για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς)

Η πάντων ελπίς… (σκέπε φρούρει φύλαττε)  

Φίλος μου είχε φτιάξει στις 10 ή 11 Νοε 2018 έναν φάκελο στον υπολογιστή, που συμπεριελάμβανε αρκετά μουσικά κομμάτια για την εγγραφή τους προς έναν του γνωστό.

Αφού υποτίθεται τελείωσε με την επιλογή, την Τρίτη και 13 Νοε σκέφτηκε να τα αντιγράψει σε cd. Πέρασμα απλό σαν δεδομένα. Καθημερινό και πανεύκολο (έτσι έλεγε και έτσι είναι για όσους ξέρουν).

Εκείνην την ώρα εισέρχεται η σύζυγός του από κάποια εξωτερική δουλειά, μέσα στο σπίτι και ταραγμένη του αναφέρει για τον αιφνίδιο θάνατο ανδρός που εκκλησιαζόταν στην ενορία τους, συλλυπούμενη την τραγική φιγούρα, την νεαρή του γυναίκα (νεαρός κι αυτός), αφήνοντας ορφανά δυο παιδάκια κάτω των 2 ετών…

Κι εδώ είναι ο προβληματισμός του (και μας, συγκοινωνώντας στο δράμα…), μετά την αναφορά του ιστορικού, δλδ του τρόπου θανάτου του: …πήγε στην βουλγαρία (ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος) να αγοράσει αυτοκίνητο και τον χτύπησε νταλίκα και τον σκότωσε.

Μας λέει λοιπόν ο φίλος πως το cd του ‘’κολλάει’’ για πάνω από μισή ώρα, σε μια συνήθη διαδικασία το πολύ 3 λεπτών… (ίσως συμπτωματικά, Κύριος οίδε) στο κομμάτι the curse of the traveler (η κατάρα του ταξιδιώτη), έχοντας ‘όμως κατά παράξενο και ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΟΓΙΚΟ τρόπο αλλάξει και την ημερομηνία εγγραφής.

Από 11 που φαίνεται στον αρχικό φάκελο (δεξιά εικόνα, που με αυτήν την ημνία έπρεπε να το περάσει όπως ήδη το έκανε με τα υπόλοιπα προηγούμενα) σε 13 Νοε (αριστερή εικόνα εγγραφής στο cd).

  

(από το όλο ασπρόμαυρο για ευκρίνεια, άφησα έγχρωμη την κόκκινη μπάρα, 

ενδεικτικό ότι ''κόλλησε'')

Εκτιμώ πως ένας άγιος θα μας εξηγούσε αληθώς αλλά και θα είχε τον θείο τρόπο και διάκριση να ενημερώσει την οικογένεια που σαν χαροκαμμένη δεν ξέρουμε πως θα αντιδρούσε, ψάχνοντας τους υπαιτίους που Κύριος γνωρίζει (αν ισχύει ο φαινόμενος αληθής συνειρμικός λογισμός, ως αιτία του αιφνιδίου θανάτου του παληκαριού, ότι επήλθε από κατάρα… καθόλου περίεργο βέβαια και να κάνει λάθος ομολογεί αυτός που μου μετέφερε τον προβληματισμό … εκτιμώ, πως είναι  εκ Θεού, αφού ο ίδιος ο δαίμονας θα ήθελε πολύ να διέλθει απαρατήρητος για να συνεχίσει το μισάνθρωπο έργο του αλλά οι ενέργειές του, που εντοπίστηκαν μέσα στην φύση, του πρόδωσαν την παρουσία...).

Ποια άραγε η πνευματική τύχη του θανόντος; Και γιατί ο καλός Θεός το επέτρεψε… είθε ο καλός της πνευματικός να την αναπαύσει και δεόμενος στην προσκομιδή για τον τεθνεώτα, να τον περάσει σε καλύτερη θέση… και όχι μόνο αυτό… μήπως θα έπρεπε να ασφαλίσει με ευχές κατά φθόνου και βασκανίας την σύζυγο και τα παιδιά ;;;; (να της διάβαζε μυστικά χωρίς να το γνωρίζει με δικαιολογία μια ευχή...). 

Λέει ο σοφός Σολομώντας: ...αυτός που είναι μέσα στην σπηλιά (σκιά) βλέπει αυτόν που είναι στο φως ενώ αυτός που είναι στο φως, δεν βλέπει αυτόν που είναι στην σκιά. Κι εμάς, μας συμφέρει να μην παρατάμε το Φως (και την ''άγνοιά'' που έχουμε για το ποιος σκέφτεται ή πράττει κακό έναντί μας, για να μπαίνουμε στο σκοτάδι με αφορμή την περιέργειά μας προς γνώσιν του ποιός... Η άγνοια της αγάπης με το η αγάπη ου λογίζεται το κακό, είναι ανώτερη από την περιέργεια της γνώσης και η φυγή από αυτήν. ΑΝ θέλει ο καλός Θεός μας το γνωρίζει και ''δεμένοι'' στην αγάπη Του, μας δίνει και τον τρόπο αντιμετώπισης που θα ήταν και ο δικός Του.       

Όχι ΜΟΝΟ ένα αλλά πολλά… Κύριε ελέησον και στους δυο. Τους παραμένοντες στον στίβο της ζωής, όλους τους πονεμένους οικείους  (τι να πεις όχι μόνο την σύζυγο και τα παιδιά που προς στιγμήν δεν το κατανοούν αλλά και για τους γονείς...), μια απώλεια που ο καλός Θεός θα καλύψει το κενό με άγγελο προστάτη και ειρήνης (μπροστά στην λογική αιτία ταραχής που είναι να χάσει κάποιος τον αγαπημένο του τόσο άδικα και τόσο αιφνίδια…) ΚΑΙ αποχωρήσαντα αδελφό (μεταφερθέντα στο διπλανό δωμάτιο…) πάλι στην αγκάλη του Δικαιοκρίτη και Ευσπλάγχνου Θεού. …

Κύριε ελέησον και δίνε δύναμη και ασφάλεια και προστασία στην σύζυγο και στα παιδάκια….     

Δυο συνειρμικές δικαιολογητικές σκέψεις, ίσως θα έπρεπε ως εισαγωγικά…

Από το τι πρέπει να προσέχετε στους λογισμούς σας (οσίου  Πορφυρίου)

...ιστορία που περιέγραψε ο Γέροντας Πορφύριος.

«Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό και θα θαυμάσετε. Δεν είναι της φαντασίας μου. Ότι σας λέγω είναι αληθινό. Ακούστε. Κάποτε κάποια κυρία επισκέφτηκε ένα απόγευμα μια φίλη της. Στο σαλόνι διέκρινε ένα ωραίο βάζο γιαπωνέζικο, αξίας, γεμάτο λουλούδια.

-Τι ωραίο βάζο! Πότε το αγόρασες;

-Μου το έφερε ο άνδρας μου, είπε εκείνη.

Την άλλη μέρα, το πρωί στις οχτώ, η κυρία που είχε κάνει την επίσκεψη, ενώ έπινε καφέ με τον άνδρα της, θυμήθηκε το βάζο. Της είχε κάνει πολλή εντύπωση.

Λέει, λοιπόν, στον άνδρα της με θαυμασμό:

-Τι να σου πω για την φίλη μου! Της έφερε ο άνδρας της ένα πολύ ωραίο βάζο γιαπωνέζικο, πολύχρωμο, με ωραίες παραστάσεις και στόλιζε όλο το σαλόνι.

Την ίδια μέρα ξαναπήγε στην φίλη της για κάποια δουλειά. Κοιτάζει, το βάζο έλειπε. Της λέει:

-Τι το έκανες το βάζο;

-Τι να σου πω, της απάντησε. Σήμερα πρωί-πρωί, στις οχτώ η ώρα, όπως ήμουνα στο δωμάτιο ήσυχα, ακούω ένα δυνατό «κράκ»! Και το ανθοδοχείο έγινε κομμάτια.

Έτσι μόνο του, χωρίς να το πειράξει κανείς, χωρίς να φυσήξει αέρας, χωρίς κανείς να το κουνήσει!

Εκείνη δεν μίλησε καθόλου στην αρχή. Μετά της λέει:

-Τι να σου πω... Στις οχτώ πίναμε με τον άνδρα μου καφέ και με θαυμασμό και χαρά του περιέγραψα το βάζο σου. Με πολλή λαχτάρα έκανα την περιγραφή. Τι να πω, λες καμιά κακή δύναμη να ενήργησε; Αυτό θα συνέβαινε, μόνο αν δεν σ' αγαπούσα.

Κι όμως, αυτό ήτανε. Δεν κατάλαβε ότι μέσα της είχε κακία. Αυτό ήταν φθόνος, ζήλεια, βασκανία. Η κακή δύναμη μεταδίδεται, όσο μακριά κι αν βρισκόμαστε. Αυτό είναι μυστήριο.

Δεν υπάρχει απόσταση. Γι' αυτό έσπασε το ανθοδοχείο.»

Σχετικό: … η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου (άγιος Σιλουανός)

Το φωτόνιο ως σωματίδιο και ως κύμα συγχρόνως, φαίνεται να είναι η κλείδα κατανόησης. Το σώμα το βλέπουμε, την ενέργεια όχι, αλλά την αισθανόμαστε ανάλογα της ευαισθησίας του ο καθένας νιώθοντας γενικά ευφορία, ειρήνη, χαρά σε κάτι καλό, και δυσφορία, ταραχή… ίσως ανεξήγητη, για το υπάρχον (έστω και μη ορώμενο) κακό.

Επιζητούντες πνεύμα ευθές, αν μας χαριστεί από τον καλό Θεό σε καρδία καθαρά, αυτό μας οδηγεί ασφαλώς στην όαση (όπου η Ζωή) ενώ με πνεύμα πλάνο και εκ διαχύσεως, οδηγούμεθα με μαθηματική ακρίβεια στον αντικατοπτρισμό της όασης (όπου ο θάνατος). ΚΑΙ σωματικά ΚΑΙ ψυχικά ΚΑΙ σωματιδιακά ΚΑΙ σαν κύμα, ενεργειακά.

Το ΦΩΣ – ΟΦΙΣ σωματι(δια)κά και συγχρόνως ενεργειακά [σαν φωτόνιο πραγματικό, εκ του Πατρός των Φώτων, μας πλουτίζει με Ζωή ή ‘’φωτόνιο’’ (… 14 καὶ οὐ θαυμαστόν· αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. Β’Κορ.ια’) που μας πολεμεί και σκορπίζει θάνατο…].

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο δούλος που αγοράσαμε (Η/Υ) μας διδάσκει. (Δεν είναι χώρος αρμόδιος να καταγραφούν εδώ και τώρα οι αναρίθμητες φορές παρέμβασης στην φύση και από την κάτω παραφύση εκ του υπογείου ως δυσωδία, δυσαρμονία, αταξία ... σε σχέση με την παρεμβαίνουσα υπερφύση, ως φως, τάξη ευωδία, ευλογία... όλα για διάκρισή μας. Ο καλός Θεός να μας χαρίζει την διάκριση, που είναι η μητέρα των αρετών...).  Στο a little sign (two columns gr-en) δίστηλο ελληνικά και αγγλικά εμπεριεχόμενο ως υποκεφάλαιο στο Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας φαίνεται η σχετική ‘’ευαισθησία’’ κι ο συντονισμός του ‘’δούλου’’ και χωρίς να έχει το ίδιο αντίληψη, ‘’αντανακλά’’ την πραγματικότητα σε εμάς τους κυρίους, που μας διαφεύγει…

---

...γιαυτό και η τόλμη μου να το κοινοποιήσω, γιατί είναι ''έξω από την λογική'' αλλά μέσα στην λογική του Θεού, που λεπτός ως αιθέρας, ως πεμπτουσία διεισδύει και ''χαλά'' την τετράγωνη με στεγανά ''νομοτέλεια'' του κόσμου τούτου, ώστε να αποκαλυφθεί στους αιτούντες την ανακάλυψή Του. Κι ο Λόγος σαρξ εγένετο κι οι λόγοι Του ''σαρκούνται''... ως ίχνη και ερέθισμα, ως οδοδείκτες του θείου θελήματος. 

Ο δε αγ.Μάξιμος ομολογητής, μας προτρέπει να ψηλαφούμε την θεία επέμβαση... κατανοούμε και ανταποκρινόμαστε στους θείους λόγους, που μας ομιλούν με εμπράγματο τρόπο…  όλα προς δόξαν Θεού και ωφέλεια συνανθρώπων. 

Μια φιλοθεΐα και μια φιλανθρωπία, στο σύνολο σταυρός, δι ου, χαρά εν όλω τω κόσμω... Σταυρός, η δόξα των αγγέλων και τραύμα των δαιμόνων... αμήν κι ο παραπάνω εκτεθείς στην αγάπη σας, ‘’λόγος’’. 

Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!  


---

η πόρτα του κελλιού δεν άνοιγε

(από την κ.Αθηνά Σιδέρη και από ηχητικό αρχείο...) ο τεχνικός δεν μπορούσε να κλειδώσει την πόρτα του συνεργείου του για να φύγει... από τις 5-5.30 τον παίδευε... μέχρις να φέρει η οδική βοήθεια το χαλασμένο αμάξι της γυναίκας που πήγε για προσκύνημα στον άγιο Πορφύριο. Μόλις το έβαλαν μέσα το αυτοκίνητο, η πόρτα πανεύκολα κλείδωσε...

Έχουμε κι εμείς τα κλειδιά σαν φύση, ΚΑΙ του δυσώδους υπογείου που το ανοίγουμε εν γνώσει ή εν αγνοία μας όποτε αμαρτάνουμε και δίνοντας δικαιώματα στον αντίδικο, όχι μόνο να μας πειράζει, αλλά τον εισάγουμε στον κόσμο μεταποιώντας τον σε άκοσμο, αλλά (έχουμε τα κλειδιά) ΚΑΙ του ανωγείου (υπερώον) μέσω προσευχής και παρακλητικών, μέσω των οποίων εισέρχεται χάρις ευωδία τακτοποίηση από την αταξία, καλυτερεύοντας τον κόσμο, γενόμενοι συνεργοί του καλού Θεού, πάνω στο γενηθήτω το θέλημά Σου (Κύριε) ως εν ουρανώ και επί της γης...

η πορεία της πνευματικής πληροφορίας

(σχόλιο) Μπορεί ένα γεγονός σωματικά να συνέβει ή να πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, σε έναν περιορισμένο χώρο και χρόνο, απαγορεύοντας κατά κάποιο τρόπο τους σωματικώς και διανοητικώς σκεπτόμενους νάχουν πρόσβαση σε πέραν των αισθητηριακών χοϊκών δυνατοτήτων τους, αλλά το ‘’κύμα’’ η ενέργεια του γεγονότος, επεκτείνεται, περιμένοντας κατά τάξη και ετοιμότητα με πνευματικό τρόπο την αντίληψή του1.

Η ύλη και το πνεύμα (ή η ενέργεια) είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος…. με την ύλη συμπυκνωμένη και μετρούμενη και αντιλαμβανόμενη αισθητηριακά (εξωτερικά). Η ενέργεια αντίθετα,  γίνεται αντιληπτή διαισθητικά και από τα εσωτερικά αισθητήρια, οπότε επιβάλλεται διόρθωση στην διάθλαση από τις νοητές παρεμβολές, για να φτάσουμε να την αποδεχτούμε ως ακριβή την ‘’αίσθηση’’ και πληροφορία.

Οι εξωτερικές αισθήσεις δεν αμνηστεύονται πλήρως, ώστε να διεκδικούν το αλάνθαστο, αντικειμενικό και ανεπηρέαστο2. Ειδικά στην κορωνίδα των αισθήσεων, την όραση, που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το κατοπτριζόμενο είδωλο μέσω των ραβδίων και κωνίων, έχει ανάλογο αγώνα νίκης κατά του σκοτισμού, που αιτία είναι ο εγωισμός και τα πάθη…

για να εγγίσει την τελειότητα της όρασης του ‘’αντικειμένου’’. Μπορεί να βλέπει ‘’καθαρά’’ τις σκιές και αιτιατά, αλλά δεν ορά και τις αιτίες που ‘’κρύβονται’’ πίσω από τα σχήματα αυτά. (ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ – ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) καθώς δρα εν τοις μέλεσι ο αντίδικος. ΜΙΑ δε είναι η λύση του συνολικού (αισθητηριακής και διαισθητικής αντιλήψεως) προβλήματος … η καθαρότητα από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, δια της Θείας Κοινωνίας… καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· .

Τα θεία γεγονότα, αναφέρουν οι άγιοι πως παρότι συνέβησαν άπαξ, αυτά παρατείνονται στους αιώνες. Σαν την πέτρα (Πέτρα ην Χριστός) που πέφτει στο κέντρο της λίμνης (χωροχρόνου) και κάνει ομόκεντρους κύκλους που ακουμπούν ακόμη και τα έσχατα χωροχρονικά όρια. Θεία οικονομία, για να μην νιώθει κανένας αδικημένος, σε όποιαν εποχή κι αν γεννήθηκε.Λένε μάλιστα οι άγιοι, πως η ευσπλαγχνία του Θεού είναι τόσο μεγάλη και ασύλληπτη, που φέρει σε ύπαρξη τον καθέναν σε κείνην την εποχή που θα έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις για την σωτηρία του. Άλλωστε, ποτέ δεν απεκρύβησαν τα ουράνια αγαθά (είτε άμεσα είτε έμμεσα κατ’άτομο), κι ούτε υπάρχει εποχή που να απαγορεύει αυτή η ίδια, την φιλοθεΐα και φιλανθρωπία (σταυρός) σε θεωρία και πράξη. Επλεόνασεν η αμαρτία; Υπερπερίσσευσεν η χάρις, μένοντας σε μας μόνο η δικαιολογία της ραθυμίας και αντιθέτων από τον σταυρό θεωρίας και πράξης.

Οι κινούμενοι νοερώς (ως αυτοσυγκέντρωση) από τα άκρα σε αυτό Το Κέντρο δέχονται ''κύματα'' που τους συντονίζουν σχετικά και κραδαίνουν και διαπερνούν και συγ-κινούν νου και χου. Ευχόμενοι σε αυτήν την διαδρομή θεογνωσίας, αφενός δευτερευόντως να τα ζούμε εκτυπώτερον και  πρωτευόντως να δοξάζουμε την ευσπλαγχνία Του για όλα τα δώρα. Λόγο και λόγους ωφέλιμους, υπό το πνεύμα, κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα… 

Η επίγνωση της Αληθείας, και ως Λόγος και ως λόγοι, είναι θέμα χάριτος, απλανώς με κυκλική κίνηση του νοός (φώτιση σε καθαρές καρδίες) αλλά απότι φάνηκε και στο παρόν άρθρο και δια των δημιουργημάτων (που σαν σώματα διαποτιζόμενα άμεσα από την ενέργεια του πνεύματος), δλδ την ευθεία κίνηση του νοός, αν το ενδιάμεσο παραπέτασμα δεν είναι διαστρεβλωτικό, ή απαγορευτικό ''όρασης'' (πληροφορίας) από πυκνό και αδιαπέραστο νέφος,  φωτιζόμαστε από φως ευθές και πληροφορούμεθα μέσω του ορατού ενδύματος, την γνώση. 

Ενός ενδύματος κόσμου και ανθρώπου που δεν καταργείται μονοφυσιτικώς, αλλά καθίσταται χάριτι διαφανές. 

Στην πρώτη περίπτωση ο άνθρωπος ανεβαίνει στο Φως ή το Φως αναπαυόμενο, ποιεί μονή παρ’αυτώ και πληροφορεί  άμεσα, στην δε δεύτερη το Φως συγκαταβαίνει έμμεσα δια της φύσεως, προς ερέθισμα διόρθωσης και τελείωσής μας… 

Τρεις μήνες αργότερα της πρώτης συγγραφής (τον Φεβ 2019, μετά τον Νοε 2018), μας πληροφορεί ο (ίδιος) αδελφός, μια σκέψη του και ένα σχετικό βίωμα, ακόμη.

Η αντίληψη διαφόρων καταστάσεων δεν γίνεται μόνο από αποτυπώσεις στην φύση (εκτός μας), που καλούμαστε να ψηλαφήσουμε, αλλά και στον ίδιο τον εαυτό, που είναι μέρος της φύσης. Κραδαίνεται κι αυτό. Μετέχει κι αυτό. Η ευαισθητοποίηση του σώματος σαν αποδέκτης κυμάτων, μέσω του πνεύματος, οπωσδήποτε είναι θέμα άνωθεν δωρεάς κι ΑΝ αποβεί ωφέλιμη η πληροφορία, δίδεται.   

Γύρισε ο γυιός του από εξάμηνη αποστολή σε θέση ΝΑΤΟ (κοσσυφοπέδιο), στο σπίτι. Όλην την νύχτα ο πατέρας ζούσε μια ιδιαίτερη κατάσταση. Σαν νάταν παρόν σε νεκροταφείο…. να γινόταν μνημόσυνο σε πολλούς νεκρούς νεαρούς και σαν όραση είχε μόνο κάτι μαρμάρινες πλάκες, αλλά χωρίς νάναι γραμμένα  τα ονόματα. Έναν διάχυτο πόνο θανάτου. 

Ίσως ο μικρός κουβάλησε την λογική συμπάθεια στα πρόσωπα που συνυπηρέτησε, που όμως κατά τις προρρήσεις των αγίων θα γίνει μεγάλος χαμός στον γ'π.π. που ήδη σε φάσεις εξελίσσεται. Θα χαθεί τόσος κόσμος.... με μας να νομίζουμε πως η κατά πολύ μείωση του πληθυσμού δεν θα μας ακουμπήσει. Θα πεθάνουν πολλοί, το 1/3 της οικουμένης (μπορεί και περισσότεροι), αλλά όχι εμείς.   

Ο γερ.Νεόφυτος Μόρφου παραινεί να κάνουμε κομποσχοίνια ... ένα για τον εαυτό, ένα για την οικογένεια, ένα για την Ελλάδα και ένα για τον κόσμο.... Ευχόμενοι τελικά, είτε θάμαστε μέσα σε αυτούς που θα φύγουν ή θα μείνουν, για όσους φύγουν, να έχουν/έχουμε ευχερή διέλευση εκ των τελωνείων και αμήν καλήν απολογίαν, είτε ως αδίκως απωλεσθέντες και μάρτυρες είτε ως αποτέλεσμα εφαρμογής των πνευματικών νόμων, που πολυτρόπως θα βιώσουμε εκόντες άκοντες, σε έναν φλεγόμενο κατά παραχώρηση (Κύριος οίδε) κόσμο.  

Παράσχου Κύριε! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ και φώτισόν μας το σκότος…     

---

1 Όταν ο Γέροντας Πορφύριος είδε τον αγ. Ιωάννη τον Θεολόγο στην Πάτμο

2 αναφέρεται στο γεροντικό μια τέτοια, Θεού επιτρέποντος, επηρροή και διαστρέβλωση στα φαινομενικώς ‘’αντικεμενικά’’ ορώμενα. Με την επέμβαση του αντιδίκου στην χοϊκή όραση, οι μισοί μοναχοί έβλεπαν τα πουλιά άσπρα και οι  άλλοι μισοί τα ίδια πουλιά, τα έβλεπαν μαύρα, …. αποδεικνύοντας το ασταθές και το ‘’εξ εσόπτρου εν αινίγματι γνωρίζομεν…’’   

Γ.ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ «ΠΩΣ ΠΕΡΝΕΤΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ;»