Η διαφάνεια και η καθαρότητα για τον αγ.Μάξιμο ομολογητή (και τους αγίους) είναι οι προϋποθέσεις* της πνευματικής μας ανάβασης, ώστε μέσω της διαφάνειας των δερματίνων χιτώνων, καθαρότητος (οίκου μας) και λειτουργικότητος (οχήματος), να ιδωθεί και βιωθεί (στο μέτρο του δυνατού και της χάριτος) Ο εμφανισθείς Χριστός.
Όπως ευχόμαστε και στο πάσχα… ῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου, που ακολουθεί η ανάσταση μετά την δύση του ‘’Ηλίου’’ (Μ.Παρασκευή), το ίδιο ισχύει και για την ανατολή Του (τα
Χριστούγεννα) και όσο φυσικά έχουμε πλησιάσει ευθέως (Ι, ψυχικά μέσω της κεντρομόλου Ιησού) και ελικοειδώς (9 έμπρακτα δι αρετών) το θείο γεγονός.Η ανθρωπότητα, για πολλά χρόνια (π.Χ.) δεν καταλάβαινε την διαφορά στις εναλλαγές της ημέρας και της νύχτας, αφού αυτές σκιάζονταν από το γενικό πνευματικό σκότος. Κι έρχεται η ώρα να ανατείλει η πνευματική ημέρα, η τρισήλιος θεότης στην Βηθλεέμ, (οίκο του άρτου).
(εκ των
θαυμάτων που συνέβησαν κατά την Γέννηση)
Το πνευματικό αυτό γεγονός, που συνέβη άπαξ, αλλά παρατείνεται στους αιώνες, δεν είναι κάτι αυτονόητο, δλδ όλοι οι γεννημένοι ημερολογιακά μετά Χριστόν αυτόματα να το βιώνουν και αντίστοιχα οι προ Χριστού να απέχουν. Η τομή δεν είναι ο χρόνος προ και μετά Χριστό, αλλά με ή χωρίς, ανεξάρτητα του χρόνου και κατά πόσο ο χώρος τους, ο χώρος καρδιάς, νοός και ζωής είναι / ήταν επιδεκτικός στο να Τον χωρέσει και ενχρονίσει**. Κι αυτό, γιατί Ο Θεός, ως υπεράνω χώρου και χρόνου συγκαταβαίνει, όπου βρει τις προϋποθέσεις… συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε… Έτσι, τα Χριστούγεννα και όλα τα θεία γεγονότα δεν είναι μακράν, αλλά πρέπει να βιωθούν εντός, αφού ιστορικά ήδη χαρίστηκαν, χαράχτηκαν στην ιστορία του κόσμου, αμήν και στον εσωτερικό μας κόσμο.
Όπως η έλευση της ημέρας
θέλει την προετοιμασία του όρθρου, έτσι και η έλευση αυτού του Φωτός, θέλει την
προετοιμασία του.
Ψάλλουμε***…. «Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς ως ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον· ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.»
μετά όμως τους ύμνους, (τα εξωτερικά) δώρα… η γη (σώμα μας) καλό θα ήταν και ΑΝ ήθελε (όστις θέλει), να προσφέρει το σπήλαιον (της καρδιάς του) για να γεννηθεί εντός αυτής Ο Κύριος. Αλλά μια χοϊκή καρδιά και χωρίς προϋποθέσεις, δεν αρκεί. Η έρημος (άσκηση και μετάνοια) θα προσφέρει την φάτνη, προκειμένου δια Της Θεοτόκου (αγνότητος και ταπεινότητος) να εγγίσει και διαπεράσει το έλεος του Θεού τον όλον εαυτό και κόσμο μας, και σαρκωθεί Ο Κύριος στην ζωή μας να έλθει και φωτίσει. Γνωρίζοντας ότι δια τεσσάρων σκοτίζεται η ψυχή· δια του μισήσαι, δια του εξουδενώσαι, δια του ζηλώσαι, δια του γογγύσαι (από τον Αββά Ησαΐα), ο καλός Θεός να μας δώσει ώθηση με το φύγωμεν. Βαθμίς πρώτη της αποταγής. Φεύγε και πίσω μην κοιτάς... 46. Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστός, καὶ φρόνιμος μοναχός, ὃς τὴν θέρμην τὴν ἑαυτοῦ ἐφύλαξεν ἄσβεστον· καὶ μέχρι τῆς αὐτοῦ ἐξόδου καθ᾿ ἡμέραν [προστιθεὶς] πῦρ πυρὶ, καὶ θέρμην θέρμῃ, καὶ σπουδὴν σπουδῇ, καὶ πόθον πόθῳ οὐκ ἐπαύσατο; Ὁ ἐπιβεβηκὼς μὴ στραφῇς εἰς τὰ ὀπίσω.
Είναι διαφορετικά τα πνεύματα, η νοοτροπία... που ‘’ισχύουν’’ στις 3 περιοχές… αίγυπτος, έρημος και Βηθλεέμ....
Αν δεν μας ενδιαφέρει τπτ άλλο, πλην των χοϊκών, οι ‘’λογικοί’’ χωρίς όμως Λόγο, δεν περιμένουν τπτ διαφορετικό από την καθημερινότητα. Το πολύ πολύ, λίγη ξεκούραση λίγο παραπάνω φαγητό και διασκέδαση, λίγα δώρα, φωτάκια εξωτερικά και ‘’γιορτή γενεθλίων Χριστού’’, αλλά δυστυχώς χωρίς Χριστό. Γιαυτό και ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης σημειώνει.... Στο χριστιανισμό η σύγχρονη ειδωλολατρεία παρουσιάζεται ως φιλαυτία, ως φιλοδοξία, ως κοσμικές απολαύσεις και κοιλιοδουλεία, ως φιλαργυρία και μοιχεία. Αυτή είναι που τράβηξε τελείως τα μάτια και την καρδιά μας από τον Θεό και την ουράνια πατρίδα και μας κάρφωσε στη γη. Εκείνη είναι που ξερίζωσε την αδελφική αγάπη και μας ξεσήκωσε τον έναν εναντίον του άλλου. Αλίμονο! Αλίμονό μας! (1)
Επί Σταυρού (στην Δύση του Ηλίου) ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου, στην φάτνη (και Ανατολή του Ηλίου) Ο ζητών τις αμαρτίες του κόσμου, όπως σημειώνεται και στο Του Μεγάλου Δείπνου άρθρο, που ζητά από τον αγ.Ιερώνυμο το δώρο του... 26 δός μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν, οἱ δὲ σοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμὰς ὁδοὺς τηρείτωσαν· (Παρ.κγ')
[και έρχεται η ώρα, που οι εναλλασσόμενες ανατολές και δύσεις του φυσικού ηλίου θα σταματήσουν για τον καθένα μας και για όσο χρόνο ορίζει Ο αρχηγός ζωής και θανάτου (επίγεια ζωή)... οπότε, το θέμα είναι σε ποια ''φωτεινότητα'' θα εξ-υπνήσουμε από τον χώρο των φαινομένων; και θα εισαχθούμε σε αυτό; Μακάρι να εργαστούμε από τώρα να φύγουμε εκ του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας με το δικό της (έρπων, ενδοκοσμικό, αχνό) ''φως'' ... Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς].
Όπως και παρίστανται οι δύο ληστές εκατέρωθεν του Σταυρού, με τον καθένα ανάλογα του πνεύματος (βλασφημίας ή μνήσθητι) να καταλήγει αντιδιαμετρικά αντίθετα, έτσι παραστάτες είναι άλλα δύο Ι, (Ιούδας και Ιωάννης) πέριξ του Σταυρού στην δύση Του Ηλίου. Ο ένας (ιούδας που σημαίνει εξομολόγηση) κρεμάει την ζωή του στους δερμάτινους χιτώνες (συκή), χάνοντας την επίγεια πρόσκαιρη αλλά και αιώνια, ο δε σημειώνεται ως ο επιπεσών επί του στήθους Του Κυρίου, αντλών θεολογία και Ζωή.
Δια του πνεύματος που μας εμπνέει, κατέχει και καθοδηγεί [υλόφρονα σαρκικά, σαν τον Ηρώδη και Ιούδα (πτωτικά, εξωστρεφή, 6, φυγόκεντρα) ή πνευματικά ορθόδοξα, σαν τον Ηλία και Ιωάννη (κεντρομόλα, ανοδικά, 9, προς τα έσω)], τασσόμαστε σε μία από τις δύο μοναδικές θέσεις, εκατέρωθεν της φάτνης (ανατολή) και του σταυρού (δύση). Κι επειδή δια της γεννήσεως η κρίσις και η κρίσις δια της γεννήσεως, η μητέρα όλων των εορτών τα Χριστούγεννα, ίσως λαμβάνουν άλλη διάσταση από μια εξωστρεφή ‘’χαρούμενη’’ γιορτή για παιδιά.
Αμήν εορτάζοντας αυτά, ορθόδοξα, φωτεινά όχι από λαμπιόνια αλλά από το άλλο Φως που εισήλθε στον κόσμο για να μας εξάγει εκ του σκότους… [αρχής γενομένης με την έξοδο από την αίγυπτο, (α' ψαλμ. μακάριος ανήρ...) προς τον πόδα της Βηθλεέμ (οριζοντίως) με τέρμα τον τύπο της αναστάσεως (ψαλμ. ρνα') όπως μας χειραγωγεί ο ένας βηθλεεμίτης (προφητάναξ Δαυίδ) μέσω του ψαλτηρίου, κι Ο Άλλος, Ο Άναξ Χριστός από τις σκιές του κόσμου (από τον νοητό φαραώ και κόσμο) στην ανέσπερο βασιλεία (καθέτως και ευθέως προς τα άνω και μέσα) ανάλογα της προαιρέσεως και χάριτος, κατά τάξιν και ετοιμότητα (2)]. Ευλογημένα με νόημα (Χριστό) Χριστούγεννα. Αμήν εκτυπώτερον. (3)
---
* ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (νηπτική και ησυχαστική άσκηση ως προϋπόθεση Χριστουγέννων)
Η εν τω ναώ είσοδος της Υπεραγίας Θεοτόκου η ‘’καλογερική’’ της Παναγίας, όπως ονομάζεται στο άγιο όρος.
** Ενχρονίσθη και εχωρήθη (βιωματική προσέγγιση)
*** Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής)
**** Η γέννησή Του Κυρίου και ο Σταυρός
αλλά όπως ο φαραώ με όλα του τα στρατεύματα κυνηγούσε τον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) συνετρίβη και καταποντίστηκε στην ερυθρά θάλασσα (με τον τύπο του σταυρού) έτσι γίνεται και με μας, που διαθέτουμε όλες μας τις ψυχικές δυνάμεις ενάντια σε αυτό το θείο γεγονός, εμμένοντες στην ειδωλολατρεία. Κι αυτοί που μείναν πίσω μέσα στην αίγυπτο (σώμα και ας πούμε τα γυναικόπαιδα των αιγυπτίων) γίνονται βρώμα των αιθιόπων, με πνευματική έννοια. Όντως αλοίμονό μας.... ὁ δὲ Θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς. σὺ ἐκραταίωσας ἐν τῇ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν, σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατος. σὺ συνέθλασας τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος, ἔδωκας αὐτὸν βρῶμα λαοῖς τοῖς Αἰθίοψι. (ψαλμ.ογ')
---
---
(2) Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία) περνώντας μας δια της τροφής (λόγων) από τα 4 άκρα (τύπο των 4000 τραφέντων θαυματουργικά) στην πεμπτουσία (με Σταυρό) Τον Εαυτό Του, Λόγο και άλλη Τροφή (στον τύπο των πεντακισχιλίων ανδρών χορτάσας) όλα με γνώμονα ανάστασης και έως ου μορφωθεί Ο XC εν ημίν.... προσθετικό γεγονός κάθε φορά που κοινωνάμε, όλα βοηθητικά, εξατομικευμένα (όπως κάλυπτε το μάννα τις ανάγκες των τρεφομένων με αυτό στην έρημο) προς οικοδομή, έχοντας θεμέλιο (Γέννηση), οροφή δε και υπερώο (Ανάσταση και Πεντηκοστή).
Αυτό σημαίνει, πως ένα βηματάκι εξόδου να κάνουμε χάριτι, αρχίζουμε να συνοδοιπορούμε με Τον σπερματικό Λόγο και τους προπάτορες, ευθέως προς την (αμήν βιωματική) Σάρκωση Του Λόγου (πόδα βηθλεέμ) και οίκο του Άρτου. Αμήν δι ευχών, να ευστοχήσουμε χάριτι.
Κι επειδή δεν είναι μόνο ο σκοπός τέλειος αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό, με εμάς παρόντες πνευματικά σε χρόνο ετοιμότητος υποδοχής Χριστού κι όχι απλά βιολογικά 2022 μ.Χ. υμνούμε και δοξάζουμε.... (την Κυριακή προπατόρων) Ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα, ἧς πάλαι ἔλαβον πεῖραν Αἰγύπτιοι πολεμοῦντες, καὶ Ἑβραῖοι πολεμούμενοι, μὴ καταλίπῃς ἡμᾶς, καὶ καταπίῃ ἡμᾶς θάνατος· ὁ διψῶν ἡμᾶς, καὶ Σατᾶν ὁ μισῶν ἡμᾶς· ἀλλ' ἔγγισον ἡμῖν, καὶ φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς ἐφείσω ποτὲ τῶν Παίδων σου, τῶν ἐν Bαβυλῶνι ἀπαύστως ἀνυμνούντων σε, καὶ βληθέντων ὑπὲρ σοῦ εἰς τὴν κάμινον, καὶ ἐκ ταύτης κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον ὁ οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος. ...κραταιά χειρί Θεού οδηγούμενοι και σκέπη.Το Όραμα του αγίου Γρηγορίου Παλαμά - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
(3) και θάναι εμπράγματα ''εκτυπώτερον'' όσο οι χρησιμοποιηθείσες ''φάλαγγες'' (14) της χειρός του Θεού, λαμβάνουν λόγω πνευματικής οικείωσης, σάρκα και οστά μέσα μας.... Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ…. μια προσέγγιση
---
λόγοι αγίων για τα Χριστούγεννα και ύμνοι
‘’σήμερον’’ γεννάται (φιλόσοφη και φιλοδύναμη προσέγγιση)
περί μάγων, αστέρος, σπηλαίου και φάτνης...
πάντες γαρ απόστολοι (χριστούγεννα αλλοδόξων)
Τα τρία παράθυρα και η ενότητα…
άρθρα για Χριστούγεννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου