οι παραδόσεις του κόσμου και η Ορθοδοξία

Λόγω πληθώρας παραδόσεων σε τοπικά επίπεδα, λογικά, ούτε θα μπορούσα να τις ακουμπήσω όλες (ως μη λαογράφος), αλλά ούτε και θα ήθελα. 

Με την παρούσα προσέγγιση καναδυό παραδόσεων, θάθελα να προσπαθήσω να ενδείξω τον τρόπο αναγωγής και ‘’μετάφρασης’’ από τα του κόσμου, άκοσμα (και άτακτα εξωτερικά, ειδωλολατρικά) στα της Ορθοδοξίας έσω τακτοποιημένα, ώστε, όπως ο Θεός εξάγει από το κακό το καλό, να μπούμε σε μια νοοτροπία (και μεθοδολογία), ανάβασης δια ιχνών στην ουσία και προς τον Θεό, όπως παρατηρεί και προτείνει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής: 

 

Οι γνωστές λαϊκές παραδόσεις που θα προσπαθήσω να προσεγγίσω εδώ, είναι τα καρναβάλια, ο κλήδονας και μια ακόμη που αφορά τις εγκύους και αναφέρεται στον άγιο Συμεών τον θεοδόχο. 

Τα καρναβάλια έχουν σχέση με την από-κρεω …. (λατινικά κάρνα). Στην πραγματικότητα είναι η προσπάθεια μετάβασης από το προσωπείο, στο πρόσωπο... . Από τους δερμάτινους χιτώνες και προσωπείο που περιβάλλουν και περικυκλώνουν το πρόσωπο, σε αυτό, το θεοΰφαντο. Όταν ημερολογιακά

επαναλαμβανόμενα κατ’έτος διανοίγεται μπροστά μας η μεγάλη σαρακοστή, τότε επανερχόμαστε ελικοειδώς να βιώσουμε καθαρότερα τα ίδια βιώματα… 

Είναι ο όλος δρόμος από το κατέναντι (όσο φωτιζόμαστε από τα άστρα) να περάσουμε δια Χριστουγέννων στο απέναντι, και από το απέναντι (του Ηλίου) στο εντός, αφού εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο…. 

κι η γύμνωση θέλει ένδυμα (αυτό που ομολογούμε… Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ· …. ) ιμάτιον. Για νάλθει ο μέγας Ιλαρίων για να μας γνωστοποιήσει τον τρόπο απόκτησης… «Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου». 

Έτσι τα καρναβάλια, μπορούν να εντοπισθούν σε τρία επίπεδα. Εξωτερική γιορτή ‘’κοινωνικότητος’’, κατά την λαϊκή παράδοση, συμμετοχής σε μια πομπή με αρχηγό τον άλλον, μια δεύτερη εσώτερη της πρώτης εξωστρέφειας αλλά απλής αλλαγής διαιτολογίου που θα αποφεύγει το κρέας (από-κρεω) και μια τρίτη σε βάθος ορθοδοξίας και ορθοπραξίας, με τον καθένα κατά τάξη και ετοιμότητα μετοχής. 

Η σύγχρονη ύπαρξη και των τριών, μοιάζουν με την σύγχρονη ύπαρξη τάξεων, που μέσα σε αυτές φοιτούν μαθητές. Κι οι τάξεις θα μένουν εκεί, όπως και οι αγωνιστικοί ‘’χώροι’’.  Οι μαθητές όμως, με την εύστοχη παιδεία και αποφοίτηση, καταφέρνουν το πέρασμα από το ένα επίπεδο στο άλλο. (4)

Κι έρχεται να ξανατοποθετηθούμε σαν στάση, απέναντι στους μικρότερους μαθητές (αν περάσαμε από την έξω ‘’πομπή’’, στην φαρισσαϊκή νηστεία και από εκεί, μακάρι στην ουσιώδη). 

Πολλοί κατακρίνοντες την δαιμονική έξω πομπή (και καλώς μη συμμετέχοντες), τους/μας διαφεύγει η ίδια εσωτερικά κρύφια ακολούθηση, άλλης αόρατης αυτήν την φορά, πομπής. Συμβαίνει, όσο ενεργούμε τις ηδονές του βίου και τα πάθη….  

Αυτό που ωφελεί στην απαραίτητη αυτοκριτική, είναι η αυστηρότητα προς τον εαυτό χωρίς να τον δικαιολογούμε και αντίστοιχα συμπάθεια προς τους άλλους (μαθητές μικρότερων τάξεων, κατά την θέληση ή αδυναμία ή επιλογών τους). Ένας εγωιστής τα κάνει ακριβώς αντίθετα. Είναι αυστηρός με τους άλλους, μη συγ-χωρώντας τους και όλο δικαιολογεί τον εαυτούλη (εγώ του) σε κάθε επιλογή.   

Έτσι, από την μία είναι: … Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς προσκυνούμενος καὶ δοξαζόμενος Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ μακρόθυμος, ὁ πολυέλεος, ὁ πολυεύσπλαγχνος, ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καί τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν, ὁ πάντας καλῶν πρὸς σωτηρίαν διά τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν… και από την άλλη εμείς που ενώ παρότι μεγαλύτερης τάχα τάξης, κάνουμε τα ίδια και χειρότερα και εν επιγνώσει. 

…ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου, σύ, ἕνεκεν χρηστότητός σου, Κύριε…. (ψαλμ.κδ’) παντού στο ψαλτήριο και όλο το εξομολογητικό πνεύμα αγίων, (μαζί με τον ειδικό για εξομολόγηση προς αφαίρεση αμαρτιών και άφεση αυτών, ρδ’) (1)    

Μην κριθούμε δικαίως ως υποκριτές άλλα λέγοντες και άλλα πράττοντες και συγχρόνως σκληρόκαρδοι ‘’φαρισσαίοι’’, ενθυμούμενοι το: …. ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ' αὐτήν. 8 καὶ πάλιν κάτω κύψας ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν. (Ιωαν.η’) * μπροστά Στον γνωρίζοντα, φανερά και κρύφια. 

Αμήν «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13 (1)

Είναι ένα κομβικό σημείο, και δεν έχει σχέση ο εξωτερικός χρόνος στον οποίο ζούμε, αλλά η εσωτερική μας πραγματικότητα, πνευματική ηλικία, ωρίμανση, γλυκύτητα καρδίας αφού ο καλός Θεός όταν σκληροκαρδούμε νομικώς και ζητάμε απόδοση ''δικαιοσύνης'' για τις φανερές αμαρτίες των άλλων, χωρίς να ενθυμούμαστε τις δικές μας κρύφιες που Ο Κύριος γνωρίζει, θάρθει μυστικά να μας τις εγγράψει στην γη της καρδίας μας, χωρίς να μας εκθέσει στους άλλους, για να μαλακώσει την σκληροκρδία μας.... Τί ἔγραφε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Κι έρχεται ο ν' ψαλμός, η καρδιά του ψαλτηρίου, να προλάβει δια της μετανοίας να δομήσει εν ημίν ''ναό'' (συγχωρετικό) αφού γκρεμιστεί ο φαρισσαϊκός (σκληρόκαρδος) και σχισθεί το καταπέτασμά του από άνωθεν έως κάτωθεν.... Εμ-βόλιο (1) τονωτικό, (αφού εμβολίζεται η χάρις στον σκιώδη κόσμο μας και σαν άλλος ήλιος με την παρουσία Του φωτίζει τα κρύφια της καρδιάς μας) με ικανή πλέον αυτογνωσία να γίνει το ''πέρασμα'' (από την Παλαιά στην καινή κτίση) και πνευματική ωρίμανση...   Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ...

Αμήν αυτός (ο ν' της μετανοίας) να μας προλάβει, γιατί όταν θάρθει η ώρα του λογαριασμού (Ματθ.ιζ') και θα στηθεί η ζωή μας όλη ενώπιον Του Ιησού, θα εξεταστούμε αν συγχωρέσαμε τον πταίσαντά μας απείρως (όχι απλά επτάκις, αλλά εβδομηκοντάκις επτά). Συνεχίζει Ο Κύριος με παραβολή που μας ακουμπά... παρομοιάζοντας την Βασιλεία με έναν δούλο οφειλέτη που Ο Ίδιος του χάρισε τα μύρια τάλαντα που χρωστούσε, αλλά όταν ευρέθη μπροστά του συνδούλος που του χρωστούσε μόνο 100 δηνάρια, τον έπνιγε. 

Κι αν δεν μακροθυμήσουμε, θα ακούσουμε το... δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. 33 οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα; 34 καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. 35 Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.  

Μεγαλώνει η μακροθυμία και μόνο αν κάποιος σκεφτεί και ''δει'' την διαφορά μεταξύ Του πάμπλουτου Κυρίου και εμάς των φτωχών, που ακόμη μας κοιτάζει με ιλαρότητα και μας βοηθά. Στο δε μέτρο που κρίνουμε, θα κριθούμε.    

Πρέπει να προλάβουμε να ακούσουμε και προσαρμοστούμε στα ζωηφόρα εντάλματα (προς όφελός μας) που ο Νους ήδη μας ενημέρωσε, γιατί αν τα αφήσουμε ανενέργητα, τότε στην τελική κρίση όπου θα συνδιαλέγεται με τον νου, η εκπομπή του λόγου Του ως κεραυνόμορφος κόππα ( ϟ ), σύμβολο του 90ού (η φύση και η ‘’λειτουργικότητα’’ του ψαλτηρίου…) δεν θα είναι ο λόγος Του κεραυνός φωτιστικός αλλά καυστικός. Δεν θάναι ελκτικός είσελθε αλλά απωθητικός με το άπελθε. Κύριε ελέησον… νουθέτησον ημάς για τα αιώνια  συμφέροντα.

Επί του πρακτέου, αντίθετα της θεωρίας και της φαντασίας μας ότι είμαστε σωστοί, (έχοντες ελλειπή και στρεβλή αυτογνωσία) πρέπει να ανατρέξουμε τι ομολογήσαμε στην βάπτιση … είναι εκείνα τα γνωστά αποτάσσομαι και συντάσσομαι…  Ἀποτάσσῃ τῷ Σατανᾷ; Καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καὶ πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ; …. και Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ; Καὶ ἀποκρίνεται ὁ Κατηχούμενος ἢ ὁ Ἀνάδοχος, λέγων· Συντάσσομαι. (ἐκ τρίτου) και λοιπά των ακολουθιών (2)

Λένε οι άγιοι, πως Ο Κύριος γνωρίζεται συγκείμενος κι όχι αντικείμενος. Μας συμφέρει ψυχοσωματικά η συνοδοιπορία από τα είδωλα και γη προς τον ουρανό, για να Τον έχουμε συγκείμενο, (αφού Αυτός συνεργεί στην άνοδό μας από το κατ'εικόνα στο καθ'ωμοίωσιν) παρά να βλέπουμε σκιές και προς τα πίσω, οπότε και θα Τον συναντάμε αντι-κείμενο. Κάθε φορά που αντί να έχουμε μετάνοια δλδ ευθύ προς τα άνω και έσω προσανατολισμό, γυρνάμε το πρόσωπό μας στις ατέλειες των συνανθρώπων μας και στο κακό που αυτοί κάνουν (αμαρτία ή ανομία) (2) , κατακρίνοντας, γυρνάμε τα νώτα μας προς Τον Κύριο και τελικό μας σκοπό, οπότε και χάνουμε τον στόχο και την εσωστρεφή μετάνοια, την μόνη δύναμη έγγισης της Βασιλείας και μετοχής, αντίθετης κατάληξης των αμετανοήτων της πομπής αυτών και των υπηρετών τους...       

Εδώ βρίσκεται το ''μυστικό'' της ταπεινότητος της αυτομεμψίας των αγίων και το ''παράδοξον'' της υποθέσεως, πως άγιοι όντες θεωρούν τους εαυτούς τους αμαρτωλότερους από αντικειμενικά αμαρτωλούς (κατά την κρίση των υπολοίπων). Με εγκατεστημένη την μετάνοια μέσα τους, δεν χάνουν τον ορθό τους προσανατολισμό (Υ) για καμμιά εξωτερική αιτία. Στοχεύοντας Τον Ήλιο, και ΜΟΝΟ, όποιος εμφανίζεται στο οπτικό τους πεδίο (Υ) είναι πιο μπροστά από αυτούς και ο καθένας αισθάνεται τελευταίος, αφού τους όπισθεν αυτού δεν τους βλέπει, δεν τους εμφανίζει ο καλός Θεός, οπότε τους πάντες τους κάνει προσευχή (Υ) ανεβάζοντάς τους. 

Στο ευαγγέλιο της κρίσεως, θα δώσουμε λογαριασμό Στον Κύριο, αν είδαμε φτωχό, διψώντα, ασθενή, φυλακισμένο και τους προσπεράσαμε. Οποιαδήποτε πράξη συμπαθείας και διακονίας στο πρόσωπο του ελαχίστου αδελφού ''μεταφέρεται'' σαν να έγινε Στον Κύριο και η αντίστοιχη προσπέραση, πάλι Τον Κύριο αφορά και γιαυτό θα μας ζητηθεί λόγος. Στις εικόνες των συνανθρώπων που θα βρεθούν όχι τυχαία μπροστά μας, αντικατοπτρίζεται (πάντα) Ο Κύριος και διά της υγιούς ευθείας κίνησης του νοός, Τον βλέπουμε. Αν δεν Τον βλέπουμε, είναι ασθενής ο νους, βεβλαμμένη η όραση, νέφη σκιάζοντα Τον Ήλιο, που χρειάζεται να αποδώσουν ύδωρ (δάκρυ μετανοίας) για να καθαρίσει το ηγεμονικό της ψυχής.... Κι Ο Κύριος ''φαίνεται'' , διακρίνεται μέσα μας και στα πρόσωπα των άλλων (ως αυτογνωσία και ετερογνωσία), όσο δεν σκεπάζεται το πνεύμα από λάσπη (κοσμικό φρόνημα), όσο πιο ''καθαρά'' βιώνεται και λάμπει ο σταυρός, και δεν σκιάζεται από νέφη παθών ο ουρανός μας. Με την κάθαρση να επιτελείται κατά τάξη και ετοιμότητα, ΘΕΛΗΣΗ και ΧΑΡΙ.   

ΑΝ εξαντλήσουμε την συμπάθεια και διακονία στα υλικά, θα παρατηρηθούμε ως ελλειπείς στην πνευματική βαθύτητα των Γραφών, λες και δεν υπάρχουν φτωχοί πνευματικά, διψασμένοι πνευματικά, ασθενείς και φυλακισμένοι πνευματικά, παρά την εξωτερική τους (πιθανόν άκρα) υγεία ή ''ελευθερία'' (κι όμως στεναχωρούνται από δεσμά που δεν φαίνονται). Και, τι είναι οι μαθητές μικρότερης τάξεως; είναι Ο Χριστός ''λιγότερο'' εκδηλωμένος μέσα από αυτούς, με την δίψα τους, την ασθένειά τους, την αιχμαλωσία, την πνευματική φτώχεια. Προς τι η υψηλοφροσύνη που μας ωθεί στην κατάκριση και αυστηρότητα, ότι εμείς είμαστε σε μεγαλύτερη τάξη κι ο απέναντι (που τον στήνουμε με μεγάλη ευκολία τον τοίχο να απολογηθεί επειδή έτυχε να είναι) σε μικρότερη; ακόμη κι αυτός να φταίει... Μήπως και κατηγορώντας τον αδελφό που υστερεί, κατακρίνουμε τον Θεό, γιατί δεν του έδωσε περισσότερα…. κι εμείς οι τάχα πιο φωτεινοί πιο πλούσιοι... με αυτήν την στάση τον φωτίζουμε, τον πλουτίζουμε, τον ξεδιψάμε, τον ελευθερώνουμε;;; ή υποτιμητικά επιβεβαιώνουμε τα ''χάλια'' του (κλέβοντας την κρίση από Τον μόνο έχοντα δικαιοδοσία κρίναι ζώντας και νεκρούς...). Όλα αυτά, της αντιπαθείας και κατάκρισης και μη βοήθειας (διακονίας) που είναι ενδείξεις απανθρωπιάς και ίδιον σκοτεινού προσώπου, θα τα βρούμε μπροστά μας, γιατί κι αν δεν έχουμε μόνιμο προσανατολισμό μετανοίας όπως οι άγιοι και τέλεια ταπεινότητα, ποιος μας απαγορεύει να είμαστε φωτεινοί και ιλαροί και εξάγοντες εκ του περισσεύματος της καρδίας, αγάπη και Θεό (όπου κι αν κοιτάμε) κι όχι σκοτεινοί;; (γιατί αποδεδειγμένα, ό,τι έχουμε μέσα σε αυτήν, αυτό βγάζουμε, αυτό εκδηλώνουμε).  

Tην χάρι (και τάξη) την έχουμε δεδομένη; αν ναι, μας λείπει αυτογνωσία και θεογνωσία, αφού αν μας εγκαταλείψει η χάρι, χειρότεροι και χείριστοι θα καταντήσουμε. Έτσι έλεγε και ο αγ.Παΐσιος.... έρχεται ο κόσμος και με βλέπει.... αλλά αν φύγει η χάρι που με στηρίζει, τους βλέπετε εκείνους τους παπούδες στα καφενεία; με τα τσιγάρα τα τάβλια, την αργολογία κλπ.... χειρότερος θα ήμουν... ενθυμούμενοι και από τον άγ.Ιωάννη χρυσόστομο ότι από μια υλική ελεημοσύνη, είναι απείρως πιο άξια η μεταστροφή ενός αιρετικού στην ορθοδοξία, η πνευματική ελεημοσύνη σε (πνευματικά) φτωχούς, ασθενείς, φυλακισμένους, αιχμαλώτους.

Κατά τον Άγ. Πέτρο τον Δαμασκηνό:... "Ελεήμων είναι εκείνος, που ελεεί τον πλησίον του από εκείνα που έλαβε ως δώρο από τον Θεό, είτε χρήματα, είτε φαγητά, είτε δύναμη, είτε ωφέλιμο λόγο, είτε προσευχή και πιστεύει ότι είναι χρεώστης, γιατί έλαβε περισσότερα, από όσα του ζητούνται. " 

Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση, ότι όλα είναι δικά Του και δια της ελεημοσύνης ''μας'' (προαίρεση, γιατί στην ουσία όλα είναι δικά Του που απλά εμείς τα διαχειριζόμαστε) να ελεηθούμε τελικά.   

Νομοτελειακά, κάθε φορά που δεν τιμάμε το βάπτισμά μας και αντί το συντάσσομαι τω Κυρίω υπερισχύει λόγω επιλογών μας το συντάσσομαι τω αντιδίκω, θα Τον χάνουμε από συγκείμενο και το Φως και γνώση Του οπότε και την θεογνωσία που μας την προσφέρει απλόχερα. Χάνοντας θεογνωσία, χάνουμε και την αυτογνωσία αφού φανταζόμαστε ότι κάτι αξίζουμε παραπάνω από τους άλλους και δεν συνειδητοποιούμε το σπουδαίο για την πνευματική πρόοδο και ζωή ότι... Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος). 

Πάλι, κάθε φορά που ρυπαίνουμε το καθαρό ένδυμα (που δια της βαπτίσεως φορέσαμε) και κάθε φορά που από απιστία βάζουμε τον Θεό απέναντί μας (αντι-κείμενο) ρωτώντας Τον, με τριβή, γογγυσμό, αχαριστία, άγνοια της απόλυτης εμπιστοσύνης στην δικαιοσύνη** που Του πρέπει, με κάποιες ερωτήσεις της μορφής, γιατί να γίνει αυτό σε μένα και άλλα αντιρρητικά, χανόμαστε και καθυστερούμε. 

Αν όμως αυτό το γιατί, δλδ η γνώση του αιτίου είναι μέσα στην φύση μας και δεν μπορεί να τιθασσευτεί και μην εκφραστεί, έχουμε δύο επιλογές. Ή να κολληθούμε με εμπιστοσύνη οπότε ισχύει το συγκείμενοι (κατάσταση καρδιακή, Σε έχω εμπιστοσύνη Κύριε, αποκτώντες ειρήνη) ή να αντιδράσουμε αντικείμενοι (κατάσταση πάλι καρδιακή, αλλά δεν συντάσσομαι μαζί Σου, αποτασσόμενος, με αποτέλεσμα την ταραχή). Τι ευλογία και χαρά από την μία και τι κρίμα και αρά (αφού χάνουμε το Χ της χ+αράς), από την άλλη!!! (και ως άνθρωποι, που ο καλός Θεός δεν θα αφήσει χαμένη καμμιά καλή προαίρεση, αλλά ειδικά ως βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί)…  

Στο χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική) δικαιολογείται με φυσικό τρόπο ότι ο φερόμενος σταυρός αλλάζει πρόσημο (+ - ) γενόμενο βαρύ το φορτίο ή ελαφρύ (επάνω μας σαν σταυρός και μέσα μας), από την στάση μας. Τριβής ή κολλήματος. 

Κι Ο Κύριος με την πρόταση ότι όστις με αγαπά τις εντολές μου τηρεί, το να κολλά κάποιος στον Θεό, εξαρτάται από την τήρηση των εντολών. Έδειξαν οι τελειωθέντες άγιοι, ότι μας συμφέρει να αισθανόμαστε τα δικά μας πολλά βάρη στην καμπούρα μας σαν τσουβάλι, παρά τα ελάχιστα που βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας και είναι του αδελφού τα πταίσματα, εξετάζοντας αυτά κριτικά και με αυστηρότητα σαν σπυρίδα. Ας μας δίνει ο καλός Θεός την γνώση του εαυτού, που δεν απέχει από τα αγιογραφικά πρόσωπα που εγκλημάτισαν Κάιν, Λάμεχ, Λωτ.... και αφορμάς μετανοίας...       

Ποιο το όφελος να καίμε τον καρνάβαλο και προδότη ιούδα και την καθαρά δευτέρα (ημέρα απόλυτης νηστείας) να συνεχίζουμε με ψησίματα, κραιπάλες μέθες....  και ενώ προς τα έξω θεωρητικά ''ευστοχούμε'' όπως η ''παράδοση'' επιτάσσει, στα πρακτικά χάνουμε την ουσία αφού συνεχίζουμε να κρεμάμε την ζωή μας στην συκή όπως αυτός; 

Κι έρχεται η δεύτερη προσέγγιση στην λαϊκή παράδοση ενός επιβεβαιωμένου σε πολλούς φαινόμενου με τον αγ.Συμεών τον θεοδόχο σε εγκύους. Λένε πως αν μια έγκυος κλέψει κάτι και το ακουμπήσει σε ένα μέρος του σώματός της, αυτό σαν σχήμα εκτυπώνεται στο ίδιο σημείο, πάνω στο μωρό που θα γεννηθεί.   

Κι αν ο δίκαιος Συμεών με τον εναγκαλισμό Του Κυρίου εκ-τυπώνει εμφανώς στο έξω σώμα το κλαπέν, από την άλλη όψη, ποιος αμφιβάλλει ότι ο ίδιος δεν εν-τυπώνει στο έσω σώμα, Τον εν ημίν εναγκαλιζόμενο Κύριο με κάθε νόμιμη απολαβή χάριτος; Εγώ ειμί η Θύρα…. (περί εισόδων και εξόδων και νομήν ευρήσει…) αρετές που μορφώνουν δια Της Κεχαριτωμένης (ψηφίδα ψηφίδα) Τον Κύριο εν ημίν.... αμήν γένοιτο!! μόρφωση και γέννηση και ανάσταση, μέλος μέλος (νεφρούς, αρμούς, καρδία, νεύρα….) και όλο το σώμα συνολικά δια και εν XC (αμήν) όπως προτύπωσε ο προφ.Ιεζεκιήλ (στην ανάσταση νεκρών, αμήν και σε μας, τους τεθανατωμένους λόγω αμαρτίας).

Προϋπόθεση, όπως ο άγιος βρήκε το δαχτυλίδι του μέσα στον ιχθύ, έτσι κι εμείς να βρούμε το δαχτυλίδι του αρραβώνος (1) με Τον Νυμφίο και κλήση μας εντός του ΙΧΘΥ.    

Καταστάσεις εξωτερικά τυπωμένες, ιστορικές που δι αυτών εγγράφεται ο όλος δρόμος με τους κόμβους του, με μας ανάλογα της θελήσεως και παιδείας, να βοηθούν στην εντύπωση και πρόοδο και ωρίμανση*** ή να παραμένουν γνωσιολογικά έξωθεν. 

Τέλος (σαν προσέγγιση παράδοσης) έχουμε τον κλήδονα, όπου τα παιδιά πηδούν πάνω από την φωτιά, με την γέννηση του αγ.Ιωάννου προδρόμου (24 Ιουν) και για άλλους με αφορμή ένα από τα 4 (σταυροειδώς στα άκρα του χρόνου) ηλιοστάσια και ισημερίες. 

Μπορεί ως ειδωλολατρεία να είχε εφαρμογή και προοπτική την γνώση του (εξωτερικού) νυμφίου, αλλά στην ορθοδοξία είναι Αυτού η γέννησις (Τιμίου προδρόμου) που μας γνωρίζει Τον έναν έσω για κάθε ψυχή Νυμφίο. 

Στο τύπος και τόπος XC (με αφορμή το γενέθλιον της μετανοίας) κάπως αναλύονται τα όλα δεδομένα, με μας αν θέλουμε να ‘’εκμεταλλευτούμε’’ και αυτόν τον εξωτερικό οδοδείκτη, μαζί με όλες τις λαϊκές παραδόσεις, που παρότι αστοχούν (ειδωλικά 666) εφόσον ενεργεί η φυγόκεντρος και ο ‘’κόσμος’’ (κοσμικό και σαρκικό φρόνημα) τις προβάλει και τις επιδοτεί, εν δυνάμει και αν μεταφραστούν υγιώς (αναγώγιμα και προς τα έσω) γίνονται βοηθητικές για να περάσουμε στην Ορθοδοξία (και ΦΩΣ). Τότε σαν σκυταλοδρομία αναλαμβάνει το όλο σωτήριο έργο (κάθαρση – φώτιση – τελείωση) Ο Κύριος. 

Αμήν να μην κωλύουμε την κεντρομόλο (888 ΙΗΣΟΥ) και το θέλημά Του ως κλίμακα και ως Μεσσία να υλοποιήσει την πορεία (από το κατ’εικόνα προς το καθ’ωμοίωσιν), από την γη προς τον ουρανό και από φτωχούς και αιχμαλώτους, αφού μας εισάγει στην Ουσία και ‘’προβολέα’’ να μας πλουτίζει με Τον Ίδιο Του τον Εαυτό, την δόξα και γνώση Του, λόγους και Λόγο, ως ελεύθερους πλέον, ουρανοπολίτες.

Εκεί, το ουράνιο θησαυροφυλάκιο όλων των αιτιών και λόγων, πηγή και τέρμα Τον Πρωταίτιον Λόγο, Α+Ω), ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ (999). 

Αμήν να βρούμε και ακολουθήσουμε τον μίτο εξόδου (από αίγυπτο και κόσμο από 26 Δεκ) και ανόδου (προς Ανάσταση από Κυριακή Βαΐων) κι οι δυο έξοδοι (νομικό και καινό πάσχα) με χριστοφόρο νου (6) (όπως προτυπώθηκαν με τον επί πώλου όνου Κύριο)….  Να βρεθεί η πύλη ουρανού και καρδιάς και όλα να συνεργούν προς το Αγαθόν. Αμήν ωφέλιμα, κατά το… καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει. (ψαλμ.ιζ’) πορεία Ιησού προς Ζωή… αμήν βοηθός και ρύστης (ένεκεν του ονόματός Σου Κύριε ζήσεις με…). Μια πορεία από την αταξία και χάος προς τάξη και φάος… (3)

Δικαιολογείται ο άνθρωπος ότι ακτίνες φωτός (Ι) ακολουθεί, που τον ελκύουν. Επειδή όμως υπάρχουν δύο φώτα, το ευθές (Χριστός) και το έρπων, εκ του εκπτώτου όφεος με την σ+οφία του… πλάνο και εκ διαχύσεως του εωσφόρου, το έσωθεν του ποτηρίου ‘’πρέπει’’ να καθαριστεί, ώστε το εξ εσόπτρου και εν αινίγματι… Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή να επιτύχει της ψυχής τον αγιασμό, του σώματος την αγνότητα, την διόρθωση των λογισμών και την κάθαρση των εννοιών. Για να ακολουθήσει κάποιος την κεντρομόλο ‘’ακτίνα’’ (Ι, Ιησού) που επιστρέφει τον άνθρωπο από έξω στα μέσα, αντί της φυγοκέντρου πάλι Ι, αλλά Ι τάγματος δαιμόνων, που τον διαλύει εξωστρεφώς, πρέπει να αλλάξει το κάτοπτρο μέσω του οποίου ορά (και θεάται τα συμβαίνοντα). 

Με το κοίλο κάτοπτρο (εκ κοιλίας εγωπαθώς και υπερήφανα) οι ακτίνες εξοστρακίζονται και κατά τον εγωισμό μας, αυτές τις ακτίνες ακολουθεί (6) η ζωή μας. Με το κυρτό κάτοπτρο (ταπεινότητα, πνευματική θέαση προς τα έσω συμβαίνοντα εκ των εξωτερικών δι αναγωγής) μαζεύονται (νους και χους και ζωή) στο εστιακό κέντρο που είναι η καρδιά, όπου και η Βασιλεία. Ένδειξη αυτού του μαζέματος η θερμότητα της καρδιάς από αγάπη και αλήθεια και τέλος έναυση θείου πυρός με την επίσκεψη. Αμήν δι ευχών, επιστροφή του νου από την αιχμαλωσία της βαβυλώνος (μετεωρισμό) στην κεφαλή και από εκεί στην καρδιά. Έργο κύριο της Θεοτόκου που επιστρέφει τους εν αιχμαλωσία λογισμούς και νου-θετεί τους συληθέντας τον νου…   

Θα μπορούσε η όλη κατάσταση, να παρομοιαστεί με τον κεντρικό ήλιο (πυρήνα) που εξ αυτού πηγάζουν όλες οι ακτίνες καταλήγοντας σε έναν περιμετρικό κύκλο (προβολικό επίπεδο), όπου τα πάντα φωτίζονται και ζωοποιούνται από αυτόν (αναγωγικά ευθέως από τα φυσικά, στα πνευματικά). Η φυσική πολυποικιλότητα και η ομορφιά που δίνει κάθε ακτίνα σε κάθε αντικείμενο, μαγνητίζουν τον άνθρωπο και τον στρέφουν προς τα εκεί. Σ'αυτό το σημείο, ο άνθρωπος έχει επιλογές προσανατολισμού και κίνησης. Κατάκτησης του φωτιζόμενου μέρους ή του όλου Φωτίζοντος, γιατί όταν ''φύγει'' το Φως και η Ζωή από αυτό και η χάρι σαν τάξη που το συντηρεί, χάνεται και η ομορφιά επιστρέφοντας στην αταξία του χου, απόπου προήλθε (χους εις χουν), θάνατος, μηδέν. 

Για τον παραπάνω κύκλο πρέπει να διευκρινιστεί, ότι το κέντρο αυτού νοείται ο έσω ήλιος, Τριαδικός Θεός και υπερφύση. (2) Κάθε τι φωτιζόμενο επίγειο από την μέσα μερηά του κύκλου είναι η φύση (ως απέναντι) (5) με τις ομορφιές που έδωσε ο καλός Θεός στην δημιουργία για την οποία θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ο κήπος του παραδείσου, με όλα τα ευλογημένα. Αυτά, σχηματίζουν έναν κύκλο (Ο). Μόλις όμως αυτά από  λογική χρήση περάσουν στην κατάχρηση, στην παραφυσική χρήση εκπίπτουν στο παράλογο, εξέρχονται του ''κύκλου'' από την έσω στην έξω, μη φωτιζόμενη ευθέως πλευρά στην έμμεση διαστρεβλωμένη φωταγωγία (από σελήνη και άστρα), εν σκιαίς και κατέναντι (ς). Τότε ενεργοποιείται νομοτελειακά λόγω εξοστρακισμού της ελεύθερης επιλογής η δικαιοσύνη (Ρ) και ο άνθρωπος, όπως ο Κάιν, επιτρέπεται να υφίσταται τρόμο.... όπου ΤΡΟΜΟΣ = ΟΦΙΣ, με σχετικές συνειρμικές σκέψεις. Μετά από κάθε αστοχία (αμαρτία - ανομία) καλείται ο άνθρωπος αν θέλει να περάσει αυτό το Ι (τάγμα δαιμόνων) δια μετανοίας και θείας δικαιοσύνης [κατά τον αγ.Ιωάννη χρυσόστομο δια 3 τρόπων σωτηρίας... και πάλι δι ύδατος και πυρός... Ο δίκαιος λάμπει σαν το χρυσάφι - Aγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος], για να ξαναμπεί στον μέσα κύκλο, όπου η χαρά των φυσικών και η υπέρ νουν ειρήνη της υπερφύσης.

Αναφέρει ο αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς για όλα αυτά τα φυσικά που από αστοχία ο άνθρωπος τα βάζει σκοπούς ''ζωής'', σε σχέση με την υπερφύση και τον πραγματικό σκοπό της ζωής μας, παραστατικά και με σαφήνεια πνευματική, στο Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…. Για χάριν συνέχειας στην έντυπη μορφή θα επαναληφθεί ο λόγος του αγίου, στην δε ηλεκτρονική παρούσα, όποιος θέλει ας ακολουθήσει τον ψυχωφελή δεσμό.       

Κι επειδή πραγματικά με αυτούς τους ισχυρούς μαγνήτες αιχλμαλωτίζεται ο νους στα είδωλα (βαβέλ) αιχμαλωτίζονται οι λογισμοί μας, γιαυτό πάλι (και πάντα) παρακαλούμε Τον Μεσσία ελευθερωτή και Την Κυρία Θεοτόκο ως Μεσσίτρια, (αμήν δι ευχών πάντων των αγίων και ασωμάτων δυνάμεων) να μας επιστρέφει τους εν αιχμαλωσία λογισμούς και νου-θετεί τους συληθέντας τον νου… ως φιλάνθρωποι, κλοπή που δεν έχουμε υποστεί άπαξ σαν ανθρώπινο γένος, αλλά ληστευόμαστε συνέχεια (με τον μετεωρισμό) από τον κλέφτη, αντίδικο και μισάνθρωπο, έναν εχθρό… που δρα ως τριαξονικό κακό. Σάρκα – κόσμο – διάβολο. …33 ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιωαν.ις’) 

--- 

(1) περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… 

για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

…περί Του εισερχόμενου στην ζωή μας Κυρίου, ως εμ-βόλιον Φωτός, όχι απλά ως φωτίζοντος (σαν αυτογνωσία και βάση θεογνωσίας) αλλά και ενεργούντος εν ημίν προς την ελευθερία και σωτηρία, αφού χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν (με αυτό μια καλή ευκαιρία μη έπαρσης) μας συμφέρει να το δούμε εξαρχής.  Εμ-βόλιο πνοής δεν ενεφύσησε στην λάσπη για να θεωρηθούμε ψυχή ζώσα; και ζωή χωρίς την πνοή Του, δεν υφίσταται (με αξία όχι μόνο ιστορική τάχα θρησκευτικής ''φιλολογίας'', αλλά ιδίως υπαρξιακή στον καθένα). Εμ-βόλιο φόβου Θεού προς τήρηση των εντολών, φόβος ευεργετικός αφού προσηλώνει τον άνθρωπο (σάρκα και νου) δια της μη τέλεσης αμαρτιών και αποφυγής του αιωνίου πυρός, δεν ήταν στην περίπτωση του Λωτ που τον εξήγαγε ασφαλή από τα καιγόμενα παραφυσικώς (με πυρ και θείο) λόγω των παραφυσικών βδελυκτών αμαρτιών στα σόδομα; εμ-βόλιο χάριτος δεν ήταν στον άβραμ και σάρα όταν στην κεφαλή προσθέτει το ‘’α’’ της αλήθειας και αγάπης Του και το ‘’ρ’’ στο σώμα σαν δικαιοσύνη Του, που διαφέρουν από τις ίδιες έννοιες του κόσμου; (Γεν.ιζ’5 και 15)…. εμ-βόλιο δεν είναι στον ποταμό της ζωής μας Ο βαπτισθείς εν ιορδάνη Κύριος [με την ορθόδοξη βάπτισή μας (εν βάπτισμα εις άφεσιν, κι όχι κατά την βαπτισματική θολολογία όποιο νάναι…) που μάλιστα δεν πρέπει να μείνει ανενέργητη η χάρις] ώστε τα ιορδάνεια ρείθρα να μην καταλήξουν στην νεκρά θάλασσα; εμ-βόλιον λάλου ύδατος στην διψώσα σαμαρείτιδα δεν ήταν ο Ίδιος Ο Κύριος σαν χάρι μετά τους πέντε νόμους;…. Εμ-βόλιον στην ιστορία του κόσμου (καταγραφείσα εξωτερικώς) και αμήν εσωτερικώς εν-τυπουμένη και στην συντρέχουσα ''μικροϊστορία'' του κόσμου μας, ώστε να μας ανακαινίσει και χαρίσει ΖΩΗ και ΦΩΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ. 

…''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' - Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος (από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος). 

Πόσο ''αξίζει'' μια μη αναστάσιμη, έρπουσα υπό την καθοδήγηση και αιχμαλωσία του αιωνίου έρποντος, που αλλού οδηγεί ως πομπή, χωρίς Φως αληθινό, αιχμαλωτισμένη χωρίς προοπτική ελευθερίας βιολογική ζωή που διέρχεται αστραπιαία από τον παρόντα κόσμο; αν δεν προλάβουμε να εισάγουμε και ακολουθήσουμε Χριστό την όντως αστραπή που στόχο έχει να μας περάσει όλους στις πατρικές αγκάλες που από α-νοησία (για χάριν παθών και συμπυκνωμένα αυτοείδωλου για να γίνουμε θεοί χωρίς Θεό) χάσαμε;;; Στον καθένα εναπόκειται η επιλογή. Όστις θέλει (όχι εκτός και μακράν αλλά εντός και εγγύς), ας προσέλθει σε Αυτό το εμ-βόλιο ελευθέρως όπως στον αντίποδα ‘’υποχρεωτικώς’’ το άλλο και προς θάνατο (πνευματικό) ορίζεται δια κοσμικών νόμων από τον κοσμοκράτορα και τους υπηρέτες του…. Ας μας δίνει ο καλός Θεός διάκριση και θέληση έγγισης της Ζωής και μετοχής Της…  

(2) Βάπτιση (για το συντάσσομαι και αποτάσσομαι… )

Γάμος (για το δαχτυλίδιον) 

Κηδεία για την αποφυγή του πνευματικού και ψυχικού θανάτου, όσο μας δίνει Ο Κύριος χρόνους Ποιός εἶναι ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς; - αγ.Γρηγορίου Παλαμά 

(3) η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση 

Τα δύο τανύσματα ψυχής και ζωής, είναι εμφανώς προς την τάξι, ολοκλήρωση και είσοδο στην Εκκλησία με το πνεύμα ''συντάσσομαι'', η δε εξωστρέφεια προς αταξία και έκπτωση της ζωής του ανθρώπου που είναι ''ζώον θεούμενον'' να αισθάνεται και ζει μόνο για τα βιολογικά ζωώδη ένστικτα, για χάριν του προσκαίρου, μη μεριμνώντας για τα αιώνια.

Ο αγ.Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός στο περί ψυχής και κολάσεως… μας γνωρίζει τις όψεις των ψυχών των αμαρτωλών... που, “ταυτίστηκαν μέ τά ἄλογα κτήνη καί ἔγιναν ὅμοιες μ’ αὐτά”(Ψαλμ. μη’13). Το να αφήνει κάποιος ελεύθερα και αδιάκριτα τα άλογα πάθη να δρουν μέσω ψυχής και σώματος, το σίγουρο αποτέλεσμα είναι η έκπτωση. Απεναντίας, η συστολή και μετάνοια οικοδομεί την επιστροφή. 

Λένε, πως στα καρναβάλια πολλοί βγάζουν τα εσώψυχά τους και ''ντύνονται'' ανάλογα.... από ζώα, από θηλυπρέπειες κ.α. (χωρίς νάναι απόλυτο και να τους δίδεται το χάρισμα της βαθύτερης αυτογνωσίας). Παρόλα αυτά, και για τους μασκαρεμένους και τους μη, ''σοβαρούς'' που δεν συμμετέχουν στην έξω πομπή, [όπως πολιτικούς, δικηγόρους, γιατρούς, μασώνους, ιεράρχες... ) που ακολουθούν τις εντολές του ΜΑΤΣ, (ΝΤΠ και παγκοσμιοποίηση) ''σοβαρών'' (κοστουμαρισμένων) ανθρώπων που δεν κατενόησαν τον δόλιο τρόπο, του Πῶς ὁ ἄνθρωπος καταντάει ὑπηρέτης τοῦ Ἀντίχριστου- Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ] μία είναι η δύναμη επιστροφής με το ειλικρινές αποτάσσομαι και τιμή του ενδύματος της βάπτισης που έτυχαν. Επιστροφή στην κιβωτό****. Η Κιβωτός του Νώε, έπαιρνε μέσα ζώα και τα διατηρούσε ζώα, ενώ η Εκκλησία παίρνει ζώα και τα μεταβάλλει. Μεταμορφώνει τους ανθρώπους!! Μπαίνει στην Εκκλησία κοράκι και γίνεται περιστέρι. Μπαίνει λύκος και γίνεται πρόβατο. Μπαίνει φίδι και γίνεται αρνί. - Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Σκοπός είναι, να διαισθανθεί και δουλέψει πάνω σε αυτήν την υγιή μεταμόρφωση, μέσω της μετανοίας, όπου Ο Κύριος τους κατατάσσει στον χορό (κύκλο) των φίλων Του : .... οὐ γὰρ Πόρνην προσελθοῦσὰν σοι μετὰ δακρύων ἀπέφυγες, οὐδὲ Τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδὲ Λῃστὴν ἐπιγνόντα τὴν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδὲ Διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὃ ἦν· ἀλλὰ τοὺς ὑπὸ τῆς μετανοίας προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν...

• 
  

Μιλάμε, για ''κατσίκες'', ''φίδια'', ''ποντίκια''.... που από τον ρύπο επί του προσώπου που τα κάνει έτσι να φαίνονται, δια της καθαρότητος και απόρριψης σπίλων των χιτώνων, να αντανακλάσει καθαρά και ευκρινώς το πρόσωπο Του Κυρίου, Του οποίου φέρουμε την όψη. Επιστροφή στην έννοια του άνθρωπος, που σημαίνει τον έχοντα Του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος)...     

(4) Κι Ο Κύριος, ανελκύει τους έχοντες καλή προαίρεση όπως είναι γνωστό το περιστατικό με τα καρναβάλια, έναν καλοδιάθετο νεαρό και τον ιερέα που με τα Τίμια Δώρα βγήκε εκείνη την νύχτα για να κοινωνήσει έναν ετοιμοθάνατο…  

(5) 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Ρωμ.ιγ')

(6) Γέννηση Διονύσου από τον μηρό του Διός (συνάφεια μυθολογίας με το σήμερα. Κυριακή εσπέρας, των δύο όψεων. Της συγγνώμης και του καρνάβαλου) βήμα ακολούθησης της όλης ζωής (σε θεωρία και πράξη) που πρωτεργάτης είναι ο ισχυρότερος μυς (μηριαίο) είτε προς την κάτω πομπή (6) λόγω αδυναμιών είτε προς την άνω (9) Του Δυνατού.... με την προϋπόθεση να εναγκαλιστεί Ο Κύριος ενσώματα από την ψυχή μας (αφού αυτή ζωοί το σώμα, κι αυτή είναι η έννοια του χριστοφόρου νοός που εξάγει τον άνθρωπο και από αίγυπτο και από κόσμο)... ώστε Αυτός να ενεργεί (δια της θείας κοινωνίας) και να το οδηγεί προς την σωτηρία αντί της απωλείας (περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου δυνατέ. Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν ἀγκάλαις τοῦ Δικαίου Συμεὼν βασταχθείς, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα...).   

* Τί ἔγραφε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

** Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη αγ.Εφραίμ του σύρου 

*** Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου 

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη 

**** περί της Κιβωτού

12 μυστηριώδεις δίνες, αυτογνωσία, κοσμογνωσία και θεογνωσία

αμήν να προλάβουμε την είσοδο στην Κιβωτό όπου Η ολκάς των θελόντων σωθήναι μας ανέλκει (9) παρά να μην ιεραρχήσουμε την αξία Της και αφεθούμε / βρεθούμε ανεπανόρθωτα καθελκόμενοι (6) προς την ζωική (πνευματική) κατάσταση (όπως μας παρουσίασε την ελικοειδή καταβαράθρωση του 666, ο γερ.Ηλία Κλεόπε)....

Στο οπισθόφυλλο του πονήματος μύηση και ορθοδοξία, που μόνο στην έντυπη μορφή παρουσιάζεται, δείχνει με αχειροποίητο τρόπο τον αντίδικο μαρμαρωμένο.... 

Κι αν κάποιος ''μείνει'' στην φαντασία του βλέποντος επί της κολώνας τον μαρμαρωμένο, ισχύοντος όμως ότι μέσα στον κόσμο ως λέων ωρυόμενος περιπατεί αλλά υποκάτω Του Αναστημένου Σώματος ακινητοποιείται (μαρμαρώνει) κατά το.. ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας... ας μην το προσπεράσει από συνήθεια υποτίμησης σημείων ή αφελώς. Είναι ομόπνοο της υλοποίησης στην πράξη της ακινητοποίησής των παθών.... τάς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμισον....  

ο καλός Θεός έδωσε μια άλλην ''σύμπτωση'' η οποία όμως δείχνει το ''πέρασμα'' από την ζωώδη κατάσταση στην ένθεη των ευλογημένων προσώπων. Έτυχε (λοιπόν με την μία δωρεά του ''σημείου'') να συνυπηρετούν (συγχρόνως) με τον αξκό που του δόθηκε αυτό και μας το γνώρισε, τα παρακάτω πρόσωπα με όχι τυχαία επώνυμα [1οΕΓ (επιτελικό γραφείο IV μεραρχίας) Κουρούνης, 3ο ΕΓ Περδικούρης, 4ο ΕΓ Γιδάκος, ΔΟΥ Λαγός, ΔΥΠ Κόκκορης... *****] ... ενδεικνύοντας (αποδεικνύοντας για τους καλοδιάθετους) την εν δυνάμει μέσα και μέσω της εισαγωγής μας στην Εκκλησία μεταμόρφωση από άλογα ζώα της πρώτης εν σκιά κιβωτού, σε χαριτωμένα πρόσωπα στην καινή... ''Ήλθε'' το 9 Του Κυρίου στο 4 και κόσμο μας, (IV Μεραρχία) μετονομάστηκε για λίγο 94ΣΔΙ και πάλι επέστρεψε στο ''κανονικό’’ όνομα, της IV.... ήλθε, άφησε σημείον και έφυγε. Ήλθε εν μέσω μιας μεγάλης χειρός (πελοπόννησος) και στο κέντρο αυτής (αρκαδία) μας ενεχείρισε την ark Του… Την κιβωτό του υψηλοτέρου των θεών, Θεός Αληθινός κι όχι εν ΔΙΑνοία ειδωλικός… για την δική μας ωφέλεια… Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν... απαραίτητα εφόδια (δικά Του), κι αυτές δωρεές, για να ''συλλάβουμε'' το μνμ, τον (όχι τυχαίο) λόγο και ακολουθήσουμε Τον Λόγο.

αν ''έτυχε'' (χωρίς λόγο) να μαζευτούν όλα αυτά τα επώνυμα ''ζωάκια'', ας προσπεραστεί. Αν όχι, και το επέβλεψε / ''κανόνισε'' Ο παντεπόπτης Λόγος για να δείξει κάτι, ας το εκμεταλλευτούμε με ελπίδα, εισαγωγή στον χώρο που τον μαρμαρώνει για χάρι μας, ενώ έξω Αυτής ως λέων περιπατεί ωρυόμενος.... και με  λίγη αγωνιστικότητα, τον λίγο φιλότιμο αγώνα (κατά τον αγ.Παΐσιο) αν δώσουμε δικαιώματα στον καλό Θεό, μυριάκις το εκμεταλλεύεται να ενεργήσει για την επίγνωση της Αληθείας και την σωτηρία μας (που είναι το θέλημά Του.... 

Μήπως δεν το γνωρίζουμε στο πετσί μας ότι όπως, όταν τον διάβολο του δίνεις ένα δαχτυλάκι (δικαιώματα), αυτός θέλει να σου αρπάξει ολόκληρο το χέρι, έτσι και ακόμη πιο έντονα και φιλεύσπλαγχνα, ένα μικρό δικαίωμα αν δίνουμε στον καλό Θεό, Αυτός ενεργεί; 

Σε μας μένει η θέληση εισόδου και απόφαση. Αν κάποιος κουράστηκε να τον κυνηγάει στον κόσμο ο μισάνθρωπος, να φοβάται, να τρέμει, νάναι κουρασμένος από τα φερόμενα (μη εξομολογηθέντα) βάρη, ας δρασκελίσει το κατώφλι, όπου τον ακινητοποιεί και κατ'έτος στην ανάσταση, του χαρίζει του καθενός κατά την ετοιμότητά του, εκτυπώτερον αναστάσιμα βιώματα. Μήπως και στην δόμηση της παλαιάς κιβωτού δεν γινόταν πάλι η ίδια έκκληση; καθυστέρησε επίτηδες ο κατακλυσμός 120 χρόνια για να δώσει περιθώρια μετανοίας (εισόδου μέσα σε αυτήν) αλλά οι άνθρωποι ΔΕΝ θέλησαν. Χλεύασαν απίστησαν.... Μήπως και ''σήμερα'' στο οπτικό μας πεδίο (120 μοιρών) δεν προβάλλεται η Εκκλησία / Κιβωτός; από τον καθένα εξαρτάται όμως η νοοτροπία και η άποψη Αυτής και των έσω συμβαινόντων. Αν είναι μύγα, όλο τα στραβά θα βλέπει και θα σκαλίζει. Αν είναι μέλισσα, θα τα προσπερνά και θα προοδεύει στον αγιασμό.... αμήν έτσι να γίνει. Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!! 

***** μην βιαστεί κάποιος να βγάλει συμπεράσματα από τα εξωτερικά επώνυμα, ακόμη και από την φυσιογνωμική ή αστρολογία που ''κάτι'' δείχνει, αλλά οποιαδήποτε θέα ή θεωρία χωρίς Χριστό και χάρι, οποιαδήποτε θεωρία κάτω όψης και σκιώδης, είναι ελλειπής, μέχρι επιζήμια. [είναι τα ελληνικά βοηθητικά... του αρχικού ουσιαστικού και του τονισμού του στην κατάληξη, άλλης λέξης, αλλά συσχετισμένης, όπως μίσος - μισός. (καρδιά και άνθρωπος που εμπνέεται και λειτουργεί με μίσος, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, μένοντας μισός). Έτσι, και όταν κάποιος άωρα προβαίνει στην αδιάκριτη συμπερασματολογία εξ ιχνών, άρα το ένα, άρα το άλλο... θα καταλήξει σε αρά (κατάρα) που μόνο δια Της Θεοτόκου η μία εκλείπει για να εκλάμψει η άλλη (σαν καλό εμ-βόλιο, Χριστό) χ+αρά. Αμήν δι ευχών].       

--- 

Η Θεία ψυχανάλυση αγ.Πορφυρίου 

Άξιον εστί και θεραπεία 

περί βδελυκτών αμαρτιών και θεραπείας αυτών… [που δυστυχώς συνοδεύουν την δαιμονική πομπή, μαζί με την βρεφοκτονία του ηρώδη (που ερμηνεύεται ως δερμάτινος) και που, αντί να γίνουμε μακάριοι εδαφιούντες τα νήπια της ασεβείας στην πέτρα Χριστό, δια της ακολουθήσεως της πομπής του αντιδίκου (καρναβάλια όχι  μόνο χρονικά τελούμενα), μη πηδώντες ως παιδία την φωτιά (κλήδονας), παραμένοντας στις εξωστρεφείς ‘’παραδόσεις’’ και λόγω φιλαυτίας και φιληδονίας των δερμάτινων χιτώνων, και παραχώνοντας με τον μολυσμό σαρκός και πνεύματος, το δαχτυλίδι της κλήσης και αρραβώνα της ψυχής εν Κυρίου (ΙΧΘΥ) που βρήκε ο δίκαιος Συμεών, συντασσόμαστε με το πνεύμα όχι το σωτήριο, αλλά της απωλείας αφού αποκτείνουμε τα νήπια της ευλαβείας, μη επιτρέποντάς τα να μεγαλώσουν και ανδρωθούν. 

Κι αυτά τα δύο πνεύματα, σαρκικό (κοίλο κάτοπτρο και περιγάστρια πάθη) και πνευματικό (κυρτό) ταπεινό φρόνημα, ορθόδοξο που διδάσκει Ο Κύριος ως Αλήθεια, αντιτίθενται μεταξύ τους. Το ένα καθέλκει ευθέως Ι με την ανυπακοή και περηφάνεια και αμετανοησία, ίσως μια μεταμέλεια συναισθηματική και πονηρή όπως του ιούδα, κι αυτή δολιότητα των σκοτεινών αγγέλων και της πομπής τους και ελικοειδώς (6) με ενσώματες αμαρτίες και το άλλο ανέλκει ευθέως Ι (ταπεινότητα υπακοή μετάνοια σαν του απ.Πέτρου) και ελικοειδώς (9) με ενσώματες αρετές]. Κύριε ελέησον!!

Αγία Αγάθη ...ένα ακόμη δι αυτής, θεόσδοτο ίχνος

για τις παραδόσεις των αλλοδόξων με κοινό παρονομαστή τον δράκοντα... μια προσέγγιση Ψυχοσάββατο και Κυριακή της κρίσεως