκηνώσει εν ημίν, να μας καθαρίσει, να μας πληρώσει. Μπερδεύεται ο κόσμος ότι η προστασία είναι απροϋπόθετη, επειδή Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος. Εμείς Τον εγκαταλείπουμε αλλά μάλλον με θρασύτητα απαιτούμε Αυτός να μην μας εγκαταλείπει, ό,τι κι αν κάνουμε, όποια αμαρτία ή ανομία (αγαπουλίστικα) νομίζοντας πως Τον έχουμε δεδομένο (2). ...Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ μακρόθυμος, ὁ πολυέλεος, ὁ πολυεύσπλαγχνος, ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καί τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν, ὁ πάντας καλῶν πρὸς σωτηρίαν
Μακάρι να περάσουμε από το έλεός Του στην αγάπη Του, από το κατ όνομα πιστοί, στο κατά χάριν και ουσία εμπράγματα και μετ' αποδείξεως βιωτής που οδηγεί στην σωτηρία. Από κατά το δοκούν ''πιστεύω'' στο, όπως θέλει και έχει ορίσει ο καλός Θεός. Την κλήση Του προς όλους.
Κύριε ελέησον, Παναγία νουθέτησον τους συληθέντας τον νου, δι ευχών διορθούμενοι... να γίνουμε επιδεκτικά δοχεία της χάριτος, αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν... να μην κωλύουμε το Άγιο Πνεύμα, να μην θεομαχούμε.
---
(1) η πρόταση ''η αγάπη ου λογίζεται το κακό'' σε μια σκιώδη και ζοφερή ''πραγματικότητα'' , είναι έξω από τα συνηθισμένα. Όταν αυτή η πρόταση μαζί με όλες τις παραμέτρους ενεργεί ορθοδόξως, την καθιστά θεία οπτική, γνωρίζοντάς μας την άλλη όψη, την κατά Θεόν πραγματικότητα.
Αντί να χαιρόμαστε που το (Αγαθό και όντως Καλό) Φως (που κουβαλά και θεία γνώση) καθημερινά αποκαλύπτει τα κρύφια, ο κόσμος εμμένει στα αποκαλυπτόμενα άσχημα οπότε, ενασχολείται μόνο με αυτά, λες κι οι σκιές είναι η μόνη πραγματικότητα. Έτσι, αντί να μένουμε στο Φως μένουμε στις σκιές, χαρακτηριστικό του παχυλού νοός, (σαν μέσα στο σπήλαιο του Πλάτωνα, αλυσοδεμένοι προσανατολισμένοι προς τα τοιχεία). Αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας (απότοκο της κοσμικής παιδείας) είναι η μιζέρια, η ανελευθερία, η κρίση και κατάκριση και πολλές άλλες ψυχοφθόρες αντιδράσεις. όταν
πάλι (από κακή συνήθεια και διαβολή) λογιζόμαστε το κακό, μη προσέχοντας και
φιλτράροντας λογισμούς, σκέψεις, κρίσεις, ακόμη και με πρόσχημα την διάκριση
του καλού από το κακό κι όταν μας πνίγει το δίκαιο... προσθέτουμε μυστικά,
βαρίδια στον κρινόμενο, αντί του βαστάζετε βάρη αλλήλων, αντί της συγχώρεσης
και δικαιολόγησης (χους εσμεν, ο πηλός τον πηλό) .... κατά δε τον αγ.Πορφύριο : Τι
πρέπει να προσέχετε στους λογισμούς σας. Τότε όμως, με το δίκαιό μας,
χάνουμε την χάρι. Και ξανά από την αρχή με ταραχή, μέχρι να εγκατασταθεί η κατά
Θεόν ειρήνη και αμνησικακία.
Από την άλλη όψη, την φωτεινή και όσο ο νους λεπτύνεται χάριτι, πληθύνεται η ελπίδα, η εμπιστοσύνη στην απόλυτη θεία δικαιοσύνη , όχι απλά διαισθάνεται αλλά και βλέπει δια σημείων το ''έρχομαι ταχύ αποδούναι εκάστω.... '' σε μια εποχή, που από την μία πλεονάζει η αμαρτία και από την άλλη, υπερπερισσεύει η χάρις... διακρίνοντας το πως ενεργεί Ο Κύριος μέσα στον κόσμο. Αμήν μέτοχοι στο έργο Του.
(2) Μέσα στην τύφλα μας, έχουμε δίκαιο. Ο Θεός, είναι δεδομένος. Αγαθός, Ήλιος που σκορπά αδιακρίτως αγάπη και Φως. Θεολογικά, θεοκεντρικά, ηλιοκεντρικά, έτσι είναι τα πράματα. Μόνο που ο πηλός (η γη και το εγώ) εγωκεντρικά, με το λάθος γεωκεντρικό σύστημα αναφοράς, αντιδρά ανάλογα με την κατάστασή του. Στην ίδια ενέργεια του Θεού διαφορετικά αντιδρά ο πηλός και διαφορετικά το κερί... Ένα χαλασμένο στομάχι και σωστή τροφή να λάβει, θα το εμμέσει και δεν θα μπορέσει να αφομοιώσει τα ωφέλιμα στοιχεία. Το ίδιο συμβαίνει και με έναν άρρωστο (πνευματικά) οργανισμό, βεβλαμμένο νου (από άλλες θεωρίες και πλάνες) μια κατειλημμένη, αιχμαλωτισμένη από πάθη (δαιμόνια) καρδιά, το πνευματικό κέντρο του όλου ανθρώπου, από την οποία κατάσταση ξεκινούν
σκέψεις και πράξεις.
Δίνοντας δικαιώματα στον καθένα κύριο ή Κύριο εισερχόμαστε στον κύκλο Αληθείας και προστασίας Του ή εξοστρακιζόμαστε αυτοπροαιρέτως δίνοντας δικαιώματα στον άλλον με αποτέλεσμα το παίδεμα.... κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… κι Ο Κύριος Ο αγαπών μας, χωρίς να προσωποληπτεί, ένεκα της αποστασίας μας, θα συνεχίζει να μας παιδεύει, για να μας επιστρέψει στον χαμένο από α-νοησία μας παράδεισο και εσώτερο κύκλο... η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης.
Αυτή είναι η τέλεια Αγάπη που όμως δεν υστερεί στην δικαιοσύνη η οποία κι αυτή είναι τέλεια, παρά τα φαινόμενα και τα κοντοπρόθεσμα ισχύοντα της κοσμικής ατελούς δικαιοσύνης... Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη
Έτσι, με γνώμονα την κρίση του Θεού, την δικαία θα ξεχωριστούν οι σταυρωτές της Αληθείας από τους σταυρούμενους, ομολογητές και υπερασπιστές Της, αποδεικνύοντας ποιον κύριο υπηρετούσαμε και ποια σχέδια προάγαμε, συμφέροντάς μας, όσο έχουμε καιρό να αλλάξουμε θέση
βαδίζοντας μοιραίως επί της κλίμακος είτε ανοδικής προς κληρονομίαν Βασιλείας είτε προς τα κάτω, ''κληρονόμους'' γεέννης και πυρός χωρίς Χριστό...
(πράγμα που ισχύει για κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα και κάθε επάγγελμα)
---
Σχέση Θεού και ανθρώπων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου