Συνέχεια σκέψεων επί της θείας δια σημείων επισκέψεως, με άξονα φιλοκαλίας και φιλοσοφίας εν XC.

Συνέχεια σκέψεων επί της θείας δια σημείων επισκέψεως.  

ανήρτησα σε ξεχωριστό τμήμα τις Αμπελοφιλοσοφίες, για να μην κουράζω τους απλούς και μη απαιτητικούς στην φιλοσοφία και στα ''γιατί'' αναγνώστες. 

Αμπελοφιλοσοφίες με κεφαλαίο.... δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ … εκ Του Νοός ο όνος (όπως ΦΩΣ-ΟΦΙΣ), και ‘’δεσμευόμενος1’’ / εξαρτώμενος τω Κυρίω ευθέως, κυκλικώς και έλικι, ο χριστοφόρος νους ανέλκεται από Αυτόν και εξάγεται από το παράλογο (αίγυπτο) και λογικό (κόσμο) προς ανάσταση και υπερκόσμια – εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου…], που τα μόνα σπουδαία είναι οι παραπομπές σε λόγους αγίων. Και πάλι χιλιάκις σας ευχαριστώ ευχόμενος εγκαρδίως ο καλός Θεός δι ευχών των αγίων Του να σας χαρίζει την κατ'άμφω υγεία. Όλα προς δόξαν Θεού.

1 [σχετικά… περί αοράτων δεσμών, οι τρεις μάγοι, το τέλος τους και δύο σχόλια]

Αν δεν ευχαριστούσα, θα έμοιαζα ως τους 9 από τους 10 αποκομίσαντες  την υγεία λεπρούς που δεν επέστρεψαν.

Αν δεν εντάξω τις ‘’συμπτώσεις’’ στο όλο περιστατικό, μπορεί να κατανοούσα τα έργα Του, αλλά δεν θα εδόξαζα την θεότητα και θα αδικούσα και τον Θεό πρωτίστως για την πρόνοια και προστασία Του αλλά και μένα και τους άξιους γιατρούς.

ΔΕΝ είδα, ΔΕΝ, άκουσα, ΔΕΝ αισθάνθηκα τπτ με τα εξωτερικά αισθητήρια, αλλά ‘’ψηλαφών τα σημεία’’ ως ο απ.Θωμάς ομολογώ. ΔΕΝ είδα αυτό που όλος ο καθημερινός κόσμος που αναφέρει θαύματα βλέπει ζωντανά την παρουσία των αγίων που τους το επιτελούν (και χωρίς πάντα την πληρότητα της θεολογίας στους ιδόντες). Και δεν είδα, γιατί δεν με συνέφερε και ιδίως γιατί η καρδία μου δεν είναι καθαρά και στερείται Φωτός…για να ισχύσει το παρακάτω εκ του παρακλητικού του:

Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδιάν μου την γέμουσαν ακάνθας της υπερηφανίας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου. 

Και με προτρέψει Ο Κύριος στην αίτηση: καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου… και φώτισόν μου το σκότος. Συνεστάλη Ο Κύριος κατ'οικονομίαν, δεν αποκάλυψε τον άγιό Του, για να τον ποθήσουμε περισσότερο. Πρόσθες ημίν πίστη και καθαρότητα!! ...να μην αρκούμαι στην ευθεία κίνηση του νοός που εντρυφώ πάνω από 40 χρόνια την δια λόγων και σημείων σχέση με Τον Λόγο, έμμεση κοινωνία προσώπων, ως ο ΣΗΘ, αλλά να κάνω κι ένα βήμα χάριτι πρόσωπον προς πρόσωπον με την κυκλική, την απλανή και άμεση****, ως ΑΒΕΛ ... (οι τρεις κινήσεις του νοός ευθεία κυκλική και ελικοειδής/σπειροειδής σύμφωνα με τους αγίους πατέρες).

Μόνο, που θάθελα  αν μου επιτρέπει το αναγνωστικό κοινό, μια με αγάπη παρατήρηση σε ειδικά αυτούς που θάθελαν να κρατήσουν στεγανά και ανεπηρέαστα τα δύο πεδία. Κι αυτό, δια της αναφοράς ενός μικροβιώματός μου.

Το ‘85, από τις πρώτες επαφές με την μέλλουσα να γίνει κουμπάρα μου, φυσιοθεραπεύτρια, αρχίζουμε να ‘’γνωριζόμαστε’’… σε μια καμπή της συζητήσεως, αναφέρω πως έχω μικρό πρόβλημα σακχάρου και πως έπαθα εξάρθρωση ισχύου από σύγκρουση με μηχανή με μεγάλη ταχύτητα…    

Μετά λίγες στιγμές σιωπής, παρατηρώ να κολλάνε τα χείλια μου και να νιώθω κι ένα τσίμπημα στο ισχύο.

Και την ρωτώ:

- Μαρία, τι σκέφτεσαι;;;

- τπτ ιδιαίτερο

- για πέσμου σε παρακαλώ;

- ε να… αν έχεις σάκχαρο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΘΑ διψάς… κι αν έχεις πάθει εξάρθρωση, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΑ ΠΟΝΑ η κεφαλή του μηριαίου…

Βλέπετε, είχε ‘’γνώσεις’’ φυσιολογίας που όμως από την απολυτότητα πίστης, δεν μου άφηνε περιθώρια να μην διψώ και να μην πονώ.

Η απολυτότητα της πίστης δημιουργούσε στεγανά για να μην περάσει ως αύρα λεπτή Ο Κύριος και ενεργεί θαυμαστά.

Ίσως αυτή η απολυτότητα της γνώσης (που φυσιεί) η σκληροκαρδία και ο χνους (χνώτα ως θολούρα, των παθών μας) που παρεμβάλλεται μεταξύ νου και χου, φυσικών και πνευματικών πεδίων που ‘’παράλληλα’’ ενεργούν σαν συνείδηση να αποκόπτει πλήθος επιστημόνων και να ‘’απαγορεύει’’ με τον τρόπο του (ισχυρογνωμοσύνη διανοητική) την παρείσφρυση του λεπτού θαύματος στην ζωή μας και σαν παρατήρηση/εντοπισμό και σαν βίωμα.

Κι η Μαρία, άμεσα χωρίς κόπο εντόπισε το πρόβλημα και διορθώθηκε. Όχι μόνο άφηνε περιθώρια θαύματος αλλά και προσευχητικά το επιζητούσε. Πορευόταν εφεξής ως φιλόθεος Μαρία (κάθετο σκέλος του σταυρού) και διακονούσα (λόγω επαγγέλματος και φύσης αγαθής) ως άλλη ‘’μάρθα’’ (οριζόντιο σκέλος) στην ζωή της και προόδευε πνευματικά, ως εσταυρωμένη. Πέρασαν όμως 33 χρόνια (1985-2018) για να πάρει το μάθημά του ο δάσκαλος (που δίδασκε και νόμον δεν εκράτει) υποφαινόμενος.

Έλαβε την λεπτήν τρίχα ατελείας της και την έβαλε στον μεγεθυντικό φακό και το κοπανούσε σαν παράδειγμα προς αποφυγήν, όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν. Σταύρωνε τον πλησίον. Κι ήρθε η ώρα ο σταυρωτής να σταυρωθεί και κατανοήσει πως, από τότε που ανήρτησε την παρούσα, η κουμπάρα του ασθένησε με γρίππη. Κι αν από μόνη της ‘’λογικά’’ θα την περνούσε στο πόδι, λόγω του δικού μου μεγεθυντικού φακού, η γρίππη την έριξε στο κρεββάτι. Αιτία μυστική ήταν η δική μου αδιάκριτη συμπεριφορά και με μεγεθυντικό φακό πολλαπλασιαστής ασθενειών, την περιπεσούσα (τότε) εις ληστάς.   

Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει χάρι, να βάλουμε αρχή μετανοίας. Να σταυρωνόμαστε για ψυχική μας ωφέλεια, αντί να σταυρώνουμε κατακριτικά, που είναι ότι πιο ψυχοβλαβές. Να αρχίσουμε την μαθητεία κοντά στον Σταυρό Του, με τα δικά μας μικρά σταυρουδάκια… προς τελική χάριτι, συνανάσταση. Καταστάσεις που φυσικά δεν είναι τρανταχτές και πιασάρικες, αλλά ως αύρα λεπτή. Κι όποιος τις συλλάβει με τις κεραιούλες του, τις κατανοήσει και αποδεχτεί και βιώσει.  

Κι η μετάνοια είναι η μεταστροφή του νοός από την εξωστρέφεια στην εντός ημών βασιλεία (και καρδιά). Εξωστρεφώς θα συγκρίνουμε, θα κατακρίνουμε ή εν μέρει σωστά θα κρίνουμε για να διακρίνουμε. Όλα αυτά έξω όπου τα πάντα είναι διαχωρισμένα. Εντός ημών είναι όλα ενωμένα τόσο, όσο να ομολογήσουμε μαζί με τον αββά Αλώνιο ότι : σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός τότε ποιος φταίει; αν μη εγώ, όχι για τον απέναντί μου, όχι για τον πλησίον μου πλέον, αλλά για αυτόν εντός του εαυτού;  

Μια εξωστρέφεια μετεωρισμού (κύματα οργής Θεού) και διαρκούς ψυχρότητος ως φυγόκεντρος αντί του συμμαζέματος του νου πρώτα στην κεφαλή και από εκεί ο Εμμανουήλ την κατεβάζει στην καρδιά ως θερμότητα πανένωση, πυρ θείο.

Δια κοίλου (ή κοιλίας και κοσμικώς) κατόπτρου ή κυρτού* (και ταπεινού) εσόπτρου συμμάζεμα και ευστοχία και ευλογία παρά Θεού εν τη καρδία και ζωή ημών.

Αυτήν την αύρα λεπτή να αφουγκραστούμε κι αυτήν να κοινωνήσουμε… 

[...καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος· 12 καὶ μετὰ τὸν συσσειμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος. (Γ'Βασιλειών ιθ')] μη περιμένοντας να έλθει Ο Κύριος με τους αγίους Του συντρίβων πέτρες για να Τον πιστέψουμε ή με συσεισμό ή πυρ…

Με πρόταση, όπως υπογράφει ο αγιογράφος ‘’δια χειρός’’ , έτσι να  ‘’υπογράφει’’ και ο χειρούργος, ως δεξιά Του Υψίστου στον πονεμένο συνάνθρωπο που θεραπεύει ως ιατρός με μικρό ‘’ι’’.  

Εύχομαι αυτά τα νέφη ο άγιος να διαλύσει από τον καθένα μας (δια των ορθόδοξων μυστικών και μυστηριακών εφοδίων), καθώς ο άγιος Μάξιμος ομολογητής παρατηρεί…

  

Παρακλητικός αγίου Λουκά

    

Από Μένα ήταν αυτό

Μη κάνοντας ‘’εγχείρηση’’ αποκοπής του πόνου από την ζωή των ανθρώπων, αλλά δι αυτού να ανάγονται τα νοσήματα εις θεία νοήματα, επ’ωφελεία της αιωνίου ζωής… αμήν δι ευχών.…και παρηγορία του αγ. Λουκά το «Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή» και υπομονή κατά παραίνεση του αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου που εξηγεί τους τρεις τρόπους σωτηρίας μας.

Η αντιμετώπιση των ασθενειών (αγ.Θεοφάνους του εγκλείστου)

Βάσταζε, παιδί μου…
παρακλητικοί κανόνες (το κλειδί που μας έδωσε ο καλός Θεός να Του ανοίγουμε την ζωή και κόσμο μας να δρα)

---

* επί του πρακτέου, όταν λέμε ότι ‘’σκέφτομαι’’ και βλέπω και αντιμετωπίζω τα πράματα μέσω κοίλου ή ‘’κοιλίας’’ ή δια ‘’κυρτού’’ κατόπτρου/εσόπτρου, σημαίνει μια διάσταση επόψεων που όμως υπάρχει μεταξύ τους βατός δρόμος ενωτικός. Ο σταυρός.

Είναι εφ’ημών η σπονδυλική στήλη που ενώνει την κοιλία όπου τυπούται το ‘’αεί’ (ο όλος χρόνος) και το ‘’νυν’’ που τυπούται στην κεφαλή, νοώντας το υπεράνω χρόνου, άχρονο. Δλδ, το πόσο χρονικά και περιορισμένα σαν σε λαβύρινθο σκοτεινό τα βλέπουμε τα φαινόμενα (όπως και στον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα) σε σχέση με τις αιτίες - λόγους, ακόμη και Τον πρωταίτιο Λόγο, ΑΝ εξέλθουμε εκ του σπηλαίου. [Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·]

Μια σπονδυλική στήλη οφιοειδούς μορφής όμοια σε προτύπωση την επί της ράβδου του Μωσέως ανάρτηση του χάλκινου όφεως. Κι εμείς έχουμε ως συνείδηση να βαδίσουμε τον δρόμο από την κοιλία στην κεφαλή και από τον χρόνο στον άχρονο.

Στο σώμα της Ελλάδος, ο όλος δρόμος, με την έξοδό του και ανάβαση, έχει αποτυπωθεί στην ΘΡΑΚΗ (κεφαλή) και γαστέρα ΚΡΗΤΗ. Λέγει ο απ.Παύλος περί κρήτης στην προς Τίτον επιστολή…. (Τιτ.α’12 … Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί). ΦΥΣΙΚΑ και δεν νοούνται οι καλοί θράκες και οι κακοί κρήτες ή οι φωτισμένοι με φως αποκαλύψεως πάτμιοι…, αλλά σπαρμένοι παντού μέσα στον κόσμο, ανάλογα με την πνευματική τους κατάσταση που Ο Κύριος διακρίνει και κρίνει. Τώρα δε, βοηθά και διακονεί στο πέρασμά μας.

Κι αυτό δε γίνεται ει μη, δια και εν Αγίω Πνεύματι. Το πέρασμα από το ΙΟΝΙΟ στην ΙΩΝΙΑ, όπου ο σπόρος (Ο) τελειούται ως Ω και ο σπόρος αληθείας και αγάπης που έχει ο καθένας πληρούται ως Α στο ΙΩΝΙΑ… εκεί και η έφεσος η τελευτή  του αγ.Ιωάννη θεολόγου του παραδώσαντος (και παραδίδοντος) ημάς την αποκάλυψη, κατά τάξη και ετοιμότητα. [άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…] .

Κι ο Θησέας εξάγεται από τον σκοτεινό λαβύρινθο της κρήτης και γαστέρας και παραλόγου, ακολουθώντας τον μίτο της αριάδνης, αλλά ξεχνά τον πατέρα (αιγαίο) με τα μαύρα πανιά.

Καλούμαστε κι εμείς να προσδώσουμε την τελειότητα στην έξοδο δια της υπακοής (ακολούθηση μίτου) ορθοδόξων πνευματικών και υπακοής, ως κομποσχοίνι.

Μιας ανάβασης στην θράκη για να γίνουμε όπως θέλει ο καλός Θεός άνθρακες αναμμένοι, πυρωμένοι με θείο πυρ, μετέχοντες την θεία κοινωνία (που πυρ υπάρχει, κατά το… ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ…) και ΑΔΑΜαντες αντί για κάρβουνα, δια της Αδιοδεύτου: πύλης ουρανού και καρδιάς. Αυτή είναι η καθ’ύλην μετάβαση από το κοίλο κάτοπτρο σε κυρτό. Από τον ψυχοβλαβή σκοτίζοντα εγωισμό στην ταπεινότητα που φωτίζει νου και καρδία και κάνει την ύλη και κόσμο διάφανα. Την από τα φαινόμενα στις αιτίες την σύγχρονη θέαση από χρονικώς και εγκοσμίως στην θεία και υπερκόσμια. [Άνθρωπος θρησκεία Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως) διορθωθέν συμπληρωθέν κατάτι... (Αυγ 2018)   ].

**

Την από κατέναντι (Γεν.δ’16)*** θέση που στήθηκε ο κάιν (και το ανθρώπινο γένος) στην απέναντι (Γεν.γ’24)*** προ φόνου του άβελ και μετά, μέσα στον Λόγο, λόγοι, όπως προπτωτικά ίσχυε και μπορεί να ισχύσει με παραδείγματα όλους τους αγίους δια της πεπατημένης και των ισχυόντων στην ορθοδοξία μυστηρίων.

  

** Η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως… (τιμώντας το βάπτισμα και περνώντας από τα κάτω ύδατα στα άνω…) 

*** 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ.

**** όσον αφορά το πέρασμα από την έμμεση στην άμεση επικοινωνία και κοινωνία, από την ευθεία στην κυκλική, μούρχεται στο μυαλό η τροφή νηπίων και η τροφή των μεγαλύτερων. Όχι για περηφάνεια και υποτίμηση και κατάργηση, αλλά για πρόοδο, αμήν κατά τάξη και ετοιμότητα... 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. (Α’ Κορ.ιγ’)

Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία) Ο Κύριος τρέφει και τους 4.000 με 7 άρτους και περισσεύουν σπυρίδες 7 και πάλι Ο Κύριος τρέφει τους 5.000 με 5 άρτους και 2 ιχθείς… μην τύχει και κατέλθουμε του ποταμόπλοιου (και νηός) για χάριν μερικών ιχθιδίων (σημεία έμμεσα) και χάσουμε ή απορρίψουμε ή απωθήσουμε ή μεταθέσουμε για το άγνωστο αργότερα τον ΙΧΘΥ και τους άρτους. Τον ίδιο θυσιασθέντα XC. (Ζύμη φαρισσαϊκή και διδασκαλία XC). 

---

Αμήν όπως αναφέρεται στον εσπερινό, … Γνῶθί σου ταλαίπωρε ψυχή, τὴν θείαν εὐγένειαν, καὶ τὴν πατρίδα τὴν ἄφθαρτον, καὶ σπεῦδε πάντοτε, ἀγαθοεργίαις, ταύτην καταλήψασθαι· μηδέν σε τῶν φθαρτῶν προσηλώσειε, τῆς ἄνω μοίρας εἶ, τὸ δὲ σῶμα γῆ, καὶ φθείρεται· μὴ νικήσῃ τὸ χεῖρον τὴν κρείττονα. (μη μοιάσουμε το ιστορικό πρόσωπο της συγκύπτουσας που δεν θέλει να θεραπευτεί… όσο αρνούμαστε τις δυνάμεις του νοός να τις απεγκλωβίσουμε από τα γήινα και φθαρτά και πρόσκαιρα… νικώντας το κοσμικό φρόνημα, το σαρκικό και αεί, το νυν και θείο... από όπου η ευγένεια της ψυχής μας).

Και… Στιχηρὸν Κατανυκτικὸν Δεσποτικὸν

Δεῦρο παναθλία μου ψυχή, πρὸς τὸν Ὑπεράγαθον, θερμοῖς τοῖς δάκρυσι πρόσελθε, τὰ πεπραγμένα σοι, πρὸ τῆς κρίσεώς σου, πάντα ἐξαγόρευσον, καὶ ἵλεων τὸν Κτίστην ταλαίπωρε, σαυτῇ ἀπέργασαι, καὶ συγχώρησιν ἐξαίτησαι, πρὶν τὴν θύραν κλείσῃ σοι ὁ Κύριος.

Το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι…

Τι άλλο να πεις… Κύριε ελέησον και πολλά ΔΟΞΑΣΟΙ!!  

---

Σημειολογική μικρή συνέχεια…

Γιατί τόση εμμονή; γιατί ο φιλαλήθης άνθρωπος που ψηλαφεί Αυτήν, μπορεί να οδηγηθεί εκ του ίχνους στην ουσία που προβάλλει αυτό. Είναι μια ευθεία, που δι ευθέως πνεύματος και φωτισμού μπορεί να Την βρει αψεγάδιαστη, και να χρησιμοποιήσει / μεταφράσει ορθώς το ίχνος και σημείο επί γης, ως οδοδείκτη προς τον ουρανό.

Πρώτο εργαλείο αντίληψης η δούλη διάνοια δεύτερο και τέλειο και κυρία, ο νους. πριν τεκνοποιήσει ο Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος) την θεωρία (Ραχήλ) ετεκνοποίησε με την δούλη της. Και υπάρχει βατός δρόμος έστω και όχι τόσο ευκρινής πάντα, από την διάνοια στον νου.

Η αστοχία φαίνεται στο: … Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα. Μην τύχει και μεριμνήσαμε τόσο πολύ για την ανάπτυξη της διανοίας υποτιμώντας τον νου, ώστε ανισόρροπα το ένα να κυριαρχεί και καταδυναστεύει το άλλο. Και ζητάμε από την καλή μας Παναγία…  χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν, μη φανούμε διανοούμενοι αλλά ανόητοι (από νου XC). Φιλόσοφοι αλλά τελικά άσοφοι.

Τότε, τα εκ Θεού σημεία, δεν δείχνουν Θεό, δεν προσθέτουν φωτισμό στην διάνοια εκ του νοός, σαν από κλεψύδρα, αλλά είναι απλές ‘’συμπτώσεις’’, κλείνοντας ιδιοχείρως την στρόφιγγα ροής.

Από το ευαγγέλιο βλέπουμε τις προϋποθέσεις ‘’περάσματος’’, αφού μαζί με τα ιστορικά πρόσωπα, έτσι και η χαναναία (κατά τον άγ.Μάξιμο ομολογητή) δηλώνουν και την ανθρώπινη φύση στο σύνολο της και την ψυχή του κάθε επί μέρους ανθρώπου.

22 καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 23 ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. 25 ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. 28 τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. (Ματθ.ιε’)

Ισραήλ, δεν είναι το κράτος σταυρωτής Του Κυρίου, αλλά μεθερμηνεύεται ως νους ορώμενος τω Θεώ. Ο Κύριος τρέφει ξένως τον νου, ως άρτος Ζωής με δώρο και αντίδωρο τα τεκνία Του (εκ του Νοός δικά Του), η δε διάνοια τρέφεται με τα ψυχία των πιπτόντων εκ της τραπέζης. Είναι τα ικανά ψυχία (σημεία) που μπορεί δια πίστεως και ταπεινότητος αυτής (από συνήθως  υψηλόφρονα διάνοια) να περάσει στην άλλη τροφή. Από επίγεια και περιορισμένη σε ουράνια, με σύγχρονο θαύμα ίασης της δαιμονισμένης θυγατρός της, όπου δαιμονικό ίσον αποκομμένο. Τότε και η διάνοια ενώνεται με τον νου κι έχουν κοινό σημείο και αναφορά το φωτίζων Άγιο Πνεύμα, ΜΟΝΟ τότε κι έτσι έρχεται η χάρις και ερμηνεύει ορθώς τα σημεία, αφού ''ενώνει'' τον άρτο με τα ψυχία.

Με την βρώση εκ των πιπτόντων ψυχίων υπάρχει κίνδυνος η αδιάκριτη κατάποσι και ρύπους ακόμη και τρίχας (κερατοειδής) που πολύ θα ήθελε ο αντίδικος να εμμέσει ο άνθρωπος ακόμη και του νοός την τροφή. Είναι το μίσος που εντοπίζεται όσων πολεμούν αδιάκριτα ΚΑΙ την ουσία ΚΑΙ τα ίχνη που απλώνει φιλεύσπλαγχνα ως οδοδείκτες.

Άφησε και προτύπωσε στην άνω αναπτυχθείσα θαυματουργική ίαση, επί νεφών λίγες ημέρες (02 Οκτ) πριν το στίγμα του ‘’δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού…’’. Έδειξε το μένος και την φοβερή επίθεση, την υπέρ του συνήθους μέτρου αγώνα, που θα ετύγχανε ο υιός Του (ως νήπιο εν αγκάλαις). Πλάκωσαν όλοι οι δαίμονες επί του αδυνάτου σώματος να το πεθάνουν… αλλά η καλή μας Παναγία το σκέπασε. 

[σαν να λέμε μου αναλογούσε ένα ταγκαλάκι που διαρκώς με πείραζε ''δεκανέας'' ... και φώναξε τον λοχαγό του (σε σχέση με τα μεγέθη των δαιμόνων) ... που για τις αντοχές μου ήταν πολύ μεγάλη επίθεση... και γιαυτό και με γονάτισαν σωματικά... αλλά ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ η καλή μας Παναγία με κράτησε σαν νηπιάκι στην αγκαλιά Της..., εν Πνεύματι Αγίω] κάπως ενδεικτικά για ευκρίνεια, σκιαγραφημένα... 

Με στέρεη πέτρα μπροστά στην ρευστότητα και το ευμετάβλητο των νεφών, την Παναγία τριχερούσα (ναός) που φαίνεται ως τρίτη χειρ  βοηθείας στην περίπτωση επικλήσεώς Της (και όχι μόνο, καθώς, με τα δευτερεία Της Αγίας Τριάδος, όπου βούλεται, δύναται…).  

Μια προδιατύπωση εν σημείοις του τι επρόκειτο να συμβεί για την έμπνευση ελπίδας Θεού* που ου καταισχύνει και στερέωση της σώζουσας πίστης…. Ως ‘’αρίστη και αγαθή’’ κατά Θεόν τελική έκβαση.

Η όλη πρόταση έχει διαβαθμίσεις και στάδια. Οι φιλοσοφούντες χωρίς Χριστό να φιλοσοφήσουν με Χριστό και να περάσουν μετά, από την έμμεση δια σημείων διανοητική (δούλη) προσέγγιση (ευθεία κίνηση νοός δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό) που ενέχει κινδύνους πλάνης, στην κυρία και απλανή και κυκλική κίνηση του νοός. Την άμεση, πρόσωπον προς πρόσωπον προσευχητική, ικετευτική για συγχώρηση, ευχαριστιακή και δοξαστική σχέση με Τον Τριαδικό Θεό, Τον ορθοδόξως προσεγγιζόμενο και μετεχόμενο, που συγκαταβαίνει στις ασθένειές μας. ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!!    

---

* ''Εἶναι δυνατόν στό Θεό καί ἀπό τό ἀδιέξοδο νά βρεῖ διέξοδο. Ὅταν τά πράγματα φθάσουν σέ ἀδιέξοδο, τότε πρό πάντων νά ἐλπίζεις. Γιατί τότε κυρίως ὁ Θεός δείχνει τή δύναμή Του, ὄχι ἀπό τήν ἀρχή, ἀλλά ὅταν οἱ ἀνθρώπινες ἐλπίδες διαψευσθοῦν. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός γιά τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ.''

~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

  

Σχετικό … Για την κοίμηση του στήβεν χόκινγκ