Ακούμε και από τον απ.Παύλο να λέει ότι πάλιν ωδίνω έως ου μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν. Είμαστε κι εμείς σε αναλογία ''άμορφοι και ακατασκεύαστοι σαν γη'' σε χαώδη αταξία (2) και σκότος. Ερχόμενο το Φως πρώτα ως λόγοι και μετά ως Λόγος, πληρών ημάς (και ως τροφή, λόγοι και Λόγο) αρχίζει η συναίσθηση της τάξεως, η φυγή του σκότους κλπ….
Το ‘’σκίρτημα’’ * που νιώθει μέσα της η Ελισάβετ που κυοφορεί τον Ιωάννη, είναι αντίστοιχο του εσωτερικού μας σκιρτήματος κατά το πόσο κι εμείς κυοφορούμε το πνεύμα της μετανοίας, χάρι που φέρνει κοντά μας η Θεοτόκος που κυοφορεί για μας, Τον Χριστό, και συγχρόνως, με την μυστική της παραμονή ωσεί μήνας τρεις, λύει την αφωνία της κεφαλής (Ζαχαρίας) με την εξομολόγηση.
Το πώς θα διακρίνουμε τους λόγους που κρύβονται μέσα στα όντα, εξαρτάται από τα δοθέντα χαρίσματα του Ιωάννη…. όπως μας εξηγεί ο άγιος Μάξιμος Ομολογητής, στα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα. Είναι ο λόγος σκληρός σαν ασυνήθιστος στους πολλούς, είναι όμως αληθινός. Σε μήτρα μέσα
βρισκόμαστε κι εμείς κι ο Θεός Λόγος, ο Ποιητής του παντός και Κύριος στην κατάσταση της τωρινής ζωής. Εκείνος όπως μέσα σε μήτρα, αμυδρά και με δυσκολία διακρίνεται μέσα στον αισθητό κόσμο και μόνο από όσους έχουν το πνεύμα του Ιωάννη. Οι άνθρωποι πάλι σαν από μήτρα, μέσα από το υλικό περίβλημά τους, έστω κι ως ένα βαθμό, διακρίνουν ωστόσο το λόγο που κρύβεται μέσα στα όντα. Τούτο, αν καυχιούνται για χαρίσματα του Ιωάννη.Ίσως τρέξαμε πολύ γρήγορα από την γένεση στην προϋπόθεση της αναγέννησής μας, αλλά αυτό στην τελική μας ενδιαφέρει. Να βγούμε από το σπήλαιο και σκοτεινή μήτρα όπου είμαστε δεσμευμένοι και αναγεννηθούμε, εν ελευθερία. Ο αγ.Γρηγόριος σιναΐτης στο, πῶς θὰ βροῦμε τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος σε μια καμπή του λόγου του (1) μας κάνει εντύπωση το… Τὴ διαφορὰ τοῦ μεγάλου καὶ τοῦ μικροῦ σκιρτήματος τὴ δείχνει ὁ θεῖος Δαβὶδ λέγοντας πὼς «τὰ ὅρη σκίρτησαν σὰν κριάρια καὶ τὰ βουνὰ σὰν μικρὰ ἀρνιὰ» [105]. Ἐννοοῦσε μ' αὐτὸ τοὺς τελείους καὶ τοὺς ἀρχαρίους· ἂν ἀναφερόταν σὲ αἰσθητὰ ὅρη καὶ βουνά, θὰ ἦταν περιττὸ νὰ πεῖ ὅτι σκιρτοῦν, ἀφοῦ δὲν ἔχουν ζωή.....
Σκιρτάμε κι εμείς με το πλησίασμα της Ζωής, της Αλήθειας του Φωτός;;; αν έστω και ολίγον, δική Του η χάρις και η κίνηση, με μας συγ-κινούμενους. Δική Του η ενέργεια μορφοποίησής Του στον καθένα και θεραπείας μας από την (πνευματική) δυσμορφία και νεκρότητα.
Όσο λογικοποιείται ο άνθρωπος (από το παράλογο και παραφύση στο κατά φύσιν) εγγίζων και μορφούμενος Ο Λόγος μέσα στον άγιο, τόσο λογικοποιείται και όλη η κτίσις και υπακούει και συγκινείται με κάθε εντολή. Το γνωστό θεωρητικά ‘’και όρη μεθιστάνειν’’ αλλά και πρακτικά όπως το διαβάσαμε στον αγ.Μάρκο τον ασκητή.
Για να αρχίσει ο άνθρωπος να κινείται (από την πνευματική ακινησία) πρέπει να αρχίσει να διακρίνει τα ίχνη και λόγους Του επί γης και προοδεύοντας αυτήν την οδοδεικτούσα αλήθεια (σπερματική στην ΠΔ και μερική στα έθνη) από πλευρά ανάβασης στο όρος του Λόγου Λ από νόμο ή σοφία, να φτάσει να δει το Πρόσωπο και ακούσει της φωνής Αυτού.
Η φιλοθεΐα και φιλανθρωπία ως σταυρός, η ΜΑΡΘΑ (διακονία, πράξη και ευθεία κίνηση νοός, δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό) μαζί με την ΜΑΡΙΑ (θεωρία και κυκλική κίνηση νοός) συνθέτουν αυτήν την ελικοειδή ανάβαση, που δεν είναι κατάργηση του κόσμου και των δερματίνων χιτώνων του, αλλά η προσπάθεια να γίνουν διάφανοι.
Όσο υπ-ακούμε τόσο υπ-άρχουμε υπό τους πόδας Του ΑΡΧΩ δωρίζοντάς μας και τα σκιρτήματα αρχής γενομένης με των αρχαρίων και την προϋπόθεση έναρξης για τα των τελείων. Την παρουσία Της Θεοτόκου και του αγ.Ιωάννου προδρόμου. Την μετάνοια που αρχή έχει, αλλά όχι τέλος.
Μετά, αν λογικοποιημένη όλη η κτίσις κατά την υπακοή μας υπακούει, εξαρτάται από το θείο θέλημα προς δόξαν Τριαδικού Θεού, αντιδοξάζων τους Αυτόν δοξάζοντες… (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ=999) αληθινού Ποιητού ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων (σταυρός**) παρά την φαινομενική ισχύ στα στοιχεία της φύσης και ‘’θαύματα’’ που μπορεί να ποιήσει ο αντίπους, (αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης – ΙΑΠΕΤΟΣ=666)
Αμήν να βάλουμε αρχή μετανοίας, δι ευχών και ενεργείας Του υπεράνω χώρου και χρόνου ενχρονισθέντος και χωρεθέντος Κυρίου, (αφού 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν…) και ΓΙΝΕΤΑΙ, φύσει Θεός, που έγινε (και γίνεται*** δια Της Θεοτόκου εν ημίν) άνθρωπος, για να μας κάνει θεούς κατά χάριν. Από το ασχημάτιστο συγκινών μας και σκιρτών στο τέλος χρόνου και από χώρα στάσεως (κατέναντι Γεν.δ’16) σε χώρα αναστάσεως. Αμήν γένοιτο.
---
* διακρίνοντες τα σημεία παρουσίας του Τιμίου προδρόμου στην ζωή μας…
μετανοίας αρχή και ανεύρεση του Θησαυρού…
** Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς
*** Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν. άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος.
Επανερχόμενοι στην συνοδοιπορία μας με τον προφητάνακτα, προς τον επίγειο σκοπό μας και βάση ευθέως φωτισμού… όποιος θα ήθελε το ‘’πως’’ και το ‘’γιατί’’ ίσως στο ψαλτήρι και ευχή δίδεται μια αδρή προσέγγιση….
(1) από τον άγιο.... Πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι τὸ σκίρτημα, δηλαδὴ τὸ ἀγαλλίαμα, εἶναι δύο εἰδῶν: τὸ γαληνόμορφο (ποὺ λέγεται καὶ παλμὸς καὶ στεναγμὸς καὶ μεσίτευση τοῦ πνεύματος [101]), καὶ τὸ μεγάλο σκίρτημα τῆς καρδιᾶς (ποὺ λέγεται καὶ σκίρτημα καὶ ἅλμα, δηλαδὴ πήδημα, καὶ ἀνυψωτικὴ πτήση καρδιᾶς ζωντανῆς πρὸς τὸν θεϊκὸ αἰθέρα). Γιατί ἡ ψυχή, καθὼς ἀναπτερώνεται ἀπὸ τὸ θεῖο ἔρωτα καὶ ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν, δοκιμάζει νὰ πετάξει πρὸς τὰ ἄνω πρὶν ἀκόμη χωριστεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, ποθώντας νὰ χωριστεῖ ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ σώματος.
Μια ελικοειδή (9) ανοδική πορεία από την βάση και δάπεδο της εκκλησίας που περιστρεφόμαστε τρισσώς αριστερόστροφα με το Ησαΐα χόρευε (9/5) και άλλα τελετουργικά και όχι μόνο γάμου μυστήρια... και κινήσεις του ιερέως [με τα Άγια των αγίων ως Κυριακή Βαΐων, σε κάθε θεία λειτουργία, για να μας συνανυψώσει με τον χριστοφόρο νου, με εικόνες, με άγια λείψανα, με την όλη εν τάξει αγιογραφία κλπ (3)] που στόχο δεν έχουν να μείνουμε εκεί, αλλά όσο το δυνατόν ελαφρύτεροι από βάρη, λεπτότεροι σε νου και χου, να εγγίσουμε όσο το δυνατόν εκτυπώτερον Τον Παντοκράτορα στον τρούλλο, ως ανυψωτική πτήση καρδιάς προς τον θεϊκό αιθέρα (5 και πεμπτουσία). Όντας όλες αυτές οι κινήσεις εκτυπωμένες στην γη, από τον ουρανό και στο δικό Του χώρο. Τον ουρανό επί γης, ορθόδοξη εκκλησία.
(2) μια αταξία που της λείπει ο σταυρός. Όπως τα ανυπόστατα ύδατα σε σχέση με τα αγιασμένα και ''τακτοποιημένα'' άνω ύδατα, που ενώνονται με τον μεγάλο αγιασμό (όπως διαβάζονται και ισχύουν 5/6 Ιαν κατ'έτος. Νοείται ο ΑΔΑΜ ως πρώτη σταυρική ευταξία, με κορωνίδα την προσευχή (αφού συνομιλούσε με Τον Θεό), εντολή νηστείας μη φάγητε γιατί θα πεθάνετε.... (βάση-κοιλία) που αν τελικά τηρούσαν το κατά δύναμιν την ακρόαση και τήρηση (δεξιά αριστερά πλευρά) αλλιώς θα διαγραφόταν η ιστορία. Η απόλυτη ελεύθερη επιλογή, τα διάλυσε όλα. Εκπεσών δε από μέσα, εξήλθε στο απέναντι (Γεν.γ'24) και μετά στο κατέναντι (Γεν.δ'16) μιας παραδείσιας κατάστασης με όρια 4 ποταμούς, και μεταξύ αυτών, τον τίγρη και ευφράτη, δλδ εκτός εγκρατείας και διακρίσεως. Εκτός Φωτός.
Έχοντας καλύψει την συνείδησή μας (σαν τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ και τα παράχωναν οι φιλισταίοι...) με τόση ποσότητα λάσπης, σκουπιδιών, τόση παχυλότητα της σάρκας, η ανεύρεση του κεκρυμμένου Σταυρό και χαράς, περνάει από την συμβουλή του αγίου.... Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Δυο σχετικές συμπληρωματικές σκέψεις(3) επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου