Πνευματική ζωή

Αυτό που δελεάζει και κάνει τον κοινό θνητό να θαυμάζει, είναι η πνευματική ζωή που μπορεί κάποιοι να επιδείξουν. Χωρίς διάκριση και φίλτρα, ο άνθρωπος χάνεται στον θαυμασμό και στο κυνήγι, σε ό,τι γυαλίζει. Αλλά ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός, αναγωγικά, δεν είναι Χριστός…

Αυτή η έλξις λογικά δεν είναι σε απόλυτη τιμή χωρίς πρόσημα, αλλά αφού μπορεί να ανέλκει ή να καθέλκει την ψυχή και ζωή μας, επαφίεται στην με διάκριση, ακολούθηση και θαυμασμό ή απόρριψη ανάλογα της προοπτικής.

Ο Κύριος, ως σταυρός και ως θύρα* διασφαλίζει την σωτηρία της πολύτιμης ψυχής.

Το… ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν…. και εγώ ειμί η θύρα δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει… προτείνει την φιλοθεΐα και φιλανθρωπία που

σχηματικά και βιωματικά είναι σταυρός, ως άνοδο της ψυχής σαν θέληση, προαίρεση, θεωρία και πράξη, για να κατέβει Ο Κύριος προς συνάντησή μας και Τον υποδεχθούμε ως  η αγιογραφική φιλοξενία.

… ΕΓΕΝΕΤΟ δὲ ῞Αβραμ ἐτῶν ἐνενηκονταεννέα, καὶ ὤφθη Κύριος τῷ ῞Αβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι ὁ Θεός σου· εὐαρέστει ἐνώπιον ἐμοῦ καὶ γίνου ἄμεμπτος, 2 καὶ θήσομαι τὴν διαθήκην μου ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ πληθυνῶ σε σφόδρα. 3 καὶ ἔπεσεν ῞Αβραμ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ ὁ Θεὸς λέγων· 4 καὶ ἐγὼ ἰδοὺ ἡ διαθήκη μου μετὰ σοῦ, καὶ ἔσῃ πατὴρ πλήθους ἐθνῶν, 5 καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου ῞Αβραμ, ἀλλ᾿ ἔσται τὸ ὄνομά σου ῾Αβραάμ, ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε.

και δεν μένει στον χώρο της κεφαλής αλλά συνεχίζει ευσπλαγχνικά, επισκεπτόμενος και το σώμα… 15 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ ῾Αβραάμ· Σάρα ἡ γυνή σου οὐ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτῆς Σάρα, ἀλλὰ Σάρρα ἔσται τὸ ὄνομα αὐτῆς. 16 εὐλογήσω δὲ αὐτήν… (Γεν.ιζ’)  

…είναι το ένεκεν Εμού και του ευαγγελίου που κάποιος θα σώσει την ψυχή του (αν το επιθυμεί και σταυροφορεί καθ’ημέραν) αφού εφεξής αυτή η (σώζουσα) και ενεργούσα πίστις με Αγάπη και Αλήθεια στην κεφαλή (από Άβραμ σε Αβραάμ) και την δικαιοσύνη (Ρ στο σώμα από Σάρα σε Σάρρα) δεν θα είναι πλέον ιστορικά συμβάντα ίσως αδιάφορα λόγω σκιών, ίσως παρελθόντα, αλλά βιωματικά και Φως, στο ‘’νυν’’.

Μήπως με τις επιλογές μας δεν σπαταλάμε δεν χάνουμε (έτσι κι αλλιώς) την ψυχή μας;

Κι έρχεται το ευθές Φως και μας γνωρίζει ότι φονεύουμε την ψυχή μας, φονεύουμε τον νουν, αποκτείνουμε το σώμα. Κι αν το συνειδητοποιήσουμε όπως το αναφέρει ο Μεγάλος κανών, ήδη μια ακτινούλα μας επισκέφτηκε… (δόξα Σοι)

Ὢ πῶς ἐζήλωσα, Λάμεχ τὸν πρώην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα,τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁφονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! 

Όντες φίλοι των χειρόνων, βόσκοντες χοίρους και εκτός εαυτού,εγκληματούμε ενάντια της ψυχής (ως άνδρα), του νου (ως νεανίσκου) και του σώματος (ως αδελφού).

Το ομόρροπο και ομόπνοο της παραβολής μάλλον καλύτερα της πραγματικότητος του ασώτου υιού και ευσπλάγχνου Πατρός, που μόνο με  την προϋπόθεση μετανοίας και επιστροφής, πίπτει επί τον τράχηλον, μας αλλάζει ένδυμα από ρερυπωμένο σε βασιλικό (από δερμάτινους χιτώνες στην θεοΰφαντο πρώτη καθαρή στολή) και μας χορηγεί το δαχτυλίδι του αρραβώνα της μελλούσης Ζωής…

…Τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς, καταναλώσας τῇ ἁμαρτίᾳ…

Τὴν οὐσίαν μου Σωτήρ, καταναλώσας ἐν ἀσωτίᾳ, ἔρημός εἰμι, ἀρετῶν εὐ σεβῶν, λιμώττων δὲ κράζω· Ὁ Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν, προφθάσας σύ με οἴκτειρον. 

Δυστυχώς σπαταλάμε Ουσία κι όχι περι-ουσία.

Το 99 της ηλικίας, του άβραμ που αυτός ανεβαίνει ψυχικά για να κατέλθει πνευματικά προς συνάντησή του ο Τριαδικός Θεός οπωσδήποτε αφορά έλικα (ηλικία εκ της περιστροφής γύρω από τον νοητό ήλιο… ‘’δεμένος’’ σπειροειδώς, όπως και το σπειροειδές σχήμα 999, που παρατέθηκε στο προηγούμενο υποκεφάλαιο και κάπως το ενδεικνύει. Όπως φαίνεται ενεργών στον εξωτερικό ναό – εκκλησία ορθόδοξη - και πολύ περισσότερο εντός μας, ως εν δυνάμει ναός του Πνεύματος, κατά την θέληση του Θεού, που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν).   

Εν τοις πράγμασι, αυτό που ευχόμαστε την Κυριακή των Βαΐων για να μας συνανυψώσει Ο Κύριος** …δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ οἴνου.... εννοώντας τον χριστοφόρο νου που ‘’δεσμεύεται’’ χάριτι στην Άμπελο και φέρει καρπούς εξόδου (και από το παράλογο και από το λογικό). Αναστάσιμους, υπέρλογους, μη επαισχυνόμενοι Τον Λόγο και τους λόγους Του, για να μην επαισχυνθούμε στον αιώνιο πνευματικό κόσμο δόξας που μας περιμένει και προσκαλεί από τώρα, δίνοντας τα εφόδια, με την δικαία κρίση Του.

Καρπούς και τεκνία, ως ο Ιακώβ. Γυναῖκάς μοι δύο νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ, τὴν μὲνΛείαν, πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ῥαχὴλ δέ, γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων, οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχὴ κατορθωθήσεται.

Γρηγόρησον ὦ ψυχή μου, ἀρίστευσον ὡς ὁ μέγας ἐν Πατριάρχαις, ἵνα κτήσῃ πρᾶξιν μετὰ γνώσεως, ἵνα χρηματίσῃς νοῦς ὁρῶν τὸν Θεόν, καὶ φθάσῃς τὸν ἄδυτον γνόφον ἐν θεωρίᾳ, καὶ γένῃ μεγαλέμπορος.

Δώδεκα τεκνία εκ της Λείας (πράξη) και Ραχήλ (θεωρία) στον τύπο της Εκκλησίας με τις 12 έμψυχες κολώνες… δώδεκα απόστολοι (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα) και δυο σκέψεις συνειρμικές

Φυσικά με όχι τυχαίο το 12Χ12 σε χιλιάδες, το 144.000 της αποκαλύψεως.

Μύριοι τόμοι έχουν γραφεί και συνεχίζουν να γράφονται αλλά και να διαδίδονται προφορικά που δελεάζουν τις ψυχές των αναγνωστών και ακροατών, με πνευματικά κατορθώματα. Επειδή με πνευματικά φαινόμενα και φαντασίες αντί Αληθείας, θα πλανήσει το άλλο πνεύμα, ακόμη και εκλεκτούς. Κύριε ελέησον.

Μία δικλείδα ασφαλείας στα ‘’φαινόμενα’’ είναι η διάκριση της κτημοσύνης από την ευαγγελική ακτημοσύνη. Η μία, η κτημοσύνη και εγωπάθεια των κατεχόντων δυνάμεις και γνώσεις επιζητούντων την δόξα των ανθρώπων και τις θυσίες των άλλων στο πρόσωπό τους, σε σχέση με την ακτημοσύνη της Ορθοδοξίας που οι διαπιδούσες από τα καθαρά τους ενδύματα (θεοΰφαντο στολή) πνευματικά ‘’φαινόμενα’’ στοχεύουν την δόξα Του Θεού (όπως και ο Υιός έπραττε προς δόξαν Του Πέμψαντος) και την διακονία των ανθρώπων, ως έσχατοι, περιζωσάμενοι το λέντιον. 

Ο καλός Θεός να μας δίνει ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Διάκριση πνευμάτων που με ίχνος ταπεινότητος διασφαλίζονται, αλλά και ίχνος εγωισμού εξανεμίζονται τα καλά.

Πρέπει να προσέξουμε τι μας συγ-κινούν, ποια φαινόμενα, ποια λόγια, ποιες ‘’σοφίες’’ και από ποιους, γιατί όντως μας κινούν προς (άνω ή κάτω). Έχοντας στοχεύσει την διάνοια περνάει η ενέργεια, καλή ή κακή, στα μέλη. Γιαυτό και κοινωνούντες ευχόμαστε… καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· 

Θυμίζει ένα πετυχημένο σκίτσο, δυστυχώς εν μέρει αληθές. Είναι αυτοί που αποδέχονται λόγους μερικής αληθείας από τους πάντες αδιάκριτα, αρκεί να μην είναι από Χριστό. Τότε, βγάζουν σπυράκια. Κι η αποδοχή της μερικής αλήθειας έχει να κάνει βαθύτερα με την ψυχή που αυτή η μερική αλήθεια ‘’αναπαύει’’ τα πάθη της, όπου στις γωνιές της κρύβονται σκιές. (Δεν αφορά η μερική αλήθεια μόνο θρησκευτική, αλλά και λογοτεχνική, φιλοσοφική, ακόμη και επιστημονική… που είναι κι αυτή προσπάθεια επιβολής ‘’θρησκείας’’ αθεΐας και θεομαχίας, όταν ο επιστήμονας ή γενικά ο άνθρωπος, σκέφτεται αυστηρώς χοϊκά με την δικαιολογία της ‘’λογικής’’ ή συναισθηματικά αλλά χωρίς να ακούει την ψυχή του).

Παρατηρούμε λοιπόν σε αυτούς τους ανθρώπους, πως παραδέχονται και αναζητούν τα ‘’ιμάτια’’ που συνεχίζουν να θαυματουργούν (ως την αψαμένη αιμορροούσα) που εκλάπησαν από τους 4 στρατιώτες και εξοστρακίστηκαν στα 4 σημεία του κόσμου (παλαιός ΑΔΑΜ) αλλά αρνούνται Το Πρόσωπο από το οποίο πηγάζει η θαυματουργία.    

Επιτρέπεται όμως κι αυτό, σαν οικονομία Θεού. Όπως εκλάπη και ο Τίμιος σταυρός από τους πέρσες, που καθ’ όλη την διάρκεια της παράνομης κατοχής φώτιζε με Φως άλλο, ικανό να επιστρέψει στην Αλήθεια τους πυρσολάτρες. Αυτή είναι η σχέση και η υπομονή και θέληση. Να επιστρέψουν οι αποκομμένοι λόγοι (αληθείας και θαυματουργίας) στην ολότητα και Ορθοδοξία, όπου το Πρόσωπο και το Φως που δεν έχει ούτε αφήνει περιθώρια δράσης σκιών. Αυτό ποθούμε λέγοντας να ‘’σημειωθεί το Φως του προσώπου Του Κυρίου εφ’ημών’’… να μην αφήνει περιθώρια να δρα ο σκιώδης από το πρόσωπό μας…

Γιαυτό και νοούνται οι θρησκείες νευροβιολογικές ασθένειες η δε Ορθοδοξία θεραπεία τους. Από μας εξαρτάται η ‘’επιστροφή’’ των κλεμμένων ιματίων και η επανασύνδεση των διάσπαρτων λόγων με Τον Λόγο και πηγή τους. Αν παραμείνουν αποκομμένα, δικαιολογούν την έννοια και σημασία του δαιμονικού. Το ίδιο φυσικά και η ισοπέδωση των προσεγγίσεων των μερικών αληθειών με Την Αλήθεια, στο υπό δαιμονική κατοχή οικουμενιστικό πνεύμα.

Ο άγιος Σιλουανός στο… παραίνεσις στην αντιμετώπιση πνευματικών φαινομένων μας δίνει μια κατά Θεόν συμβουλή… «Μη δέχου και μη απόρριπτε». «Μη δεχόμενος» ο χριστιανός περιφρουρεί εαυτόν από του κινδύνου αποδοχής δαιμονικής ενεργείας ή υποβολής ως εκ του Θεού προερχομένης και ούτως εθίζεται [102] «προσέχειν πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων» και δεν προσφέρει θείαν προσκύνησιν εις τους δαίμονας.

«Μη απορρίπτων» ο άνθρωπος αποφεύγει άλλον κίνδυνον: να αποδώση την θείαν ενέργειαν εις τους δαίμονας και ούτω να πέση εις το αμάρτημα της «βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος», ως οι Φαρισαίοι, οίτινες την εκδίωξιν των δαιμονίων υπό του Χριστού απέδωκαν «τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων».

Ο δεύτερος κίνδυνος είναι φοβερώτερος του πρώτου, διότι η ψυχή δύναται να συνηθίση να αρνήται την χάριν και να μισή αυτήν. Τοσούτον δε δύναται να εθισθή εις την κατάστασιν της Θεομαχίας, ώστε ούτω να προσδιορισθή και δια την αιωνιότητα. Ένεκα τούτου η αμαρτία αύτη «ουκ αφεθήσεται ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». Κατά την πρώτην πλάνην η ψυχή δύναται ευκολώτερον να αναγνωρίση το ψεύδος και δια της μετανοίας να επιτύχη την σωτηρίαν διότι πάσα αμαρτία συγχωρείται πλην της αμετανοήτου.

Το λυπηρό είναι πως ξεδιπλώνεται αυτή η θεομαχία, ύπουλα όσο δεν μπορεί κάποιος να φανταστεί, ακόμη και σε ασκητές και αφιερωμένους ανθρώπους. Το είδαμε και λυπηθήκαμε σε παλαιοημερολογίτες που από ζηλωτισμό και εμμονή στον χρόνο που το ανήγαγαν σε δόγμα, υβρίζουν αγίους όπως τον γέροντα Παΐσιο και Πορφύριο ότι ‘’μαγικά’’ κι όχι άγια έπρατταν. Θεομαχία κατά του Αγίου Πνεύματος, που μπορεί να προσδιορίσει την κατάσταση της ψυχής στην αιωνιότητα…. Κύριε ελέησον.

Πρέπει να προσέξουμε τι μας συγ-κινούν, ποια φαινόμενα και από ποιους, γιατί όντως μας κινούν προς (άνω ή κάτω). Έχοντας στοχεύσει την διάνοια περνάει η ενέργεια, καλή ή κακή, στα μέλη. Γιαυτό και κοινωνούντες ευχόμαστε… καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· 

Με αφορμή την πνοή, το πνεύμα, έμ-πνευση, αήρ… δυο τρεις αναφορές μόνο εξ αγίων, σχετικές και συνυφασμένες με τους δερμάτινους χιτώνες, την πνευματική ζωή που διαπερνά την φυσική και δρα μέσα σε αυτήν….

Ο αγ.Ιάκωβος Τσαλίκης κάποτε μιλούσε με τον αγ.Ιωάννη Ρώσσο, πνευματικώ τω τρόπω. Σε μια στιγμή, ο άγιος στην λάρνακα, παραπονιόταν από τους προσεγγίζοντες προσκυνητές, που τον θεωρούσαν ακίνητο και ‘’νεκρό’’ κι ενώ ο άγιος τους μιλούσε, αυτοί δεν άκουγαν. Και λίγο αργότερα, του λέει του γερ.Ιακώβου… μισό λεπτό, με φωνάζουν στο νοσοκομείο Χαλκίδας, έρχομαι σε λίγο. Πράγματι σε λίγο ξαναήρθε, μπήκε στην λάρνακα, έλαβε την γνωστή του θέση και συνέχισαν να μιλάνε.

Είναι ο μυστικός πνευματικός κόσμος που κρύβεται πίσω από την ακινησία των δερμάτινων χιτώνων που σαν ρούχο άφησαν οι άγιοι εδώ, (άφθαρτο ή εν φθορά Κύριος οίδε) αλλά πάντα ενεργούν θαυμάσια. Κι ο άλλος άγιος, ‘’βλέπει’’ πίσω από τα φαινόμενα και ακινησία, ακούει πίσω από την σιωπή, νοεί τα θαυμάσια, εφόσον ήδη ζει από τώρα πνευματική ζωή, με ανεωγμένα και καθαρά τα έσω αισθητήρια, δια Χριστού.

Είναι το αγιογραφικό καν αποθάνει ζήσεται. Κι αυτή η ζωή είναι που μεταγγίζεται ως χάρις στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, …38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· (Ιωαν.ζ’). Κι εμείς διψώντες, ευρήκαμε καθαρή πηγή και νάματα ζωηφόρα στους αγίους. 

[* Η θεία Χάρις σκηνώνει πρῶτα στὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων καὶ ἀπὸ τὶς ψυχὲς μεταδίδεται καὶ στὰ σώματά τους· καὶ ὅταν κοιμηθοῦν, μένει στὰ λείψανά τους καὶ στοὺς τάφους τους καὶ στὶς εἰκόνες τους καὶ στοὺς ναοὺς ποὺ εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾿ αὐτούς. Εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνοικεῖ στὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων καὶ ἐν συνεχείᾳ μένει καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνδέονται μὲ τοὺς Ἁγίους ∽ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς].

Κατάσταση που σαν μαρτυρία ακούμε για τον αγ.Πορφύριο. Δύο κρητικοί, ένας ιερέας ο π.Μεθόδιος και ο κ.Μανώλης Καπετανάκης βρισκόντουσαν στο κελλάκι του για να πάρουν την ευχή του. … και τους ρωτά: που με βλέπετε; Κι οι δυο απάντησαν φυσικά αυτό που έβλεπαν, ότι είναι στο κρεβατάκι του. Κι ο άγιος τους ‘’διορθώνει’’… κι όμως είμαι στην Κρήτη σε κείνο τον δρόμο εκείνο το σπίτι… και να μπαίνω και βλέπω αυτό και αυτό κι αυτό περιγράφοντας το σπίτι του κ.Μανώλη… και μετά από την περιήγηση και αναφορά, με ένα μικρό αναστεναγμό, σαν πνοή, ‘’εισέρχεται’’ στον εαυτό κάπως κουρασμένος από το ταξίδι και συνεχίζει να τους ομιλεί.

Μοιάζουν λοιπόν να φαίνονται ότι αρπάζονται, ότι είναι εκτός εαυτού, αλλά είναι εντός Αυτού, αφού έχουν επιλέξει την αγαθή μερίδα ήτις ουκ αφαιρεθήσεται. Την κυκλική κίνηση του νοός και ακινησία ως αμετεώριστοι με, μες την καρδία την ευχή, Ο Κύριος και οι λόγοι Του. Είναι σαν την Μαρία, την παρακαθήσασα παρά τους πόδας (ακινητούσα φαινομενικά εξωτερικώς) σε σχέση με την Μάρθα που από πολύ διακονία περιεσπάτο… [40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς. (Λουκ.ι’)]

Λίγο πιο απλωμένα σε κοσμική θεωρία και άλλη ορολογία, κάποιος θα έλεγε πως βλέπει ή κινείται ή κινεί με το αστρικό του σώμα ή νοητικό. Η διαφορά που έγκειται ενώ μοιάζουν ίδια ή με θύραθεν σοφία, επεξηγήσιμα. Μέριμνα του αγίου είναι η ενοποίηση του διασπασμένου έσω ανθρώπου ενώ στις ανατολικές θρησκείες δεν θεωρείται προτεραιότητα, αρκούμενοι σε ιδιότητες. Οι ιδιότητες όμως και η ‘’νομή’’ εκ των εισόδων και εξόδων, του μεν αγίου γίνεται δια της Θύρας XC, ενώ οι καρπούμενοι φαινομενικά τις ίδιες ιδιότητες (γιατί κι οι μάντηδες βλέπουν παθητικά… κι οι μάγοι ενεργούν…) γίνεται εκτός της Θύρας, ως κλέπτες και ληστές, εκτός Αυτού, εκτός ε-αυτού (εικόνος Αυτού, οπότε πρέπει να νοείται ως έκπτωση όχι μόνο του καθ’ωμοίωσιν, αλλά και της λογικού κατ’εικόνα, στον χώρο του παραλόγου, που επισύρουν μομφή και θεία κατηγορία).     

Σε πολλές άλλες περιπτώσεις με αίτηση του πιστού προς τον άγιο, Αυτός επεμβαίνει αληθώς και ‘’γράφει’’ αντί του αιτούντος…. Ακούσαμε για φοιτητές που ενώ έγραψαν ένα από τα θέματα, βαθμολογήθηκαν με 10, σαν να γράψανε 2 θέματα. Ε αυτό το άλλο, ο άγιος το έγραψε. Σε κομπιούτερ κλειστά και κεκλεισμένων των θυρών, την επομένη αρχιτέκτονας και πολιτικός μηχανικός τα έβλεπε σχεδιασμένα ΤΕΛΕΙΑ που απέφεραν και επαίνους (μαρτυρίες της κ.Αθηνάς Σιδέρη) … αποστόλου του νεοφανούς αγίου.

Με όλα, λίγα τινά εκ των απείρων, σαν απόδειξη της πνευματικής ζωής που μπορεί να διαπιδύσει της φυσικής (εν ζωή και μετά την κοίμηση για αγίους εκ των χαριτόβρυτων λειψάνων τους ή εικόνων τους ή και αντικειμένων τους)…. με εμάς να διαλέγουμε ή την τροφή δια της Θύρας (εισελεύσονται και εξελεύσονται) δια των παρακλητικών ή την εκτός Χριστού επίφοβη και βλαβερή στην ψυχική και πνευματική μας υγεία, τροφή κλεπτών και ληστών.

‘’Αρπάζονται’’ κι οι έχοντες αντίθετο πνεύμα, (μάγοι και μάντεις και ανατολικών θρησκειών δυστυχώς και εκ των έσω, των ψευδοπροφητών…), που, ‘’βλέπουν’’, ‘’ακούν’’ ‘’αισθάνονται’’… πράττουν θαυμάσια σημεία και τέρατα, αλλά όντες εκτός εαυτού, προσομοιάζοντες τους αγίους και προφήτες, δυστυχώς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΟΥ, οπότε και εντός του μόνου σωστικού Του (αναστημένου) Σώματος, εν ειδώλω και εικόνες αντί του ευλογημένου καθ’ωμοίωση. Μην μείνουμε στις ιδιότητες, γιατί θα είναι όντως τρομερό και τελεσίδικο, όταν ακουστεί το ‘’ουκ οίδα υμάς’’ … 

Έτσι, οι ιδιότητες που εμφανίζουν, όχι μόνο είναι από τον άλλον εμπνεόμενοι και (υπο)κινούμενοι, τον αντίδικο της σωτηρίας μας, αλλά και αλλού στοχεύουν. Στην καθέλκυση (666, προς τον αληθοφανή ποιητή ουρανού και γης, ΙΑΠΕΤΟ) και απώλεια ψυχής, αφού μόνο ένεκεν Εμού και του ευαγγελίου, αν θέλει κάποιος μπορεί δια σταυροφορίας και εντός της Ορθοδοξίας να βρει και σώσει την ψυχή του.

Πνευματικός κόσμος ο ένας, πνευματικός κι ο άλλος, ο καθένας με την ζωή του…. Ο ένας με αχνό ενδοκοσμικό ‘’φως’’ σαν σε μήτρα περιτριγυρισμένη με βαθύ σκοτάδι, κι ο άλλος, όλο ΦΩΣ, ιλαρόν… τα χρώματά Του και τα βιώματα, είναι υπέρ μέτρον ακόμη και να αναφερθούν. Εδώ λέμε, ό,τι μας πει ο έχων εμπειρία πνευματικός. Αυτός που ‘’έπαθε’’… και επειδή αυτιά που είναι έτοιμα να ακούσουν, θα βρεθεί στόμα να τους μιλήσει, έχουμε εμπιστοσύνη στο τι θα κάνει ο καλός Θεός. Εμείς ας μεριμνούμε για την μετάνοιά μας, απ’ τα εγνωσμένα (χάριτι) χάλια μας … να η κλίμαξ, να ο μέγας κανών, ως κανών ζωής. Πρότυπα προς μίμηση και πρότυπα προς αποφυγήν…             

Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση πνευμάτων (και θελήσεων), των εμφανιζομένων ως φώτα σε σχέση με το Φως.

Φως και φώτα… ευθές που οδηγεί στην όαση και XC, σε σχέση με τα άλλα φώτα, τα πλάνα εκ διαχύσεως, έρποντα, ως οι  δηλητηριώδεις όφεις εν τη ερήμω, θανατηφόρα, που οδηγούν νου και ζωή στον αντικατοπτρισμό της όασης (και τελικά αντίποδα).  

Κι η διαφορά παρεχόμενης νομής; Η Θύρα. Αμήν στώμεν καλώς, σε αυτήν την πνευματική Ζωή κι όχι στην άλλη που πολλά ο άλλος θα παρέξει για αντάλλαγμα της ψυχής… και πάλι μακάρι, να δίνουμε δικαιώματα αιτούντες χάρι (κατά το αιτείται και δοθήσεται κι είναι Ο Κύριος μαζί με τους αγίους Του ταχύς και εύσπλαγχνος), παρά δικαιώματα στον αντίδικο.

---

* … Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί· ἀλλ' οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν.  (Ιωάν.ι’7)

… ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

** Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ. Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ, οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρά μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν, καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 

Σχετικά:

Ο Άγιος Ονούφριος (και ο άρτος)

εκ της εικόνος...

Ο άγιος Ευφρόσυνος ο μάγειρος

Επί του πρακτέου η Κυριακή της Ορθοδοξίας ήτοι, περί αναστήλωσης των εικόνων

Αναλογίες που οικειώνουν τον λόγο με Τον Λόγο

Περάσματα και Θύρα

ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου…

ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;

---

Αφήνω ως τελευταία υποσημείωση την διαφορά του κοσμικού πνεύματος με το θείον, άξονες κι οι δυο της πνευματικής ζωής. Ο ένας λοξός κι ο άλλος ευθύς. Διάκριση που ακολουθεί το… τα σώματα άγνισον΄ τους λογισμούς διόρθωσον΄ τας εννοίας κάθαρον΄ … αφού χωρίς εξάγνιση από παντός μολυσμού, από διόρθωση λογισμών, οι έννοιες θα παραμένουν μπερδεμένες αλλά και αλληλοεπηρρεαζόμενα μεταξύ τους. 

Συνηθίζει ο κόσμος να αποκαλεί τους διανοούμενους, καθηγητές,  ερευνητές και επιστήμονες της μεταπτωτικής φύσης, ποιητές, λογοτέχνες, καλλιτέχνες ακόμη και τραγουδιστές ως  ανθρώπους του πνεύματος. Ποια ‘’τροφή’’ και ποια ‘’ζωή’’ όμως τους καταξιώνει ως πνευματικούς; Κι ο αγ.Αντώνιος λέει πως καταχρηστικά ονομάζονται οι άνθρωποι λογικοί αν δεν κοινωνούν με Λόγο και λόγους Του. Είναι η επιπόλαιη παραδοχή ότι μόνο η τετράγωνη λογική είναι λογική. Φυσικά, στα άκρα του τετραγώνου της δημιουργίας, όπου και τα δομικά στοιχεία της (πυρ – αήρ – ύδωρ – γη) στηρίζεται μια ολόκληρη (μεταπτωτική) κοσμοθεωρία, που αδιαφορεί για (κι άλλες φορές πολεμά) την πεμπτουσία. Αυτή ανευρίσκεται αν ‘’ενωθούν’’ αυτά τα 4 άκρα. Και ενούνται σταυροειδώς. Από το αυτό το ‘’κοινό’’ κέντρο απλώνεται ένας κύκλος, με την δική του ‘’λογική’’.Την πνευματική που ανακαινίζει.      

Δυστυχώς καμμιά εκ της γης τροφή δεν μπορεί να θεραπεύσει και ανορθώσει πνευματικά τον άνθρωπο, ει μη Ο τυθείς Χριστός. Κι όλοι όσοι ποιούν θαυμάσια πνευματικά μέσα στον κόσμο, γη τρώνε και στην γη έρπουν, κι ας ‘’πετούν’’ ή περπατούν πάνω στο νερό.     

 Ο Κύριος μας προσέφερε αχειροποιήτως μια ρανίδα διορθωτικού (μπλάνκο) που δείχνει την επουράνια τροφή. [λεπτομέρειες στο 3ο πόνημα (οδοδείκτες…) μαζί με ολόκληρο το ‘’σημείον’’, όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο αυτού] …. Είναι η επιθυμία (6) Χριστού (Χ).  Ο ΙΧΘΥΣ….  με την θεία κοινωνία ως μόνο έργο και μέριμνα και προσήλωση (του εμβρύου μέσα στην μήτρα), αυτό έχει ως επόμενο αποτέλεσμα την αποδίωξη του πονηρού, όπως όταν εισάγεται Φως σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, διώκεται άκοπα το σκότος.   

Εννοούνται, τα ισχύοντα μυστήρια με αποστολική διαδοχή, τα μη αποκομμένα Της Αμπέλου, που φέρουν καρπό.

Η ίδια διορθωτική ράβδος (στον τύπο της μεσσίτριας ράβδου εκ της ρίζης Ιεσσαί και Μητέρας Του Φωτός) ευσπλαγχνικά πάντα εμφανίζεται μεσούσης της εορτής. Αν αφήσουμε τα κοσμικά και τον κόσμο, στην κοσμική ροή χωρίς διόρθωση, αλλού θα είναι η κατάληξη κι όχι ποθητή, όχι συμφέρουσα πνευματικά. Στο 0 κι όχι στο (τριαδικό) 1.   

Μεσούσης την μεσοπεντηκοστή (και όχι μόνο, αλλά καθ’ημέραν) καλούμαστε να βιώσουμε…  Μεσούσης τῆς ἑορτῆς, διψῶσάν μου τὴν ψυχήν, εὐσεβείας πότισον νάματα ὅτι πᾶσι Σωτὴρ ἐβόησας· ὁ διψῶν, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, Χριστὲ ὁ Θεὸς δόξα σοι. 

Μεσούσης προς τα Χριστούγεννα ο άγ.Σάββας… και αγ.Νικόλαος μας παρέχει πνευματική αλφαβήτα και αυτογνωσία (περί νεφρών και επινεφριδίων)… μεσούσης της μεγάλης σαρακοστής ο Σταυρός, που με την διόρθωσή Του οδηγούμαστε προς την Ανάσταση την πνευματική κι όχι την κοσμική (που όταν ακούγεται το ‘’Χριστός Ανέστη’’ διασκορπίζεται ο ‘’πιστός’’ λαός ωσάν εχθροί Αυτού…) όπως συμβαίνει και με τα κοσμικά χριστούγεννα, του ανάσκητου και χοντρού αηβασίλη. Μεσούσης προς την κοίμηση της Θεοτόκου, η Μεταμόρφωση, αφού χωρίς την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης (προφ.Ηλίας) και την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών (προφ.Μωυσής) , την μακαρία ακρόαση και τήρηση του ευαγγελίου, αλλά και την αφωνία του Ζαχαρία (το ανεξομολόγητον) πως θα μεταμορφωθούμε σε τέκνα Φωτός, πως θα ακολουθήσουμε  την θέληση Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι και ανύψωση, λόγω βαρύτητας απαγορευτικής και των αγκίστρων που δεν μας αφήνουν να απογειωθούμε; … έτσι, παρά τα τυπικά, παρά την ‘’λογική’’ θρησκευτική μας μετοχή, φωτιζόμενα από το άλλο φως, την άλλη λογική, μοιάζουν αλλιώς να είναι τα πράματα και παρατηρούμαστε συχνά γιαυτό…. :

…πόσοι τάχα κοινωνούντες την θεία μερίδα την παραλαμβάνει ο άγγελος για να μην καεί ο ανάξια προσερχόμενος άνθρωπος; Πυρ τυγχάνει κι ο Κύριος και είναι εύσπλαγχνος!! Πόσοι φαινόντουσαν ότι δεν κοινωνούσαν (κοσμικώς) αλλά ο καλός Θεός τους έδινε θεία μερίδα προς στήριξη; πόσα ‘’άδεια’’ στασίδια θυμιαζόντουσαν και κατειλημμένα τα προσπερνούσε ο ιερέας;

Βαπτισθήκαμε εξωτερικά εν ύδατι και λάβαμε τα χαρίσματα εν πνεύματι και εν δυνάμει. Μόνο η εξωτερική βάπτιση δεν αρκεί αν τα χαρίσματα παραμείνουν παραχωμένα μέσα στην σάρκα. … 5 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.

Κι Ο Κύριος εμβάς στον Ιορδάνη, τα ιορδάνεια ρείθρα εστράφησαν εις τα οπίσω και ο ποταμός δεν καταλήγει πλέον στην ‘’νεκρά θάλασσα’’. Εισερχόμενος Ο Κύριος δια του βαπτίσματος και στην δική μας ζωή, ο ρους αυτού του ποταμού δεν θα καταλήξει εις την νεκρά θάλασσα, αλλά στην Ζωή, με προϋποθέσεις. Είναι το καλόν και απαραίτητο πνευματικό εμ-βόλιο, που θα επιφέρει την καλή αλλοίωση και στο σώμα (στο σύνολο του ανθρώπου), ώστε να μετατραπεί η αρά σε χ+αρά…. Γιαυτό και το ΕΝ βάπτισμα που ενεργοποιεί το ΕΝ πνεύμα κι όχι αδιάκριτα οικουμενιστικά όπως θολολογεί η βαπτισματική ‘’θεολογία’’. 

 Μπορεί να στριμώχνονται τώρα προς το τέλος σκέψεις, λογισμοί να καταγραφούν, αλλά εκτός της καταφατικής θεολογίας υπάρχει και η αποφατική, υπάρχει και η υπέρ χρυσίου σιωπή….  

Αμήν συμψάλλοντες… και δι ευχών διορθούμενοι προς ωφέλεια, επίγνωση της Αληθείας και σωτηρία.

Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;

τὸ τέλος ἐγγίζει, καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι,

ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός,

ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν.

«Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου, οὐδὲ συνετηρήσαμεν, οὐδὲ ἐποιήσαμεν, καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν. Ἀλλὰ μὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός». 

…ημάρτομεν γαρ και ηνομήσαμεν, και ουκ εσμέν άξιοι άραι τα όμματα ημών και βλέψαι εις το ύψος του ουρανού· διότι κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών. Αλλ' ικετεύομεν την σην ανείκαστον αγαθότητα· φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου, και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον, ότι έξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών· εξελού ημάς της του αντικειμένου χειρός και άφες ημίν τα αμαρτήματα και νέκρωσον το σαρκικόν ημών φρόνημα, ίνα τον παλαιόν αποθεμένοι άνθρωπον, τον νέον ενδυσώμεθα και σοι ζήσωμεν, τω ημετέρω δεσπότη και κηδεμόνι·… Μεγ.Βασιλείου

Αλλ’ επειδή…. δια Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω, στην άλλη όψη του δικού μας σκότους είναι η θεία ελπίδα ουκ καταισχύνει…  και ουκ απογινώσκομεν οι αμαρτωλοί…. 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. (Ρωμ.ε’)

Στην άλλη όψη του ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ (που τυπούται ο σταυρός στην κοιλία και ομφαλό) είναι το ‘’Χριστός ανέστη εκ νεκρών’’ και η χαρά της αναστάσεως (τυπούμενο ναι μεν στην κεφαλή, αλλά κατέρχεται Η Αγία Τριάς στην κοιλία) … κι εμείς ευχόμαστε ‘’ως εν ουρανώ και επί της γης’’. Όπως στην κεφαλή (νυν – αιώνιο παρόν) έτσι και στην κοιλία (αεί – τον όλο χρόνο). Αλλιώς πως θα βιωθεί το ‘’ ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος’’… (Ιωαν.ζ’) ; αφού αμφίδρομα, όσο πατείτε ο θάνατος (προαιρέσει και ασκήσει) τόσο ανασταινόμαστε κι όσο ανασταινόμαστε (χάριτι), πατείτε ο θάνατος…  όχι γενικώς και αορίστως, αλλά …

Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ Διαβόλου τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε. Διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν τὴν ταφήν σου καὶ τὴν Ἔγερσιν.     

Για τον αγ.Γαβριήλ δια XC σαλό και όλους τους αγίους, πρέπει να γίνεται η τύπωση του Τιμίου σταυρού εφ’ημών, ορθώς εξωτερικά και ορθοδόξως εσωτερικά, ώστε να μην γινόμαστε περίγελως των δαιμόνων. Μόνο έτσι περνάει κάποιος από τα εξωτερικά στα εσωτερικά και έσω ζωή. Μην τύχει και είμαστε χαρούμενοι φανταστικά κι όχι πραγματικά. Με ειρήνη κοσμική, (όπως συναντάται σε ευσεβιστές, επιδερμική χαρά, κίβδηλη ειρήνη, ταπεινολογία αντί υψοποιού ταπεινότητος…) αλλά όχι τα υπέρ νουν χαριζόμενα δώρα Αναστάσεως, εκ του Σταυρού. Αμήν να μην ακούσουμε τα ‘’ουαί’’… 

Ρωτούσαν τον αγ.Γεώργιο γιατί χαίρετε, και ο άγιος τους απαντούσε… επειδή είμαι χριστιανός.

…16 Πάντοτε χαίρετε, 17 ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, 18 ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. 19 τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, 20 προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. 21 πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· 22 ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε. 23 Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη. 24 πιστὸς ὁ καλῶν ὑμᾶς, ὃς καὶ ποιήσει. (Α’Θεσ.ε’)

   

Προσκυνοῦμεν σου τά Πάθη, Χριστέ.

Δεῖξον ἡμῖν καί τήν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν

"Την άχραντον εικόνα Σου προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον."

η έσω Ζωή