Του Μεγάλου Δείπνου

Ο Χριστός γεννήθηκε στην Βηθλεέμ, για να εκπληρωθεί η προφητεία του Προφήτη Μιχαία: «Κι εσύ Βηθλεέμ, πόλη που κατοικεί η συγγένεια του Εφραθά, παρ’ όλο που είσαι μια από τις πιο μικρές πόλεις του Ιούδα, Εγώ θα κάνω να προέλθει από σένα Εκείνος που θα γίνει άρχοντας του Ισραήλ» (Μιχ. 5, 2–3).«Ιουδαία», σημαίνει «εξομολόγηση». «Βηθλεέμ», σημαίνει «οίκος άρτου».

Αυτά, αλληγορικά, σημαίνουν πως όποιος αυτές τις άγιες μέρες θέλει να πάει στην Ιουδαία, δηλαδή στην ιερή εξομολόγηση, ας πάει και προς τη Βηθλεέμ• δηλαδή, ας πλησιάσει στο θυσιαστήριο όπου βρίσκεται ο Οίκος του Άρτου της Ζωής. Θέλω να πω μ’ αυτό ότι, όποιος θέλει να γιορτάσει επάξια τη Γέννηση του Χριστού, ας εξομολογηθεί και ας μεταλάβει. Αυτός είναι ο σκοπός της αγίας μας Εκκλησίας, που όρισε μέσω της νηστείας των Χριστουγέννων να προετοιμαστούμε για την εξομολόγηση και για τη θεία Μετάληψη.Το λοιπόν Χριστιανοί, για να φθάσουμε στην πνευματική αυτή Βηθλεέμ της Ιουδαίας και για να βρούμε τον Βασιλιά τ’ ουρανού και της γης, ας ακολουθήσουμε τους τρεις εκείνους ευλαβικούς Μάγους. Εκείνοι, οδηγούμενοι από έναν Αστέρα που τους φανερώθηκε τότε στον ουρανό, τους έδειξε ακριβώς την οδό και τον τόπο που γεννήθηκε ο Χριστός. Κι εμείς τώρα έχουμε γι’ Αστέρα τον Λόγο του Θεού, το ιερό Ευαγγέλιο και τον Νόμο της Χάριτος. Λέει ο Προφήτης Δαβίδ: «Ο Νόμος Σου μου είναι λυχνάρι για να μπορώ να περπατάω και φως στα μονοπάτια μου» (Ψαλμ. 118, 105). Έχουμε στα πόδια μας αυτό το λυχνάρι, για να βλέπουμε πώς ακριβώς να περπατάμε• έχουμε αυτό το φως στους δρόμους μας για να μη χαθούμε μέσα στην πλάνη αυτής της μάταιης ζωής. Οι Μάγοι, σαν έφθασαν και είδαν εκείνο το Θείο Παιδίον μαζί με τη Μητέρα Του, τη Μαρία, έπεσαν καταγής με πολύ ευλάβεια και Το προσκύνησαν. Άνοιξαν τους θησαυρούς τους και Του χάρισαν τα Δώρα, που ήταν χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα. Μ’ ετούτα τα Δώρα ήθελαν να Τον αναγνωρίσουν, σα βασιλιά με το χρυσάφι, σα Θεό με το λιβάνι και σα θνητό άνθρωπο με τη σμύρνα. Έτσι λοιπόν κι εμείς• αφού πλησιάσουμε στην εξομολόγηση και τη θεία Μετάληψη για να βρούμε τον Χριστό, πρέπει να Του προσφέρουμε τρία δώρα: πρώτ’ απ’ όλα την καρδιά μας, η οποία πρέπει να είναι καθαρή σα το χρυσάφι, καθαρή από κάθε επιθυμία κι από κάθε αισχρό λογισμό. Δεύτερον, το πνεύμα μας, που πρέπει να είναι αναμμένο σα το λιβάνι, στην αγάπη του Θεού και του πλησίον• και, όπως το λιβάνι, να εκπέμπει με την ευλάβεια οσμή ευωδίας πνευματικής. Τρίτον, τη σμύρνα, που δηλώνει τη νέκρωση των παθών και της σαρκός με τη συντριβή και την κατάνυξη. Ή αλλιώς, ας Του προσφέρουμε επίσης κι αυτά τα τρία δώρα: χρυσάφι, δηλαδή την ελεημοσύνη• λιβάνι, δηλαδή την προσευχή• και σμύρνα, δάκρυα καυτά της μετανοίας. Αυτές είναι οι προετοιμασίες της αληθινής εξομολογήσεως και της άξιας Μεταλήψεως.Οι Μάγοι, αφού προσκύνησαν τον Χριστό, δεν γύρισαν από τον ίδιο δρόμο απ’ τον οποίο ήρθαν στην αρχή, μονάχα άλλαξαν δρόμο κι αναχώρησαν για τη χώρα τους από μια άλλη οδό (βλ. Ματθ. β, 12). Αυτό είναι το πιο αναγκαίο που πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Όταν, λοιπόν, αυτές τις μέρες εξομολογηθούμε και μεταλάβουμε, δεν πρέπει να γυρίσουμε πάλι από την ίδια οδό που ήρθαμε πρώτα. Όχι. «Δι’ ἄλλης ὁδοῦ»: ν’ αλλάξουμε δρόμο, ν’ αλλάξουμε ήθη, ν’ αλλάξουμε ζωή. «Δι’ ἄλλης ὁδοῦ»: ας πάρουμε τον άλλο δρόμο της χριστιανικής αρετής• με λίγα λόγια, ας αφήσουμε εκείνη την οδό της κακής μας συνήθειας που μας έφερνε στην κόλαση. Ας περπατήσουμε μιαν άλλη οδό, την οδό μιας τέλειας διόρθωσης του βίου μας, που μας φέρνει στην αιώνια ζωή.

Ηλίας Μηνιάτης Επίσκοπος Κερνιτζης και Καλαβρύτων (1669–1714)

5 άρτοι και 2 ιχθείς (αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

---

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.  (Λουκ. ιδ' 16-24)

---

Δὲν ξέρω ἐσεῖς πῶς ἑτοιμάζεστε γιὰ τὰ Χριστούγεννα. Ἂν ἑτοιμάζεστε μόνο ὑλικῶς, μὲ ὅλο τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν σας δηλ. ἀνεξομολόγητοι, κάνετε πολὺ λάθος.

Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ προετοιμάζεται γιὰ τὰ Χριστούγεννα καὶ πνευματικῶς, νὰ ἐξομολογεῖται δηλ. καὶ νὰ βρίσκεται ἐν μετανοία… Διότι ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο, νὰ «μαζέψει» τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ καταργήσει τὸν θάνατο, ποὺ προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία.

Ἐὰν λοιπὸν θέλουμε, τὰ φετινὰ Χριστούγεννα νὰ εἶναι Χριστούγεννα Θεοῦ, φροντίστε νὰ ἐξομολογηθεῖτε τὶς ἁμαρτίες σας, εἰρηνεύσετε μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους.

Ἀγαπῆστε – συγχωρέστε τοὺς ἀνθρώπους, πεῖτε τὴν »καλημέρα» τοῦ Θεοῦ, γράψτε, τηλεφωνεῖστε καὶ μετὰ πάτε στὴν Βηθλεέμ, γιὰ νὰ ἀκούσετε τὸ »ἐπὶ γὴς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ἀπὸ τοῦτο τὸν κόσμο γιὰ τὸν ἄλλον. - Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας †

---

Ο διάβολος θα σε αφήσει να εκκλησιαστείς και να πας σε προσκυνήματα…

Θα σε αφήσει να κάνεις ελεημοσύνες και να θρέφεις χήρες και ορφανά…

Θα σε αφήσει να ανάβεις λαμπάδες ίσα με το μπόϊ σου και τα καντήλια στα εξωκκλήσια…

Θα σε αφήσει να παρηγορείς και να βοηθάς τους αρρώστους και να διακονείς στην Εκκλησία…

Δεν θα σε αφήσει όμως να εξομολογείσαι σωστά και τακτικά και να Κοινωνείς, διότι από εκεί ξεκινάει η ωφέλεια και η σωτηρία σου και αξιοποιείται ο υπόλοιπος πνευματικός σου αγώνας..

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †

--- 

Λέγεται, ότι μια Χριστουγεννιάτικη νύχτα ο Άγιος Ιερώνυμος είχε φτάσει στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, εκεί όπου γεννήθηκε ο Χριστός και προσευχόταν.

Ξαφνικά ακούει τη φωνή του Ιησού, να του λέει
- Ιερώνυμε, τι έχεις να μου προσφέρεις για την ημέρα των γενεθλίων μου;
- Ω, Θείος Βρέφος, απαντάει εκείνος, το ξέρεις, ότι για Σένα παράτησα όλα τα μεγαλεία και όλες τις χαρές του κόσμου και ασκητεύω τόσα χρόνια... Όλη μου η διάνοια, η καρδιά μου, η ύπαρξή μου, Σου ανήκουνε. Τι άλλο μπορώ να σε προσφέρω; Δεν έχω τίποτα άλλο...
- Ιερώνυμε, έχεις και κάτι ακόμη και το ξεχνάς... το θέλω!
- Μα τι είναι αυτό Κύριε; Ω, Αγάπη της αγάπης μου! Ω, Ζωή της ζωής μου! Πώς έχω κάτι ακόμη και το κρατάω για μένα; Πες μου, τι ξέχασα να Σου το προσφέρω;...
Μεσολάβησαν λίγες στιγμές σιωπής
και η φωνή ξανακούστηκε:
- Ιερώνυμε, δώσε μου τις αμαρτίες σου!
- Τις αμαρτίες μου, Πανάγιε Θεέ,
τι να τις κάνεις τέτοια σιχαμερή συμφορά;
- Μα γι’ αυτές ήρθα στο κόσμο Ιερώνυμε και αυτές αναζητώ σε κάθε άνθρωπο, για να τις συγχωρώ...
Δεν ζητάει τα χρήματά μας ο Θεός.
Δεν ζητάει τα κτήματά μας ο Θεός.
Τις αμαρτίες μας ζητάει, για να μας δώσει
την Βασιλεία των Ουρανών και εμείς Του προσφέρουμε κεριά, Του φέρνουμε λάδι, Του φέρνουμε κόλλυβα, Του φέρνουμε πρόσφορα, φτάχνουμε πολυελαίους, κάνουμε μοναστήρια, κάνουμε Εκκλησίες, αμαρτίες όμως δεν δίδουμε...
Και άμα δεν δώσουμε τις αμαρτίες μας (εξομολόγηση) και δεν αλλάξουμε ζωή (μετάνοια), τίποτα δεν κάναμε.
Αποτύχαμε!
Διότι άνθρωπος, που δεν θα κάνει ''δώρο'' στο Θεό τις αμαρτίες του, οποιοδήποτε άλλο δώρο και αν Του κάνει, δεν είναι ευλογημένο από τον Θεό και ο Θεός δεν το δέχεται.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας

---

προσερχόμενος ο χριστιανός στην θεία κοινωνία των Χριστουγέννων ''για το καλό'' (όπως συνηθίζει τα χριστούγεννα, το πάσχα και το δεκαπενταύγουστο) χωρίς εξομολόγηση, ο χιτών τον ελέγχει ότι ουκ εστι του δείπνου και δέσμιος εκβαλείται, κατάκριση προξενεί τη πολυαμαρτήτω ψυχή.... Κύριε ελέησον... εντάσσοντας τον καθένα στο Σώμα Του, μέσω φλέβας (απόρριψη βαρών και εξομολογήσεως - αφέσεως) αρτηρίας (θείας κοινωνίας εις εφόδιον Ζωής αιωνίου) και νεύρου (προσευχής), όλα πυρ. 

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό