Κοινωνία και ένωση προσώπων εν XC

Η αγία Συγλητική ή άλλως ο θηλυκός Ιώβ μας γνώρισε κι είμαστε βέβαιοι, ότι ο καλός Θεός θέλοντας τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, επιτρέπει τις θλίψεις ως μέσον κάθαρσης από παντός μολυσμού ψυχής και σώματος.

Κι η καθαρότητα των δερμάτινων χιτώνων μοιάζει με την προσπάθεια καθαρότητος των ρούχων. Η πρόνοια και αγάπη Του Θεού με αυτόν τον σκοπό, αλλιώς ‘’χτυπά’’ τα μάλλινα, αλλιώς τα μεταξωτά, αλλιώς τα λινά. Το καθένα με την αντοχή του.       

…ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4 ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. (Ρωμ.ε’)

Ο αγ.Λουκάς ομολογεί: … «Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή»

Αυτό που παρεμβάλλεται μεταξύ νοός και χου (ψυχής και σώματος με τα

αισθητήριά τους, (παχυλά, σαρκικά ή λεπτά πνευματικά) είναι ο χνους*… είναι ένα νέφος, το οποίο με εκούσια κακοπάθεια (όπως την βιώνουν οι μοναχοί) και μεις αθέλητα ως θλίψεις, χάριτι αφαιρείται/διαλύεται για να προσδώσει άλλη διάσταση βιωμάτων, κατά τον κυρΦώτη Κόντογλου, καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράμα.   

Ορώντας ο νους τον χου αφού αφαιρεθεί το ενδιάμεσο σύννεφο, αλλά και αμοιβαία ο χους τον νου, αναπτύσσεται μια υγιής έλξη προς ένωση. Τα πρώην διεστώτα μπορούν να ενωθούν μόνο εν και δια XC.

Η κλίμαξ και γέφυρα, Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα γλυκυτάτη Θεοτόκος είναι η μεσσίτρια, όχι μόνο αρωγός σε κάθε προσπάθεια αλλά και ενεργεί για αυτήν την ένωση γενικώς των διασπασμένων.

Κάτι σαν επιστροφή στην πρώτη ενωμένη προπτωτική κατάσταση, προ (κοσμικώς) το μπινγκ μπανγκ. Επιστροφή μεταστροφή, δια της μετανοίας, αν μας χαριστεί λογισμός επιστροφής και σαν σπόρος φυτευτεί σε γόνιμο έδαφος (καρδιά και ζωή μας) και χάριτι, με αφετηρία την καλή προαίρεση και με αγώνα (με βοήθεια Του, χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν), κατά τάξη και ετοιμότητα, καρπίσει.

Επιζητείται η φιλοξενία του Θεού στην καρδιά και νου και ζωή και κόσμο μας, όπως δια της φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας** (σταυρός) επισκέφτηκε ο Τριαδικός Θεός τον άβραμ και σάρα μετονομάζοντας αυτούς σε αβραάμ και σάρρα (Γεν.ιζ’), προσθέτοντας όχι μόνο ιστορικά αλλά ενδεικτικά για τον καθένα μας, το Α της Αγάπης και Αληθείας Του στην κεφαλή μας και το Ρ της δικαιοσύνης στο σώμα μας. Να φυτεύσει στην καρδιά μας το τρίκλωνο δέντρο που δια μετανοίας φυλλοβολεί και δια σταυρώσεως καρπίζει...

Σώμα ως ναός και ψυχή δικά Του***, με εμάς διαχειριστές τους.

Ο νους με τον σκοτισμό του και το σώμα με τις επαναστάσεις του, τροχοπεδούν την προσπάθεια ένωσης και χαράς και προσωπικής (όσο συμβαίνουν εν εαυτώ) αλλά και κοινωνίας προσώπων ευρύτερα. Γιαυτό και ζητούμε… Τάς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμισον. Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν…

Κάπου αναφέρθηκε, πως ένας άγιος έχει μέσα του φυλακισμένο έναν ληστή και ένας ληστής έχει μέσα του φυλακισμένο έναν άγιο. Φυσικά, δική μας δουλειά είναι να ‘’κοιμήσουμε’’ τον ένα και να εξυπνήσουμε (εκ του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας) τον άλλον…

Έτσι, αυτό το ‘’ξυπνήστε’’ που σαν καραμέλα απευθύνεται στους έλληνες (ραγιάδες) αν δεν έχει προϋπόθεση την εξ ύπνου αμαρτίας ανόρθωση, όχι μόνο είναι μάταιες όλες οι κινήσεις αλλά ακόμη και ψυχοβλαβείς αφού θα επαναπαύουν την συνείδηση ότι είναι ‘’ξύπνιος’’ και ενεργός πολίτης. Δυστυχώς όμως όχι ουρανοπολίτης**** επί γης, που ΜΟΝΟ αν ο νους επιστρέψει στην βάση του, χου, κατά το ελθών εις εαυτόν μετενόησε και ‘’ενωθούν’’ τα πριν διεστώτα με παρεμβολή νέφους, και μεταξύ τους και εν Θεώ, θα υπάρξει λύση.

Η Αλήθεια διαπιδά και στα δύο κράτη (ύπνου και εγρήγορσης) όπως και η φαντασία. Μπορεί λοιπόν να ζούμε εν αληθεία ακόμη και στον ύπνο, αλλά παρά την ‘’πραγματικότητα’’ να ζούμε στην φαντασία εν ώρα ξύπνου.

Για το πέρασμα από την μία κατάσταση στην άλλη, ο καλός Θεός έχει δώσει στην ορθοδοξία, όλα τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια επίτευξης.  

Ένας ‘’σταυρός’’ στον ουρανό, σαν το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, που μόνο αν αφαιρεθούν τα νέφη που τον σκεπάζουν λάμπει και οδηγεί.

Η ρίζα του ονόματος Κωνσταντίνου είναι υπομονή και σταθερότητα στον δε ουρανό του, εμφανίζεται το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, σαν καρπός. Αμήν δι ευχών να υπομένουμε όσα πρέπει, να πολεμάμε για όσα πρέπει και ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση να ξεχωρίζουμε τις καταστάσεις.

Αυτή η ατομική προσπάθεια ισορροπίας και έλξεων προς ένωση ως μονάδα, επεκτείνεται και στην οικογένεια, ως υγιή σχέση και ένωση των μελών της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ και όχι μη υγιώς και ΜΟΝΟ ως σωματική παρουσία ο ένας κοντά στον άλλον. Επεκτείνεται και εθνικά με την προϋπόθεση της μη αδικίας… ( για το φαινόμενο του ''φάσματος'' και πολιτικοθεολογική, τρεχούσης φύσεως, αναφορά )

   

Επεκτείνεται και ως ανθρωπότητα, ως παλαιός ΑΔΑΜ που θέλει να σωθεί/ολοκληρωθεί και έλκεται από την πανσθενή χείρα Του Κυρίου που τον εξάγει εκ του ΑΔΗ (147). (κυκλικώς, ευθέως και σπειροειδώς στο σύνολο, αλλά ευθέως εν πνεύματι). 

Είναι η ίδια η χαρά του Συμεών του θεοδόχου***** που αγκαλιάζει επιτέλους Τον Κύριο και εκφράζει το ‘’νυν απολύεις…’’

Ακούνε κάποιοι ισραήλ και τρελαίνονται. Ισραήλ μεθερμηνεύεται ως νους ορώμενος τω Θεώ και δεν αφορά ένα κράτος σταυρωτή Του Κυρίου μας, αλλά τον καθένα (οιαδήποτε εθνικότητος κοσμικής) όσο μπορεί να βλέπει και να βλέπεται από Τον Θεό (αφού διαλυθούν τα ενδιάμεσα νέφη).

Προσευχόμενοι Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, επεκτείνονται σαν με ομόκεντρους κύκλους προς το εξωτερικό αγκαλιάζοντας τα σύμπαντα και προς το βάθος παράλληλα έως καρδίας όπου και η Βασιλεία των ουρανών εντός ημών… ο εαυτός, η οικογένεια, το έθνος, ο κόσμος όλος, ως ένας******, με Αυτόν Του οποίου είμαστε εικόνες. Αμήν δι ευχών στο πρότερον κάλλος και πανενότητα εν και δια XC.

Τότε οι κοσμικές αποστάσεις δεν θα είναι ικανές να μας χωρίσουν, αλλιώς και δίπλα νάμαστε ο ένας με τον άλλον (οικογενειακά, εθνικά, κοσμικά), ο παρεμβαλλόμενος χνους και νέφη παθών θάναι ψυχοφθόρος οπότε και επιβλαβής στην αιωνιότητα που κληθήκαμε να γίνουμε μέτοχοι από τώρα και στους αιώνες…. Και αυτό γιατί, όπως λέει ο αγ.Σεραφείμ Ρόουζ, αν δεν βρούμε XC από εδώ, ούτε εκεί θα βρούμε….

Ζητά όντως ο χους τον νου (σαν την μάνα το παιδί) αλλά και ως εξ εσόπτρου και αινίγματι, δεν απέχει η αίτηση του νου προς τον χου να είναι δεκτικός αγιασμού. Να μην είναι εκτός εαυτού. Να μην νικά η σάρκα το πνεύμα.

Έτσι ενώνεται ο διασπασμένος εαυτός, έτσι η οικογένεια έτσι το έθνος έτσι ο κόσμος, νικώντας την σάρκα τον κόσμο τον διάβολο δι ευχών και χάριτι.

Εντοπισμένες οι αρνητικές δυνάμεις εκτός μας μέσα στον κόσμο ως προβολή, ιδίως όμως ως αιτίες εσωτερικά …

‘’απαγορεύοντας’’ την προσπέλασή μας στον χώρο του πνεύματος, στις αιτίες και Τον πρωταίτιο Κύριο που Του πρέπει πάσα δόξα τιμή ευχαριστία και προσκύνηση.

Αφετηρία για την ποθητή ένωση των μεν αζύγων είναι η σχέση τους με Τον Χριστό ως κεφαλή και την (Μία ορθόδοξη) Εκκλησία ως Σώμα, των δε συζύγων με το μυστήριο του γάμου και το έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν… όντες ευλογημένοι συνδημιουργοί του Θεού δια των τεκνίων (αυξάνεσθε και πληθύνεσθε , εντολή που δόθηκε ΕΝΤΟΣ του παραδείσου και πριν γνωρίσει ο ΑΔΑΜ την ΕΥΑ), που είναι το πρώτο υγιές κύτταρο της κοινωνίας, και πολεμείται τόσο βιαίως και απροκάλυπτα. Κυριολεκτικά με δαιμονιώδες μίσος.

Με στόχο των εν ημίν XC οι δύο λόγοι κινούνται προς ανεύρεση της μίας νέας δομηθείσας μονάδος, από το ίχνος κάτω (που είναι και η πεμπτουσία των αζύγων) έως την κορυφή που είναι ο θεμελιωτής και τελειωτής της πίστεώς μας, κι εκεί μακάρι να παρασταθούμε με το… τον δρόμον τετέλεκα την πίστιν τετήρηκα και να ακούσουμε το… ιδού εναπόκειταί σοι ο της σωτηρίας στέφανος.

(εκ του μυστηρίου του γάμου) Ὑπὲρ τοῦ καταπεμφθῆναι αὐτοῖς ἀγάπην τελείαν, εἰρηνικήν, καὶ βοήθειαν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Ὑπὲρ τοῦ φυλαχθῆναι αὐτοὺς ἐν ὁμονοίᾳ καὶ βεβαίᾳ πίστει, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Ὑπὲρ τοῦ εὐλογηθῆναι αὐτοὺς ἐν ὁμονοίᾳ καὶ βεβαίᾳ πίστει, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι αὐτοὺς ἐν ἀμέμπτῳ βιοτῇ καὶ πολιτείᾳ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν....

Στην αγάπη και έρωτα αλλά και έρωτες καταγράφηκαν σκέψεις προς ευστοχία αγαπητική αγκαλιαστική, σφαιρικά ομόκεντρα αλλά και ευθέως ελκτική προς το μέρος με το οποίο είμασταν ενωμένοι και χωρίσαμε (κατά Πλάτωνα αλλά και ορθοδόξως, σταυρός +). Ένα Χ και ένας σταυρός (εντός και εκτός) που κρύβονται πίσω από τα νέφη …

Κατά δε τον αγ.Μάξιμο ομολογητή: …

  

Σε μας απομένει, η καλή προαίρεση για όλους ανεξάρτητα της κατανόησης και ένας μικρός φιλότιμος αγώνας…  ώστε, εκεί στην κοιλία που τυπώνουμε το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ να αιτούμαστε να μας χαρίζει ο καλός Θεός πληρότητα και μετοχή και σωτηρία δια σταυροαναστάσιμων βιωμάτων… 

Αμήν γένοιτο.

---

* Νους χνους χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

** Η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως… Η φιλοθεΐα της Μαρίας με το παρακαθήσασα παρά τους πόδας και το Ι της, την αναφαίρετη  αγαθή μερίδα και την φιλανθρωπία της Μάρθας , το Θ της ως διακονία ανθρώπων που στο σύνολο ως σταυρός, μας ανάγει από τα κάτω ύδατα προς τα άνω…

*** Δοξολογία αγίου Νεκταρίου

Ο χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του. Άλλωστε, και τα δυο ανήκουν στο Θεό και, επομένως, δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει η να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και Ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία.

Όποιος θυμάται ότι το σώμα του και το πνεύμα του ανήκουν στο Θεό, έχει μια ευλάβεια κι ένα μυστικό φόβο γι' αυτά, και τούτο συντελεί στο να τα διατηρεί αγνά και καθαρά από κάθε ρύπο, σε αδιάλειπτη επικοινωνία μ' Εκείνον από τον οποίο αγιάζονται και ενισχύονται.

Ο άνθρωπος δοξάζει το Θεό με το σώμα του και με το πνεύμα του, πρώτα, όταν θυμάται ότι αγιάστηκε από το Θεό και ενώθηκε μαζί του, και ύστερα, όταν ενώνει τη θέληση του με τη θέληση του Θεού ώστε να εκτελεί πάντοτε το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο θέλημα Του. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν ζει για τον εαυτό του, αλλά για το Θεό. Εργάζεται για τη βασιλεία του Θεού στη γη. Δοξάζει σε όλα το Θεό, με λόγια και με έργα. Οι πράξεις του, που γίνονται για το καλό των συνανθρώπων του, δίνουν αφορμή δοξολογίας του θείου ονόματος. Η ζωή του, καταυγαζομένη από το θείο φως, λάμπει σαν φως δυνατό. Έτσι η πολιτεία του γίνεται οδηγός προς το Θεό για όσους ακόμη δεν Τον γνώρισαν....

**** Όταν ξημερώσει η ημέρα της αφύπνισης

***** για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

****** Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)

---

αφορμή για την παρούσα συγγραφή ένα όνειρο... μια διαπίδυση Αληθείας από μια χαραμάδα, σε κόσμο τάχα φανταστικό, ικανή όμως αυτή η ρανίδα αληθείας να γίνει αφορμή να περάσουμε από την ασθενή αγάπη στην ακριβή και αγγελική την πέραν αποστάσεων. Να μην μείνουμε στην ασθενή εγγύτητα σωμάτων και επανάπαυση... Είμαστε φτιαγμένοι για την πνευματική ενότητα κι όχι για την κοσμική και περιορισμένη....