προεισαγωγικό σημείωμα σαν λιτή περιγραφή και παρουσίαση (έσω Ζωή)

Συγκρινόμενες η έσω ζωή με την έξω όταν την ψυχή την χαρακτηρίζει η αιωνιότητα, το διάβα από τον κόσμο, θεωρείται δικαίως συντομότατο, ως όναρ. Η ‘’έσω Ζωή’’ δραστηριοποιείται σε πολύ περισσότερες διαστάσεις σε σχέση με την έξω κι ο περιορισμός της που φαντάζει αξεπέραστος, είναι ο χωροχρόνος.

Μόνο αν κατανοηθεί το τετραδιάστατο του χωροχρόνου ως σταυρός, πάνω στον οποίο είμαστε ‘’αναρτημένοι’’ (άσχετα πεποιθήσεων) παρά το φαινόμενο της κινητικότητάς μας, ίσως ο καλοδιάθετος ψάξει σημεία ‘’εξόδου’’, δηλαδή υπέρβασής του και ουσιαστικής απελευθέρωσης.

Φιλοσοφικά, μπορεί ο άνθρωπος να θέσπισε αξίες να μίλησε για ειρήνη και να αναζήτησε μεθόδους ‘’ελευθερίας’’, αλλά όσο αυτά έχουν άξονα το κατά το δοκούν και λόγους ανθρώπων, τόσο αδυνατεί και απελπίζεται για την όντως ματαιοπονία και αδιέξοδον.

Όταν ο άξονας αλλάξει και γίνει κατά Τον Λόγο και Άνθρωπο, που τα
προστάγματά Του είναι Φως, αρχίζει να συλλαμβάνει τον μίτο εξόδου. Μόνο με αυτήν την προοπτική οι λόγοι της φύσης και των Γραφών, είναι ίχνη και οδοδείκτες από έξω προς την εντός ημών Βασιλεία και συγχρόνως νίκης κατά του χρόνου (και κρόνου) και φθοράς και θανάτου. Τότε και έτσι, ο χωροχρονικός μας σταυρός, αφού πίσω μας αφήνουμε την γέννηση και μπροστά έχουμε τον βιολογικό θάνατο (χρόνος - οριζόντιο τμήμα) και πάνω έχουμε τον μακρόκοσμο και κάτω τον μικρο-μικρόκοσμο (κάθετη διάσταση χώρος) νοηματοδοτείται ορθοδόξως και μετέχοντες μυστικά και μυστηριακά σε Αυτό το Ένα Αναστάσιμο Σώμα, δεν γίνεται αφ-ορμή προς κατάβαση εις άδην τω βάρει της βλασφημίας, αλλά αφ-ορμή προς γνώσιν θεολογίας και μετοχή ΖΩΗΣ, με κλειδί το μνήσθητι προς Αυτόν που εμβήκε στον χωροχρόνο και σχήμα σταυρού, ως Πρόσωπο επί Του Σταυρού, για να διαρρήξει κλείθρα και θύρες του ΑΔΗ που είχαν/έχουν δεσμευμένους τους ‘’θνητούς’’… Με προϋποθέσεις κάθαρσης, όπως τις ορίζει το ίδιο το Αναστάσιμο Σώμα, βάση για τον ποθούμενο φωτισμό και τελείωση/θέωση, χαρίζει αληθή ελευθερία και μεταμορφώνει την κακώς νοούμενη ‘’φυλακή’’ (το σώμα, για κάποιους εξωχριστιανικούς θεωρητικούς) σε ναό του Πνεύματος και αγωγό της χάριτος του Τριαδικού Θεού/αληθινού Θεού, στον κόσμο. 

       

Το ανά χείρας πόνημα ‘’η έσω Ζωή’’ έχει άξονα συγγραφής την φιλοκαλία βασισμένο στις εμπειρίες φωτισμού και θέωσης αγίων, τα μετά την απαραίτητη κάθαρση. Η πλοκή του με υγιή φιλοσοφία και φιλαλήθεια με τα παρατιθέμενα κατά δύναμιν σ+τοιχεία αυτογνωσίας, οντογνωσίας και κοσμογνωσίας (όπως για δερμάτινους χιτώνες, για την θεραπεία των παθών, για την εν ημίν δόμηση ναού και άλλα όπως κάπως επιγραμματικά μπορεί κάποιος να δει στα περιεχόμενα…) ευελπιστεί να ωφελήσει και στα δύο σκέλη του κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα, προσθέτοντας το πυρ (ς) της θεότητος στα τοιχεία νου και καρδιάς, αντί του άλλου πυρός που σκοτίζουν νου, καρδιά, ζωή. Ο σταυροκεντρικός άξονας συγγραφής περί Λόγου διά λόγων φύσης και Γραφών (ισότιμων διδασκάλων, σοφίας και νόμου, ταυτόσημων σκελών Λόγου, παρότι φαίνεται ως σκάνδαλο και μωρία), οδοδεικτούν ομόπνοα Την Κορυφή (Λ σκοπό και πηγή), το Φως, την Ζωή και Ανάσταση.

Μια προσπάθεια, που αναβαθμίζει κάπως την υποτιμημένη και ξεχασμένη αλλά και καχύποπτα αντιμετωπιζόμενη, αλεξανδρινή θεολογική σχολή. Αμήν δι ευχών να αποβεί το παρόν ωφέλιμο, ώστε αυτοί που φιλοσοφούν χωρίς Χριστό, να φιλοσοφήσουν με Χριστό και ευστοχήσουν και περάσουν στην σώζουσα φιλοκαλία…

---

* αγιογραφικά : …ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. (Λουκ.β’34)

σχηματικά δε, καταλαμβάνοντας μία από τις δύο εκατέρωθεν θέσεις των συσταυρωμένων (χωροχρονικά) ‘’ληστών’’, που συμπυκνωμένα όλοι οι άνθρωποι ιστάμεθα ουσιαστικά και αναπαριστάμεθα σχηματικά,  αλλά και με την κρίση αναπόφευκτα, σε μία από τις δύο προοπτικές θα καταλήξουμε….

Υπόψην, ότι αναφερόμενο το ευαγγέλιο περί αναστάσεως και πτώσεως εν τω ισραήλ, δεν υπονοεί το κρατικό ή το εθνικό σκέλος των σταυρωτών Του Κυρίου, αλλά μεταφρασμένα, ο νους, ο ορώμενος τω Θεώ.

Θα μπορούσε κάποιος να χαθεί στο μέτρημα των εθνών και λαών, αλλά κατά Θεόν, δύο είναι τα έθνη, αυτά που διαστέλλονται στην μήτρα της Ρεβέκκας συζύγου Ισαάκ και μητέρας Ησαύ και Ιακώβ, που ως δίδυμα, όταν γεννιέται ο Ιακώβ έρχεται με επειλημμένην την χείραν του επί της πτέρνας του Ησαύ…. (Γεν.κε’25)

Θα μπορούσε κάποιος να χαθεί στο μέτρημα των θρησκειών και των αιρέσεων, αλλά εν χωροχρόνω ‘’στριμωγμένα’’ δύο (πάλι) είναι οι αντιμετωπίσεις. Όπως στο σχήμα. Σταυρομάχοι, θεομάχοι υποκινούμενοι και εμπνεόμενοι από τον μισάνθρωπο ή φιλόθεοι και φιλάνθρωποι (+).     

Με την ευχή τας εννοίας κάθαρον τους λογισμούς διόρθωσον… εύχομαι ωφέλιμη συνέχεια. 

  

(οπισθόφυλλο)

η έσω Ζωή (η μυστική ζωή της ψυχής)