Δερμάτινοι χιτώνες και διαφάνεια

Κατά τον άγιο Μάξιμο ομολογητή:

Με την εκ του παραδείσου πτώση μας, ενδυθήκαμε δερματίνους χιτώνες [21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς… (Γεν΄γ’21 - φύλλα συκής)] και το πρόσωπό μας καλύφθηκε από το προσωπείο. 

Με τις ενεργούμενες με το σώμα ηδονές, εκτυπώνεται στην ψυχή το γήινο (προσθέτοντας λάσπη επί λάσπης, προσθέτοντας θολούρα και νέφος σκοτισμού)… αντίθετα, όταν εκτελείται αρετή, εντυπώνεται στο σώμα η ωραιότητα των θείων
πνευματικών χαρακτηριστικών, λαμπρύνοντας το πρόσωπο και βοηθώντας μας στην θεάρεστη διαφάνεια….

Φυσικά και έχουμε δύο επιλογές… ή την σαρκοποίηση του πνεύματος ή την πνευματικοποίηση της σάρκας.

Αν και όταν ‘’κουραστούμε’’ και όταν ο καλός Θεός μας φωτίσει να δούμε το σκιάζων θανατηφόρο νέφος* 

και μόνο τότε διανοίγεται μια άλλη προοπτική. Αν δεν ζητήσουμε να μας δίνει δύναμη να εισέλθουμε στην ορθόδοξη εμπειρική ασκητική και νήψη προς θεραπεία του τραυματισμένου νοός που περιέπεσε εις ληστάς, περιπίπτουμε αιχμάλωτοι στον χειρότερο εχθρό. Την απελπισία.

Κατακείμενοι τραυματισμένοι θανατηφόρα, ιδού ο καλός σαμαρείτης μας φέρνει στο πανδοχείο (ορθόδοξη εκκλησία) για να μας θεραπεύσει. ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΣΟΙ!  

Αν και όταν ‘’κουραστούμε’’ από τον κυνηγούντα μας στον κόσμο ωρυόμενο λέοντα που ζητά ποίον πρώτον καταπίει, τότε και αν μας φωτίσει ο Θεός βλέπουμε τον ΜΟΝΟ τόπο καταφυγής και θεραπείας, όπου για χάριν μας Ο Κύριος, (Ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας), μαρμάρωσε τον αντίδικο (αχειροποίητο οπισθόφυλλο Μύησης και ορθοδοξίας) μέσα στην Εκκλησία (και μας το εμφάνισε με ‘’σημείο’’ επί κολώνας). 

Συγχρόνως, μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).

Ακινητούσα η αμαρτία (αστοχία) ένας προς έναν καθαίρονται οι δερμάτινοι χιτώνες γενόμενοι διαφανείς.

Είναι σαν τα νερά που όσο είναι ταραγμένα και συμμειγνύονται με την άμμο, θολώνουν και κάνουν την όρασή μας αδιαπέραστη, όσο όμως ηρεμούν και ακινητούν, ξεθολώνει το νερό και γίνεται διάφανο. Ανάλογα ισχύει και στην ψυχή μας, ώστε με την ασκητική της ‘’ησυχίας’’ και ‘’ερήμου’’, ο θησαυρός να φαίνεται και από τις δύο πλευρές. Και ο XC να οράται από τους προσεγγίζοντές μας συναθρώπους μέσω του σώματός μας και συγχρόνως XC να ενεργεί χωρίς διάθλαση αλλά με ορθόδοξη ακρίβεια δι ημών. Ενέργεια που αναπαύει όλην την πλάση και την συνανασταίνει.   

Οι ψυχικές μας δυνάμεις, συνεργαζόμενες σε θεωρία και πράξη με τον αντίδικο, κινητοποιούν τα πάθη οπότε ενεργούμενη η αστοχία/αμαρτία, μολύνουν και κάνουν αδιαπέραστους από το Φως, ωσάν βαρείς νεφώσεις, τους δερμάτινους χιτώνες. 

Η αποδοχή από την ψυχή της καθαρτικής ενέργειας του Θεού, ακινητεί την αμαρτία, την νεκρώνει και συγχρόνως καθαρίζει κάνοντας διάφανους τους κατασπιλωμένους δερμάτινους χιτώνες.

Αναφέρει η Αγία Γραφή… 6 ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. (Εβρ.ιβ’). Αυτή η αγάπη, μπορεί να είναι έμπονος, αλλά είναι προοίμιο του θησαυρού που ακολουθεί. Φωτισμό και θέωση.

Η συναινούσα ψυχή, παρότι παιδεύεται  γνωρίζοντας την υπαιτιότητά της, ομολογεί… ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος, καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου. (ψαλμ.λζ’) και σαν τον ευγνώμονα ληστή που παρότι ενημερώθηκε ότι σήμερον μετ’Εμού έση εν τω παραδείσω, έκανε υπομονή τρεις ώρες κρεμασμένος με κατεαγμένα τα σκέλη του, αλλά δοξάζων και ευχαριστών…

Λέει η αγ. Συγκλητική, ο πολυπαθής θηλυκός Ιώβ, πως, όπως ο άνθρωπος θέλοντας να καθαρίσει τα ρούχα του τα πάει στο ποτάμι και τα κοπανάει με πέτρες, έτσι και ο καλός Θεός, ενεργεί για την καθαρότητα των δερματίνων χιτώνων που φοράμε και είναι λερωμένοι… στην συνέχεια, παρατηρεί (από μνήμης): …εδώ ο άνθρωπος ανάλογα με το υπό κάθαρση υλικό διαφοροποιεί την μέθοδο, συμπεριφερόμενος αλλιώς στις λινάτσες, αλλιώς στα μεταξωτά, αλλιώς στα βαμβακερά, πως είναι δυνατόν ο πάνσοφος και πανάγαθος Θεός να μην μεριμνά γνωρίζοντας την ευαισθησία και ανάγκες και αντοχές του καθενός;

Την πρώτη έννοια του ‘’μαστιγίου’’ την βρίσκουμε στο σπερματοζωάριο. Είναι αυτό που το βοηθά να βρει τον μοναδικό του στόχο. Το ωάριο και ομού με αυτό ως ζυγωτό να εισέλθουν στην μήτρα. Μόλις το σπερματοζωάριο βρει το στόχο του, κόπτεται αφού επιτέλεσε τον σκοπό του και εφεξής πολλαπλασιάζεται ακινητών.

Ίσως αναλογικά, να υπάρχουν μερικοί πειρασμοί ως κινήσεις μαστιγίου (υποκινούμενος από το αγαθό, την φιλαλήθεια, την ίαση), για να βρει η ψυχή (σπέρμα) το σώμα της (ωόν) το γνωστό ελθών εις εαυτόν του ασώτου και να κινηθούν ομού στην μήτρα/μητέρα εκκλησία, (επιστροφή στον οίκο του Πατρός) ώστε ακινητούντες δι Αυτής, εν Αυτή, να (ανα)γεννηθούν.   

Διαδέχονται άλλες μαστιγώσεις, άλλες παιδεύσεις θείας αγάπης, προς κάθαρση.  

Διαβάζοντας το αγάπησα το μαρτύριο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός («Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή») και το από Μένα ήταν αυτό... επιστολή αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα, κατανοούμε κάπως το μεγαλείο των ψυχών που περπάτησαν τον Δρόμο και έφτασαν στην τελειότητα, βοηθώντας μας στην αντιμετώπιση και εξ αυτής της θεάρεστης διαχείρισης, ωφέλεια εκ του πόνου, αντί ύβρεων και απωλείας. Κολλώμενοι με εμπιστοσύνη παρά όχι μόνο αντίθεοι, αλλά και αυτοχειρούντες. Αμήν δι ευχών να ομολογήσουμε κι εμείς βιωματικά το ‘’κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα’’ αφού… 19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν. (Λουκ.κα’) 

Δοξάζοντες κι ας μην κατανοούμε τα πάντα (αυτό έλειπε νάχουμε τέτοιες παράλογες απαιτήσεις) το κέρδος είναι μέγιστο, βοηθώντας μυστικά την περαιτέρω κατανόηση του θείου σχεδίου. Από την άλλη, επειδή τα κρίματα του Θεού, άβυσσος, απεριέργως από την μία και απόλυτα εμπιστευόμενοι στον άτεγκτο πνευματικό νόμο που ενεργοποιούν οι πράξεις και οι σκέψεις μας, αλλά και ασύλληπτη για τα ανθρώπινα δεδομένα ευσπλαγχνίας Του Θεού, υπομένοντες και μη γογγύζοντας, σωζόμαστε. 

Δοξάζοντες, διαπερνάμε τα ιμάτια μονομιάς προς ανάσταση με σωφροσύνη… 20 Οὕτως ἀναστὰς ᾿Ιὼβ ἔρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκείρατο τὴν κώμην τῆς κεφαλῆς καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησε τῷ Κυρίῳ καὶ εἶπεν· 21 αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας. 22 ᾿Εν τούτοις πᾶσι τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν ᾿Ιὼβ ἐναντίον τοῦ Κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ Θεῷ. (Ιώβ α’) και πάλι και αλλού, …εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; ἐν πᾶσι τούτοις τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν ᾿Ιὼβ τοῖς χείλεσιν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. (Ιώβ β’) μη λαλούντες και ‘’φρονούντες’’ ως άφρονες γυναίκες.    

Στον αγ.Ανδρέα δια XC σαλό, προ ασκήσεως με σαλότητα, ο καλός Θεός τούδινε εναλλάξ να γεύεται μια το πικρό και μια το ουράνιο γλυκύ για να ξέρει, πως αν δεν υπομείνει το ένα (και πρόσκαιρο) δεν θα γευθεί και καρπωθεί το άλλο (το αιώνιο, κι όχι μόνο ‘’μετά’’, αλλά από τώρα). Και θάταν άδικο να νομίζουμε πως ο καλός Θεός με τις επιτρεπόμενες πικρίδες που μας ‘’κερνά’’, δεν σπεύδει να δώσει και την γλυκύτητά του. Κι ας φαίνεται καταφανώς μερικές φορές ότι άδικα παθαίνουμε κάτι. Πίσω από αυτό, κρύβεται κάτι άλλο, που δι αυτού καθαριζόμαστε και μυστικά αγιαζόμαστε. ΔΟΞΑ τη οικονομία και πανσοφία Σου Κύριε, είτε το κατανοούμε, είτε όχι...  

…για να προσεγγίσουμε  ακόμη πιο βαθειά το θέμα, χωρίς αυτό να  εξαντλείται τόσο εύκολα, επί του πρακτέου (με γνώμονα την ωφέλεια), ο τόσο μεγάλος σαν διάσταση κόσμος, ο πανδύσκολα μετρούμενος με επιστημονικά όργανα του κόσμου τούτου, στα μάτια του Θεού είναι ένα μικρό πλυσταρηό 2Χ2 ή λίγο μεγαλύτερο… που σκοπό έχει την κάθαρσή μας, για να ακολουθήσουν τα δώρα του φωτισμού και τελείωσης, κατά τις διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος… 

με τον προφητάνακτα Δαβίδ και την καρδιά του ψαλτηρίου να ‘’ενεργεί’’ … ελέησόν με… 

εργαλειοποιώντας για τον παραποάνω σκοπό ως παντεπόπτης Κύριος, τις σταυροειδείς (από 4 πλευρές) ‘’επαφές’’ μας… (αναλογικές και ψηφιακές) ΔΟΞΑ ΣΟΙ…. 

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…

---

* [που εντοπίζεται μεταξύ ουρανού και γης (κεφαλής και κοιλίας) ορατών και αοράτων (δεξιάς και αριστερής επίγνωσης) δλδ στην καρδιά και εκεί που ο αγ.Εφραίμ ο μεγαλομάρτυς κρατά την φλόγα του θείου πυρός, ως μόνη λύση...] 

η έσω Ζωή (η μυστική ζωή της ψυχής μέχρι να σημειωθεί εφ' ημών το φως του προσώπου Του Κυρίου)

η έσω Ζωή παιδεία και νουθεσία Κυρίου

α’ τόμος

β' τόμος

γ’ τόμος

κυκλοφορούντα βιβλία σε ψηφιακή μορφή